[150] × Hatelist × Speeltopic 1 × - Speeltopics

×Hatelist×

×Verleden× Garvin High stond altijd bekend als een goede school, een van de beste zelfs. Het was een normale school met allerdaagse leerlingen en het allerdaagse gedrag. Toch was de status van deze school meer schijn. Ook hier waren de pesterijen. In de school lopen pesters, allemans vrienden en de gepesten rond. De school leek dan wel allemaal plezierig maar dat was niet de werkelijkheid. De harde werkelijkheid waren de pesterijen die vele leerlingen dagelijks troffen. Hierdoor ontstond de welbekende Hatelist. Een lijst gemaakt door de gepeste leerlingen over dingen die ze haten. Dit kon van televisie programma's tot de pesters gaan. De haat lijst was simpelweg een lijst van alle dingen die dood mochten. Wanneer een leerling ook echt van plan is al de leerlingen op de lijst neer te schieten verandert het ooit zo prachtige plaatje van de school in een nachtmerrie. Het bloedbad dat daar heeft plaatsgevonden is het enige waar ze het op het nieuws nog over konden hebben. Er zijn vele doden gevallen nog veel meer gewonden. Plaats Het verhaal speelt zich af op de school Garvin High, deze licht in het plaatsje Phoenix en behoort tot de staat Arizona. De school van deze leerlingen staat dus in het prachtige Amerika. Vakken Talen Je kan uit de talen Frans, Spaans en Duits kiezen Engels is verplicht Rekenen Je kan kiezen uit rekenen, economie en wiskunde Je bent verplicht één van deze vakken te kiezen Sport Je kan kiezen uit atletiek, zwemmen, rugby, lacrosse en basketbal Menswetenschappen Je kan kiezen uit natuurkunde, scheikunde en biologie Ook hier ben je verplicht er één te kiezen

"Are we going to die?"

"No, we will survive"

×Wat spelen wij?× Wij spelen de leerlingen op Gravin High, twee jaar later. Er zijn leerlingen en docenten die nog steeds lichamelijke schade over hebben gehouden aan de schietpartij. Ook zijn er nieuwe leerlingen op school die alleen vrezen dat er noet nog een keer hetzelfde zal gebeuren. Kortom heeft iedereen zo zijn littekens -letterlijk en figuurlijk- aan de schietpartij over gehouden. Wij spelen de leerlingen en de docenten en volgen in deze RPG hoe de leerlingen hier op hun manier mee dealen. Of je nu je vriendin verloren bent in de schietpartij, er zelf bij gewond bent geraakt, er niks mee te maken hebt gehad of degene was die de schietpartij probeerde te stoppen. Iedereen moet er op zijn of haar manier mee zien te dealen en wanneer de roddel rond gaat dat er weer een nieuwe lijst is groeit de wanhoop met de dag.

×Info× Ieder leerling heeft een kamer op school, hier slapen ze met zijn drieën in. Iedereen heeft dus 2 kamergenootjes tenzij je kamer niet vol zit. De kamers zijn best luxe en meer dan groot genoeg voor 4 leerlingen maar om de leerlingen meer ruimte de gunnen hebben ze besloten de kamers voor 3 leerlingen te maken. De kamer De keuken: Het is een grote keuken voor in de studentenkamer. De keuken is groot genoeg om zelf eten in te koken zodat de leerlingen niet ongezond hoeven te eten. De slaapkamers: Je hebt grote slaapkamers en er wordt verwacht dat je met zijn tweeën in één tweepersoons bed slaapt. Er ligt altijd een matras onder het bed waardoor logé's gemakkelijk kunnen blijven. Dit is echter niet de bedoeling en is ook alleen in de weekenden toe gestaan. In de vakanties mag je naar je familie toe om in je eigen slaapkamer te slapen. De badkamer: In verhouding met de rest van het huis is deze wat kleiner, maar groot genoeg. Je kan er douchen, je make-up opdoen en naar de wc. Er hangt een toilet voor de mannen en de vrouwen, deze worden dan ook graag gescheiden gehouden. Zodat een vrouw niet op een toilet hoeft te gaan zitten die helemaal onder de plas zit. De woonkamer: In de woonkamer staat een bank waar ze 's avonds met zijn allen op kunnen hangen. Ook staat er een eettafel waar je je huiswerk kunt maken en op kunt ontbijten en avond eten. Er wordt van je verwacht dat je gewoon op school in de aula luncht. Het zwembad: Deze is beschikbaar voor alle leerlingen en ligt in de tuin achter het gebouw met kamers. In de tuin staat ook een schuurtje hierin staan alle benodigheden voor bij het zwembad. Bijvoorbeeld ligbedjes, zwembanden/luchtbedden en wat reserve handdoeken. Uniforms: Er zijn geen uniforms op de school maar er wordt van je verwacht dat je je degelijk kleed doe je dit niet mogen docenten je terug sturen naar je kamer om andere kleren aan te doen. In het weekend mag je alle kleren dragen die je wilt. Lunchpauze: in de lunchpauze wordt van alle leerlingen verwacht dat ze in de aula zitten en is het verboden om in de gangen te lunchen, dit is voor eigen veiligheid. Zo mag je ook niet alleen zitten, door deze regel proberen ze te voorkomen dat er niet nog een keer een schietpartij voorkomt.

