• ×Hatelist×

    ×Verleden×

    Garvin High stond altijd bekend als een goede school, een van de beste zelfs. Het was een normale school met allerdaagse leerlingen en het allerdaagse gedrag. Toch was de status van deze school meer schijn. Ook hier waren de pesterijen. In de school lopen pesters, allemans vrienden en de gepesten rond. De school leek dan wel allemaal plezierig maar dat was niet de werkelijkheid. De harde werkelijkheid waren de pesterijen die vele leerlingen dagelijks troffen. Hierdoor ontstond de welbekende Hatelist. Een lijst gemaakt door de gepeste leerlingen over dingen die ze haten. Dit kon van televisie programma's tot de pesters gaan. De haat lijst was simpelweg een lijst van alle dingen die dood mochten. Wanneer een leerling ook echt van plan is al de leerlingen op de lijst neer te schieten verandert het ooit zo prachtige plaatje van de school in een nachtmerrie. Het bloedbad dat daar heeft plaatsgevonden is het enige waar ze het op het nieuws nog over konden hebben. Er zijn vele doden gevallen nog veel meer gewonden.

    Plaats
    Het verhaal speelt zich af op de school Garvin High, deze licht in het plaatsje Phoenix en behoort tot de staat Arizona. De school van deze leerlingen staat dus in het prachtige Amerika.

    Vakken
    Talen Je kan uit de talen Frans, Spaans en Duits kiezen
    Engels is verplicht
    Rekenen Je kan kiezen uit rekenen, economie en wiskunde
    Je bent verplicht één van deze vakken te kiezen
    Sport Je kan kiezen uit atletiek, zwemmen, rugby, lacrosse en basketbal
    Menswetenschappen Je kan kiezen uit natuurkunde, scheikunde en biologie
    Ook hier ben je verplicht er één te kiezen


    "Are we going to die?"


    "No, we will survive"

    ×Wat spelen wij?×
    Wij spelen de leerlingen op Gravin High, twee jaar later. Er zijn leerlingen en docenten die nog steeds lichamelijke schade over hebben gehouden aan de schietpartij. Ook zijn er nieuwe leerlingen op school die alleen vrezen dat er noet nog een keer hetzelfde zal gebeuren. Kortom heeft iedereen zo zijn littekens -letterlijk en figuurlijk- aan de schietpartij over gehouden. Wij spelen de leerlingen en de docenten en volgen in deze RPG hoe de leerlingen hier op hun manier mee dealen. Of je nu je vriendin verloren bent in de schietpartij, er zelf bij gewond bent geraakt, er niks mee te maken hebt gehad of degene was die de schietpartij probeerde te stoppen. Iedereen moet er op zijn of haar manier mee zien te dealen en wanneer de roddel rond gaat dat er weer een nieuwe lijst is groeit de wanhoop met de dag.
    ×Info×

    Ieder leerling heeft een kamer op school, hier slapen ze met zijn drieën in. Iedereen heeft dus 2 kamergenootjes tenzij je kamer niet vol zit. De kamers zijn best luxe en meer dan groot genoeg voor 4 leerlingen maar om de leerlingen meer ruimte de gunnen hebben ze besloten de kamers voor 3 leerlingen te maken.
    De kamer
    De keuken:


    Het is een grote keuken voor in de studentenkamer. De keuken is groot genoeg om zelf eten in te koken zodat de leerlingen niet ongezond hoeven te eten.
    De slaapkamers:


    Je hebt grote slaapkamers en er wordt verwacht dat je met zijn tweeën in één tweepersoons bed slaapt. Er ligt altijd een matras onder het bed waardoor logé's gemakkelijk kunnen blijven. Dit is echter niet de bedoeling en is ook alleen in de weekenden toe gestaan. In de vakanties mag je naar je familie toe om in je eigen slaapkamer te slapen.
    De badkamer:


