Ik denk dat iedereen op Q wel weet dat ik een vriend heb sinds 12-12 en zo niet, bij deze.
Echter is hij een nogal jaloerse jongen en dat maakt mij echt schijtziek. Anders kan ik het echt niet verwoorden.
In de vakantie ben ik een paar dagen met mijn beste vriendin in Frankrijk geweest en daar waren haar zusje en de vriend van haar zusje ook. Haar vriend en ik kunnen niet zo goed met elkaar overweg, maar doen wel gewoon vriendelijk tegen elkaar wanneer we bij elkaar zijn.
Af en toe heb ik ook Whatsapp gebeld met Marvin (mijn vriend) en dan maakte S (zo noem ik hem maar even) ook wel eens grapjes, waar ik van moest lachen. Marvin ving dit alleen telkens wat verkeerd op en leek zich ook wat teveel te voelen etcetera. Hij stuurde ook telkens berichtjes dat hij niet tussen S en mij wilde komen, omdat we het gezellig leken te hebben samen en noem maar op. Ik heb hem toen uitgelegd dat S en ik totaal geen vrienden zijn en dit ook niet zullen worden en dat hij een relatie heeft met het zusje van mijn beste vriendin.
Echter is hij er nu al 3 keer op terug gekomen en ik begin er moe van te worden.
Telkens weer vertel ik hem dat het niets is en dat S gewoon iemand is die ik ken en what so ever. Net begon hij weer vlak voordat hij ophing en toen ben ik ook echt boos geworden. Dit heb ik ook laten blijken in spraakmemo's in Whatsapp. Het begon letterlijk, omdat ik een berichtje van Naomi(Mieczyslaw) kreeg, wat ik ook heb laten zien, en zelfs toen zei hij nog dat hij het niet geloofde of zo. Ik snap het niet.
Telkens als ik een berichtje krijgt, denkt hij dat het van S is of dat het een andere gozer is, terwijl ik niet eens met andere jongens praat. Als ik dit zeg dat doet hij een beetje alsof hij mij niet geloofd en wordt dan ook echt kortaf. Ik kan hier gewoon echt niet tegen, ik vraag ook niet bij elk berichtje wie het is, of waarom hij online is geweest op app of FB. Ik snap dat hij van mij houd, en ik hou ook echt van hem, maar hij hoeft niet zo wantrouwend te zijn, want ik word er verdrietig van en dat weet hij.
Ik vind het gewoon niet zo fijn dat hij zó jaloers is en bij alles wat ik ga doen, wil weten of er jongens bij zijn. Ik bedoel, hij doet niet moeilijk over meiden, terwijl hij weet dat ik panseksueel ben. Like, dan zou hij op ieder persoon die ik spreek wel jaloers moeten zijn, to be honest.
Weet iemand hoe ik dit het beste over kan brengen, want zeggen dat ik een hekel aan S heb, schijnt niet te helpen en zeggen dat ik alleen van hem houd komt ook niet tot hem binnen.
En zeg alsjeblieft niet dat hij niet goed voor me is, want dat is hij wel, hij is alleen stikjaloers en dat maakt me zo moe.
Help mij, please.
Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.
