[RPG - 200] All in this together • Speeltopic - Speeltopics

22 mei 2021 - 19:46 Chiacchierare is offline

We're all in this together

Aren't we?

Welkom in Melbourne, de stad van muziek, kunst, festivals, cocktails, koffie en sport, vlak bij de zee en bij de bergen, de stad die de studenten van de verschillende universiteiten hun thuis noemen.

In deze RPG volgen we het leven van een aantal van deze studenten, namelijk de leden van de Melbournian Stars en de Melbourne Student Association (MSA).

De Melbournian Stars, is een studentenvereniging die vooral geliefd is onder studenten die houden van podiumkunsten als theater, dans en zang, en alles dat daarbij komt kijken, is een vereniging die de afgelopen jaren enorm in populariteit heeft toegenomen. Iets wat vooral komt doordat ze elk jaar de landelijke competities in zang, dans, theater en musical gewonnen hebben. Elk jaar... behalve het afgelopen jaar. Iets wat ervoor gezorgd heeft dat de vereniging enorm in de schulden kwam te staan en deze zomer met geldzorgen kampte.

De andere studentenvereniging, de MSA, is een vereniging waar elke student lid van kan worden, zolang ze maar door de strenge selectie en ontgroening heen weten te komen. Waar MSA vroeger echter de populairste studentenvereniging van Melbourne was, hebben de verschillende pesterijen veroorzaakt door leden van MSA en de vele vooroordelen die er over MSA en de leden bestaan, ervoor gezorgd dat de reputatie van MSA erg achteruit is gegaan. Het bestuur van MSA heeft daarom ook van zijn alumni te horen gekregen dat als er zich nog meer incidenten voordoen en ze nog meer klachten ontvangen, ze de geldkraan dicht zullen draaien. De vereniging krijgt een officiële waarschuwing en het bestuur het dringende verzoek om ervoor te zorgen dat de reputatie van de vereniging weer verbeterd.
Een maand lang wist zowel het bestuur van de Melbournian Stars als van MSA niet wat ze konden doen om hun problemen op te lossen, totdat ze elkaar tegen kwamen op een terrasje aan het water. Hoewel de twee verenigingen nooit echt veel met elkaar te maken hebben gehad, raakten de twee besturen die dag in gesprek en aan het eind van een lange avond wisten ze elkaar de hand te schudden en het terras weer met een brede glimlach te verlaten. Ze hadden een oplossing gevonden, in ieder geval tijdelijk. De Melbournian Stars zouden MSA helpen hun reputatie te verbeteren, in ruil voor een financiële bijdrage die ervoor zou zorgen dat de Melbournian Stars uit de schulden kwamen en een jaar lang genoeg geld zouden hebben om naar de nieuwe competities toe te werken, geld dat MSA makkelijk kon missen.

Het bestuur van beide verenigingen dacht dat het een fantastisch idee was. Maar hoe zal het in werkelijkheid uitpakken? Zijn de leden van beide verenigingen wel bereid om samen te werken? Zal er een strijd komen waarbij de ene groep de andere probeert weg te vagen? Of ontstaan er juist verrassende nieuwe relaties? We zullen het allemaal zien!

Rollen

Melbournian Stars
• Ivy Céline Leroux ~ 24 ~ bachelor Crime and Criminal Justice ~ Cherri ~ 1

• Elin Zohra Sivananda ~ 24 ~ bachelor of fine arts ~ Isolophilia ~ 1

• Joyce Presley King ~ 24 ~ Geneeskunde ~ Frangente ~ 2

• Leroi Jacquotte Babin-Archambault ~ 24 ~ Rechtsgeleerdheid ~ ostranenie ~ 2

MSA
• Kylie Alinta Williams ~ 25 ~ BA Psychology ~ LoveTravels ~ 1

• Niles Ethan Clarke ~ 26 ~Sports & Health ~ Everglow ~ 1

• Parker Kennedy
Collymore ~ 25 ~ Fashion Marketing & Brand Management ~ ostranenie ~ 2

• Roman Alejandro Morales ~ 25 ~ Geneeskunde ~ Zemo ~ 2

By Everglow & LoveTravels

25 mei 2021 - 12:47 Vanth is offline

Vanth 23147

ROMAN ALEJANDRO MORALES
25 • Med student - 5th year • With Parker @ her bedroom

'Weet je welke kleur jou wel eens goed zou kunnen staan?'' begon ze en ik haal ietwat geamuseerd mijn wenkbrauw op. Het was duidelijk dat mijn huidige outfit haar niet onder de indruk bracht, natuurlijk. Toch ben ik benieuwd wat ze te zeggen heeft, als ik iemand hier moet vertrouwen op kledingadvies.. ''Okergeel.'' Lachend schud ik mijn hoofd. ''Dat is heel specifiek,'' grijns ik. ''Ik betwijfel of ik überhaupt iets geels in mijn kast heb, laat staan okergeel.'' vervolg ik dan, ik moet toegeven dat ik ook niet direct een beeld ervan had.
Ik vroeg haar of ze al wat mensen kende en ze plofte naast me neer op het bed. ''Eens even kijken.. Ik ken Elin, ze was een keer model voor mij in één van mijn lessen'' begon ze en ik knik. ''En Ivy, maar ik denk niet dat ze mij erg mag. Maar dat is oké, die mensen zijn er ook en gelukkig is er vanavond alcohol desnoods voor mijn frustraties.'' Bij deze woorden hou ik mijn hoofd wat schuin. ''Iemand die jou niet mag? Onmogelijk, en anders is het een schande.'' zeg ik speels en ik por haar zachtjes in haar zij. ''Hmh, als je jezelf half dood wilt zuipen, dan weet je me te vinden.'' grijns ik. Vaak ging ik niet al te ver en wist ik te stoppen als ik een goede lichte buzz in mijn hoofd wat. Zij wist dat ook wel, maar het ging om de gedachte.
''niet dat dit je niet geweldig staat, maar heb je al een kledingkeus gemaakt voor de rest van de dag of heb je daar nog ondersteuning bij nodig van... Een mode-specialist.'' Ik kan het niet laten om te lachen en sla mijn hoofd wat naar achter. ''Hmh, I'm flattered...''grijns ik eerst, doelend op haar eerste opmerking. ''Om eerlijk te zijn wou ik eigenlijk gaan rondlopen in alleen deze joggingbroek, daar win ik alsnog wel wat punten mee toch?'' ga ik op een speelse toon verder, maar dan schud ik mijn hoofd. ''Nah ik heb wel wat denk ik, maar als je het moet goedkeuren mag het altijd. We moeten een goede indruk achterlaten niet?'' Na deze woorden neem ik nog wat slokken en werp dan het lege blikje met gemak in haar prullenbak. Waarschijnlijk zou ik mijn kleding gewoon simpel houden, ik was niet zo moeilijk. Een wit halfopen shirt en een jeans hebben vaker dan eens wonderen gedaan. ''Maar, de echte vraag, heb je nog plannen vanavond?'' vraag k haar met een duivelse grijns.