    In verhouding met de rest van het huis is deze wat kleiner, maar groot genoeg. Je kan er douchen, je make-up opdoen en naar de wc. Er hangt een toilet voor de mannen en de vrouwen, deze worden dan ook graag gescheiden gehouden. Zodat een vrouw niet op een toilet hoeft te gaan zitten die helemaal onder de plas zit.
    De woonkamer:


    In de woonkamer staat een bank waar ze 's avonds met zijn allen op kunnen hangen. Ook staat er een eettafel waar je je huiswerk kunt maken en op kunt ontbijten en avond eten. Er wordt van je verwacht dat je gewoon op school in de aula luncht.
    Het zwembad:


    Deze is beschikbaar voor alle leerlingen en ligt in de tuin achter het gebouw met kamers. In de tuin staat ook een schuurtje hierin staan alle benodigheden voor bij het zwembad. Bijvoorbeeld ligbedjes, zwembanden/luchtbedden en wat reserve handdoeken.
    Uniforms:
    Er zijn geen uniforms op de school maar er wordt van je verwacht dat je je degelijk kleed doe je dit niet mogen docenten je terug sturen naar je kamer om andere kleren aan te doen. In het weekend mag je alle kleren dragen die je wilt.
    Lunchpauze: in de lunchpauze wordt van alle leerlingen verwacht dat ze in de aula zitten en is het verboden om in de gangen te lunchen, dit is voor eigen veiligheid. Zo mag je ook niet alleen zitten, door deze regel proberen ze te voorkomen dat er niet nog een keer een schietpartij voorkomt.


    "How could we ever trust someone again?"

    ×Lijstje×
    × Naam / / Bijnaam / / Betekenis
    ×Geboortedatum / / Sterrenbeeld / / Leeftijd
    × Reputatie / / Staat op hatelist?
    × Vakken / / Klas
    × Innerlijk / / Karaktereigenschappen
    × Uiterlijk / / Beschrijving / / Foto's
    × Verleden / / Familie / / Schietpartij ervaring
    × Relatie's / / Vrienden
    × Extra / / Allergieën / / Angsten / / Huisdieren
    ×Roles×
    ×Naam×Reputatie×Hatelist×Username×Pagina×

    ×Leerlingen×
    Vrouwelijke leerlingen
    × ×Populair× ×QueenOfHearts×
    ×Anaïs Catherine Dawn Westwood×Badass×Ja×WiseHeart×1.5
    ×Julie "Juul" Valentine×Populair×Ja×Douceur×1.6
    × ×Allemans vriend× ×JoSnape×
    ×Reese Isabelle Jacobs-Chamberlain×Jock× ×Camhanaich×1.4
    ×Rose Mary Gregor×Populair/Hate×Ja×Feniks×1.4
    ×Arianna Luciana Allegria×Populair× ×Surrexit×
    ×Cassandra Kiani Morgan×Populair×Ja×Valor×1.4
    × ×Nerd× ×Phenelope×
    ×Mary Florence Williams×Nerd×Nee×Unstoppable_xx×1.3
    × ×Nerd/gepest× ×MyDreams×
    × ×Populair× ×Sunrises×
    × × ×LearnToPlay×
    × × ×Grimmlove×
    Mannelijke leerlingen
    × ×Populair× ×Phenelope×
    ×Jacob Nils Prince×Nerd×Nee×Feniks×1.5
    ×Alexander "Alex"Henderson×Populair×Nee×Douceur×1.4
    × ×Populair× ×Ravi×
    × ×Populair× ×MyDreams×
    ×Christian Benjamin Donovan×Niet opvallend× ×DSprayberry×1.3
    × × × Ruelle×
    ×Olle Jay Marland× ×Sugar_Coated×
    × × ×Dr_Bones×
    × × ×greenlight22×
    × × ×LearnToPlay×

    Overig:
    ×Rol×Naam×Hatelist×Username×Pagina
    Vrouwelijk
    Schoolpsycholoog×Julia Upton×Nee×Westwick×1.4
    Lerares×Kaatje Eden Black× ×Unstoppable_xx×1.6
    Mannelijk