"How could we ever trust someone again?"

×Lijstje× × Naam / / Bijnaam / / Betekenis ×Geboortedatum / / Sterrenbeeld / / Leeftijd × Reputatie / / Staat op hatelist? × Vakken / / Klas × Innerlijk / / Karaktereigenschappen × Uiterlijk / / Beschrijving / / Foto's × Verleden / / Familie / / Schietpartij ervaring × Relatie's / / Vrienden × Extra / / Allergieën / / Angsten / / Huisdieren

×Roles× ×Naam×Reputatie×Hatelist×Username×Pagina× ×Leerlingen× Vrouwelijke leerlingen × ×Populair× ×QueenOfHearts× ×Anaïs Catherine Dawn Westwood×Badass×Ja×WiseHeart×1.5 ×Julie "Juul" Valentine×Populair×Ja×Douceur×1.6 × ×Allemans vriend× ×JoSnape× ×Reese Isabelle Jacobs-Chamberlain×Jock× ×Camhanaich×1.4 ×Rose Mary Gregor×Populair/Hate×Ja×Feniks×1.4 ×Arianna Luciana Allegria×Populair× ×Surrexit× ×Cassandra Kiani Morgan×Populair×Ja×Valor×1.4 × ×Nerd× ×Phenelope× ×Mary Florence Williams×Nerd×Nee×Unstoppable_xx×1.3 × ×Nerd/gepest× ×MyDreams× × ×Populair× ×Sunrises× × × ×LearnToPlay× × × ×Grimmlove× Mannelijke leerlingen × ×Populair× ×Phenelope× ×Jacob Nils Prince×Nerd×Nee×Feniks×1.5 ×Alexander "Alex"Henderson×Populair×Nee×Douceur×1.4 × ×Populair× ×Ravi× × ×Populair× ×MyDreams× ×Christian Benjamin Donovan×Niet opvallend× ×DSprayberry×1.3 × × × Ruelle× ×Olle Jay Marland× ×Sugar_Coated× × × ×Dr_Bones× × × ×greenlight22× × × ×LearnToPlay× Overig: ×Rol×Naam×Hatelist×Username×Pagina Vrouwelijk Schoolpsycholoog×Julia Upton×Nee×Westwick×1.4 Lerares×Kaatje Eden Black× ×Unstoppable_xx×1.6 Mannelijk

"The hate list is something awful"

×Regels× ×Sluit niemand buiten in de RPG ×Schrijf minimaal 150 woorden, dit moet makkelijk haalbaar zijn. ×Geen perfecte personages, niemand is perfect. ×Alleen ik, Feniks maak nieuwe topics aan. ×Graag jongens en meiden gelijk houden. ×Wees aardig tegen elkaar, geen ruzie buiten de RPG ×Veel plezier! Lijst met bezette faceclaims Magdalena Zalejska Elizabeth Turner Grace Hartzel Tassia Boatman Ebba Zingmark Baskin Campion Scarlett Leithold Kiko Mizuhara Avan Jogia Jake Cooper Lucky Blue Smith Sean O'donnel Bryden Jenkins Darwin Gray

×Over de schutter× De jongen heette Daniël Stamford, hij had een vriendin en een familie die van hem hield. Daniël werd op school veel gepest en hierdoor startte hij met zijn vriendin de Hatelist. Deze werd verder geschreven onder alle gepestte leerlingen. Daniël werd steeds stiller en sloot zich van de buitenwereld af. Hij begon steeds meer over de dood te praten -als hij al praatte. Hij ging steeds minder naar school en op een dag niet meer daarom was het voor iedereen een verrassing dat hij 18 juli de aula binnenstormde met twee pistolen in zijn hand. Hij begon als een razende om zich heen te schieten. Toen de politie kwam is de jongen uit het raam gesprongen en te pletter gevallen. Later is gebleken dat door het gepest hij in een depressieve circkel is beland. Hij was al lang van plan zichzelf van het leven te beroven maar niet in zijn eentje, hij zou al zijn pesters net zich meenemen. Hij had het hele plan uitgedacht, op zijn kamer zijn allerlei spullen gevonden die er op wezen dat dit een lang voorbereid plan is geweest. Hij had aan alle details gedacht.

×Topics× Praattopic 1! Rollentopic 1! Speeltopic 1!

