• The Escorts



    Setting

          Upper Manhattan, New York - In een van de meest bruisende steden van de wereld moet het dan eindelijk gaan gebeuren; de lang geplande reünie van zes jeugdvrienden. De jongemannen zijn samen opgegroeid, maar zijn rond hun achttiende levensjaar ieder een eigen weg gegaan. Alle zes die wegen bleken enorm succesvol, en momenteel behoren ze tot de wereld van de Rich and Famous.
          Dit is dan ook de reden dat hun samenkomst zorgt voor grote belangstelling, zowel vanuit paparazzi, als vanuit de vrouwelijke gemeenschap. De mannen hebben geen zin om constant lastig gevallen te worden door het andere geslacht, zijn volgens hun agenten toe aan een image change en staan wel open voor een verzetje zonder het hele gedoe er omheen.
          Ze besluiten ieder een escortdame in de huren voor de volle drie weken. De dames moeten zich goed kunnen mengen binnen het milieu, in staat zijn discreet om te gaan met eventuele vragen en uiteraard luxe en elegantie uitstralen. Zo komen ze uit bij het vrij dure Mademoiselle en mede dankzij de prijs ontstaan er enkele misverstanden. Zo schijnt niet alles te koop te zijn... of toch wel?


    Penthouse

    Het penthouse ligt in hartje Upper Manhattan, in een van de hoogste
    flats die daar staat. Het geeft dan ook een prachtig beeld over de stad.
          Binnen worden de bewoners en gasten binnen gelaten door een
    doorman, begroet door de manager en de knoppen van de lift worden
    bediend door een vriendelijke liftmedewerker, tenzij je aangeeft deze
    niet nodig te hebben.
          Eenmaal op de hoogste verdieping openen de liftdeuren zich om
    zicht te geven op een enorme woonkamer, uiteraard inclusief prachtig
    uitzicht over de stad. Het interieur is modern en vrij minimalistisch,
    zoals door het hele huis.
          Er zijn zes identieke slaapkamers, inclusief allemaal een eigen
    badkamer. Er is een groot langwerpig binnenzwembad, een sauna,
    een fitnessruimte, een dakterras met infinity pool en een bioscoop.



    Uitleg

          Even een aantal puntjes die duidelijk gemaakt moeten worden. Zijn er hierna nog vragen, stel ze dan gerust.
          Het is de bedoeling dat de zes mannen elkaar kennen en dus een historie hebben die uitgewerkt kan. Jullie hoeven niet in mega detail, maar schets een grove lijn. Sluit hierin ook niemand buiten. Niet iedereen hoeft het even goed te kunnen vinden, er kunnen er ook zijn die iets minder met elkaar kunnen. Houdt dit wel binnen de perken, want als ze elkaar echt niet zouden mogen dan zouden ze dit niet doen.
          De dames werken alle zes voor hetzelfde escortebedrijf en kennen elkaar dus ook. Zij hoeven echter niet zo nodig goed met elkaar overweg te kunnen,
    hierin zijn jullie vrij. Houdt het werk in het achterhoofd; ze zijn in andere gevallen in enige zin elkaars concurrenten.
          Ik ga wanneer de rollen klaar zijn koppeltjes maken, waarmee ze zich in het openbaar zullen vertonen als zijnde relatie. Dit betekend niet dat je binnen de penthouse niet met een ander aan mag pappen, want hier zijn geen camera's en spiedende ogen. Je bent daar dus vrij om te gaan met wie je wil. Zorg wel dat er geen ORPG's ontstaan, want dan zal je een waarschuwing krijgen dat je je meer moet mengen.



    Rollen


    Nina Bailey Summers      •      Nicola Peltz      •      Cunning      •      1.1
    Cassidy Alan Summers      •      Lyzy Adler      •      Tulua      •      1.1
    Nerys Clifford      •      Rita Ora      •      Hopps      •      1.3
    Leona Julia Clark      •      Alena Shishkova      •      WrittenWords      •      1.1
    Dani Reina Verdad      •      Eiza Gonzalez      •      Virago      •      1.4
    Emilia Valeria Alvarez      •      Cindy Kimberly      •      Greenlight      •      1.5

    Oliver Nathaniel Branson      •      Chase Crawford      •      Sombre      •      1.3
    Alistair Kingsley      •      Jorge Del Rio      •      Obeah      •      1.4
    Santino Juan Castello      •      Maluma      •      Maluma      •      1.4
    Noah Wilkins      •      Faceclaim      •      Tad      •      1.5
    Byron Asher Mumford      •      Torrance Coombs      •      DreamerN      •      1.3
    Thaigo Dexter Clarke      •      Faceclaim      •      Remiinds      •      1.3