    "The hate list is something awful"

    ×Regels×
    ×Sluit niemand buiten in de RPG
    ×Schrijf minimaal 150 woorden, dit moet makkelijk haalbaar zijn.
    ×Geen perfecte personages, niemand is perfect.
    ×Alleen ik, Feniks maak nieuwe topics aan.
    ×Graag jongens en meiden gelijk houden.
    ×Wees aardig tegen elkaar, geen ruzie buiten de RPG
    ×Veel plezier!

    Lijst met bezette faceclaims


    Magdalena Zalejska
    Elizabeth Turner
    Grace Hartzel
    Tassia Boatman
    Ebba Zingmark
    Baskin Campion
    Scarlett Leithold
    Kiko Mizuhara


    Avan Jogia
    Jake Cooper
    Lucky Blue Smith
    Sean O'donnel
    Bryden Jenkins
    Darwin Gray
    ×Over de schutter×
    De jongen heette Daniël Stamford, hij had een vriendin en een familie die van hem hield.
    Daniël werd op school veel gepest en hierdoor startte hij met zijn vriendin de Hatelist. Deze werd verder geschreven onder alle gepestte leerlingen. Daniël werd steeds stiller en sloot zich van de buitenwereld af. Hij begon steeds meer over de dood te praten -als hij al praatte. Hij ging steeds minder naar school en op een dag niet meer daarom was het voor iedereen een verrassing dat hij 18 juli de aula binnenstormde met twee pistolen in zijn hand. Hij begon als een razende om zich heen te schieten. Toen de politie kwam is de jongen uit het raam gesprongen en te pletter gevallen. Later is gebleken dat door het gepest hij in een depressieve circkel is beland. Hij was al lang van plan zichzelf van het leven te beroven maar niet in zijn eentje, hij zou al zijn pesters net zich meenemen. Hij had het hele plan uitgedacht, op zijn kamer zijn allerlei spullen gevonden die er op wezen dat dit een lang voorbereid plan is geweest. Hij had aan alle details gedacht.
    ×Topics×
    Praattopic 1!
    Rollentopic 1!
    Speeltopic 1!
    ×Klas/Grades×
    Freshman - grade 9 - derde middelbaar - 14/15 jaar
    Sophomore - grade 10 - vierde middelbaar - 15/16 jaar
    Junior - grade 11 - vijfde middelbaar - 16/17 jaar
    Senior - grade 12 - zesde middelbaar - 17/18 jaar

    Begin
    De herfstvakantie is voor bij en alle leerlingen gaan weer naar school, de een blij om zijn vrienden te zien, de ander vechtend tegen zijn emoties bij het zien van de school. Het is de dag dat de hatelist voor een tweede keer gemaakt wordt. Het is de dag waarvan aan het einde van de dag de roddel rondgaat dat er aan een tweede hatelist word gewerkt. Hoe reageren de leerlingen en wie staan er op de lijst?

    [ bericht aangepast op 8 sep 2016 - 7:35 ]


    "The stars replaced the emptiness of my heart."

    Garreth J. Faulkner

    Docent Wiskunde en Rekenen.
    (nog) niet op de hatelist.

