[RPG • 0] Experium || 24 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 juli 2020 - 20:50 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Emil voelde dat hij ook een blos kreeg, zeker toen hij haar rode wangen zag. Hij wist dan ook niet zo goed waar hij moest kijken. Die kus was echt niet verkeerd geweest, maar toch ook niet echt zoals hij zijn eerste kus had voorgesteld. Hij was vooral erg overrompeld geweest en zeker nu hij wist dat ze met een ander aan het daten was geweest, had het een vreemde bijsmaak. Zelf besloot hij de truth-vragen maar te mijden, straks wilde iemand weten wat hij van die zoen had gevonden of vroegen ze naar zijn eerste kus, en hij gaf liever niet toe dat die van gisteren de eerste was geweest.

[ bericht aangepast op 16 juli 2020 - 22:03 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze moest stiekem grinniken om Vienna die als een rode kreeft onderhand op het bed zat. Ze besloot het meisje niet te lang te laten lijden. "Doe mij ook maar een truth." Nenya leek het voortouw te nemen dit keer. "Omschrijf je perfecte date," zei ze met een glimlach. Fersephone schrok een klein beetje van de vraag, blikte heel even naar haar zuster, maar begreep dat Nenya niet wist wat er speelde. Yrla naast haar echter wipte meteen op alsof hij wakker werd van die vraag. Fersephone keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan. Wat?! leek ze hem gedachteloos te vragen. "Date? Ik date niet. Jongens zijn niet echt mijn ding,"
      Het feit dat iedereen haar echter aan bleef staren, maakte haar een beetje ongemakkelijk. "Ah, kom op, Phone. Probeer het!" Fersephone zag wel aan Vienna dat ze nieuwsgierig was, maar ze zou echt niet weten wat ze voor date moest doen. En überhaupt met wie... Alhoewel, even flitste het beeld van Fire voor haar netvlies langs. Ze schudde haar hoofd. Nee, nee. Dat moest ze maar niet doen. Ze waren gewoon vrienden. "Ik weet niet, Vie. Ik denk dat Fersephone een punt heeft." Fersephone trok een wenkbrauw op en keek de jongen naast haar verbaasd aan. Yrla keek iedereen terug aan alsof ze dom waren.
      "Wat?! Onderhand moeten jullie dat toch wel weten?! Je date geen Rhino's, want het zijn complete assholes. Dus doe de buffalo's ook maar niet, want dat zijn hun bondgenoten. De elephants zijn allemaal sukkels..." Yrla haalde zijn schouders op, maar Fersephone kon aan hem zien dat hij ontzettende lol had in zijn verhaal. Ze vroeg zich alleen af waar hij heen ging. "Bij de Lions moet je ook niet zijn. Met de twee bijna verkrachters - Sorry Emil -, en mister krullenbol is gewoon irritant en Fire is gewoon saai." Fersephone kon een grijns op haar eigen gezicht niet onderdrukken. Wat een onzin lulde hij. "En tja, het hele Panthers house is Gay. Dus er blijft geen jongen meer over. Oh! Behalve mezelf natuurlijk." Het moment dat hij haar aankeek, voelde ze haar hart in haar schoenen droppen.
      "Dus Fersephone, wat gaan we doen op onze date?" Zijn vraag liet haar in lachen uitbarsten en hoofdschuddend keek ze hem aan. "Niets. Helemaal niets." Fersephone ging er iets beter voor zitten. "Want dat gaat nooit van zijn langs zal zijn leven gebeuren, idioot." Ze sloeg zachtjes lachend tegen zijn schouder aan. Gelukkig maakte Yrla maar een grapje, ze kon het wel van hem hebben.

[ bericht aangepast op 16 juli 2020 - 22:06 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

-

[ bericht aangepast op 16 juli 2020 - 22:12 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij voelde zijn hart ergens van binnen scheuren. Au. Het was allemaal een grapje geweest, en Fersephone had het ook zo opgevat. Maar haar letterlijk die woorden horen zeggen, deden hem pijn. Hij besefte nogmaals hoe groot de kloof tussen hem en Fersephone was. Ze waren nu wel vrienden, maar hij had gelijk gehad met zijn woorden die hij aan Emil had verteld. Het werd waarschijnlijk een twintig jaren plan. Hij probeerde het niet in zijn gezicht te laten zien en dus maakte hij er maar een extra grap eroverheen. Hij grijnsde. "Zeg nooit nooit Phone. Straks komen jullie gewoon allemaal naar mij en heb ik mijn eigen harem."

