[RPG • 0] Experium || 33 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

      Agami bleef even staan en beet aarzelend op haar lip. 'Ik kan het proberen,' zei ze, terwijl ze zijn blik vermeed. 'Maar ik weet niet of het lukt. Als ik niet weet waar hij is, bedoel ik. Ik heb eigenlijk altijd geweten wie, waar en wanneer.'
      Fox was in gevaar. Hoeveel kwaad kon het nu om één leugentje te vertellen?
      Ze rechtte haar rug iets en keek hem vastberaden aan. 'Ik zal mijn best doen. Denk je dat je me over hem kan vertellen? Misschien als ik heel goed weet wie het is die ik zoek, dat ik nog iets voor je vinden kan.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ik snap het wel als het niet lukt,’ zei hij. Hoewel hij toch een beetje op had gezien tegen het antwoord op de vraag of Kris nog leefde, voelde hij de teleurstelling nu toch prikken. ‘Maar als je het kan proberen zou het wel heel fijn zijn.’ Hij haalde zijn iNet tevoorschijn en liet wat foto’s zien. ‘Dit is hem. Hij heet Kris en hij is vierentwintig. Hij zat bij de Buffalo’s.’ Hij begon te vertellen over zijn persoonlijkheid en over wat hij leuk vond om te doen. In de kleinste details kon hij zich verliezen, maar Nenya bleef geduldig en hij nam dan maar aan dat details misschien konden helpen. Hij voelde zich warm worden vanbinnen terwijl hij over Kris vertelde, bijna alsof hij hem naar zich toe kon lokken als hij maar genoeg vertelde. Voor hij echt uren zou volpraten, kapte hij zichzelf af. ‘Sorry,’ zei hij met een verontschuldigende grijns. ‘Ik kan nog wel even doorgaan.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx wist niet meer wat hij wilde. Of Jester wegging of niet. Zich steeds zo bewust van alles te zijn, steeds opnieuw de teleurstelling voelen omdat dat wat ze hadden en wat hij nog steeds zo graag wilde, weg was, vermoeide hem. Brak hem bijna op.
      ‘Na de lunch,’ herhaalde hij. ‘Doen we. Tot eh, vanavond,’ mompelde hij onhandig.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Zijn blik gleed over Onyx' gezicht. 'Alles oké?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      Het deed haast pijn om te glimlachen. Wilde Nish dat ze over Kris zou liegen? Fox' gezicht lichtte helemaal op nu hij zo over zijn vriend praatte en ze wilde hem geen hoop geven als die er niet was. Maar ze wilde hem ook niet... wat had Nish gezegd? Kwetsbaar laten zijn? Agami kneep even kort in haar hand en nam een beslissing. 'Maakt niet uit. Ik zal het straks meteen voor je proberen, oké?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx haatte zichzelf. Hoe hij zich voelde, hoe hij blijkbaar met zijn gevoelens te koop liep. Hij wilde dat het verdomme gewoon eens wegging, dat alles weer normaal werd. Dat hij de kuttranen niet weer in zijn ogen voelde branden omdat hij niets anders wilde dan zijn beste vriend stevig vasthouden. Zijn hele lichaam deed gewoon pijn omdat hij zo naar de jongen verlangde en het vechten ertegen hem zo moe en verdrietig en boos maakte.
      ‘Jawel,’ zei hij toen hij zichzelf een beetje vermand had. ‘Weinig slaap gehad deze week en iets te veel emoties.’ Hij glimlachte verontschuldigend. Een leugen was het niet, hij was urenlang bezig geweest met de droom voor Jester componeren en de laatste twee nachten had hij ook niet veel slaap gehad. ‘No need to worry.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox knikte dankbaar. 'Kijk maar of het lukt. Het hoeft niet per se vandaag hoor.'
      Straks bleek hij dood, dat kon nooit een garantie voor een leuk feest zijn vanavond.
      'Op Halloween de toekomst voorspellen is misschien ook wel een beetje de goden verzoeken,' zei hij met een flauw glimlachje.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Casey had er niet op gerekend dat Adrasteia er zelf ook zou zijn. Nu ze samen waren, was het moeilijker om een beetje aanspraak te vinden. Al had Summer een chagrijnige uitdrukking op haar gezicht, dus waarschijnlijk had ze sowieso niet zo veel succes geboekt. Adrasteia leek een stuk beter geluimd.
      Toen de twee meiden klaar waren met het ophangen van de lichtjes, was Casey net klaar met het uithollen van een gigantische pompoen.
      ‘Kun je misschien een handje helpen met tillen?’ vroeg Casey aan Adrasteia. ‘Deze moet op die kast daar. Ze bedenken de meest handige plekken.’ Ze rolde met haar ogen.