×Klas/Grades× Freshman - grade 9 - derde middelbaar - 14/15 jaar Sophomore - grade 10 - vierde middelbaar - 15/16 jaar Junior - grade 11 - vijfde middelbaar - 16/17 jaar Senior - grade 12 - zesde middelbaar - 17/18 jaar Begin De herfstvakantie is voor bij en alle leerlingen gaan weer naar school, de een blij om zijn vrienden te zien, de ander vechtend tegen zijn emoties bij het zien van de school. Het is de dag dat de hatelist voor een tweede keer gemaakt wordt. Het is de dag waarvan aan het einde van de dag de roddel rondgaat dat er aan een tweede hatelist word gewerkt. Hoe reageren de leerlingen en wie staan er op de lijst?

[ bericht aangepast op 8 sep 2016 - 7:35 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Let it hurt. Let it bleed. Let it heal. Let it go.

Ik zag hoe Rose haar een van haar wenkbrauwen op trok, en ik kon verbazing van haar gezicht aflezen. Met een schuin hoofd keek ik haar aan. "Mwahh... ging wel, teveel gefeest en jij?" Haar antwoord klonk zacht en ik zond haar even een voorzichtige glimlach. Het was niet mijn bedoeling haar nerveus te maken. Ik zelf had niet ontzettend veel gefeest, maar aan de feestjes waar ik naartoe was geweest had ik behoorlijke katers aan over gehouden. "Mag ik je vragen hoe je heet?" Aan de blik op haar gezicht zag ik dat ze zich ongemakkelijk voelde bij haar vraag. Ik zag dat ze me in zich opnam, waarna ze haar blik richtte op het meisje dat aan de andere kant naast haar op de bank zat. Het eerste wat ik op voelde komen was verontwaardiging, ik was het niet gewend dat mensen naar mijn naam moesten vragen. Ik was bij bijna iedereen wel bekend door mijn reputatie. Rose richtte zich weer op mij. "Hallo, ik ben Rose en dit is Lena" ze wees naar het meisje naast zich. "ik bedoel Magdalena, ik noem haar altijd Lena" ik lachte even kort toen ik zag dat er een lichte blos op haar wangen verscheen. Even wilde ik zeggen dat ik prima wist wie ze was, maar dat liet ik achterwege. Ik wist dat Rose bevriend was geweest met Daniel, degene die een aantal jaar geleden de schietpartij was begonnen. Meteen voelde ik een naar gevoel door mijn lichaam trekken, ik miste mijn zus nog altijd verschrikkelijk. Maar ik had Rose nooit verantwoordelijk gevonden voor wat Daniel had gedaan, maar ik wist dat veel mensen het haar wel kwalijk namen. 'Ik ben Julie, of Juul, hoe je me ook wil noemen.' Ik glimlachte even en pakte een flesje water uit mijn tas die ik open draaide. 'Ik baal echt zo erg dat het jaar weer is begonnen, maar dat doen waarschijnlijk de meeste.' Ik glimlachte even en zette toen het flesje aan mijn lippen.

"Sometimes you just have to pretend like you don't care."

---

chaos makes the muse

---

---

Ik kijk grijnzend na hoe Cassandra op haar stoel gaat zitten en voel snel daarna een korte tril van mijn telefoon in m'n broekzak. Snel vis ik hem eruit en zie dat er een nieuw bericht binnen is gekomen. Maar u gaat me er niet uitsturen, toch sir? Ik heb trouwens nog wat bijles nodig, tweede uur? Mijn gezichtsuitdrukking weet ik blanco te laten op één kenmerk na: mijn linkermondhoek kruipt iets omhoog, wat het enige is dat onthult dat ik het berichtje gelezen heb. Prima. Vergeet je boek en je rokje niet. Ik hoef geen smileys te gebruiken om Cassandra te laten weten dat er niet veel met het boek gedaan zal worden. Om haar te plagen besluit ik een poging te doen haar de rest van de les niet aan te kijken. Ik stop de toetsen terug in mijn rugzak-- dat komt later wel. Bovendien verwacht ik dat een aantal leerlingen hun cijfer niet eens wilt weten. Dan staat Christopher aan mijn bureau. 'Kan ik nog even naar de wc?' Leonoor reageert grappend voordat ik de kans heb dat te doen: ‘’Nee, misschien straks.’’ Ik kijk haar even verbaasd aan, maar vestig mijn aandacht dan weer op Christopher en geef een antwoord dat het tegenovergestelde is van die van de de leerlinge. Het is immers de eerste dag na een vakantie, en dan neig ik vrijgevig te zijn. Daarnaast duurt het nog even voordat de les officieel moet beginnen. ‘’Ga maar,’’-- ik knik naar de deur -- ‘’,maar schiet wel op. Ik wil de les gezamenlijk beginnen.’’ De computer in het lokaal lijkt er expres lang over te doen om op te starten. Stiekem ben ik het apparaat dankbaar. Er hangt een ietwat negatieve wolk in het lokaal: ik vermoed dat veel kinderen ook van mening zijn dat de herfstvakantie weer veel te kort heeft geduurd.