---

It's never gonna happen, Guys.

'Mochten jullie overigens op de Panthers - of Yrla, naar zijn zeggen - zijn uitgekeken dan ben ik er overigens ook nog. Ik maak het voor alle Lions goed.'
      Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen, al golfde er iets in zijn maag. Hij zei het allemaal wel heel stoer, maar hij vermoedde dat hij alles behalve chill zou zijn als hij ooit een date met een meisje had.

[ bericht aangepast op 16 juli 2020 - 22:16 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Hee!" riep hij zogenaamd beledigd achterom naar Emil. "Don't steal my girls away."

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam en Merrin waren teruggekeerd naar hun slaapkamer. Het was fijn geweest samen, ze hadden een poos gewandeld en gewoon over leuke dingen gepraat. Het voelde een beetje als een goedmakertje voor de keren dat Adam vandaag was uitgevaren door Dezi’s komst. Hij wist dan wel dat Merrin het begreep, maar toch had hij een licht schuldgevoel. Toen ze het koud begonnen te krijgen, keerden ze terug naar hun slaapkamer. Even overwoog hij om onder de douche te springen, de laatste keer dat hij dat had gedaan was twee dagen geleden. Toch maakte het hem zenuwachtig. Het zat tussen zijn oren, maar het was een week geleden dat Onyx hem onaanspreekbaar in de douche aantrof en hij wilde die herinnering niet nog meer oprakelen. Niet vlak voordat hij ging slapen, dan zou hij de hele nacht liggen woelen. Als hij dat evengoed al niet de hele nacht deed. Dan kon hij dat beter morgenochtend doen, dan had hij de hele dag om afleiding te vinden. Nadat hij zijn tanden had gepoetst gleed hij onder de dekens. Het was toch wel weer prettig om terug te zijn in hun eigen kamer. De bedden hadden ze tegen elkaar geschoven en het voelde alsof ze een nieuwe start maakten in de kamer. Hij rolde zich op zijn rug en staarde naar het plafond, denkend aan Dezi die nu bij de Lions lag. Als ze maandag geen bondgenootschap met de Lions hadden gesloten, hoe was het dan afgelopen? Dan… Hij duwde de gedachten weg. Het maakte niet uit wat er dan was gebeurd. Ze was nu van Azumi gescheiden, kon niet in een draak veranderen en de komende nachten zou ze niet bij hem in de buurt kunnen komen. Daar moest hij op vertrouwen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fire was niet zo heel spraakzaam geweest tijdens hun wandeling over het terrein, al wist ze niet of dat door haar kwam of doordat het zijn karakter was. Hij had verteld dat ze elkaar de afgelopen weken een paar keer hadden gesproken en dat er een soort hele prille vriendschap was geweest. Hij klonk vooral zakelijk en voelde afstandelijk, waardoor ze niet zo goed een voorstelling van hun “vriendschap” kon maken. Ze had zich bij Yrla en ook bij Jester meer op haar gemak gevoeld.
      Na zo’n halfuur bracht hij haar naar de campus. Hij begeleidde haar naar een kamer, waar twee bedden stonden. Een beetje onwennig stapte ze naar binnen.
      ‘Ik zal morgen om half acht aankloppen, dan doe ik de deur weer open.’
      Dezi knikte stilletjes.
      Ze werd dus opgesloten. Een jongen die ze niet kende, had de sleutel.
      Een keuze had ze echter niet en uiteindelijk stapte ze verder de kamer in. Na een paar stappen bleef ze staan.
      ‘Ik heb helemaal niks,’ zei ze zacht. ‘Geen schone kleren, niet eens een tandenborstel.’
      ‘Oh. Ik zal wat regelen.’
      Hij draaide zich om en liep weg. Dezi stapte verder de kamer in en ging op de rand van het bed zitten. Op het andere bed ontbrak een matras. Er stonden verder twee bureaus waarvan er eentje helemaal leeg was. Er stond in een hoek een tafeltje met twee stoelen en er waren kledingkasten – al met al vond ze het nog best wel groot. Er was een wasbak met een spiegel erboven en een deur met een wc erachter. Gelukkig – ze zou dat niet de hele nacht op hoeven houden.