El Diablo.

25 mei 2021 - 15:00 marjorie is offline

marjorie 1317

Nils Ethan Clarke
26 jaar | Health and sports student | with Kylie @ MSA club house/ kitchen |’

’They play the game I change the game.’

Vanochtend was Niles behoorlijk ontstemd uit bed gekomen. Alhoewel hij normaliter altijd wel goed gemutst wakker werd met zijn geliefde Kylie zo naast hem, was dat vandaag toch een beetje anders. Vandaag was de dag waarop the Melbourian Stars zouden komen om voorbereidingen te treffen voor hun feest. Hij wist dat het merendeel van de vereniging hem haatte, of nou ja, eigenlijk haatten zij hem allemaal. Hoewel hij dat zelf had veroorzaakt met zijn arrogante en hatelijke gedrag, vond hij het erg overdreven. De nerds en theaterfreaks stonden nou eenmaal niet hoog op zijn lijst en ze waren nu eenmaal zoals water en vuur, hij zag daar zelf geen kwaad in. Nu werden ze gedwongen om samen te werken. De reputatie van de MSA was in een nieuw dieptepunt gekomen na een zoveelste incident en daar was Niles een van de aanstichters van. Maar hij was niet van plan om het de Stars gemakkelijk te maken. Niet geheel verrassend was hij ze liever kwijt dan rijk. Hij hoopte maar dat de Stars zouden in zien dat hun kleine vereniging niet zou opwegen tegen de MSA. Hij zou proberen ze te saboteren in de hoop dat ze allemaal zouden stoppen en alleen de MSA leden overbleven. Maar of zijn plannetje zou slagen, dat wist hij nog niet. Want hij had al ondervonden dat niet iedereen binnen The stars zich liet zich terroriseren door hem. Elin, Leroi en Ivy bijvoorbeeld, zij lieten zich niet zomaar het kaas van hun brood eten. Maar veel te lieve mensen zoals Joyce, tja zij konden heel vaak het veld ruimen als Niles klaar was. Hij spaarde echt helemaal niemand en was veel liever gevreesd dan geliefd.
Om zijn humeur op te krikken had Niles op tijd de keuken geclaimd om een heerlijk uitgebreid ontbijt te verzorgen voor Kylie en voor zichzelf. Nog elke dag was Niles zo blij als een puppy dat ze terug was uit Valencia. Dat was een andere kant van hem - eigenlijk was Niles best gevoelig. Toen Kylie weg was trok hij zich terug en was hij ontzettend down. Hij liet zijn slachtoffers zelfs met rust en dat was niets voor hem. Op gegeven moment begon steeds zijn studie eronder te lijden, waardoor Niles in zijn vrije tijd extra moest blokken om de onvoldoendes weg te poetsen. Het was misschien niet erg gezond dat hij zo afhankelijk was van zijn vriendin, maar hij kende haar al zolang en ze was één van de weinig dingen die nooit veranderde. Hij was ondersteboven van haar en hij ontdekte dat hij miserabel was zonder haar, misschien zat hij zelfs al wel tegen een depressie aan. Afijn, nu was ze terug en was hun romance weer als vanouds. Hij voelde zich de koning te rijk wanneer ze samen waren. Het liefst zou hij haar elke dag verwennen met een heerlijk ontbijt. Vanochtend was hij daar in elk geval wel druk mee bezig geweest, Hij had ontbijtburrito's met ei en spek gemaakt voor haar, omdat hij wist dat ze niet bepaald een zoetekauw was. Niles was dat overigens zelf ook niet echt, hij hield vooral van gezonde maaltijden en maakte zo nu en dan een lekkere hartige snack.
'Enjoy, gorgeous.' Glimlachte Niles naar de brunette om alvorens hij het bord met de burrito voor haar neus te zetten. Ze zaten even in een soort bubbel samen. Dat de Stars ieder moment zouden kunnen komen, of zelfs al gearriveerd waren, negeerde hij voor nu maar even. Anders zou zijn humeur al snel weer omslaan.

Every scrap of you would be taken from me, watched as you signed your name Marjorie

25 mei 2021 - 17:19 Chiacchierare is offline

Chiacchierare 263

Kylie Alinta Williams

25 ~ BA Psychology ~ MSA ~ Outfit, hair ~ At the kitchen of the MSA house, with Niles > At the front door of the MSA house, with Niles, Joyce, Leroi & Elin