[ bericht aangepast op 9 sep 2016 - 22:02 ]

---

Hufflepuffs are particularly good finders.

We were just two outsiders, this was never meant to happen I still miss him, every second of the day

Ik glimlachte naar Lena toen ze wat zei, helaas hield ze snel op met praten en moest ik het zelf weer oplossen. Gelukkig begon het meisje weer te praten en kon ik me weer tot het gesprek wenden. 'Ik ben Julie, of Juul, hoe je me ook wil noemen.' Ze krulde haar lippen tot een lachje en ik glimlachte terug. Ze begon uit een flesje water te drinken en ik dacht na, waar had ik die naam eerder gehoord. Heel erg langzaam drong het tot me door, dit was het meisje waar iedereen het altijd over had. Ze was best populair bij ons op school en was zonet naast mij neergeploft en ook nog een gesprek begonnen. Nu was ik razend populair maar op een nogal negatieve manier. "Oh god, ben jij de Julie?" Mijn ogen werden groter, wat had ik nu weer gedaan. Ik wierp een blik naar mijn pols, deze keer zat er geen horloge aan, hoelaat was het? Alsof de bel gedachten kon lezen begon hij op dat moment te rinkelen, nog vijf minuten om bij het eerste uur te komen. Ik sprong op, wiskunde lokaal 21. "Lena welke les heb jij? Ik heb wiskunde dus misschien kunnen we dan samen zitten?" Ik sprong van de bank af als teken dat ik snel weg en keek Lena indoordringend aan. Het gesprek liep me veel te stroef en het was overduidelijk dat Julie een beetje verontwaardigd was door mijn opmerking. Toch probeerde ik het nog even goed te maken met een vraag. "Heb jij ook wiskunde?" Ik probeerde te lachen maar het ging moeilijk, ik voelde me nog zenuwachtiger nu ik wist wie het meisje was. Ik wiebelde zenuwachtig van mijn ene op mijn andere voet en begon om allerlei plukken om mijn vingers te winden. Een beetje zeurend begon ik aan Lena's vinger te trekken. Kom nou leek mijn hele lichaamstaal te zeggen.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Doordat ik mijn blik strak op hem hield merkte ik zijn mondhoek opkrullen, waardoor mijn grijns ook breder werd. Zoals verwacht voel ik mijn mobiel niet veel later trillen en ik pak hem, waarna ik het berichtje snel lees. Ja hoor, mijn boek ga ik echt nodig hebben. Hij zelf kan me veel meer leren. Hij lijkt mijn blik te ontwijken en ik tik zachtjes maar ongeduldig met mijn vingers op mijn tafel. Tease...
Ik laat mijn blik snel over de tekst gaan en haal dan lichtjes mijn schouders op. Makkelijk.. Ik zou net zo goed zelf echte bijles kunnen geven, maar ik heb wel wat beters te doen dan domme mensen dingen leren die ze de volgende dag toch weer vergeten zijn. Ik kijk weer naar Garreth en moet een ongeduldige zucht tegenhouden. Ik bijt mijn lip en blijf naar hem kijken, terwijl ik zachtjes en ongemerkt met mijn voet tegen zijn been tik.

---

El Diablo.

Magdalene Alexa Williams

De meiden begonnen door te gaan met praten, ik werd voorgesteld... Het andere meisje stelde zich voor... En ineens klonk Rose zenuwachtig en paniekerig. Ik had het niet door, want ik had het gesprek allang afgesloten. Ik dacht aan Charlie, hoe ze daar lag... Vele mensen waren dood. Geliefden van degene huilden toen het nieuws opdook, ik huilde om 1 iemand... Charlie. Ik kneep het kettinkje die ik van haar had gekregen tussen mijn duim en wijsvinger. Ik wilde niet huilen, op tijd werd ik door Rose uit mijn gedachten gered. 'Kaas... Nee... O May god.. Wiskunde... Eeh.. Ja...' Ik stond op en wreef over mijn jurkje. 'Volg mij... Juul... en Rose...' Ik knikte, en werd lichtelijk rood. 'Als ik eens wist waar dat ook alweer eens was zouden we een heel stuk verder komen...' Ik had geen zin in dat Juul meeliep. Ik was een jaloers type, Rose en Juul zouden veel praten en ik zou op de achtergrond hangen. Daarna zou Rose me zo vergeten zijn... Waarom zou ze met een vriendin die ooit haar mp4 verwoest heeft willen vergeven, als ze een nieuwe super populaire vriendin kan krijgen met een super goede modesmaak! O may god, moeilijk. Ik schrok uit mijn gedachten. Ik werd lichtelijk bleek en zag Charlie voor me. 'Rose, we moeten gaan...'

---

We are all mad here...