      Er klonken voetstappen achter haar en Fire kwam de kamer weer in. Hij legde een handdoek, tandpasta en een tandenborstel neer. ‘Morgen moeten we maar op zoek naar kleren. Misschien dat ze nog wat bewaard hebben en anders zijn er vast wel meiden van wie je iets kunt lenen.’ Hij keek haar even aan. ‘Ik doe dus de deur op slot, sommige van mijn afdelingsgenoten voelen zich niet veilig in jouw buurt.’ Zijn blik rustte even op het raam, waar hij daarna naartoe liep. Met zijn hand gleed hij over de vensterbank en Dezi’s ogen werden groot toen er vlammen voor het raam dansten.
      ‘Ik weet dat je niet van warmte houdt, maar dit voorkomt dat je naar buiten gaat.’ Hij zuchtte zachtjes. ‘Ik weet het allemaal heel vervelend is, maar ik wil dat anderen zich veilig voelen en je hebt nu eenmaal dingen gedaan die niet door de beugel kunnen.’
      ‘Ja,’ mompelde ze. ‘Ik snap het.’
      Het maakte haar ook niet uit. Helemaal donker zou het niet worden, maar ze was allang blij dat ze niet buiten hoefde te slapen.
      ‘Dank je wel Fire.’ Ze schonk de jongen een glimlach. ‘Ik red me wel vanavond.’
      Hij staarde haar een paar tellen aan alsof ze iets geks had gezegd, daarna knikte hij. ‘Natuurlijk. Welterusten.’
      ‘Slaap lekker.’
      Na die woorden verliet hij de slaapkamer en draaide hij de deur op slot. Dezi zuchtte zachtjes. Ze wist niet wat de anderen wel allemaal dachten dat ze vannacht zou gaan doen, maar ze wilde maar één ding en dat was slapen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Truth or dare?" vroeg Vienna nu aan haar.
      "Dare," antwoordde Nenya, met meer bravoure dan ze in zich had. Even bleef het stil, terwijl de rest iets probeerde te verzinnen voor haar om uit te moeten voeren. Goede en leuke dares waren een hele truc en ze hoopte maar dat ze niet iets vernederends te doen kreeg ofzo. De dare moest dus niet vanuit Yrla komen, dan zat ze wel goed.
      Emils gezicht lichtte op. "Ik weet er wel eentje."
      Nenya probeerde haar stiekeme opluchting te verbergen en knikte nieuwsgierig.
      "Voorspel het meest belangrijke moment van morgen," zei Emil met een grijnsje. Nenya's reactie hield midden tussen opluchting en stress, want hoewel de dare niet genânt was, was hij wel ontzettend moeilijk!
      "Oké. Tuurlijk. Doe ik effe," reageerde ze hoofdschuddend, maar ze rechtte tegelijkertijd haar rug. "Het meest belangrijke moment van morgen. Komt eraan." Ze haalde even een paar keer diep adem om de zenuwen weg te kunnen duwen en sloot toen haar ogen. Het voelde vreemd om nu in de kamer van iemand anders haar gave te moeten gebruiken. Nu had ze geen kaars, of het vaste plekje tegen de muur. Maar ze kon het vast. Het was immers de toekomst en die van haar had ze zelf onder controle. Zomaar het meest belangrijke moment voorspellen ging zomaar niet, maar daar had Jester een tijdje geleden nog een oplossing voor aangedragen. Een mooi moment om eens te testen of het werken zou. Morgenavond om acht uur zou ze op haar oude vertrouwde plekje zitten en gewoon antwoord geven. Daar moest ze naar opzoek.
      Ze voelde de blikken van de anderen branden en probeerde zichzelf weer iets te kalmeren. Ze had concentratie nodig. Moest zich focussen. Ze had de zoektermen, dus het moest lukken. In de stilte die volgde kon je een speld horen vallen en het was alsof iedereen zijn adem inhield. Iedereen behalve Yrla want zelfs met haar ogen dicht (of misschien juist) kon ze gewoon vóelen dat hij op het punt stond haar concentratie te breken en een kutopmerking te maken.
      "Yrla, mond houden, je verlaagt het IQ van de hele groep," mompelde ze met een frons. Ze had geen tijd om zich te realiseren dat het wel een hele grove belediging was, want voor ze zijn reactie in het heden kon horen kwam het Grijs aanzetten en zonk alles heel ver weg.
      Morgenavond, klokslag acht uur.
      Alleen zijzelf.
      Op haar kamertje, zittend tegen de muur.