[ bericht aangepast op 31 okt 2020 - 22:09 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Er schoot even iets duisters door haar ogen heen. Precies op het moment dat je dacht dat alles op rolletjes liep, kwam Casey boven drijven. Adrasteia verdrong direct alle plannen aan vanavond uit haar hoofd en probeerde haar hoofd zo leeg mogelijk te maken. Ze kende Casey haar gave niet goed genoeg, maar ze wist genoeg dat je voor het meisje op je hoede moest zijn. Het feit dat ze in haar hoofd kon wroeten beviel Adrasteia niets en tegelijkertijd maakte dat Casey zeer interessant. Ze had het meisje nog niet in haar bloedverzameling zitten en ze zou maar wat graag de gave van Casey uitproberen op wie dan ook, misschien vooral op Zebediah om te zien wat er in dat hoofd omging. Het was de enige reden waarom ze met een trek van haar mond door haar knieën ging om het meisje te helpen met de mega pompoen.

---

It's never gonna happen, Guys.

      'Een beetje wel, hè?' Ze schudde haar hoofd, een kleine glimlach om haar lippen. 'Ik ga mijn best doen.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox glimlachte en gaf haar toen een knuffel. 'Heel erg bedankt, Nenya. Dat betekent echt heel veel voor me.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Dat wist ze maar al te goed. No pressure.
      'Natuurlijk. Daar is m'n gave toch voor?' Ze glimlachte terug.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fire was bezig met het verwarmen van een kom water op afstand toen de deur openging. Hij keek over zijn schouder en zag dat Fox binnenkwam.
      ‘We gaan onze traditie toch niet overslaan hè?’ vroeg Fox de jongen met een grijns.
      Fire was daar eerlijk gezegd wel van uitgegaan. Niet omdat hij het zelf niet wilde – al vond hij het nog steeds wat ongemakkelijk – maar omdat Fox de laatste tijd meer met de Panthers optrok.
      ‘Ik dacht dat je andere plannen had vandaag.’
      Fox haalde zijn schouders op. ‘Ik hecht waarde aan onze tradities. Zeker omdat we er maar één hebben. Kom op! Of durf je nu niet meer? Bang dat Fersephone achter je suffe hobby komt?’ Fox wiebelde met zijn wenkbrauwen.
      Heel stoer was het niet, nee. Hij zou er vanavond dan ook echt niet over gaan opscheppen, maar dat hij wilde dat ook niet hardop aan Fox toegeven. Zeker niet omdat die zich nooit wat aantrok van wat zijn crushes ergens van vonden. En gelijk had hij, natuurlijk.
      Hij kwam overeind en liep met de jongen mee naar buiten toe.
      ‘Ga je met Fersephone naar het feest?’ vroeg Fox. Zijn ogen twinkelden van nieuwsgierigheid.
      ‘Ja.’
      ‘Heb je haar gevraagd? Hoe?’
      De enthousiaste manier waarop Fox hem aankeek, gaf hem een ongemakkelijk gevoel. Zo’n spannend verhaal was het immers niet.
      ‘Ze vroeg me tijdens het film kijken. We gaan gewoon als vrienden,’ benadrukte hij.
      Hij sloot de buitendeur achter zich en versnelde zijn pas iets, alsof het gesprek klaar zou zijn als hij bij het schoolgebouw aankwam. Natuurlijk hield Fox hem met gemak bij.
      ‘Als vrienden?’ Fox pruilde. ‘Waarom? Wil ze niet meer?’
      Fire haalde zijn schouders op. Hij werd er gek van om daar steeds over na te denken.
      ‘Ben je ons laatste gesprek dan vergeten? Over genieten van je laatste jaar hier, alles eruit halen wat erin zit?’
      Nee, dat was hij niet vergeten. Dat was ook niet het enige probleem.
      ‘Volgens mij vindt ze jou echt wel leuk hoor. Je moet er gewoon voor gaan en niet zo’n mietje zijn,’ grijnsde Fox.
      Fires gezicht betrok. ‘Zo simpel ligt het allemaal niet, Fox.’
      Fox bleef stilstaan en keek hem onderzoekend aan. ‘Wat is er dan? Jullie draaien nou al twee maanden om elkaar heen. Zonde van je tijd man.’
      Fire ontweek zijn blik. Hij vond het te gênant om erover te praten.
      ‘Ik wil gewoon…’ geen relatie, had hij willen zeggen. Maar die woorden bleven steken. Een leugen, besefte hij. Hij zuchtte diep.
      ‘Ben je verliefd op haar?’ De uitdrukking op Fox’ gezicht was serieuzer geworden.
      ‘Hou op me uit te horen,’ reageerde hij geïrriteerd.