Sommige dagen vroeg Kylie zich echt af waarom ze een eigen kamer had in het MSA huis. Ze sliep toch elke nacht naast haar geliefde Niles en was veel liever samen met hem dan alleen. Vandaar dat ze er meermaals overna had gedacht of ze haar kamer niet gewoon af kon staan aan een nieuw lid, dat maar al te graag in het verenigingshuis zou willen wonen. Echter was ze er vanochtend toch heel blij mee dat ze haar eigen kamer had. Niles was namelijk behoorlijk ontstemd en kon duidelijk wat tijd alleen gebruiken.
Tijd die ze hem zeker gunde, waardoor ze besloot naar haar eigen badkamer te lopen en te genieten van een lange douche.
Normaal gesproken probeerde Kylie zo kort mogelijk te douchen, want ze was zich er maar al te goed van bewust dat een uitgebreide, lange douche helemaal niet goed was voor het milieu. Maar vandaag had ze de extra tijd voor zichzelf hard nodig, want ook Kylie had helemaal geen goed gevoel bij vandaag. Ze snapte heel goed dat de Melbournian Stars met hen samen wilden werken, want ze hadden het geld dat MSA hen kon bieden duidelijk hard nodig. Maar het feit dat het MSA bestuur akkoord was gegaan met de samenwerking, en die zelfs als een goed idee zag, snapte ze niet. Kylie had geen idee wat voor positiefs er voor MSA in hemelsnaam uit de samenwerking zou kunnen komen, ze geloofde er niks van dat de Melbournian Stars de reputatie van MSA omhoog kon helpen. Tot nu toe leek de samenwerking alleen maar heel veel irritatie op te wekken. Ze zou tijd met Elin door moeten brengen, terwijl haar broers en de andere oud leden van MSA daar ook nog eens geld voor uit zou moeten geven, zonder dat MSA daar ook maar iets voor terug leek te krijgen. Kylie snapte het niet, maar had ook geen zin meer om er nog meer overna te moeten denken.
Vandaar dat ze besloot uit de douche te stappen en haar inloopkast in te lopen. Bij het zien van de kleding die daar op de stoel al op haar lag te wachten, verscheen er een glimlach op Kylie's gezicht. Ze zou echt niet weten wat ze zonder Parker zou moeten. De schat wist altijd de leukste kleding voor haar uit te zoeken en zeker op een dag als vandaag was ze enorm blij met een beste vriendin die haar maar al te graag vertelde welke kleding ze het beste kon dragen. Vandaar dat ze het pakje en de schoenen die Parker uitgekozen had ook zeker aan besloot te trekken.

Kylie besloot nog even te mediteren, waarna ze haar make-up op deed en haar haren half in een knotje opstak, om vervolgens op te staan, haar kamer te verlaten en richting de keuken te lopen, waar een heerlijke geur vandaan kwam.

Toen ze zag dat Niles speciaal voor haar ontbijtburrito's met ei en spek had gemaakt, verscheen er opnieuw een brede glimlach op haar gezicht. Op momenten als dit snapte ze echt niet hoe iemand een hekel aan hem kon hebben, want hij was de liefde van haar leven en de liefste jongen die ze kende.

"Gracias, gaupo" zei ze glimlachend, terwijl ze haar handen om hem heen sloeg en vervolgens haar lippen op de zijne drukte. Momenten als dit maakten de dag echt veel en veel beter.
"Enjoy, gorgeous" hoorde ze hem zeggen nadat haar lippen die van hem hadden verlaten, waardoor ze zich op de burrito richtte.
"Mmm, dit is echt heerlijk" zei ze genieten na een hap te hebben genomen, alvorens zich weer op Niles te richtten, "dank je," vervolgde ze, waarna ze haar lippen weer op de zijne drukte.

Geschokken haalde Kylie haar lippen weer van die van Niles af toen ze een gering door het huis hoorde gaan en heel even had ze geen idee waar het geluid vandaan kwam. De deurbel had ze namelijk al heel lang niet meer gehoord. De mensen die normaal gesproken iets in het MSA huis te zoeken hadden, kwamen namelijk bijna altijd onaangekondigd naar binnen. Maar toen ze zich bedacht dat dat waarschijnlijk de Melbournian Stars moesten zijn, rolde er een zachte, geïrriteerde zucht over haar lippen. Hier had ze dus helemaal geen zin in. Even weigerde ze de deur open te doen en richtte ze zich weer op Niles en de burrito's, maar toen ze een tijdje later geklop hoorde, bedacht ze dat er waarschijnlijk ook niemand anders was die zin had om de Melbournian Stars te verwelkomen.
"Laten we zo maar open doen," zei ze met enige tegenzin, terwijl ze vier glazen uit de kast pakte en deze vulde met Wodka-Tonic, "en ze een beetje op een leuke manier verwelkomen," vervolgde ze "wil jij onze drankjes meenemen, neem ik de drankjes voor onze eerste twee gasten mee?" De alcohol was nog over van een feestje een paar dagen geleden en helemaal niet voor de Melbourian Stars bedoelt, de drank voor vanavond zou straks namelijk nog gehaald moeten worden, maar Kylie had het idee dat de Melbournian Stars waarschijnlijk net zoveel behoefte hadden aan alcohol om deze dag door te komen als dat ze dat zelf had, waardoor ze vond dat ze dit laatste restje best met ze kon delen.

Met tegenzin liep Kylie samen met Niles naar de deur toe, maar toen ze de deur open deed en Joyce zag staan verscheen er weer een glimlach op haar gezicht.
"Hey, wat leuk dat je gekomen bent!" Vrolijk gaf ze Joyce een knuffel, waarna ze haar een drankje overhandigde. "Wat zie je er leuk uit, Joyce!" Joyce was één van de weinige van de Melbournian Stars die Kylie kende en waar ze het goed mee kon vinden. Ze kende het meisje van het surfen en had er enorm veel respect voor dat het ze weer probeerde te surfen na wat er in het verleden gebeurt was. Vandaar dat ze haar daar ook maar al te graag mee wilde helpen.
"Hey, ik ben Kylie," stelde ze zich vervolgens glimlachend voor aan de jongen die naast Joyce stond, waarbij ze het andere drankje aan hem aan bood. Ze had er geen idee van wie deze jongen was of wat hij van MSA vond, maar zolang hij normaal tegen haar, Niles en hun vrienden zou doen, zou zij normaal tegen hem doen.
Pas toen zag Kylie dat Elin er ook was, waardoor er gelijk een onaangenaam gevoel door haar heen trok. Ze mocht dit meisje echt niet en had het liefste gewild dat ze helemaal niet gekomen was. Maar helaas was dat te mooi om waar te zijn.
"Oh, jij bent er ook," zei ze uiteindelijk, terwijl de irritatie duidelijk in haar stem te horen was en haar ogen arrogant over haar heen gleden. "Hopelijk ben je bereid om meer aandacht aan onze opdracht te besteden dan aan je kledingkeuze?"