"Hoor je dit?" Het Grijs week voor de vage contouren van een slaapkamer. Een kaars brandde voor de voeten van een tenger meisje dat op de grond zat, met haar rug tegen de muur. De gordijnen waren dichtgetrokken en het was donker. "Ik- ik hoop het wel. Gisteren zag ik niks, maar de toekomst is altijd anders in films en ik wist dat jij nu zou proberen te luisteren vanwege de dare van Emil. Dus ik-" de stem stierf weg en het meisje haalde huiverig adem. "Je moet ze waarschuwen. De rest." Onyx... Onyx pleegt vannacht zelfmoord. De Rhino's sloegen alarm toen er iets met Maaya gebeurde, maar toen we hem vonden-" het meisje kromp een beetje in elkaar. "Toen was het te laat. Dus verander het. We hebben deze gave om zoiets te voorkomen, toch? Zorg dat het niet geb-"

Agami's ogen vlogen met een schok weer open, terug in het heden. De anderen keken haar verwachtingsvol aan, maar zijzelf had het gevoel alsof ze zonet een ijsbad in gesprongen was. Ieder spoortje van een lach was van haar gezicht afgegleden. "Oh god..." fluisterde ze vol afschuw voor zich uit. Ze ving de blik van Yrla, terwijl een misselijkmakende combinatie van paniek en angst zich door haar borst verspreidde. "W-waar is Jester?"
      Jester. Die moest het weten, die wist vast wat te doen. Iedereen moest het weten- straks waren ze alsnog te laat! Onvast op haar voeten kwam ze overeind keek paniekerig naar de anderen. Hoe laat was het? Hadden ze nog tijd over? De Rhino's waren er nog niet, dus dat was goed nieuws toch? Had ze in het visioen iets gehoord van een tijdstip? Waar was Onyx überhaupt de hele dag geweest, wist iemand dat?
      "Nenya? Wat is er aan de hand? Wat heb je gezien?" De stem van Fayr drong maar nauwelijks tot haar panische gedachten door. Het lange meisje was opgestaan en stond nu voor haar neus. Iedere seconde die voorbij tikte voelde als kostbaar zand dat tussen haar vingers doorglipte. Normaal gesproken kwamen haar visioenen altijd volledig uit, maar deze keer was het al anders, toch? Haar toekomstige zelf had gezegd dat ze niets had gezien nu, maar zij wel. Dus de tijdlijn liep alweer anders. Maar alsnog-
      "Nenya!" Iemand legde een hand op haar schouder en het meisje schrok op uit haar eigen hoofd. Fayr stond bezorgd voor haar. "Onyx- Onyx pleegt zelfmoord," zei Agami verstikt. "Vannacht."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Jemig, ze wordt al zo goed dat ze zelfs mijn kut-opmerkingen gaat voorspellen," had hij zachtjes in de richting van Fersephone gefluisterd. Het meisje grinnikte zachtjes om zijn antwoord en stak als antwoord haar tong naar hem uit. Beledigd keek hij terug en wachtte rustig verder tot Nenya uit haar voorspelling zou komen.
      Zodra ze wakker werd zonder glimlach wist hij direct dat het fout zat. Hij had Nenya al eerder een voorspelling zien doen en dat was niet zo heftig geweest. Maar nu zag hij aan haar hele uitdrukking dat dit geen leuke voorspelling ging worden. Zodra ze vroeg om Jester greep paniek om zijn hart. Jester? Kwam Azumi haar voorspelling uit, haar dreigement die ze bracht? Hij wilde in een flits opstaan, maar doordat hij vastgebonden zat, bleef hij steken en viel daarom om tegen Fersephone aan. De pijn sneed door zijn polsen heen, aan de kant waar hij vastgebonden zat met een riempje. De sjerp van de badjas leek niet sterk genoeg voor zijn streken en daar had hij zijn hand bevrijdt.