    Een zucht van opluchting ontsnapt mijn door mijn lippen als het merendeel van de leerlingen eindelijk het lokaal verlaten heeft. De bureaustoel onder mij lijkt bijna deel van mijn lichaam geworden zo lang heb ik er op gezeten. Cassandra is als laatste achtergebleven, zoals afgesproken, en doet nu zachtjes de deur dicht. Ik staar naar het stapeltje toetsen dat uit mijn tas steekt, alsof de blaadjes elk moment op kunnen springen en mij kunnen wurgen. Ze zijn nog steeds niet nagekeken en dat ben ik ook voorlopig niet van plan. Er zijn gelijksoortige dagen als deze dat ik spijt heb dat ik dit wiskunde pad opgegaan ben. Scholen verwachten een goedgehumeurde leraar die afspraken nakomt en keurig zijn zaakjes op orde heeft. Geen van beide hoort bij mij. Niet omdat ik meetings vergeet, maar omdat ik simpelweg het risico om tegen de onopgeschreven regels van Garvin in te gaan niet kan weerstaan; ontdekken hoe ver ik kan gaan voordat het zelfs deze school te veel wordt.
    Ik word teruggetrokken naar de realiteit wanneer ik Cassandra’s handen op mijn armen voel. Mijn spieren spannen zich uit gewoonte even door de plotselinge aanraking, maar relaxen al snel als haar vingers mijn schouders bereiken. 'Weet je zeker dat je je goed voelt?' hoor ik haar vragen. Een grijns verschijnt op mijn gezicht, hoewel mijn ogen niet even enthousiast meelachen.
    ’’Beter nu de les eindelijk voorbij is, miss Morgan,’’ antwoord ik en sluit mijn ogen wanneer haar mond mijn nek aanraakt. Een paar tellen geniet ik, tot ik weer ietwat competitief word voor de macht over wat er tussen ons speelt. Met een snelle beweging draai ik me om naar de leerlinge, lift haar kin lichtjes met mijn rechterhand en buig naar voren met het doel om mijn lippen de hare te laten ontmoeten.

    Dan gaat de deur van het klaslokaal open.


    Instinctief is mijn hoofd in een fractie van een seconde naar de deuropening gedraaid, waar ik een even geschrokken schoolpsychologe aantref. Mijn ogen knipperen niet wanneer ik Cassandra loslaat-- ik open mijn mond om iets te mompelen, maar de ongemakkelijkheid van de situatie zorgt ervoor dat ik deze weer dicht doe. Shit.


    Hufflepuffs are particularly good finders.

    Cassandra Kiani Morgan
    Outfit || 17



    Ik zie een grijns op zijn lippen ontstaan en ik kan het niet laten om zelf te grijnzen. ’’Beter nu de les eindelijk voorbij is, miss Morgan,’’ zegt hij en ik grinnik zachtjes. Ik weet nog net een paar kusjes in zijn nek te plaatsen voor hij zich snel omdraait. Hij lift mijn kin op en wilt net zijn lippen naar de mijne brengen, als de deur open vliegt. Uh oh..
    Ik zet meteen een stap naar achter en kijk naar degene die ons momentje even verstoorde. Julia.. Ik bijt mijn lip hard. Geweldig. Het moet natuurlijk degene zijn die ik twee keer per week wel onder ogen moet komen. Ik kijk kort naar Garreth, maar hij is net zo sprakeloos als ik ben. Ik kuch kort en kijk maar weer naar Julia. 'Dit is niet wat het lijkt.' zeg ik maar, ookal weet ik dat ze het allang weet.


    El Diablo.

    Julia Upton
    Schoolpsychologe
    I want to inspire people. I want someone to look at me and say: 'because of you, I didn't give up''.