"Gracias, gaupo" zei ze, terwijl ze zich weer op Niles richtte en haar drankje weer van hem aanpakte. Ze drukte een klein kusje op zijn lippen, alvorens zich weer tot Elin te richtte. "We hadden helaas niet meer alcohol over," zei ze, terwijl ze nonchalant haar schouders op haalde, "maar er zal vanavond vast wel wat water voor jou over zijn."

[ bericht aangepast op 25 mei 2021 - 18:19 ]

26 mei 2021 - 0:12 ostranenie is offline

ostranenie 273

I hope to arrive to my death,

Parker Kennedy
Collymore
late, in love, and a little drunk.

✧ STUDENT, 25 ✧ outfit, hair ✧ at MSA House, her bedroom with Roman ✧

꒷︶꒦꒷︶꒦︶꒷꒦꒷︶︶︶꒦꒷︶ଓ

You're young, so shut up
✧ and enjoy life. ✧

''Dat is heel specifiek,'' een grijns verscheen op Romans gezicht over de kleur die Parker hem voorstelde. ''Ik betwijfel of ik überhaupt iets geels in mijn kast heb, laat staan okergeel.'' Nu ook kwam er een grijns op Parkers gezicht, ''daarom juist! Probeer eens een okergeel pak! Ik denk echt dat het geweldig zou staan.'' In haar hoofd speelde het proces van het creëren van een pak in haar hoofd. Als hij er zelf niet één zou kopen, kon ze altijd één voor hem maken en hem forceren het te proberen. Het was net zo makkelijk om gewoon met hem naar de winkel te gaan, maar toch. Het creëren van een pak was leuker.
''Iemand die jou niet mag? Onmogelijk, en anders is het een schande.'' Hij porde zachtjes in haar zij, maar eigenlijk vond ze het zelf niet helemaal zo grappig. Het irriteerde haar dat ze niet wist waarom Ivy haar niet als vriendin wou hebben, ondanks haar pogingen. Het werkte op haar zenuwen. ''Hmh, als je jezelf half dood wilt zuipen, dan weet je me te vinden.'' Parker knikte. ''Bedenk gewoon dat als ik op je af kom met een gefrustreerde blik in mijn ogen dat je me dan gewoon een drankje moet geven, maakt niet uit wat.'' Parker wist precies hoe ze was als ze dronken was. Na één of twee keer alcohol achterover te hebben geslagen was het nog prima, maar daarna waren er verschillende fases. Van te veel praten tot uiteindelijk zelfs huilen. Ze wist wanneer ze moest stoppen, maar als ze er helemaal klaar mee was kon ze misschien net haar grenzen opzoeken. Iets wat erg gevaarlijk was, maar er was een mogelijkheid dat Roman dat wel wist en dat hij haar zou waarschuwen als ze te veel begon te drinken. Dat hoopte ze in ieder geval.
''Hmh, I'm flattered...'' Zegt Roman over Parkers verzoek hem kledingadvies te geven. ''Om eerlijk te zijn wou ik eigenlijk gaan rondlopen in alleen deze joggingbroek, daar win ik alsnog wel wat punten mee toch?'' Zijn speelse toon maakte haar glimlachen, maar ze kon haar puppy ogen nu niet verliezen. ''Nah ik heb wel wat denk ik, maar als je het moet goedkeuren mag het altijd. We moeten een goede indruk achterlaten niet?'' Daar waren de puppy ogen voor. Daarmee kreeg ze vaak wel haar zin en ook nu applaudisseerde ze zachtjes van blijdschap met een grote glimlach op haar gezicht. Ze kiest dan wel niet haar kleren, maar in ieder geval kan ze haar studies gebruiken in het geven van advies aan een vriend. Het is iets.
Met een perfecte worp belandde zijn lege blikje in haar prullenbak, wat haar onder de indruk achterliet. Dat lukte de jongedame vrijwel nooit met papier, het belandde er altijd naast. ''Maar, de echte vraag, heb je nog plannen vanavond?'' Zijn duivelse grijns maakte haar nieuwsgierig en met nadenkend één wenkbrauw opgetild keek ze hem aan. ''Dat hangt ervan af wat je wil doen.'' Ze had geen enkel idee wat de heer nu weer in zijn hoofd had gehaald, maar eigenlijk had ze wel behoefte aan afleiding. ''Wat je ook van plan bent, ik doe mee.''
Misschien was dan geen goed plan geweest, maar toch. Achter haar hoorde ze stemmen, waarna een geluid van een deur die open ging en de stemmen van Niles en Kylie zich met de anderen begonnen te mengen. ''Ze zijn er,'' zei ze op fluistertoon. ''Als je je nog wil omkleden moet je opschieten.'' Zelf stond ze op en veegde ze de kreukels uit haar broek. Het was tijd om de perfecte huisvrouw te spelen, tijd om het goede voorbeeld van een MSA student te zijn. Eigenlijk had ze daar nog helemaal geen zin in. Door haar hoofd vlogen even snel de opties die ze had, waarvan ze één tegen Roman uitsprak. ''Of wil je nog even hier blijven?'' Ze kon namelijk nog even met hem kletsen hier en wat er beneden gebeurde negeren of een glimlach op haar gezicht toveren en de hel laten losbarsten. Parker gaf de keuze aan hem.

Leroi Jacquotte Babin-Archambault

✧ STUDENT, 24 ✧ Fc: Tripp Kilpatrick ✧ outfit ✧ at MSA House with Kylie, Elin and Joyce

The camera can film my face,
but until it captures my soul,
you don't have a movie.