      Zodra Nenya haar laatste woorden had uitgesproken viel er een enorme stilte in de kamer. Voor luttele seconden zei niemand een woord. Onyx pleegt zelfmoord vannacht Wat ging die idioot doen?! Nooit van zijn langs zal ze leven dat dat ging gebeuren! Een mengeling van angst en woede overviel hem. En Yrla ging weer aan, alsof hij net wakker werd. "Dan moeten we hem zoeken. Misschien zijn we nog op tijd." Hij begon aan de knoop van het riempje te pulken en had hem sneller los dat hij verwacht had. Hij stond snel fier overeind. Oke, hij kon binnen tien minuten over het terrein zijn, maar hij had een vaag vermoeden dat hij Onyx niet snel zou vinden. Ze konden alle hulp gebruiken die ze wilden.
      "Oke, luister. Ik kan over het hele terrein in tien minuten, maar vooral de open plekken. Dus jullie moeten de plekken doorzoeken, waar ik moeilijker kan flitsen of maar kleine stukken." Hij keek even rond en zijn blik bleef hangen op Emil.
      "Emil, bel de lions. Vraag of ze het schoolgebouw voor ons willen doorzoeken, elk lokaal, elke kleine ruimte die ze maar kunnen bedenken." De Lions waren met veel, dat moest wel goed komen. En nu Yrla begon met stappen ondernemen, voelde hij een enge rust over zich heen vallen. Om een of andere reden was dit zijn sterke punt en opeens kwam er een eigenschap in Yrla naar boven die hij niet verwacht had.
      "Fayr, Nenya. Zoek bij de sporthallen. Vie, heb je het theater afgesloten toen je de laatste keer wegging?" Het meisje knikte en keek hem met grote ogen aan. Hij ging haar echt niet laten zoeken met de kans dat ze op een dode Onyx stuitte en zelf erachteraan zou gaan. "Oke, daar kan hij dus niet zijn," mompelde hij.
      "Vie, ga Merrin en Adam wakker maken. Vraag of zij bij het Elephants house en de Buffalos gaan kijken, het is een rare plek. Maar we mogen niets uitsluiten. Maar ze mogen absoluut niet naar de Rhinos!" Hij aarzelde even voor een moment, maar legde toen een hand op Vienna haar schouder.
      "En dan wil ik dat je hier blijft in het house. Als iemand Onyx gevonden heeft, dan bellen ze jou oké? Dan kan jij het naar de rest door communiceren." Hij liep naar de deur en gooide deze open. De tijd tikte met elke seconde weg dat ze hier nog langer bleven staan.
      "Phone, wij gaan Jester halen. En jij blijft de rest van de nacht bij hem." Zijn vinger trilde toen hij haar aanwees. Het liefst wilde hij zelf bij Jester in de buurt blijven, niet bij hem weggaan. Maar hij was nu eenmaal degene die het snelste over het open terrein kon gaan.
      "Iedereen begrepen wat ze moeten doen? Heb ik nog een zoekplek overgeslagen?" Hij keek een beetje wanhopig in de richting van de anderen. Het liefst wilde hij nu gaan rennen, maar hij wist dat hij het niet alleen af kon om Onyx op tijd te vinden, dat risico nam hij niet. "Oh en niet vergeten, Vienna bellen als je Onyx gevonden hebt."

[ bericht aangepast op 17 juli 2020 - 7:26 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Heel even dacht Emil dat het een ongepast grapje was. Totdat de anderen in actie schoten. Onyx wilde écht zelfmoord plegen. Hij kende de jongen nauwelijks, toch had hij het nooit van hem verwacht. Het kostte hem wat moeite om zich op Yrla’s woorden te concentreren. Met zijn tienen de school doorzoeken? Hij kon zich niet voorstellen dat Onyx daar zijn polsen zou doorsnijden. Het leek hem geen type die wilde dat iedereen zijn lijk zou vinden, zeker niet als het geassocieerd werd met een soort lafheid. Natuurlijk moest er wel íémand gaan zoeken voor de zekerheid, maar zeker geen tien man.
      ‘Het bos is enorm. Als hij niet gevonden wil worden – en dat neem ik aan – dan zal hij daar toch naartoe gaan?’ De moed schonk hem in de schoenen, want het was pikdonker en zelfs met álle leerlingen kon het de hele nacht duren om dat bos uit te kammen. ‘Ik zal alle Lions daarheen sturen, Astreal kan de school wel voor zijn rekening nemen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