    Regels


    •      Quizlet huisregels
    •      Reservering staat 72 uur
    •      Drank&Drugs toegestaan
    •      Geen perfecte personages
    •      Seksuele handelingen in overleg
    •      16+ is toegestaan en gebruikelijk
    •      Een post heeft minstens 250 woorden
    •      Alleen ik, Amber, maak nieuwe topics
    •      Vermelding post; naam, locatie, 'relatie' en gezelschap
    •      Graag een actief speeltopic, minstens 1 post per week
          Invullen


    •      Naam
    •      Leeftijd (20 - 25)
    •      Geschiedenis
    •      Innerlijk
    •      Uiterlijk
    •      Extra's



    Marrow deep, soul deep, essence deep

    MT

    MT.


    You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

    Mt


    I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

    Mt


    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

    -- Mine.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    MT


    El Diablo.


    N I N A      B A I L E Y      S U M M E R S


    Outfit      •      Alone      •      Bathroom Penthouse
          Met een scheve blik kijkt Nina naar haar reflectie in de spiegel. De dame die terugkijkt heeft heldere groene ogen, licht roze gekleurde wangen en nog steeds geen kleur op haar lippen. De overweging lijkt zo simpel. Rode of roze lippenstift.
          De overweging is echter helemaal niet simpel, niet voor haar en niet op dit moment. Roze maakt dat ze zachter over komt, lieflijker en toegefelijker. Rood maakt haar strenger, zelfverzekerder en meer dominant. Normaal gesproken weet Nina precies wat ze moet doen, want dan heeft ze haar cliënt al ontmoet in een 'sollicitatie' gesprek. Dan kan ze er voor zorgen dat ze is wat er van haar verwacht wordt bij de eerste ontmoeting binnen het contract en zal ze die rol zonder problemen aannemen.
          In dit geval is er echter helemaal geen spraken geweest van een eerste ontmoeting om te kijken of het totaalplaatje klopt, of dit gaat werken, of zij überhaupt wel de uiterlijke kenmerken heeft waarvoor haar cliënt wil betalen. Nee, deze persoon, deze Alistair Kingsley, heeft klaarblijkelijk een te druk schema om tijd vrij te maken voor zoiets. Wat ze van de andere meiden heeft begrepen, was dit ook bij hen het geval en ze begrijpt het eigenlijk wel. De prijs die deze mannen betalen om in dit penthouse te zitten voor drie weken, in het gezelschap van de zes topdames van Mademoiselle, is belachelijk. Natuurlijk heb je dan geen tijd in je schema.
          Nina zucht diep, pakt de roze kleur en stift haar lippen. Roze heeft haar persoonlijke voorkeur en persoonlijke voorkeur is binnen haar vakgebied niet iets waarvan ze vaak kan genieten. Roze haalt de scherpe randjes uit haar gezicht, laat haar ogen mooier uitkomen en geeft haar overall een meer benaderbare uitstraling. Mocht meneer Kingsley het graag anders zien, dan kan dat altijd nog.
          Na een laatste blik besluit Nina terug te keren naar de woonkamer. Ze was wat brutaaltjes naar de eerste en beste badkamer verdwenen om zichzelf te fatsoeneren en heeft de leefruimte nog niet eens goed kunnen bekijken. Tijd om te zien waar ze de komende drie weken gaat leven, samen met de anderen. Nieuwsgierig loopt ze de openbare ruimte weer in.


    Marrow deep, soul deep, essence deep

    MT! Ghehe :Y)