— Legendary Al Pacino

๑︶꒦꒷︶✧︶꒷꒦︶︶✧︶︶꒷꒦๑

''Omdat wij niet die luxe nodig hebben om als koning en koningin te leven.'' antwoordde Joyce met een grijns op de opmerking die hij had gemaakt over het huis. Hij keek haar aan met een speelse grijns op zijn gezicht, ''weet je dat heel zeker, my lady.'' Leroi zou graag willen weten hoe het zou zijn om als koning te worden behandeld. Hij vroeg zich af, zou MSA butlers hebben? Of maakten ze zelf alles schoon en zo?
''Is het te laat om om te keren?'' zei Joyce bijna onhoorbaar voor Leroi. Hij dacht hetzelfde, maar het was een verplichting hierbij aanwezig te zijn en omdraaien was te laat. Het enige wat ze nog kunnen doen was accepteren dat ze hun dag hieraan gingen verspillen. ''Ik zal zorgen dat we enkele flessen tequila en vodka hebben. Dan komen we de avond wel door,'' reageerde ze op zijn opmerking over dat er wel genoeg alcohol moest zijn. ''Ik hoop het tenminste.'' Leroi knikte, hij dacht hetzelfde.
''Die luxe krijgen we vast niet, helaas.'' Leroi had graag een grotere voordeur gewild. Het zou dan voelen als een poort van een kasteel, zijn kasteel, maar zoals Joyce al zei: helaas. Sommige dromen zullen maar dromen moeten blijven. ''Hey.'' begroette zijn beste vriendin iemand. Het was hem totaal ontgaan, maar blijkbaar stond Elin ook bij de voordeur. Vrolijk zwaaide hij met een glimlach op zijn gezicht, ''bonjour, wat leuk dat je er ook bent''. Hoe meer Melbournian Stars zielen, hoe meer vreugd. Dat was het motto van vandaag en hij kon dan ook zijn opluchting niet verbergen toen hij Elin zag. Hij en Joyce konden alles en iedereen aan, maar met zijn tweeën alleen hun tijd doorbrengen in een heel huis vol van MSA inwoners zou uiteindelijk voor hun ook een verloren strijd zijn. Nu met Elin hadden ze gelukkig nog een strijder die desnoods mee zou kunnen vechten in een Melbournian Stars vs MSA gevecht.
"Hey, wat leuk dat je gekomen bent!" De jongedame die de deur opendeed voor het drietal kende Joyce blijkbaar, want ze gaf haar een knuffel, waarna ze haar een drankje overhandigde. Tijdens hun gesprek deinsde Leroi even terug, zodat hij naast Elin stond en een arm om haar schouder heen kon leggen. ''We overleven vandaag wel,'' fluisterde hij voorzichtig in haar oor, voordat de dame die de deur opendeed zich tot hem richtte.
"Hey, ik ben Kylie," stelde ze zich glimlachend voor aan hem. Hij liep naar voren en grijnsde. De dame, blijkbaar Kylie, leek totaal niet op Niles en om één of andere reden had hij het gevoel dat hij totaal mis zat. Het was maar een kort gevoel, want nadat hij zich had voorgesteld met ''hey, ik ben Leroi. Fijn dat jullie ons kunnen ontvangen'' en hij het aangeboden drankje aannam, richtte de dame zich op Elin.
"Oh, jij bent er ook. Hopelijk ben je bereid om meer aandacht aan onze opdracht te besteden dan aan je kledingkeuze?" Met een schreeuwde blik keek Leroi naar Joyce, hij had geen idee wat deze dame had tegen Elin of dat het gewoon een meisjes dingetje was. In ieder geval was Joyce ook hier om zijn redder in nood te spelen in dit soort situaties, waarin hij liever een stap naar achter zette en zij haar ding kon doen. ''Dames,'' probeerde hij het zelf nog op te lossen. ''We moeten nog een hele dag met elkaar doorbrengen.'' Hij hoopte dat dit iets had opgelost, in ieder geval voor nu, maar de arrogante blikken dreigden het tegenovergestelde te worden. Fijn, dacht hij, wat een heerlijk begin

[ bericht aangepast op 26 mei 2021 - 0:12 ]

Siamo fuori di testa ma diversi da loro -- We’re out of our minds but different from them

26 mei 2021 - 8:54 Vanth is offline

Vanth 23147

ROMAN ALEJANDRO MORALES
25 • Med student - 5th year • With Parker @ her bedroom

De blijdschap sprong van haar gezicht na mijn woorden en grijnzend schud ik mijn hoofd. Hoe blij kleding een persoon kan maken.. Zelf hield ik het meestal vrij casual. ''Dat hangt ervan af wat je wil doen.'' zei ze na mijn laatste woorden en ik haal mijn schouders op. ''Wat je ook van plan bent, ik doe mee.'' Grijnzend hou ik mijn hoofd wat schuin. ''I love that attitude.'' begin ik waarna ik kort op mijn lip bijt. ''Ik heb nog geen rare ideeën, ik hoopte eigenlijk dat ik jou daarvoor had.'' plaag ik haar vervolgens. Op feestjes was ik redelijk makkelijk. Geef me goede drank, muziek en een mooie vrouw, wellicht twee, en ik ben een tevreden man voor de rest van de avond.
Ik kijk op wanneer ik een deur hoor openen en opeens meerdere stemmen hoor. ''Ze zijn er,'' zei ze fluisterend en ze bevestigde mijn gedachten. ''Als je je nog wil omkleden moet je opschieten.'' Kort lach ik en sta dan ook op. ''Of wil je nog even hier blijven?'' Toegegeven dat het hier ook heel chill was, was ik toch nieuwsgierig naar wat er allemaal kwam opdagen in ons huis. ''Hmh, how about..'' begin ik en loop langzaam naar de deur. ''Jij helpt me met mijn outfit, wat waarschijnlijk nog een uur duurt want ik ben een ramp. Daarna kunnen we ons vertonen beneden, we kunnen ze niet te lang laten wachten op de twee beste leden natuurlijk.'' plaag ik en steek mijn hand uit.
Ik trek haar stilletjes achter mij aan naar mijn kamer, zodat we niet direct de aandacht trekken, en sluit dan de deur achter me. ''Alright,'' zeg ik en keer naar mijn kast, die al een stuk kleiner was dan die van de meeste dames hier. Langzaam loop ik ernaartoe en begin wat kledingstukken opzij te schuiven om zo te kijken wat ik heb. Ik trek een wit shirt eruit en keer dan met een onschuldige blik in mijn ogen naar Parker. ''Dit heeft me nooit teleurgesteld?'' probeer ik. Of dat nou lag aan het shirt zelf of aan het feit dat ik iets teveel lichaam kon tonen als ik dat wil, dat laat ik even in het midden. Kort haal ik mijn schouders op en werp het alvast op het bed. ''Go ahead.'' grijns ik naar haar, waarna ik na een simpel knikje richting mijn kast plaats neem op mijn bed.

