• I GOT YOU
    "Don't ask me how i'm doing. Don't ask if i'm okay. Don't say she's in a better place."

    13 januari 2017, New Orleans
    Taylor-Thompson High School was een dood normale Amerikaanse, middelbare school. Je had verschillende vriendengroepen, zoals de sportievelingen die bij elkaar zaten in de pauze of de populairste meiden van de school die altijd met zijn allen bij één kluisje stonden. Taylor-Thompson was geen school die van andere verschilden, want het werd volgens velen in stand gehouden door één wondermooi, lief meisje. Maddy Knight. Een meisje die door velen gemogen werd en één van de populairste meisjes van de school was. Ze was niet perse speciaal, ze was gewoon een aardig meisje die daardoor veel vrienden had of maakte. Buitengewoon veel. Mensen mochten haar, hadden een vriendschap met haar gesloten of hadden andere relaties met het meisje. Iedereen kende haar naam en daarom was haar dood ook een grote klap voor Taylor-Thompson.
    Maddy zou, na een avondje vol feesten met vrienden en vriendinnen, alleen naar huis zijn gereden. Ze zou niet dronken zijn of drugs gebruikt hebben, maar andere feestgangers wel. Zo, toen Maddy haar fiets wou pakken en wou gaan opstappen, stapte een dronken jongen achter het stuur en trapte gelijk vol gas in. Hij had niet door waar Maddy stond en reed haar daarom ook in één klap dood. Haar dood was volgens velen een ongeluk, maar volgens velen soms ook opzet.

    22 december 2017
    Het was bijna een jaar na Maddy's dood, maar sommige vrienden en familie konden het nog steeds niet aan. Nabestaanden gingen nog elke maand naar haar graf om de steen te bekijken en nog een keer hun tranen te laten vallen. Iedere keer hadden dezelfde mensen dezelfde gedachten in hun hoofd als haar naam werd genoemd: Waarom Maddy? Dit zou ook niet gaan ophouden. Wanneer een aantal vrienden en vriendinnen van Maddy nog één keer, voor de vakantie, haar kamer bezoeken vinden ze haar dagboek met haar wensen en die kwamen op het zelfde neer: De jongedame zou in haar leven heel Frankrijk, en voornamelijk Parijs, willen zien. En nu zij dat niet meer kon, besloten een aantal van haar goede vrienden dit voor haar te gaan doen. Frankrijk in de winter zou het mooiste moeten zijn op aarde.


    "Maybe she is gone,
    but the memories are still here."

    ROLLEN
    Naam | Faceclaim (reputatie) | Relatie met Maddy | [url=]User[/url] | Pagina
    Boys [0/4]





    Girls [1/4]
    • ? | Amanda Steele (?) | ? | Changements | ?




    INVULLEN
    Naam
    Leeftijd
    Reputatie
    Familie
    Innerlijk
    Uiterlijk
    Relaties (ook met Maddy)
    Geschiedenis
    Overig


    "Her death was dark...
    That's why we wanted to go to Paris.
    'Cause there is the city full of light..."

    VERBLIJF
    De slaapplekken van de jongeren die meegaan zijn nog al verschillend. Soms zitten ze in een hotel, soms in een bed&breakfest. Soms heeft iedereen zijn eigen kamer, soms slapen de jongens op één kamer en dan de meisjes ook op één kamer. Het hangt ervan af waar ze zijn en wat ze gaan doen. Maddy wilde in Frankrijk zelf een aantal dingen doen zoals: Shoppen, een Franse club bezoeken, croissantjes eten, naar Disney Land Parijs gaan en naar de Eiffeltoren. Daarom heen hebben ze zelf ook nog wat bedacht. Het doel is om in een korte tijd zo veel mogelijk van Parijs te zien te krijgen. Ze hebben eigenlijk geen planning, alleen het dagboek van Maddy.

    REGELS
    Er is geen woordenaantal, dit betekend niet dat je maar één zin schrijft. Maak een post waar anderen op kunnen reageren.
    Er bestaan geen perfecte mensen, dus ook geen perfecte personages.
    Probeer niemand buiten te sluiten in en om de RPG.
    16+ Is vrijwel toegestaan.
    Als er veel belangstelling is, kunnen er meer rollen vrijkomen.
    Probeer de jongens en de meisjes gelijk te houden.
    Niet meer dan twee personages per persoon, graag een jongen en een meisje.
    Topics worden alleen geopend door me!.

    [ bericht aangepast op 22 dec 2017 - 17:20 ]


    ''With all due respect, which is none...''

    -> Topic gesloten op aanvraag.


    Maar allemaal dragen we in ons hart een inwendig Ithaka.