    I have seen my own sun darkened

    Cassidy Alan Summers



    Nina ▽ Common Room ▽ Outfit

          En hoe gaat het er met Cassidy op dit tijdstip? Ow waar is ze in hemelsnaam gebleven? Ah, daar. Zie je dat gefrustreerde hoopje mens op de grond liggen tussen al die kleren die op de grond zijn gegooid? Daar zie je net het blonde haar van Cass. Kijk, ze komt al overeind met haar onderlip geïrriteerd vooruit gestoken zoals ze altijd doet wanneer ze zichzelf helemaal tot wanhoop drijft met de makkelijkste vragen. Zoals vandaag bijvoorbeeld. Want wat moet ze in hemelsnaam aantrekken?
          Met haar handen in haar haren kijkt Cassidy moedeloos om zich heen naar de puinhoop die ze ondertussen had gecreëerd. Nogmaals laat ze zich dramatisch achterover vallen tussen haar kleding. Het uitkiezen van de geschikte outfit gaat altijd een stuk makkelijker zodra ze al kennis gemaakt had met de persoon die de een hoge prijs betaalde voor haar gezelschap. Nu heeft ze geen leidraad waar ze zich aan vast kan houden en geen Nina die, als Cass in zo’n bui was als deze, snel wat bij elkaar raapt.
          Een zucht verlaat haar lippen en met de nodige moeite komt Cassidy overeind. Ze strekt haar rug en bekijkt haar slanke postuur in de spiegel. Hoofdschuddend wend ze zich weer af van haar spiegelbeeld en vist het eerste en het beste wat ze kan vinden van de stapel. Als de Santino Castello hier problemen mee heeft, zou ze dat toch snel genoeg te weten komen.
          Na nog een korte blik in de spiegel besluit ze om, behalve mascara, verder geen make-up op te doen. Haar huid is gaaf en haar lippen zijn al rossig genoeg van zichzelf. Ze gaf zichzelf een speelse knipoog, waarna ze met haar ogen rolde door haar eigen verschrikkelijke humor waar meestal alleen zijzelf om moest grijnzen. Naja, en haar zus dan. Op sommige momenten.
          De kleding propt ze snel nog even in de kast, hopend dat niemand die opendoet zodat hij of zij wordt aangevallen door de inhoud ervan en gooit de deur snel dicht voor alles naar buiten komt zetten. Met een blik op de klok tovert ze een stel hakken tevoorschijn en hinkelt de kamer uit, tegelijkertijd haar schoen aan proberend te doen.
          Bij de Openbare Ruimte aangekomen, de plek waar ze verwacht werd, ziet ze haar zus al staan. Nog ietwat stuntelend met de veters van haar sleehak loopt Cass gebukt in haar richting. Precies op het moment dat de benen van Nina in het zicht zijn, recht ze haar rug en kijkt ze triomfantelijk in haar gezicht.
          “Je hebt geen flauw idee hoe het is om te lopen én tegelijkertijd je schoenen aan probeert te doen. Net als kleding uitzoeken. Just saying, maar ik zou mijn kast niet opendoen als ik jouw was.” Een speelse knipoog volgt, waarna Cass nog een laatste kledingcheck doet. Gulp zit dicht, pijpen van haar broek zitten goed, shirt zit netjes, tenminste nu ze hem goed naar beneden trekt. Ja ze is er klaar voor, op het gebied van kleding. Gevoelsmatig heeft ze toch nooit het idee gehad dat ze er klaar voor is, maar dat was met al haar klussen zo geweest. Deze Santino zou vast niet zo’n verschil maken.


    [ bericht aangepast op 29 nov 2017 - 8:09 ]


    I have seen my own sun darkened

    .

    [ bericht aangepast op 11 dec 2021 - 16:33 ]