El Diablo.

26 mei 2021 - 21:41 Isolophilia is offline

Isolophilia 126

Elin Zohra Sivananda
Twentyfour • The Melbournian Star • bachelor of fine arts • outfit • @ At the front door of the MSA house • With Joyce, Leroi and Kylie

Nog voordat de deur voor haar geopend werd, hoorde ze achter zich voetstappen en de bekende stem van Leroi en Joyce. Door beide werd ze begroet en met een glimlach begroette ze net terug. "Heey, goed om jullie terug te zien." Tuurlijk had ze hen eerder bij de verenigingsvergardering al gezien maar een kans om elkaar te spreken hadden ze nog niet gehad. Net toen ze een gesprek wilde beginnen, werd de voordeur geopend. En jahoor, daar stond de heks van MSA; Kylie. De samenwerking kon nu niet meer stuk. Ze begroette Joyce zelfs met een knuffel maar van Elin leek ze niks te willen weten. Leroi introduceerde zichzelf nog hoopvol maar zodra Kylie haar blik kruistte, was de gezelligheid tussen het viertal snel voorbij. Een arm werd om haar schouder geslagen en toen ze opzij keek zag ze dat Leroi zich naast haar had verplaatst, in haar oor fluisterend. Ze gaf hem een bemoedigend knikje maar zelf gelooofde ze er niet echt in; een feestje in het hol van de leeuw. Een momenteel was Kylie de leeuwin in charge.

"Oh, jij bent er ook," sprak ze, duidelijk geirriteerd door het feit dat Elin na al die maanden teruggekeerd was. Ze durfde te wedden dat de brunette stiekem gehoopt had dat ze nooit meer terug zou komen, en momenteel had Elin dat zelf ook graag gewild. Met een geforceerde glimlach, keek ze naar Kylie maar zei nog niks. Een zucht rolde over haar lippen toen ze begon over haar kledingstijl en moest zichzelf in gedachten tot de orde roepen om haar niet de huid vol te schelden; ze moest het hele schooljaar het nog met haar uit zien te houden.

"We hadden helaas niet meer alcohol over," Elin beet even op haar lip maar schudde vervolgens kort haar hoofd. "maar er zal vanavond vast wel wat water voor jou over zijn." De gedachten aan alcohol deden haar terugdwalen naar de avonden dat ze zichzelf ladderzat dronk om maar niks te hoeven voelen, en stiekem was ze dat vanavond ook van plan; zeker als de avond zo zou verlopen. "Word zeker een saaie bedoeling als de alcohol nu al op is." zei ze terwijl ze geirriteerd naar Kylie keek. Ze wist niet goed hoeveel ze nog kon pikken aan opmerkingen voordat ze Kylie bij haar haren zou grijpen. Gelukkig was de Leroi's arm om haar heen genoeg om haar op haar plek te houden.

"Ook fijn om jou terug te zien, Kylie" zei ze met een geforceerde vriendelijke stem en haalde gefrustreerd een hand door haar haren. Leroi kwam tussen beide. ''Dames,'' Met opgetrokken wenkbrauw keek Elin van Leroi en Joyce terug naar Kylie. ''We moeten nog een hele dag met elkaar doorbrengen.'' Elin knikte en keek naar de met alcohol gevulde glazen die van Kylie naar Leroi en Joyce gingen. "Doe dan maar iets wat je nog wel op voorraad hebt."

"To be, or not to be, that is the question."

[ bericht aangepast op 26 mei 2021 - 21:42 ]

• Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. •

26 mei 2021 - 22:35 Cherri is offline

Cherri 155

Ivy Céline Leroux

24 - Melbournian Star - BA Crime and Criminal Justice - @ on her way > front door MSA house

Slenterend loopt Ivy met haar halfvolle koffiebeker door de straten. Haar hoofd staat er zo niet naar om iets samen te ondernemen met de MSA-leden. Van wat ze heeft gezien is het geen zuiver clubje. De mondige brunette kan veranderen in een pitbull als ze aan haar vrienden komen. De Melbournian stars voelt als een tweede familie dus ze gaat niet licht over pesterijen. Ze kan niet geloven dat het bestuur bedacht heeft dat het een geweldig idee is dat ze moeten samenwerken. Waren ze soms dronken toen ze dat bedachten!? Echter weet Ivy dondersgoed dat er geen andere uitweg is. Na hun nederlaag van vorig jaar zitten ze krap bij kas, dus wanneer ze hun geliefde vereniging wilden behouden moesten ze samenwerken met MSA; jammer genoeg.

Ze heeft niet het voornemen om het gezellig te hebben. Ze is er alleen maar in het belang van haar vereniging en voor haar vrienden. De leden van MSA staan haar door alle incidenten echt niet aan. Ze moeten maar niet denken dat ze Ivy om de tuin kunnen leiden, want ze laat zichzelf niet gek maken. Ze heeft bijvoorbeeld haar twijfels toch al getrokken bij Parker, Hoewel zijn als een van de weinige nog niks verkeerd had gedaan vind Ivy het erg lastig om haar toe te laten. Ze doet aardig, maar het is Ivy nog iets té aardig momenteel. Ze luistert misschien te veel naar haar vooroordelen, maar dat is beter dan naïviteit. Ivy kan haar nog niet echt plaatsen en stelt zich gesloten op. In ieder geval lijkt ze niet zo laag-bij-de-gronds zoals sommige andere leden van haar vereniging wel zijn. Niles bijvoorbeeld, ze haat hem met heel haar hart. Hij denkt beter te zijn dan anderen en het recht te hebben om ze te kwetsen, Maar in het bijzijn van Ivy zal dat niet gaan gebeuren en ze weet dat Leroi daarin haar partner in crime is. Hoewel ze dat nooit met veel woorden hebben afgesproken weten ze wat ze aan elkaar hebben.

Nog voordat Ivy het huis nadert, gooit ze haar inmiddels lege koffiebeker in de prullenbak. Ze stapt met een diepe zucht naar de deur en ziet dat deze nog open is. Even verderop ziet ze haar vrienden alweer staan en stapt ze erop af.
''Hi there,'' begroette ze het groepje, ze keek expres langs Kylie en Niles heen. ''hopelijk ben ik niet al te laat voor alle voorbereidingen van ons ''ge-wel-dige'' feest.'' bracht Ivy uit met de nodige sarcasme.