-

[ bericht aangepast op 17 juli 2020 - 8:50 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fayr had de paniek op het gezicht van Nenya gezien, maar de voorspelling die het meisje daarna deed kwam alsnog aan als een bom. Ze had het trillende meisje geschokt weer losgelaten en was op de rand van het bed neergezakt, terwijl Yrla allemaal bevelen ging roepen. Onyx die zelfmoord pleegde? Het was een rare mengeling van emoties die door haar heen trok. De laatste keer dat ze hem gezien hadden had hij zó naar gedaan, maar dat hij nu- Dat gingen ze niet laten gebeuren. Ondanks alles.
      Bij het horen van haar naam lette ze ineens weer op. Samen met Nenya moest ze bij de sporthallen gaan zoeken? Ze had al bijna staan knikken toen ze zich realiseerde dat dat helemaal niet handig was. "En, wacht," zei ze vlug, voordat iedereen als kip zonder kop weg zou zijn. "Ik moet hier blijven, niet Vienna. Als ik dan ergens nodig ben weet je precies waar je me vinden kan om te helpen." Straks waren de anderen haar en Nenya kwijt terwijl Onyx dood aan het gaan was en zij het kon stoppen.

[ bericht aangepast op 17 juli 2020 - 9:26 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij slaakte een opgeluchte zucht. Het was fijn dat anderen ook zo scherp bleven. "Klinkt goed," zei hij tegen Emil."Maar ik wil geen enkele plek uitsluiten met de kans dat we iets over het hoofd zien, dus we doorzoeken alles."
      Hij keek even naar Fayr en schonk haar een glimlach. "Goed plan. Mocht Onyx gevonden worden, bel me. Dan breng ik je zo snel mogelijk naar de plek waar je moet zijn. Ik zal extra op mijn iNet letten." Hij keek bruin harige meisje naast haar. Hij wilde gewoon niet dat ze ging zoeken, hij wilde niet het risico hebben dat hij een tweede dode had. "Dan blijven jullie allebei hier," zei hij vastbesloten.
      "Maar-" protesteerde het meisje al. Erg ver kwam ze niet, want Yrla voelde zijn woede toenemen. "Ik wil het niet, Vienna. Ik wil niet dat je gaat zoeken. Niet na gisteravond," schreeuwde hij. Hij had dat niet willen zeggen, of niet zo hard willen schreeuwen. Hij zag wel aan Vienna dat hij haar ermee kwetste, maar dat zette hij later wel goed. "Oké, succes allemaal." En met die woorden verdween hij uit de kamer en rende de trap op.
      Eenmaal boven keek hij heel even naar Fersephone voor hij de slaapkamer van Jester in zou gaan. "Ga zo samen met Jester naar de Rhinos. Jullie zijn de enige die ik daarmee vertrouw en die zichzelf kunnen verdedigen als het nodig is. Als zij ons komen waarschuwen over Onyx, dan moeten zij iets weten over waar hij is of hoe of wat het gebeurd."
      Yrla opende rustig de deur. Het beeld wat hij aantrof, was te vreemd voor woorden. Jester en fox slapend naast elkaar. Jester werd echter direct wakker, zodra hij de deu opendeed. Yrla wilde er wat van zeggen, maar schudde het van zich af. Hij had er geen tijd voor om bij stil te staan. Hij flitste naar de rand van het bed en rammelde de jongen met de krulletjes wakker. "Wegwezen, nu! Het is dringend. Phone vertelt je wel waarom."
      Yrla wilde hem er niet bij hebben als hij Jester het nieuws vertelde. Want hij wist absoluut niet hoe zijn beste vriend zou reageren.

[ bericht aangepast op 17 juli 2020 - 13:44 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox

Fox knipperde even met zijn ogen. O-kee? Waar sloeg dit nou weer op. Wat kon Fersephone hem vertellen wat Yrla niet kon? Hij wreef de slaap uit zijn ogen en wisselde een blik met Jester. Azumi landde op zijn schouder en liet haar staart om zijn schouders krullen.

[ bericht aangepast op 17 juli 2020 - 11:27 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.