    N I N A      B A I L E Y      S U M M E R S


    Outfit      •      Cass&Leona      •      Living Room Penthouse
          'Je hebt geen flauw idee hoe het is om te lopen én tegelijkertijd je schoenen aan probeert te doen. Net als kleding uitzoeken. Just saying, maar ik zou mijn kast niet opendoen als ik jouw was,' verkondigt Cassidy, die zojuist aan is komen stuntelen. Ze ziet er zelf de lol duidelijk wel van in en de speelse knipoog die Nina toegeworpen krijgt wordt beantwoord met een doordringende blik en streng op elkaar geklemde lippen.
          'Serieus, Cassie? We zijn hier nog geen uur. Dit is een goed betaalde klus met onwerkelijk rijke mannen. Ga je me nu serieus vertellen dat je kast er al net zo dramatisch uit ziet als dat hij thuis doet?' vraagt Nina haar zusje ongelovig en met een subtiel dreigende ondertoon.
          Werkelijk, ze houdt zielsveel van Cassie, maar af en toe kan ze haar wel wat aan doen. Het is misschien een beetje haar eigen schuld dat Cass het gewicht van bepaalde situaties niet aan voelt, aangezien Nina het grootste gedeelte van dit gewicht op zich probeert te nemen, maar het zou fijn zijn als ze zich besefte dat zij met dit geld zou gaan kunnen studeren. Nina zou Ben af kunnen betalen. Nina zou van ben af kunnen zijn.
          Ze huivert bijna onbewust en trekt haar polsen nog net iets hoger de wijde mouwen van haar trui in. Ook de brede zilveren armbanden, welke eigenlijk overbodig zijn bij lange mouwen, bedekken de beurse plekken al, maar toch voelt het alsof iedereen het zou kunnen zien en dat moet koste wat het kost vermeden worden. Je hebt er niet veel verbeelding bij nodig om de juiste conclusie te trekken.
          Achter hen is ondertussen Leona binnen gekomen, en hoewel ze elkaar niet heel goed kennen omdat ze in andere cliënten ringen zitten, ziet Nina dit als een mooie kans om daar misschien verandering in te brengen. Mocht Leona daar anders over denken dan kan ze dat altijd laten blijken.
          'Hi Leona,' begroet ze, terwijl ze verder de woonkamer in loopt en om zich heen gebaart. 'Wat een luxe hè. Ik weet niet of ik hier ooit aan zou wennen.' Uit ze, in de hoop een gesprek aan te knopen. Of Cassie volgt merkt Nina vanzelf wel, maar ze wil zich in ieder geval open stellen naar anderen, zodat niemand denkt dat zij en Cassie een of ander onbenaderbaar front zijn.


    Marrow deep, soul deep, essence deep

    MT~Joepie de poepiee


    - thank you for existing -

    Oliver      Nathaniel      Branson


    "Hold that pose darling,
    the camera loves you.
    "


    Oliver - Oli - 22y/o - Arriving at the appartment

          Met een zware puf liet ik de gewichten vallen en rekte mijn lichaam even uit. 120 kilogram deadlift was mijn nieuwe record, een record waar ik toch wel ff trots op was. Ik gooide mijn handdoek in mijn nek en gaf de trainer een highfive. 'Thanks, tot overmorgen.' zei ik terwijl ik mijn fles met water van de grond pakte en richting de kleedkamers liep. In de kleedkamer keek ik naar mijn shirt, dat bezweet was en trok hem snel uit. Het shirt vloog naar mijn tas, die op de grond lag en ik liep even richting de douches, waar ook mijn schoenen, sokken, broek en onderbroek volgde. Snel spoelde ik me af en liep ik zonder handdoek weer terug de kleedkamer in. In de kleedkamer nam ik een schone handdoek uit mijn tas en droogde mij even snel af. Snel trok ik schoon ondergoed aan, een jeans en een t-shirt. Simpele sneakers volgde na mijn sokken en ik propte alle andere was en handdoeken in de sporttas.
          Ik verliet de sportschool en liep richting de garage, waar ik naar mijn geparkeerde auto liep. Ik opede de auto door op het knopje van mijn sleutel te drukken en opende de kofferbak, waar ik soepel de tas in smeet. Ik ging voorin de auto zitten en sloot mijn telefoon aan op de aux kabel, ik kon het niet laten om er even Seven Nation Army op te zetten van The White Stripes. Ik voelde me na het sporten gewoon altijd onverslaanbaar, dan was dit soort muziek gewoon even nodig. Ik wierp een blik op de bijrijders stoel, waar nogsteeds mijn camera braaf in zijn tas lag. Ik startte de auto en scheurde de parkeergarage uit, onderweg naar het appartement waar ik eindelijk weer mijn jeugdvrienden zou zien én een paar leuke dames. Ik was niet echt geweldig gekleed, maar ik had mijn sportsessie nou eenmaal zo gepland, daar was niets aan te doen. Ik rook in ieder geval weer fris, daar ging het om. De aderen stonden nog duidelijk in mijn armen en ik grijnsde er even naar terwijl ik aan het rijden was en mee jamde op de gitaarlead van Seven Nation Army.
          Ik kwam aangereden bij de garage van het appartemen en parkeerde de auto, headbangend op wederom weer een ander rock nummer van The Arctic Monkeys deze keer. Ik draaide de sleutel van de auto om, waardoor de muziek stopte en ik trok de aux kabel uit mijn telefoon, die ik vervolgens in mijn broekzak stopte terwijl ik uitstapte. Ik greep nog snel mijn camera van de bijrijdersstoel en liep richting de kofferbak na ik de deur had dichtgedrukt. De kofferbak opende en ik trok mijn sporttas er uit. Ik sprayde nog even snel wat parfum over mijn lichaam en stopte hem weer terug in mijn tas. Ik hield echt van de nieuwe Hugo Boss. Ik liep met de tas over mijn schouder richting de lift en drukte op de knop voor de bovenste verdieping, de penthouse. De lift sloot, waardoor ik mijzelf nog even bekeek in de spiegel voordat ik op de bovenste verdieping aan kwam. De lift opende en ik stapte de ruimte binnen. Ik zag drie dames staan, die er allemaal erg goed uit zagen. Mijn wenkbrauwen gingen even de lucht in en ik liep naar de dames toe.
          'Goedemiddag dames, mijn naam is Oliver. Sorry voor hoe ik gekleed ben, ik kom net van een training.' zei ik terwijl ik de drie dames een hand gaf. 'Jullie zien er prachtig uit, maar als jullie mij willen excuseren, ik moet mij ook nog even omkleden.' zei ik zo nonchalant mogelijk terwijl ik de dames verliet.
    Ik moest me nog even omkleden en daar had ik nu de kans nog voor. Snel liep ik richting de gang waar de slaapkamers zich bevinden en zag op één deur de namen "Oliver and Dani" staan. Ik haalde nieuwsgierig een wenkbrauw op, Dani hé. Ze leek me echt een leuke dame, voor wat ik heb gelezen. Ik liep de kamer binnen en ging rechtstreeks naar de kledingkast, waar ik naar een paar blousjes stond te staren die al waren geleverd.