Dream as if you'll live forever. Live as if you'll die today.

2 juni 2021 - 21:21 MeIinoe is online

MeIinoe 1432

De deur werd geopend door Kylie en Joyce had even wat hoop dat het prima kon worden. Dit gevoel vaagde echter helemaal weg toen ze Niles iets achter de dame zag staan. Verdomme. Ze omhelsde Kylie echter terug en glimlachte. ''Hey,'' zei ze tegen de dame. ''jij ziet er ook leuk uit!'' De twee herkenden elkaar van het surfen.

Joyce negeerde de andere jongen die aanwezig was en keek toe hoe Kylie zich aan Leroi voorstelde. So far so good. Tot dat Kylie Elin zag. "Oh, jij bent er ook. Hopelijk ben je bereid om meer aandacht aan onze opdracht te besteden dan aan je kledingkeuze?" De arrogante blik ontging Joyce niet. Ze draaide haar hoofd kort richting Leroi en Elin en zag de blik die Leroi haar gaf. Joyce lette niet eens op de woorden die Elin verder zei tegen Kylie, ze bedacht zich alleen hoe ze zich hier uit moest redden.
''Dames, we moeten nog een hele dag met elkaar doorbrengen.'' hoorde ze Leroi zeggen. Instemmend knikte Joyce. ''Precies,'' begon ze, voordat ze even nadacht over haar volgende woorden. ''dus laten we het vriendelijk houden. Jullie hoeven elkaar niet te mogen, maar normaal doen moet lukken, toch?'' Bij het laatste keek ze Niles even kort scherp aan. Hij was degene die ze echt niet vertrouwde en dat zou ook niet snel gaan gebeuren.

Een kleine, opgeluchte zucht rolde over haar lippen toen Ivy er aan kwam lopen. ''Hi there, hopelijk ben ik niet al te laat voor alle voorbereidingen van ons ''ge-wel-dige'' feest.'' Joyce keek haar aan met een kleine glimlach. ''Je bent perfect op tijd. Fijn dat je er bent.''

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

3 juni 2021 - 11:48 marjorie is offline

marjorie 1317

Nils Ethan Clarke
26 jaar | Health and sports student | with Kylie, Leroi, Elin, Ivy & Joyce @ MBA house |

’They play the game I change the game.’

"Mmm, dit is echt heerlijk" zei Kylie genietend na een hap te hebben genomen, alvorens zich weer op Niles te richtten, "dank je," vervolgde ze, waarna Niles gretig in ging op haar kus. Het klonk misschien als een vreselijk cliché, maar Niles kon zich compleet verliezen in de kus. Het was ongekend hoe gek hij was op zijn vriendin, hij beschouwde zichzelf als een stoere kerel, maar wanneer het om Kylie ging had hij maar een klein hartje.
Een scherp en luid gering onderbrak hun kus en haalde hem bruut terug naar de werkelijkheid. De Stars zouden vast al gearriveerd zijn en daar had hij echt een zin in. Het was dus geen verrassing dat Niles geen aanstalten maakte om de deur te openen. Het liefst zou hij ze gewoon laten staan in de hitte buiten. Even kwam een gemeen plannetje op in zijn hoofd. Hij zou het wel grappig gevonden hebben om via het raampje boven de ingang een flesje bier over ze heen te gieten. Dat zou de perfecte verwelkoming zijn van die theaterfreaks. Kylie onderbrak zijn gedachten en dus ook het plannetje dat hij veel te snel al bedacht had. Later bedacht hij zich ook dat het bier allang op was en het ook zonde zou zijn om het te slijten aan hén.
"Laten we zo maar open doen," zei Kylie duidelijk ook met tegenzin, ze pakte glazen uit de kast en vulde ze met het laatste beetje Wodka-Tonic. Alhoewel Niles het niet uitsprak, vond hij het maar zonde dat ze hun drank verspilden aan hen. "en ze een beetje op een leuke manier verwelkomen," vervolgde ze "wil jij onze drankjes meenemen, neem ik de drankjes voor onze eerste twee gasten mee?" Hij knikte en wandelde met haar mee naar de voordeur, stiekem hield hij wel zijn ogen op haar billen gericht, die nog mooi geaccentueerd werden door de romper die ze droeg. Het was een goede afleiding, aangezien hij ongelukkigerwijs de deur moest openen met Kylie. Hij gaf haar de drankjes terug wanneer ze daarom vroeg.
Kylie begroette Joyce liefdevol, stelde zichzelf voor aan Leroi en maakte een hatelijke opmerking naar Elin. Hij kon het niet laten om te grijnzen, dat was een van de vele dingen die zo aantrekkelijk waren aan Kylie. Niles zelf had ook al duizend valse opmerkingen willen maken over het drietal voor de deur. Maar hij probeerde zijn gemak te houden voor het belang van zijn club.Leroi suste de dames voordat het uit de hand kon lopen, maar ze wisten allemaal dat de eerste botsing een feit was. Niles wist dondersgoed dat dit een voorbode was voor wat de dag verder zou brengen. Leroi en hij bijvoorbeeld waren als water en vuur en kunnen elkaar niet luchten. Het was tussen de twee mannen weleens vaker bijna uit de hand gelopen.
'Precies,'' zei Joyce nadien, ''dus laten we het vriendelijk houden. Jullie hoeven elkaar niet te mogen, maar normaal doen moet lukken, toch?' Niles zag haar scherpe blik naar hem wel, haar blik werd beantwoordt met een ijzige en dreigende blik terug. Ze moest niet denken dat ze hem iets kon opdragen want ook al kon ze het wel goed vinden met Kylie, dat betekende niet dat hij opeens zou veranderen.
"Doe dan maar iets wat je nog wel op voorraad hebt." had Elin daarna gezegd. Hij wist ook wel dat zij haar mondje wel mee had, dat gold ook voor Ivy, die zich even later bij het groepje voegde.
''Hi there, hopelijk ben ik niet al te laat voor alle voorbereidingen van ons ''ge-wel-dige'' feest.'' Niles keek haar spottend aan, maar kon het ergens toch wel een beetje waarderen dat ze uitsprak dat ze het ook niet zag zitten.
''Laten we eerst naar de lounge gaan, dan kunnen we kijken of er nog iets te drinken valt'' Sprak Niles bot uit tegen Elin. Hij opende de deur voor het viertal om ze tot zijn ongenoegen toegang te geven tot de lounge. ''Haal jullie niks in jullie hoofd, ja? Alles hier is duurder en belangrijker dan jullie clubje ooit zal zijn'' zei hij geërgerd. Hij sloeg zijn arm om Kylie haar heup om zichzelf nog een beetje te kalmeren.

