[RPG • 0] Experium || 25 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 juli 2020 - 20:51 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox floot terwijl hij zichzelf bekeek. ‘Wat ben ik toch een lekker ding. Is toch anders in real life.’ Met wiebelende wenkbrauwen haalde hij een hand door Merrins krullen. ‘Laten we eens kijken of Adam straks zijn vriendje kan identificeren als we het bos uit zijn.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam voelde zichzelf nogal onbenullig omdat hij zelf niet op het idee was gekomen om Fox te bellen. Hij trok zijn iNet uit zijn broekzak vandaan en drukte Fox’ naam in.
      ‘Hé,’ zei hij gespannen toen Fox opnam. ‘Heb je – eh, heb je hem gevonden?’
      ‘Zeker! In één stuk zelfs. We zijn er met een minuut of vijf.’
      Adam haalde opgelucht adem. ‘Oké, gelukkig. Tot zo!’
      ‘Tot zo.’
      Adam liet het toestel weer zakken en keek Vienna aan. ‘Ze zijn er bijna. Ga dan inderdaad maar, als je Fox nog niet onder ogen wil komen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Dank je, Adam. Fijn dat je het begrijpt," zei ze met een glimlach. "En nogmaals bedankt voor het luisteren. Ik zie je zo! Ik ga heel snel douchen om die verschrikkelijke lucht van me af te krijgen, en even kijken hoe het met Onyx is." Ze gooide de plank neer en liet hem in de lucht zweven. Daarna ging ze erop staan en vloog ze een rondje om Adam heen. "Ik ga dit gewoon heel vaak doen. Het is gewoon te gek," zei ze lachend. En met een zwaai zoefde ze ervandoor naar het Panthers house.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Dat weet hij wel. En anders moet hij zich diep gaan schamen," zei Merrin grijzend. Ze kropen achter elkaar onder het hek door en Merrin zag zijn vriendje verderop in het gras zitten. Alleen de aanblik van Adam liet zijn hart al springen. "Zullen we tegelijkertijd zijn naam roepen?" zei Merrin grijnzend. "Ik tel af van drie naar nul oke?" fluisterde hij.

[ bericht aangepast op 20 juli 2020 - 21:21 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox grijnsde. 'Is goed!'
      Ze telden zachtjes tot drie, daarna riepen ze beiden zijn naam.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna was een paar minuutjes geleden weggegaan. Adam zat rustig te wachten, maar enigszins in gedachten verzonken omdat hij probeerde te bedenken hoe hij er vanaf morgen voor Onyx kon zijn. Hij schrok op toen hij plotseling zijn naam hoorde. Toen hij zijn hoofd opzij draaide, zag hij in het maanlicht twee personen met krulletjes en hij kneep zogenaamd argwanend zijn ogen tot spleetjes.
      ‘Zeg, twee Foxen is wel iets te veel van het goede,’ plaagde hij en hij stak zijn tong naar de jongens uit.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij was Fox, hoe deed hij dat? Iets flirterigs, hij moest iets flirterigs bedenken... Of iets zelfverzekerds. "Er zijn nooit te veel Foxen," zei hij grijnzend.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Helemaal mee eens,’ mompelde Fox vanuit zijn mondhoek, zo zacht dat Adam het niet zou kunnen horen. Merrin leerde snel. Nu hij nog. Wat zou Merrin doen? Adam om de hals vliegen? Dat leek hem toch niet het allerbeste idee. Straks was Adam zo opgelucht dat hij hem een zoen gaf. Hij hield het maar gewoon bij de flauwe grap en zei: ‘Helemaal mee eens! Ik ben gewoon de beste!’ Hij keek even naar zijn spiegelbeeld alsof hij daar bevestiging bij zocht. Dit geintje konden ze best vaker uithalen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin moest moeite doen om niet te lachen. Blijkbaar kende Fox hem toch iets beter dan hij dacht. Hij gaf een hele dikke knipoog aan Fox, omdat hij dacht dat Fox dat zou doen. "Ik ben toch echt een lekkerding, vind je ook niet?" zei hij grijzend tegen Adam, terwijl hij dit keer door Fox krullen heen ging. Beter goed gestolen dan slecht bedacht toch? Hij liep dichter naar zijn vriendje toe en hoopte maar dat hij inderdaad wist dat hij Merrin was en niet Fox. Al moest hij zichzelf wel een compliment geven als hij zelfs Adam voor de gek kon houden.

---

It's never gonna happen, Guys.

Even was hij er helemaal van overtuigd geweest dat de linker Merrin was – tot de laatste opmerking van de rechter Fox. Iets wat Fox absoluut zou zeggen, maar hij had wel gemerkt dat de jongen daar wat onzekerder over geworden was tegenover hem. Aan de andere kant kon hij zich ook weer niet voorstellen dat de twee jongens opeens zo goed met elkaar konden opschieten dat Merrin nu door Fox’ krullen streek, dus het was allemaal erg verwarrend. Hoe dan ook vond hij dat hij Merrin toch wel een beetje mocht terugplagen. Toen de jongens wat dichterbij kwamen, zag hij dat de rechter inderdaad lichtere ogen had. Dat was dus zijn vriendje.
      ‘Dat is wel waar,’ zei hij met een grijns terwijl hij de rechter Fox aankeek. ‘Zulke prachtige krullen, en die oogverblindende lach, en die kuiltjes in zijn wangen… En dan heeft hij me ook nog uit een doodeng bos gered! Misschien moeten jullie dit uiterlijk maar zo houden. Al was Merrin overduidelijk de beste zoener, dus misschien moet ik zo maar beoordelen wie wie is.’
      Misschien was het een beetje gemeen, maar naar de manier waarop Fox hem aan het zoenen had gekregen, vond hij dat hij daar best een grapje over mocht maken. Of nou ja, grapje. Het was hartstikke waar natuurlijk.
      ‘En volgens mij ben jij de echte Merrin,’ zei hij tegen Fox. ‘Dus jij mag eerst.’
      Opstaan ging hij niet eens proberen met die bonzende enkel, dus hij hief zijn hoofd iets en tuitte lichtjes zijn lippen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