We were just two outsiders, this was never meant to happen

'Kaas... Nee... O May god.. Wiskunde... Eeh.. Ja...' zei Lena, ik schoot in de lach. Lena had een van haar woord struikelbuien. "Verslik je niet in je woorden meid" zeg ik met een grijns. 'Volg mij... Juul... en Rose... Als ik eens wist waar dat ook alweer eens was zouden we een heel stuk verder komen...' zei ze weer, ik schoot nog verder in de lach en proestte het uit, Lena was zich nog erger aan het gedragen dan ik was. "Lokaal 21" zeg ik met een grijns "slimmerd" voegde ik eraan toe. Ik keek nog steeds met een grote glimlach op mijn gezicht naar het meisje. Wat een idioot was het eigenlijk ook. 'Rose, we moeten gaan...' ik knik bevestigend en pakte haar hand vast. "Doei Juul, ik uhm... zie je nog wel" en ik trok het meisje mee naar het juiste lokaal waar we binnen kwamen stormen en er al dingen op het bord stonden. Ik keek de klas rond en zag al snel Cassandra zitten, owhh god dit ging wat worden. Had ze mij ook al gezien, ik scande haar snel, maar ze had me volgens mij nog niet gezien. Ik keek naar het rokje dat ze aan had, ze werd er sowieso uitgestuurd het was te kort, maar blijkbaar niet dit uur. Zat ze nou te voetje vrijen met de docent? Ik trok een wenkbrauw omhoog en zocht snel een plekje aan de andere kant van de klas, alles was goed zolang het maar niet bij Cassandra in de buurt was. Ik keek het klaslokaal rond en merkte al gauw op dat de meeste plekken al bezet waren, ik moest hoe dan ook in de rij achter Cassandra gaan zitten. Dan had ik nog een keus of alleen of langs Lena, bij dat laatste zou ik achter de tafel van Cassandra moeten gaan zit bij dat eerste kon ik ook nog achteraan zitten. Ik tuitte mijn lippen weer -iets wat ik altijd deed als ik ergens overnadacht- Lena zou me vast wel redden uit deze situatie, dat deed ze altijd en dus plofte ik achter Cassandra neer. Ik bleef als gehypnotiseerd naar dat voetje vrijen kijken, welke leerling wil nou... In mijn gedachten maalde dezelfde zin steeds weer rond, I'm out off here. Maar weggaan was geen optie. "Sorry dat we zo laat waren" ik pakte mijn boeken -die ik overigens niet gekaft had, te veel werk- uit mijn tas. Ik legde ze op de hoek van mijn tafel om vervolgens mijn agenda en etui ook nog uit mijn tas te vissen, ik zuchte ik had een etui meegenomen zonder pennen erin. Echt weer zo'n actie van mij. Toch zette ik het etui op mijn tafeltje neer en zakte verder weg in de stoel. Ik keek Lena aan, waarom kwam ze niet zitten, ik was toch niet voor niks achter Cassandra gaan zitten. Ze had een bloedhekel aan mij en dat wist ik maar al te goed. (Sorry gsm post iets korter dus (waarom heeft niemand gezegd dat het Magdalene is in plaats van Magdalena I'm sorry, niet dat de bijnaam hierdoor veranderd maar toch))

[ bericht aangepast op 10 sep 2016 - 10:46 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Magdalene Alexa Williams

Ik ging naast Rose zitten in het wiskunde lokaal, de blik van de kinderen die ons aankeken betekende al dat de les al begonnen was. En dat we te laat waren, Rose trok me mee ver weg van Cassandra vandaan, waar ik eigenlijk ook dankbaar voor was. Ik ging naast Rose zitten en voelde een vlaag misselijkheid over me heen gaan. Ik legde mijn boek open en wilde het niet aan Rose laten merken. Wiskunde, wat vooral betekende hoofdrekenen. Bij rekenen moet je hoofdrekenen, maar bij wiskunde moet je niet hoofd- wiskunderen. Dat eigenlijk best vreemd. Ik wilde het net aan Rose vertellen, maar werd onderbroken door Rose haar blik op haar etui. Ik pak snel de mijne en leg hem in het midden. Ik had vele kleuren pennen. Zoals roze, groen,blauw en paars. Nog een paar andere die je niet zo goed kan zien zoals wit, geel, lichtgrijs of standaard kleuren (donkerblauw en zwart.) 'Ik claim roze,' fluisterde ik nog even.

---

We are all mad here...

MT.

---

Up with the sun. Gone with the wind.