Every scrap of you would be taken from me, watched as you signed your name Marjorie

5 juni 2021 - 19:07 Chiacchierare is offline

Chiacchierare 263

Kylie Alinta Williams

25 ~ BA Psychology ~ MSA ~ Outfit, hair ~ At the kitchen of the MSA house, with Niles > At the front door of the MSA house, with Niles, Joyce, Leroi & Elin

De manier waarop Niles gretig in ging op haar kus, deed haar goed. Het was fijn om te weten dat hij net zoveel van haar hield als zij van hem en dat ze zich nooit alleen zou hoeven voelen. Wat er vandaag ook zou gaan gebeuren, ze had Niles sowieso aan haar zijde staan. Ze wist echt niet wat ze zonder hem zou moeten, maar zo samen met hem kon ze de wereld aan.

Aan Niles was duidelijk te zien dat hij geen zin had om de deur te openen. Maar juist het feit dat Kylie zich er maar al te goed bewust van was dat er zich al een gemeen plannetje in zijn hoofd aan het vormen was, zorgde ervoor dat ze wel aanstalte maakte om de Melbournian Stars te verwelkomen. Ze wegpesten konden ze altijd nog, maar Kylie was van mening dat ze haar daar eerst een goede reden voor zouden moeten geven. Zolang de Melbournian Stars normaal tegen hen zouden doen, zou zij proberen ook aardig te blijven.

Aardig blijven lukte Kylie prima. Ze wist Joyce, die ze sowieso wel mocht, zelfs een complimentje te geven én ontving zelf ook een complimentje van haar. "Dank je," antwoordde ze dan ook glimlachend op Joyce's opmerking dat ook zij er leuk uit zag.

Ook de jongen die zich grijnzend voorstelde als Leroi wist Kylie op een leuke manier te verwelkomen.

Dit ging helemaal top... totdat Kylie Elin zag. Toen had ze helemaal geen zin meer om aardig te blijven doen, niet met wat er zich tussen haar en Elin had voorgevallen.

De geforceerde glimlach die Elin's gezicht sierdde wist Kylie er al snel af te praten, iets wat haar stiekem zeker een goed gevoel gaf.

"Word zeker een saaie bedoeling als de alcohol nu al op is," hoorde ze Elin zeggen, waardoor Kylie geamuseerd haar wenkbrauw op trok.
"Je hebt wel heel erg weinig vertrouwen in je eigen vereniging," antwoordde Kylie geamuseerd, "als je er nu al zo zeker van bent dat de voorbereidingen voor vanavond mislukken. Maar maak je geen zorgen, ik heb er het volste vertrouwen in dat het Joyce, Parker en Roman gaat lukken om genoeg drank voor vanavond te halen."

"Ook fijn om jou terug te zien, Kylie." Kylie moest haar best doen om niet in lachen uit te barsten. "Kom op, Elin," antwoorde ze, "we weten alletwee dat je het liefste had gewild dat ik in Spanje was gebleven, dus laten we nu niet doen alsof dat niet zo is." Het feit dat Elin naar Kylie's mening zo nep wilde blijven, zorgde er juist voor dat Kylie haar nog meer uit probeerde te lokken.

"Dames," hoorde ze Leroi zeggen, "we moeten nog een hele dag met elkaar doorbrengen." Ze wist niet wat het was aan deze jongen, maar om de een of andere reden wist hij haar te kalmeren.
"Precies," vervolgde Joyce, "dus laten we het vriendelijk houden. Jullie hoeven elkaar niet te mogen, maar normaal doen moet lukken, toch?"
Kylie richtte zich op Leroi en Joyce en glimlachte. Ze wilde net zeggen dat Joyce gelijk had, maar bij het zien van de scherpe blik waarmee Joyce naar Niles keek, slikte ze die woorden gelijk weer in. Die blik stond haar namelijk totaal niet aan.

"Doe dan maar iets wat je nog wel op voorraad hebt." Kylie besloot die woorden te negeren. Ze zou echt geen drankje voor Elin in gaan schenken, maar zin om er woorden aan vuil te maken had ze nu ook niet.

"Hi there," hoorde Kylie een onbekende stem ineens zeggen, waardoor haar ogen naar het voor haar nog onbekende meisje werden getrokken, "hopelijk ben ik niet al te laat voor alle voorbereidingen van ons ''ge-wel-dige'' feest.'' Die woorden zorgden ervoor dat er een kleine grijns op Kylie's gezicht kwam te liggen. Ze kende dit meisje nog niet, maar tot nu toe mocht ze haar wel.

''Laten we eerst naar de lounge gaan, dan kunnen we kijken of er nog iets te drinken valt. Haal jullie niks in jullie hoofd, ja? Alles hier is duurder en belangrijker dan jullie clubje ooit zal zijn." Kylie genoot van de manier waarop Niles maar al te duidelijk wist te maken dat hij precies hetzelfde over dit alles dacht als zij. Op het moment dat hij zijn arm om haar heup sloeg, besloot ze de anderen daarom ook even volledig te negeren en zich alleen op hem te richten.
"Ik heb hier geen zin in," fluisterde ze, terwijl ze haar hand op zijn borstkas legde, "ga je mee naar boven?"

"Wij gaan even kijken waar de andere blijven," zei ze nog snel tegen de anderen. Of dat echt was wat ze gingen doen, of dat ze even naar het dakterras gingen om een sigaretje te roken en een extra fles drank te openen liet ze aan Niles over.

Index RPG Actieve Topics Zoek