    [ bericht aangepast op 29 nov 2017 - 18:04 ]


    - thank you for existing -

    Cassidy Alan Summers



    Nina ▽ Common Room ▽ Outfit


          Zo, eindelijk heeft Cassidy haar hakken goed aangekregen en met een triomfantelijke blik in haar ogen komt ze weer overeind. Blijkbaar is de opmerking die Cass net gemaakt heeft, niet helemaal in de goede aarde gevallen want ze wordt begroet met een doordringende blik van haar oudere zus. Nina’s lippen zijn op elkaar geperst tot een strenge dunne lijn en met een zucht wendt Cass haar gezicht van haar zus af.
          “Serieus, Cassie? We zijn hier nog geen uur. Dit is een goed betaalde klus met onwerkelijk rijke mannen. Ga je me nu serieus vertellen dat je kast er al net zo dramatisch uitziet als hij dat thuis doet?” Cass doet net alsof ze de dreiging niet heeft gehoord die overduidelijk in Nina’s stem verscholen zit, al heeft ze wel mooi ervoor gezorgd dat de glimlach die Cass met zoveel moeite erop geplakt had van haar gezicht afglijdt.
          “Jezus, Nien. Het is niet zo dat ik er een lijk in verstopt hebt.” Dramatisch rolt ze met haar ogen en wil net haar mond open te doen voor een vervolg-opmerking, maar ze wordt ruw verstoord doordat Nina besluit om de blondine die net binnengekomen is te begroeten. Cassidy graaft heel even in haar geheugen om op de naam te komen die deze jongedame draagt, al geeft ze het uiteindelijk op omdat haar zus het al voorzegt.
          “Hi Leona,” begint ze vrolijk. “Wat een luxe hè. Ik weet niet of ik hier ooit aan zou wennen.” Lag het nu aan Cass, of probeerde Nina nu echt wanhopig een andere gesprekspartner te vinden? Cassidy sloeg gepasseerd haar armen over elkaar en wende zich iets af van haar zus en Leona. In tegenstelling tot Nina heeft zij namelijk niet echt een behoefte om een met iemand anders te praten. Wel luistert ze met een half oor mee, voor het geval dat er iets nuttige uit de twee dames zou voortkomen. Diepe gesprekken wekt namelijk altijd wel interesse bij haar op, al heeft ze wel een gigantische hekel aan roddelen. Tja, dat kwam vast door haar geweldige schoolperiode in de tijd waarin haar vader nog als een tiran in Huize Summers heerste. Heerlijk dat die klootzak opgedonderd was en hopelijk zat te verteren in de diepste krochten van de hel waar hij thuishoort.
          Echter wordt haar innerlijke tirade ruw verstoord doordat een jongeman zich in het gesprek mengt. "Jullie zien er prachtig uit, maar als jullie mij willen excuseren, ik moet mij ook nog even omkleden." Afkeurend trekt Cass haar wenkbrauw op, al houdt ze snel haar uitdrukking neutraal omdat ze het strenge gezicht van Nina nog op haar netvlies gebrand staat. Om dit soort kleine dingen kon haar grote zus zich zo vreselijk opwinden, tot ergernis van Cassidy.