---

Voordat Christopher een antwoord kon krijgen van de leraar was er een meisje die net het klaslokaal in was gelopen. Christopher had haar vaker gezien in de les, maar om eerlijk te zijn wist Christopher voor de rest niet wat haar naam was. In ieder geval zei dit meisje dat hij niet naar het toilet mocht, maar misschien later wel. Ze zei het misschien enigszins grappend toch kwam deze opmerking op Christopher een klein beetje raar over. Hij fronste kort, maar wou zich daarna alweer richten op de leraar die hem dan wel of niet toestemming moest geven. Ondertussen sprak het meisje hem opnieuw aan, deze keer om te vragen of ze nog naast hem kon zitten. Christopher haalde kort zijn schouders op. 'Ik vind het best.' Zei hij. Om heel eerlijk te zijn kon het Christopher totaal niet schelen naast wie hij zat. Alleen zitten vond hij ook niet erg, nee Christopher keek meestal wel hoe het zou komen. Met iedereen kon hij wel praten en al gebeurde het praten niet ook goed voor hem. Christopher paste zich vrij makkelijk aan in verschillende situatie's en maakte er vaak hoe dan ook wel iets goeds van.
Al snel klonk nu toch meneer Faulkner zijn stem, de man zei iets anders dan het meisje net had gezegd. Hij verteld Christopher dat hij mocht gaan, maar dat hij wel moest opschieten. Christopher knikte en verliet hierna het lokaal, wat Christopher echter niet deed was opschieten. Hij had geen behoefte aan de wiskunde les en probeerde dan ook zoveel mogelijk tijd te rekken. Niet te opvallend natuurlijk, want als hij een half uur later binnen zou komen zou het wel een beetje opvallen. Tien minuten waarschijnlijk ook al, er was niemand die tien minuten lang op het toilet zat. Toch nam Christopher zo lang mogelijk de tijd en waste hij zijn handen heel grondig met zeep en hal tot dat hij bijna zij hele onderarmen ook schoon had gemaakt. Niet omdat het moest, of omdat Christopher zo'n hygiëne freak was die echt schoon wou blijven. Gewoon om tijd te rekken zonder even totaal niks te doen. Dan voelde het gewon als of Christopher langzaam was, anders zou het meer zijn als of hij echt gewoon aan het wachten. Niet dat er iemand was die het kon zien, maar het ging om het principe.
Uiteindelijk liep Christopher even later opnieuw de gang door om naar het wiskunde lokaal te lopen, waar de deur alweer gesloten was. Christopher opende de deur en liep gewoon rustig naar binnen naar zijn plaats. Christopher bladerde naar de juiste bladzijde in zijn wiskunde boek en zocht ook de goeie pagina op in zijn schrift. Kort keek hij naar de formule's die hij op had geschreven in de laatste les van de vakantie. Daarna bladerde hij naar een paar pagina's daar net iets voor. Je kon een verschil zien in het handschrift. Zijn handschrift op de laatste pagina was veel afgeraffelde zonder enige interesse gemaakt als of hij maar deed wat er van hem werd verwacht. en dat was in die laatste dagen voor de vakantie ook zo geweest. Zijn fase was duidelijk inzicht, maar alleen zag Christopher dat op zo'n moment zelf niet in en andere mensen wisten er gewoon niet van. Uiteindelijk negeerde Christopher de kenmerken van voor de vakantie weer en richtte hij zijn aandacht weer op de les die gegeven zou worden. De jongeman sloeg zijn benen over elkaar heen terwijl zijn blik afdwaalde naar de deur die werd geopend. Deze keer liepen er twee gezichten binnen die Christopher beide kende. Rose en Magdalene liepen naar binnen toe, Christopher keek hoe het tweetal naar binnen toe liep, maar toen ze uiteindelijk zaten verdween zijn interesse alweer. Hij keek deze keer naar meneer Faulkner wachtend tot dat de volwassen man zou beginnen met zijn uitleg over de wiskunde sommen. Christopher had wiskunde nooit moeilijk gevonden, hoewel hij vandaag echt geen zin had vond hij wiskunde bijna leuk. Soms vond hij het wel leuk dat hij de sommen op te lossen, maar ja het bleef school en een les dus erg enthousiast zou Christopher nooit over kunnen zijn.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Julia Upton
Schoolpsychologe
I want to inspire people. I want someone to look at me and say: 'because of you, I didn't give up''.

Ik liet mijn onbewust ingehouden adem ontsnappen nadat Rose mijn kantoor had verlaten. Op de een of andere manier betrok ik het altijd op mezelf wanneer het me niet lukte tot een student door te dringen. Ergens wist ik wel dat ik mezelf hier niet voor moest straffen, maar toch zag ik het als persoonlijk falen wanneer een student niet open en eerlijk tegen me was. Dit belemmerde het contact en zorgde ervoor dat er geen vorderingen werden gemaakt. Even bladerde ik door mijn agenda en zag op de dag van vandaag nog enkele afspraken staan. Cassandra Morgan, het meisje met donkerbruin haar en contrasterende lichte ogen die vooral last had van slaapproblemen en Julie Valentine, de eigenzinnige blondine, zou ik beide nog voor de middag spreken. Voor nu had ik even geen afspraak gepland. Ik logde in op de computer die op het bureau stond en opende de elektronische omgeving waarin de patiëntendossiers werden verzameld. Ik tikte vluchtig een verslag van het gesprek met Rose, wat ik na vijf zinnen als af beschouwde. Er was weinig nieuws te melden besloot ik. Vervolgens haalde ik mijn telefoon tevoorschijn en typte een berichtje naar Garreth, de wiskundeleraar met wie ik al een tijd bevriend was. Ik kende de schoolroosters niet goed genoeg om te kunnen bedenken of hij les gaf op dit moment, maar ik besloot het toch een berichtje te sturen. Hey lieverd! Ik hoop dat jouw eerste dag na de vakantie beter verloopt dan de mijne. Heb je straks tijd voor een kop koffie? x stuurde ik hem.