    Het feit dat Garreth de studente vluchtig loslaat en er niet toe komt om iets te zeggen, bevestigt dat ik op een verkeerd moment ben binnengekomen. Alsof er gevaar dreigt, blijf ik instinctief aan de grond genageld staan. Mijn ogen glijden van Garreth naar Cassandra en de voelbaar ongemakkelijke sfeer maakt me misselijk. Het meisje laat een kort kuchje horen en kijkt me dan aan.
    'Dit is niet wat het lijkt,' zegt ze, wat mijn onheilspellende voorgevoel bevestigt. Er is iets gaande tussen de wiskundedocent en de studente, dat valt niet te ontkennen. Even verplaats ik mijn gewicht van de ene voet naar de andere.
    'Ja, dit ziet er echt uit als bijles inderdaad,' hoor ik mezelf sarcastisch zeggen. Ik weet dat het niet aan mij is om te oordelen over de twee, maar ik kan het niet laten. Het idee dat Garreth ontslagen wordt door een affaire met een leerling, is iets wat ik me niet eens voor wil stellen. Hij is de enige op de werkvloer met wie ik het echt kan vinden en ik geef om hem. Even haal ik diep adem, voor ik verder spreek.
    'Ik kwam je koffie brengen. Dan kun je daarna verder met wiskundige vraagstukken oplossen met je lippen op die van een studente,' snauw ik dan. Met grote passen loop ik naar zijn bureau, waar ik een van de bekers met een klap neerzette.
    'Het is een kind, Gar,' fluister ik hem dan zacht toe. Vervolgens draai ik me soepel om op mijn hoge hakken en begin naar de deur te lopen. Net voor ik naar buiten stap, draai ik me naar het tweetal om.
    'Oh, Cassandra Morgan,' zeg ik, waarna ik onmiddellijk baal van mijn vervelende gewoonte om mensen met hun voor- en achternaam aan te spreken. Even kijk ik in de ijsblauwe ogen van de jongedame.
    'Vergeet je afspraak met mij van vandaag niet,' vervolg ik haastig. Ik kan het niet opbrengen te glimlachen. Ik stap het lokaal uit en laat de deur met een klap achter me dichtvallen.


    I was an angel living in the garden of evil

    Alexis 'Alex' Arrowin Johnson



    "Jullie komen perfect getimed ik wou net weg gaan maar dat mocht niet van de jongeman naast mij, jullie worden mijn aflossing oké?" Ik trek een wenkbrauw op. "Nou jongens doei dan en Alexander ik euhmmm zie je nog wel een keer" Jacob schuift voetje voor voetje weg van ons. 'Dacht het even niet' Zeg ik, en ik geef jacob een duwtje met de onderkant van een van mijn krukken, waardoor hij wel moet blijven staan, en ervoor kan kiezen om op zijn stoel te ploffen, of te blijven staan met het risico zijn evenwicht te verliezen. 'Ik zag dat jullie een heel....interessant gesprek hebben, en Ik en Andrew willen erover mee praten' Grijns ik. Ik grijp een stoel, en ga erop zitten. Ik trek een onopvallend, maar pijnlijk gezicht als de stoelpoot iets te hard tegen mijn been aankomt. 'Dusss....waar hadden jullie het over?' grijnstte ik. Ik leun iets naar voren, richting Jacob. 'En je was nerveus, dus niet liegen, of ik smijt een kruk naar je hoofd' grinnikte ik, terwijl ik hem een knipoog gaf. Ik ben niet vaak een bitch, maar als ik er een ben, word je niet blij. Maar het is Jacob, en die is niet goed in zijn hoofd, dus het mag.


    I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

    Garreth J. Faulkner

    Docent Wiskunde en Rekenen.
    (nog) niet op de hatelist.