      ‘Je moet er toch met iemand over praten? Komt het door wat er met Tuuli is gebeurd?’
      Fires schouders verstrakten. ‘Weet je – weet je wat er met Tuuli gebeurd is?’
            ‘Nee.’
      Een enorme opluchting rolde over Fire heen.
      ‘Maar ik weet wel hoe vorige relaties ervoor kunnen zorgen dat het moeilijk is om nieuwe aan te gaan.’
      Dat was echter om hele andere redenen. Hij rouwde niet om een vorige liefde en hij was ook niet bang dat Fersephone hem wat zou aandoen. Hij was eerder bang dat hij háár wat aandeed.
      ‘Je zou er eens met iemand over moeten praten. Over wat er gebeurd is met Tuuli.’
      ‘Dat maakt het toch niet ongedaan.’
      Fox rolde met zijn ogen. ‘Praten over wat er met Zebediah is gebeurd, maakte het ook niet ongedaan. En toch helpt het.’
      Fire zuchtte weer diep.
      Fox ging voor hem staan en keek naar hem op. ‘Laat me je helpen, Fire. Net zoals je mij geholpen hebt.’
      Hij haatte die grote bruine ogen die hij nooit wat kon weigeren. Hij dacht aan alle moeite die het Fox had gekost om dingen te vertellen over zijn exen en hoe hij daar soms nog steeds meer worstelde.
      ‘Ik kan geen relatie met haar hebben,’ zei hij uiteindelijk en hij staarde langs Fox heen.
      ‘Waarom niet?’
      ‘Omdat ik… Ik kan niet…’ Hij kreeg het woord niet over zijn lippen. Schaamte brandde in zijn maag.
      ‘Je kan wat niet?’ vroeg Fox fronsend. ‘Je zinnen afmaken?’
      ‘Ik kan geen seks hebben,’ bromde hij toen en hij draaide zijn hoofd weg.
      Het was eruit. Na meer dan drie jaar had hij het tegen iemand gezegd.
      ‘Oh,’ klonk het verbaasd. ‘Hoezo niet? Of… werkt ie gewoon niet?’ Zijn blik dwaalde naar Fires kruis en hij voelde de neiging om zich weg te draaien. Rode vlekken kropen langs zijn nek omhoog.
      ‘Ik word te heet. Van de opwinding,’ mompelde hij. ‘Als ik de controle verlies… is het net lava.’ Hij keerde zich van Fox af. Jemig, wat was dit gênant. ‘Daarom ging het niet goed tussen Tuuli en mij, Fox,’ bekende hij zacht. ‘Het was nooit mijn bedoeling, maar ik heb haar vanbinnen verbrand. Ze lag dagen in de ziekenzaal door mij en ze durfde aan niemand uit te leggen waar het door kwam.’
      Als hij zich het moment voor de geest haalde, sneed haar gegil nog steeds door zijn hoofd. Hij had zich onmiddellijk teruggetrokken, maar de schade was al aangericht.
      ‘Ik snap dat dat traumatisch was,’ zei Fox zacht. ‘Maar dat is toch geen reden om Fersephone af te wijzen? Je moet gewoon een beetje improviseren.’ Hij begon te grijnzen. ‘Er zijn zat speeltjes of andere hulpmiddelen. En hé – je kan Darian toch gewoon vragen om een vuurbestendig condoom te maken? Zoiets kan vast. Kom op man, je laat toch niet zo’n leuk meisje lopen door een gebrek aan creativiteit?’
      Fire voelde de hitte naar zijn gezicht stijgen bij alleen de gedáchte dat hij zoiets aan Darian zou vragen. Fox’ suggesties waren nooit in hem opgekomen. Nadat het zo rampzalig met Tuuli was afgelopen, was het voor hem gewoon duidelijk geweest dat hij nooit meer intiem met iemand zou kunnen worden – behalve misschien iemand als Dezi. Iemand die zijn hitte met kou kon beantwoorden. Maar Dezi was Dezi. Daar hoefde hij echt niets meer van.
      En hij vond Fersephone leuk. Écht leuk. Maar hij was ook bang dat zijn… conditie haar zou afschrikken. Dat hij haar de intimiteit niet kon geven waar ze op den duur wel naar zou verlangen. En zelfs met speeltjes was het niet helemaal hetzelfde, maar het was in ieder geval íéts. Misschien had ze het er voor over.
      ‘Misschien heb je gelijk,’ mompelde Fire.
      ‘Natuurlijk heb ik gelijk. En kom op – er zijn zát dingen die jullie wel kunnen doen. Dat is echt geen reden om de liefde van je leven af te zweren.’
      ‘Zo kan ie wel weer,’ bromde Fire toen hij Fox’ veel te grote grijns zag.
      Lachend haakte Fox zijn arm langs de zijne en trok hem weer mee in de richting van de school. ‘Ga haar eerst maar eens zoenen vanavond. Dat levert vast geen brandwonden op. En hé – je vergeet ook dat ze een tweelingzus heeft die haar zo weer oplapt! Mocht het nou toch een beetje fout gaan. No worries, bro.’