---

I was an angel living in the garden of evil

Leonoor Elisebeth Cain
''Can I Tell You A Story? Please?''

Ik ging naast de jongen, onder zijn goedkeuring, zitten. Ik pakte de boeken die ik nodig had en plofte ze vermoeid op de tafel neer. Dit was nou eenmaal de emotie die me chagrijnig maakte. Even laten zij de leraar dat de jongen wel mocht gaan, maar snel terug moest komen, waardoor ik moest lachen. Ik keek naar de deur waar een briefje op hing:
WISKUNDE, LOKAAL 21.
Wiskunde, een samenstelling van wis en kunde. Een kunde die je moet wissen, wiskunde. Ik lachte om mijn eigen woordgrap, wat er wel stom uit had moeten zien voor de jongen naast me en de klas. Het verbaasde me niks dat Magdalene en Rose samen de klas in kwamen, en ook naast elkaar gingen zitten. Ik richtte me weer op de deur met het briefje. 'Wouw, dat zou de kinderen helpen. Een briefje op de deur.' Het was sarcastisch zoals al mijn andere kattige opmerkingen. Alleen had ik niet precies door tegen wie ik het nou zei, het was eigenlijk de bedoeling dat de leraar het zou horen, daarom zei ik het nog een keer alleen dan wat harder. Ik liet me achterover op mijn stoel vallen en pakte een pen. 1 ding is duidelijk, ik haat wiskunde.

---

---

Net als ik op wil gaan staan van mijn stoel, voel ik een voet tegen mijn been. Cassandra. Ongeduldig is ze vandaag. Ik faal in mijn missie om haar blik te negeren en kijk haar een fractie van een seconde uitdagend in de ogen aan, om vervolgens langzaam mijn hoofd te schudden: Patience, princess. Een zegevierende grijns verschijnt op mijn lippen wanneer ik alsnog opsta. De grijns voelt ongezond. Onoprecht bijna, alsof het een teken van blijdschap is dat niet mag bestaan. Wat tussen ons speelt mag niet bestaan, maar aangezien het voor ons beide een manier is om even te ontsnappen, even niets meer te voelen, accepteren we dat. Het smartboard heeft eindelijk besloten mee te werken en mij zelfs toestemming gegeven er wat op te krabbelen: H. 3: Kansberekeningen. Ondanks mijn baan kan ik niet verbergen dat ik het ook een suf onderwerp vind. Nutteloos zelfs, tenzij je van plan bent de rest van je leven te spenderen in een casino. Wat, nu ik erover nadenk, nog niet eens zo onaantrekkelijk klinkt. Ik draai mijn rug naar het bord en aanschouw de klas even. Christopher is inmiddels weer binnengekomen---- ik merk pas op dat hij veel te lang weg is gebleven als het al te laat is om er iets van te zeggen. Weer Cass’ voet. Zoals ik had kunnen verwachten geeft ze zich niet zomaar gewonnen-- iets wat ik stiekem wel kan waarderen. Vrouwen die makkelijk uitgespeeld raken, verliezen sneller mijn aandacht dan dat ze ‘’quit’’ kunnen zeggen. Ik schrik even op wanneer de deur opengaat en de - naar mijn vermoeden - laatste twee leerlingen binnen komen: Rose Gregor. Magdalene Williams. Meer dan bekende gezichten. Ik kijk ze even vragend aan, wachtend op een slap excuus voor hun te laat komen, maar het enige wat ik krijg is ‘’sorry dat we zo laat waren.’’ Goed genoeg: ik heb het fut niet om er tegenin te gaan. ‘’Ga snel zitten, dames.’’ Wachtend tot ze zich gesetteld hebben aan twee tafels, tik ik zachtjes in de maat met de smartboard pen op de tafel. Een rustgevende gewoonte die ik mijzelf na Irak heb aangeleerd en nooit meer zal afleren. ‘’Okay class, welkom terug allemaal.’’ De woorden komen er op een lopende band uit, alsof ik de zin uit mijn hoofd heb moeten leren, maar geen idee heb wat de woorden betekenen. Het is ook wel een beetje te optimistisch om de leerlingen welkom terug te heten op Garvin, wat suggereert dat het een leuke plek is om naar terug te keren. ‘’Hoofdstuk drie--’’ De pen wijst naar de geschreven titel op het bord, voordat het weer op het bureau getikt wordt. ‘’--- kansberekeningen.’’ Sterkte alvast, denk ik erbij. ‘’Kijk eerst maar wat je zelf van de opdrachten bakt. Vragen mogen altijd gesteld worden.’’ Mijn mobiel kondigt nogmaals met een tril een inkomend berichtje aan. Ditmaal van Julia. Hey lieverd! Ik hoop dat jouw eerste dag na de vakantie beter verloopt dan de mijne. Heb je straks tijd voor een kop koffie? x Misschien had ik even langs moeten gaan om hallo te zeggen. Aan de andere kant was ze vast druk aan het werk en is het niets voor mij om sociaal te doen met collega’s. De Derde Wereldoorlog zou nog eerder uitbreken, dan dat ik vandaag vrijwillig mijn gezicht in de lerarenkamer laat zien. Ik frons even na de eerste paar woorden van die laatste gedachte. Foute woordkeuze, Garreth. Foute woordkeuze. Je hoop is tevergeefs. Moet nog een paar toetsen nakijken. Derde uur? type ik snel in. Koffie zal het niet worden. Misschien bier, als mijn tollende hoofd het toelaat.