    Ik ben niet van plan de eerste te zijn die de irritante stilte doorbreekt, bang dat ik de verkeerde woorden eruit zal gooien. Uit Julia’s reactie blijkt dat de situatie hoe dan ook niet verdedigt kan worden met een slap excuus.
    ‘’Dit is niet wat het lijkt.’’ Cassandra’s opmerking zorgt ervoor dat het alleen nog maar meer gaat lijken op wat het is. Fronsend doe ik mijn ogen kort dicht en laat een zachte zucht uit als reactie op haar woorden. Dan kijk ik zonder te knipperen van haar naar de schoolpsychologe. Mijn blik is niet smekend noch dreigend, maar verslagen. Desondanks verman ik mezelf door mij half om te draaien zodat ik en face naar haar gekeerd sta. De sfeer verraad dat we allemaal hetzelfde lijken te denken.
    Ik ga niet in discussie, want Julia heeft die al gewonnen, zonder dat er ook maar een gesprek heeft plaatsgevonden. Het was stom van me, verschrikkelijk stom, om te denken dat dit spel tussen Cass en mij ongestoord door zou kunnen gaan. Een beetje risico houdt het leraar zijn leuk, maar ik merk dat ik nu hard tegen de grens ben aangebotst.
    'Ja, dit ziet er echt uit als bijles inderdaad,' zegt Julia. Haar sarcastische woorden zijn als zout in een open wond. Er borrelt een schuldig gevoel in me op, maar dat weet ik even hard neer te slaan. ‘’Julia…’’ Mijn lippen hebben zich eindelijk van elkaar af gehaald. De stem die uit mijn mond ontsnapt is bijna toonloos en opvallend kalm. Mijn brein heeft nog niet uitgevogeld welke woorden haar uitgesproken naam moeten volgen--- voordat ik daar überhaupt de tijd voor krijg, praat Julia alweer.
    'Ik kwam je koffie brengen. Dan kun je daarna verder met wiskundige vraagstukken oplossen met je lippen op die van een studente.’ Ik beweeg niet wanneer de koffiebeker met een harde klap op mijn bureau neerkomt, maar laat haar ( wat is het, boosheid? Een gevoel van intens verraad? Of allebei?) over mij heen komen. Ik zal het wel verdiend hebben. ‘’Het is een kind, Gar,’’ hoor ik haar fluisteren. Mijn ogen dwalen af naar de vloer en vermijden de hare. Het is bijna grappig hoe ik jaren geleden zonder te aarzelen het slagveld op durfde terwijl de kogels om mijn oren vlogen, maar ik hier niet eens de moed heb mijn eigen fouten onder ogen te komen. Ik weet dat ze verdomd gelijk heeft. Niet over het feit dat Cassandra een kind is, maar dat het allesbehalve wijs van mij was om daar misbruik van te maken. Natuurlijk is het niet te ontkennen dat de leerlinge en ik beide vrijwillig hier in stapte, maar als docent had ik slim genoeg moeten zijn om dat niet te doen. Het feit dat Julia, iemand die ik mag en ik relatief dicht bij me laat, dat moet zeggen en niet iemand waar ik een hekel aan hebt, doet pijn.
    'Oh, Cassandra Morgan,' hoor ik haar doorpraten wanneer ze alweer richting de deur is gelopen. Ik kijk op-- mij mag ze aftakelen met teleurgestelde woorden, maar Cassandra niet. Als ze de leerling herinnert aan de afspraak, wordt duidelijk dat Julia dat niet van plan was.
    De dichtvallende deur lijkt een echo achter te laten in het lokaal. De stilte komt terug, pijnlijker dan ooit nu alleen Cassandra en ik nog over zijn in de kamer. Één van ons twee moet het zeggen, en ik besluit dat ik dat als oudste maar moet zijn. ‘’Dit kan zo niet langer,’’ spreek ik haar toe, maar ik merk dat ik de woorden meteen al begin te haten. Het kan niet, maar we willen duidelijk allebei wel dat het kon.


    Hufflepuffs are particularly good finders.

    Jacob Nils Prince

    Woedend draai ik me om als ik word tegengehouden. Dreigend loop ik terug naar het meisje die me tegenhield. Met gestrekte vinger liep ik naar haar toe maar stopte toen ik haar naam in mijn hoofd op de lijst zag staan. Een kleine gevaarlijke grimas trok over mijn gezicht heen.
    "Als je dan zo graag had willen weten waar ons gesprek over ging had je een half uur eerder erbij komen te staan, nu is dat te laat." Bokkig haak ik mijn armen over elkaar heen en staar zenuwachtig naar de schooldeuren in de hoop dat Mary er ieder moment door kan komen lopen en me komt redden. De deur blijft echter dicht en een zucht verlaat mijn mond.
    " Dusss....waar hadden jullie het over? En je was nerveus, dus niet liegen, of ik smijt een kruk naar je hoofd" een tweede zucht verlaat mijn mond, hield dit meisje ooit haar mond. Daarnaast konden meiden niet gooien en zou ze dus nooit raak gooien. Vijandig keek ik het meisje aan.
    "Praat maar raak meid, uit mij krijg je geen woord. Vraag maar aan je vriend naast me die vertelt het vast maar al te graag. Daarnaast kun jij niet eens gooien laat staan met een kruk" omdat ik niet wist hoe het meisje op deze opmerking zou reageren hield ik mijn handen langs mijn lichaam, als ze toch zou gooien zou ik de stok behendig kunnen vangen en houden want alles wat je krijgt mag je houden.


