Ik ben compleet ten einde raad. Maar dan ook echt.
Afgelopen september ben ik begonnen op de hbo verpleegkunde opleiding. Met goeie moed van start gegaan, mn best gedaan contact te leggen met klasgenoten etc. Dat ging wat stroefjes en op zich is dat niet zo erg natuurlijk.
Ik heb ze vanaf het begin aangegeven dat ik slechthorend ben (ik mis iets meer dan de helft aan beide oren) om misverstanden te voorkomen.
Maar oo de een of andere manier is er een soort van vojandelijkheid richtin mij. Ze negeren me en als ze dat niet doen reageren ze heel bot of zelfs gemeen. Vorige week heb ik met enorm veel moed het geprobeerd bespreekbaar te maken en daarna leek het even goed te gaan. Tot gisteren.
Gisteren had ik 1 kapot gehoorapparaat, die was gedeeltelijk gebroken tijdens het weekend en kon gisteren pas ook gemaakt worden. Later ging het andere leeg en doordat ik geen hele goeie batterijtjes bij me had deed deze het ook niet meer. Dus ik zat zonder hulpmiddel in de les waardoor ik nauwelijks iets verstond.
Ik had dit aangegeven bij mij groepje, waarmee voor een vak een filmpje gemaakt moest worden en dat gesprek voeren voor mij lastig was.
Omdat ik anderhalf uur moet reizen om thuis te komen en nog eens ruim een kwartier om bij de audicien te komen gaf ik aan dat ik graa de eerstvolgende trein wilde zodat ik op tijd mn aparaten kon laten maken zodat ik morgen (vandaag dus) weer de lessen kon volgen. Ik vroeg of ze het voor deze ene keer even met zijn twee konden doen en dan zou ik de volgende week meer aandeel hebben. Ik kon dit niet voorzien of voorkomen.
En ze hebben er 1 groot heisa punt van gemaakt. Begrip hadden ze niet. Ze roepen constant dat ik er nooit ben (ben er 3 keer niet geweest ivm onderzoeken in een specialistisch ziekenhuis wat ik aangegeven had). Wat mij nu uiteindelijk het meest gestoken heeft was de opmerking
"Stel je niet zo aan. Gebruik je handicap niet als excuus"
En nu ben ik dus ten einde raad. Ik heb morgen al een gesprek bij een functiebeperkingscoach. Maar ik weet absoluut niet wat ik nu verder kan om dit de wereld uit te helpen.
Alsje alsjeblieft, help me
___________UPDATE
it's gotten worse...
Ik heb afgelopen vrijdag in mijn klas het slb gesprek gehad. Mijn slb'er begon met een inleidende opdracht zonder mij of de situatie ook maar echt aan te halen. de vraag was wat voorwaarden voor samenwerken waren.
En toen begon het gedonder.
over en weer kwamen er steeds opmerkingen over hoe men samen zou moeten werken, op zo'n nadrukkelijke nare manier gezegd dat ik haast niet kon bedenken dat ze niet om mij gingen. dan kon ik het me ingebeeld hebben, maar de tonatie van mensen was toch overduidelijk. ik vond alleen dit al verschrikkelijk.
Daarna begon mijn slb'er over mij, althans de situatie omtrent mij. De bedoeling was om met behulp van een vijftal begrippen (Gebeurtenis, gedachtes, gevoel, gevolg etc) aan te geven wat er precies aan de hand was. Direct riep al iemand van "moet ik hieraan meedoen?"
uiteindelijk heb ik dus ruim een half uur moeten luisteren naar dertien mensen die maar wat uitgebreid op tafel gooiden wat er wel niet vervelend aan mij is. en ondertussen heeft het overgeven me nader gestaan, zo erg vond ik het.
Als laatste kon ik, met moeite mijn verhaal doen. daarna kwamen er steeds discussies, accusaties en gooiden ze dergelijke dingen als "ja maar je kan wel volleyballen (een vrije avond nota bene!)" "Je bent er nooit hoe wil je je opleiding gaan halen" "je bent slordig rondom je doofheid" ga zo maar eindeloos door.
uiteindelijk heeft de slb'er de klas tot einde discussie gemaand en het eerste wat ik dacht was: het is erger geworden. Wat zelfs de slb'er dacht naderhand toen wij spraken.
en dit klopte ook. na de les was het de bedoeling opdrachten te maken voor onze samenwerkingsgroepen en ondanks wat er die ochtend dan gebeurd was wilde ik zelf toch water bij de wijn doen, ondanks mijn principes. maar niks hielp. ze bleven gemeen doen, nare dingen zeggen over dat gesprek terwijl ik er gewoon náást zat! het lesuur dat erop volgde, daar kwam ik als laatste binnenlopen en alle stoelen en tafels waren bezet. niemand deed ook maar moeite om even een tafel of stoel te wijzen of me überhaupt een blik waardig te gunnen. ik voelde een vlaag van misselijkheid, paniek en tranen opzetten heb me omgedraaid en heb dat uur op het toilet gezeten, spugend en huilend.
Nooit eerder heb ik me zo ontzettend rot gevoeld. nog nooit, ondanks dat ik vroeger ook echt wel gepest ben.
morgen moet ik weer naar school, en moet ik weer twee samenwerkingsopdrachten doen voor vakken. maar bij de gedachte om er weer heen te moeten en daar weer te moeten staan maakt me ontzettend zenuwachtig. no scratch that; het klamme zweet breekt me gewoon uit. ik vind de heftige reactie van mijn eigen lichaam ook echt schrikken. ik slaap slecht, ik wil niet eten etc. ik ga mijn slb'er vragen of ik overgeplaatst kan worden naar een andere klas maar die kans kon nog wel eens verkeken zijn.
ik ben nog meer ten einde raad dan ik vorige week was.
[ bericht aangepast op 2 okt 2016 - 21:22 ]
The Definition of Insanity