[ bericht aangepast op 10 sep 2016 - 22:40 ]

---

Hufflepuffs are particularly good finders.

Ik kijk naar het bord en grijns even. Kansberekeningen vond ik altijd wel makkelijk, maar ik had sowieso al een wiskundeknobbel. Zoals ze het noemen. Ik kijk naar het bord maar blijf zachtjes met mijn voet tegen zijn been tikken. Ik was geen opgever en dat wist hij, maar ik wist ook dat hij dit helemaal niet erg vond. Ik sla mijn schrift open en neem een roze pen om kansberekeningen bovenaan te schrijven.
Dan gaat opeens de deur open en ik kijk op, maar mijn gezicht betrekt gelijk in een walgende blik als ik zie wie het is. Het is ongelofelijk dat die moordenaar nog vrij rond mag lopen. Nog raarder dat sommigen daadwerkelijk medelijden met haar hebben. Ik rol mijn ogen duidelijk als ze achter me komt zitten en schud mijn hoofd. Ik kijk naar een van de meisjes die naast me zit. Amber, een dame die ook in mijn grote vriendengroep zit en waar ik het altijd wel mee kan vinden. 'Ongelofelijk dat ze die psycho nog altijd niet hebben opgesloten in een gekkenhuis....' mompel ik zachtjes, mijn stemming gelijk omgeslagen naar gespannen en zwaar geïrriteerd. 'Vertel mij wat... Kansje berekenen dat ze binnenkort weer zo'n stunt uit gaat halen? Die types veranderen nooit..' hoor ik Amber fluisteren terwijl ik het antwoord van de eerste vraag opschrijf. Een kleine grijns komt op mijn lippen te staan. 'Hoef ik niet te berekenen... Dat is toch al honderd procent zeker?' fluister ik terug waarna we beide kort en zachtjes lachen, en weer verder gaan met de opdrachten.

[ bericht aangepast op 10 sep 2016 - 23:06 ]

---

El Diablo.

Mt

Ik antwoordde op de vraag van het meisje waar ik mee stopte; 'Mijn zus vind dat ik teveel flirt en te vaak flirt dus vandaar dat ze eigenlijk niet wil dat ik met een meisje praat, en nee het deed geen pijn ' Grijns ik. Ik kom te weten dat het meisje Juliette heet, en dat haar vakken Frans, Spaans, Engels, atletiek, zwemmen, Wiskunde, scheikunde waren. Toen ik vroeg waar we waren zei ze: 'Je had een gesprek met je zus, ik wou je vragen wat je vakkenpakket was. Deed die kruk echt geen pijn?' 'Mijn vakkenpakket, nouja het vakkenpakket van mij en mijn zus, want ze zijn allebei hetzelfde, bestaat uit de vakken Engels, Duits, Rekenen, atletiek Biologie, en ik doe basketbal en mijn zusje doet zwemmen, en hij deed niet veel pijn' Ondertussen kwam Alexis weer terug gelopen. Ik stond op, en schoof toen de stoel aan voor Alexis. 'Dat hoeft toch niet' grinnikte ze. 'Welk vak hebben we zo meteen?' vroeg Alexis. Ze nam een slok water. het bleef heel even stil, maar toen zei ik tegen Juliette:'Jij hebt de schietpartij niet meegemaakt he? Ik kan het zien aan je blik namelijk, hij is nog vrolijker dan die van de mensen die het mee hebben gemaakt'


sorry kort stukje slecht stukje, maar voel me niet lekker

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.