    "The stars replaced the emptiness of my heart."

    Cassandra Kiani Morgan
    Outfit || 17



    'Ja, dit ziet er echt uit als bijles inderdaad,' Ik bijt mijn lip hard en kijk weg. Ik had haar nog nooit zo gehoord. 'Ik kwam je koffie brengen. Dan kun je daarna verder met wiskundige vraagstukken oplossen met je lippen op die van een studente,' snauwt ze en ze zet de koffie met een klap neer waardoor ik even in elkaar krimp, maar me snel weer herpak. 'Oh, Cassandra Morgan,' zegt ze en ik kijk langzaam op naar haar. 'Vergeet je afspraak met mij van vandaag niet,' ik kijk toe hoe de deur met een klap dichtvalt en mijn tanden boren zich weer in mijn onderlip.
    ‘’Dit kan zo niet langer,’’ hoor ik Garreth dan zeggen en ik frons lichtjes, waarna ik langzaam naar hem opkijk. Dit kan hij niet menen toch? Hij was de enige reden dat ik nog op deze plek zat. Ik scan zijn gezicht even en vernauw mijn ogen. 'Als je dat soort dingen zegt moet je het wel menen..' mompel ik en hou mijn hoofd ietsje schuin. Ik plaats mijn handen op de leuningen van de stoel en leun wat naar hem toe. 'Wil je stoppen?' fluister ik.


    El Diablo.

    Houston Forbia Blaire


    ''Crazy is crazy.... Awkward...''

    Ik glimlach naar degene de chauffeur voor me. Hij heeft geen sixpack en niks dat me echter verleidt. Verveelt rol ik mijn ogen naar de andere kant van de auto. Hij was vast oud en kan er vast niks van. Ik ben niet echt een ''het'' beest, maar ik wil er ook wel eens voor gaan. Mijn vader zei niet voor niets ''hou je taai''. Ja, ik hou me taai. Als het de schoonmaakster van mijn vader was geweest had ik haar vol gedist, ik mag haar niet zo. Mijn vader mag haar wel leuk vinden maar ik heb liever een tiener jongen die me bezig houdt. Ineens stopt de auto en bonst mijn hoofd tegen de stoel voor de mijne. 'God...' Boos draait de chauffeur zich om. Ik krijg een lichtrood kleurtje, maar laat niks merken. 'Mijn vader maakt het geld wel over.' Ik doe de deur geïrriteerd open met mijn hand op de zere plek. De oude man stapt uit en haalt mijn koffers uit de auto. Snel pak ik ze aan. Meteen gaan mijn gedachten terug naar de bult die harder begon te bonken. Het zou vast een grote bult worden, gelukkig heb ik daar make-up voor. Chagrijnig loop ik door, maar ik heb eigenlijk geen idee waar ik heen ga. Ik loop door tot dat ik bij een grote aula kom. Ik zie een paar jongens in gesprek en loop op ze af. 'Hey, hebben jullie een idee waar ik heen moet? Ik denk naar het kamertje van de directrice, maar wil eerst naar mijn hoofd kijken.' Met mijn ogen wijzend naar de plek waar ik mijn hand nog steeds tegen aan hou.

    [ bericht aangepast op 3 okt 2016 - 20:27 ]


    No matter where i go, no matter what i do, she always... Finds a way to get at me. > Jessica Burns