In eerste instantie schrok hij verschrikkelijk. Wat ging Adam doen? Wilde hij dat al doen? Maar... Tot hij de verborgen grijs op Adam zijn gezicht zag. Oohh!!! Wat een viespeuk! Hij wilde ergens boos doen op Adam, maar begreep dat het een geintje was. Nou prima. Als hij dat wilde, kon hij ook terug krijgen. "Tss.. Ik vind dit wel een beetje sneu, Fox. Mijn eigen vriendje herkent me niet eens. En ik had nog wel zo met je gewed dat hij het wel zou weten." Merrin veranderde terug in zichzelf. "Is dit nu je manier om ons terug te verwelkomen, terwijl we het net bijgelegd hebben? Straks hebben we dankzij jou weer slaande ruzie. Je wordt bedankt, Adam." Hij probeerde geïrriteerd te klinken, maar het lukte hem niet echt.

---

It's never gonna happen, Guys.

Straks hebben we dankzij jou weer slaande ruzie.
      Hij wist dat Merrin het niet zo bedoelde, maar het klonk nogal hard. Het was immers nooit zijn bedoeling geweest dat de twee ruzie met elkaar zouden hebben. Nu hadden ze het in elk geval weer bijgelegd, zei hij tegen zichzelf. Daar ging het om. Dat was een verrassende wending.
      ‘Ik heb het inmiddels stervenskoud en ben op van de zenuwen, dus ik eet morgen wel taart op jullie hereniging.’
      Fox hurkte naast hem neer zodat Adam zijn arm om zijn schouders kon slaan zodat hij weer omhoog kon komen. ‘Sorry,’ zei hij zacht. ‘Ik had je eerder moeten bellen.’ Hij zocht Adams blik. ‘Maar we hebben wat dingen uitgepraat.’
      Adam glimlachte. ‘Daar ben ik blij om.’
      Een beetje ongemakkelijk wierp hij een blik op zijn vriendje. Het was een leuk geintje en Adam had zich er ook een beetje in mee laten slepen, maar hij was nog niet vergeten hoe hij naar Merrin had gezocht en hoe bezorgd hij was geweest dat er iets ergs was gebeurd. Al met al had hij drie kwartier zitten wachten – met gelukkig een tijdje gezelschap van Vienna – maar hij had toch niet verwacht Merrin in opperbeste stemming uit het bos zou komen en zou doen alsof hij niet in paniek was weggerend en hem alleen achtergelaten had.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Wat is er gebeurd," vroeg hij bezorgd, toen hij zag hoe Adam overeind geholpen werd door Fox. Merrin zelf dook onder de andere arm van Adam door en liep met de andere jongens mee. Hij keek Fox langs Adam aan. Fox zei niets over de staat waarin hij Merrin gevonden had, misschien moest hij het zelf maar doen. "Ja, en het feit dat ik best wel een stuk het bos in gerend ben en me verstopt had. Sorry daarvoor," zei hij verontschuldigend naar Adam. "Ik leg het je nog wel uit wat er gebeurd is, maar eerst wil ik de warmte van mijn eigen bed voelen. Oh..." Merrin stopte abrupt.
      "Moeten we niet verder naar Onyx zoeken dan?" vroeg hij verward. "Is hij al gevonden? Hij leeft nog wel toch?!"

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Onyx leeft nog, ja,’ mompelde Adam. ‘Maar hij is nog steeds bewusteloos.’ Waar hadden die jongens het dán over gehad, als dat niet eens ter sprake was gekomen? ‘En ik heb mijn enkel verstuikt toen ik achter je aan probeerde te gaan.’
      Hij leunde op de schouders van beide jongens terwijl hij moeizaam vooruit hinkte. Verder wist hij niet zo goed wat hij tegen Merrin moest zeggen. Hij was moe, hij was geprikkeld en het leek hem beter als hij zo min mogelijk zei, voor hij dingen zei waar hij spijt van kreeg. Dat grapje was net was ook al niet in goede aarde gevallen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Sorry," zei hij nogmaals. Ze liepen het laatste stukje in stilte op, toch wel een beetje ongemakkelijk. Merrin wilde nog niet vertellen over wat er gebeurd was. Niet omdat Fox erbij was, dat was nu voor de verandering niet erg. Maar omdat dit gewoon het moment er niet voor was. Hij wilde het zo doen, rustig in hun kamer.
      Uiteindelijk kwamen ze bij de veranda. "Thanks Fox, voor je hulp," zei hij met een kleine glimlach. "Zonder jou was ik dat bos niet uitgekomen ben ik bang." Hij liep naar de veranda en stapte al de eerste tree op, maar merkte dat Adam nog niet echt meeging. Even keek hij verward naar Adam en Fox. En toen viel opeens het besef. Oh ja, ze hadden afgesproken elkaar een tijdje niet te zien. Zodat Fox zijn gevoelens voor Adam konden verdwijnen. "Ik laat jullie wel even alleen," zei hij met een kleine glimlach. Hij drukte een kleine kus op Adam zijn wang en fluisterde hem toe dat hij wel op de trap zou wachten. Behendig sprong hij een paar treden op. "Fox, zie ik je morgen?"

---

It's never gonna happen, Guys.