    [ bericht aangepast op 29 nov 2017 - 18:10 ]


    I have seen my own sun darkened

    Noah Wilkins 🏀


    Nono | Living room | Nina, Cassidy & Leona


    Mild uitgedrukt? Ik had er flink de pest in. Als het aan mij had gelegen, was ik deze morgen dan ook in zijn geheel niet uit mijn bed gestapt om naar dit luxueuze gebouw af te reizen, maar volgens mijn manager had ik weinig keuze. Waarom ik die zak überhaupt nog betaalde, was me een waar raadsel, want ik vroeg me ten zeerste af hoe die hufter zichzelf zelfs nog maar een manager durfde te noemen. Wellicht had het te maken met het feit dat ik te lui was om daadwerkelijk mijn eigen zaken te moeten regelen, al liet ik niet graag een gelegenheid onbenut om mijn over het paard getilde babysitter haarfijn duidelijk te maken dat ik hem niet nodig had.
          Zijn weerwoord — dat ik mijn reputatie zodanig naar de knoppen had geholpen dat ik zonder zijn hulp enkel nog maar verder in het moeras zou zakken — negeerde ik altijd vakkundig. Als dat onzinnige wicht van laatst niet zo nodig had rond moeten bazuinen dat ik haar tegen haar wil had aangeraakt of wat dan ook, zou ik nog altijd ballen in het net gooien, in plaats van bedreigingen krijgen dat ik aan mijn hoogsteigen ballen aan de hoogste boom opgehangen moest worden. Weinig verwijt dat mij gemaakt kon worden, als je het mij vroeg.
          Daarbij kwam nog dat het zogenaamde 'geweldige' plan dat mijn manager had, me nu ook niet bepaald waterdicht leek. Plus één dat die oersaaie lul zelfs nog maar aan vrouwen kon denken; min tien voor het feit dat ik, als dit alles uit zou komen, nog dieper zou zinken. Of misschien zou een van onze lieftallige escorts aandachtsgeil worden en dan hingen we allemaal. Klein detail, die risico's.
          Toch was ik hier, ware het met frisse tegenzin. Een klein lichtpuntje was wellicht nog dat ik mijn vrienden hierdoor weer zou zien, al had ik dan weer weinig zin om hun glorieverhalen aan te moeten horen, terwijl ik moest gaan vertellen dat mijn professie van basketballer net even een tikkeltje gecompliceerder lag. Als ze het al niet gehoord hadden. Het feit ik hiermee misschien kon laten zien dat ik ontzettend vrouwvriendelijk en uiteraard de ideale schoonzoon was, kon echter betekenen dat ik mijn plekje weer terug kon krijgen in het team en er was weinig wat ik daarvoor niet zou proberen.
          Toen de liftdeuren openden, trok ik mijn wenkbrauwen lichtjes op. Aha. Drie dames, pal voor de liftdeur. Om de dag meteen maar rustig te beginnen. Ik was me ervan bewust dat ik nog niets had gezegd en dus trok ik mijn mondhoeken maar in een loom lachje op. "No offence, maar ik had mijn ontvangstcomité met iets lagere stemmen verwacht. Hun ballen ook iets lager, trouwens," sprak ik toen maar, met een oog op de welgevormde blondines. Ik sjokte door naar de bank, liet mijn lichaam hierop ongegeneerd neerploffen.
          "Hebben jullie hen al gillend gek gemaakt of ben ik daadwerkelijk 'ns op tijd?" Ik was me ervan bewust dat ik me misschien netjes en beschaafd moest voorstellen, maar zolang er geen camera's in de buurt waren, had ik weinig zin om een toneelstukje op te voeren. Niet dat ik niet charmant kon zijn, want ik kon een absolute gentleman zijn als ik dat zou willen, maar hun pech was dat ik dit nu even niet wilde en dat ze me in een pesthumeur troffen, al zouden zij vast wel wat trucjes hebben om dit te doen laten verdwijnen. Dat mocht wel voor het geld dat we voor hen neer tikten ook, overigens. Daarnaast: ik ging ervan uit dat zij mij wel kenden, dus lag de bal om zichzelf voor te stellen bij hen.


    [ bericht aangepast op 29 nov 2017 - 19:19 ]


    She's imperfect but she tries