      Ze gingen het schoolgebouw binnen en liepen door naar de aula. Daar waren al meer leerlingen bezig met het maken van versieringen. Fox hield van feestdecoraties maken, dat was de reden dat Fire hem drie jaar geleden hiermee naartoe had genomen in de hoop dat de jongen weer een beetje opbloeide na Kris’ verdwijning. Ze hadden samen Halloween-kaarsen gemaakt en Fire was tot de ontdekking gekomen dat hij dat stiekem best wel leuk vond. Sindsdien deden ze het ieder jaar.
      Hij bleef staan toen hij Fersephone opeens bij een tafel zag staan, waar ze met bloemen in de weer was. Zij was wel de laatste die hij hier verwacht had.
      ‘Nou dat kan geen toeval zijn.’ Fox gaf hem een knipoog. ‘Maak nou maar gewoon eens een move, leg je handen in haar zij en zeg wat liefs.’
      ‘Ik zou niet weten wat,’ mompelde hij.
      ‘Dat het een leuke verrassing is dat je niet hoeft te wachten tot vanavond om haar te zien.’ Fox duwde hem in de richting van de tafel. ‘Niet zo moeilijk doen, oudje. Anders ga ík haar eens wat dingen vertellen.’ Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen.
      Dat was wel het laatste wat hij wilde. Hij schraapte zijn moed bij elkaar, liep naar haar toe en op de een of andere manier kreeg hij zichzelf zover om zijn handen op haar heupen te leggen toen hij achter haar stond. Woorden kwamen er minder vloeiend uit. Razendsnel dacht hij na wat Fox zou zeggen.
      ‘Kon je niet langer zonder me?’ wist hij eruit te krijgen.
      Het voelde nu al als een afgang – en niet iets wat hij uit zichzelf zou zeggen.
      Het werd echter pas écht een afgang toen het meisje haar hoofd opzij draaide en hij zag dat het Fersephone helemaal niet was, maar haar zus.
      Zijn gezicht werd vuurrood. ‘Sorry,’ mompelde hij en hij stapte vlug bij haar weg. ‘Ik – ik dacht dat je je zus was.’
      Zelfs zijn haren lichtte oranje op en hij kon wel door de grond zakken van schaamte.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Fire,' zei ze geschrokken en ze trok vlug haar hand weer terug, haar gave splutterend onder haar vingers. Fayr deed nog een stapje achteruit om iets meer afstand tussen haar en de lange jongen te krijgen, maar de paniek in haar keel was alweer bijna helemaal verdwenen. Romeo is terug. Dat was haar eerste gedachte geweest want er was niemand anders op de hele campus die haar plotseling zo zou aanraken. Yrla misschien, maar die was er al een lange tijd mee gekapt.
      Maar het was alleen Fire maar. Ze had hem eigenlijk nog nooit gesproken, maar Fersephone wel. Fersephone duidelijk wel.
      'Hi,' zei ze en hoopte dat haar wangen gauw weer wat minder warm zouden worden. Ze had helemaal niet net de leider van hun bondgenoten aangezien voor een psychopaat en hem bijna aangevallen met haar nieuwe, doodenge stukje van haar gave. 'Niet Fersephone, nee. Kan gebeuren, soms praat ik ook per ongeluk tegen een spiegel in plaats van tegen haar.' Ze glimlachte en haalde haar shouders lichtjes op.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fire was blij dat ze er een grapje over maakte, al had hij wel gezien dat ze geschrokken was en dat ze ook een blos had gekregen. Het was bizar hoe veel de twee zussen op elkaar leken, maar hoeveel zachter de trekken van Fayrs gezicht waren en hoeveel breekbaarder ze oogde. Hij schraapte ongemakkelijk zijn keel. Naast zich hoorde hij Fox grinniken en ergens begon het hem te dagen dat hij wél had gezien dat het Fayr was. Hij wierp hem een boze blik toe, die alleen met een grijns werd beantwoord.
      ‘Hoi Fayr,’ zei Fox terwijl hij deed of zijn neus bloedde. Hij schoof op de bank naast haar.
      Ook dat nog, het liefst liep hij uit schaamte naar de andere kant van de zaal.
      ‘Ik ga de spullen wel halen,’ mompelde Fire en hij liep vlug naar de tafel waar de benodigdheden voor de versieringen waren uitgestald.

---

Every villain is a hero in his own mind.