• Ja ik haat mijn vader en zus nu. En ja jullie gaan waarschijnlijk denken dat ik me aanstel en dat ik hun niet echt haat maar nu voelt het dus echt zo.

    Nu zou je wel denken waarom, nou omdat:

    -mijn vader dus letterlijk alleen maar aan school denkt. Net ook weer ik zit in 3 havo en mijn vader wil dat ik nu al weet wat ik later wil worden(ik weet het ongeveer maar niet precies). Ik weet wel dat ik naar de universiteit wil, dus ik moet of hbo gaan doen of vwo.mijn vader wilt dus dat ik het nu al precies weet. Op school gaat het ook niet zo heel geweldig. Ik ben dit jaar van vwo naar havo gegaan en nu sta ik net op overgaan(door mijn dissectie iets waar ik dus niks aan kan doen). En serieus elk (bijna) elk gesprek gaat over school en daar word ik gek van. Hij denk nooit aan mij maar alleen aan school en mijn kamer.
    -Over mijn kamer gaan de rest van onze gesprekken. Ik ben nogal slordig en mijn kamer is dus een troep. Dat vind ik niet erg in tegen deel. Maar van mijn vader moet mijn kamer even schoon als een museum zijn.

    -Mijn vader respecteert mijn mening ook niet. Om een of andere reden heeft mijn vader iets tegen Marokkanen, als een Marokkaan iets doet moet hij/zij maar terug naar Marokko, ook al is hij/zij hier geboren. Daar hadden wij een discussie over en toen respecteerde hij mijn mening niet. Hij zei dat het niet klopt wat ik zeg en dat ik ook discrimineert. Voor zo ver ik weet doe ik dat niet.
    -Mijn vader zeg ook dat ik heel erg in mij terug getrokken ben sinds de dood van mijn moeder(nu bijna 3 jaar gelden). En dat ik het niet goed verwerk, omdat ik er niet over praat. Ik verwerk het op mijn manier en dat is niet om te praten dat is gewoon mijn manier. Maar dat is niet goed volgens hem, daarom moest ik ook naar een haptonoom(soort psycholoog) en later naar een echte psycholoog(geheel tegen mijn zin) daar heb ik een soort test gehad en ik heb er niks meer over gehoord. Het blijkt dus dat mijn vader het stop heeft gezet dat proces. DAT MOEST IK VIA EEN TELEFOON GESPREK MET MIJNOMA HOREN. Hij zei dat tegen haar en ik ving dat toevallig op.
    -Ik had laats wat dingen verteld aan mijn vader over quizlet waar ik het niet zo mee eens was. En toen kwam hij er mee aan: dan moet je maar met die onzin stoppen’. Ik bedoel hallo hij weet niet eens wat het is en wat het voor mij betekent en dan komt hij met zo iets aan. Hij weet echt niks over mij!!
    -O ja en noch het leuke detail dat hij mijn zus voortrek. Zij is geweldig en ik kan niets goed doen. Ze haalt goede punten en als ik iets slechts over haar zeg dan ‘zou het wel meevallen’. Ze zei een keer dat ik me kleden als een hoer, toen ik dat tegen mijn vader zei zei hij dat dat wel mee zal vallen. Nou niet dus!!


    En waarom ik mijn zus haat:
    - ze gedraagt zich als een moeder. Sinds de dood van mijn moeder doet zij alsof ze mijn moeder is.:
    moet je je kamer niet opruimen.
    Heb je geen huiswerk.
    Ga zo maar door
    -ze heeft kennelijk iets tegen mijn muziek smaak(Nightwish, Evanescence dat soort) en dat krijg ik dus altijd te horen. ‘zet je die schreeuw herrie weer op, dat is toch geen muziek’
    -ze heeft wat tegen mijn kleding stel.’je kleed je als een hoer’ dat heeft ze letterlijk gezecht.
    .
    Ze heeft kennerlijk wat tegen hoe ik ben.
    Ze zien niet dat dit alles me echt pijn doet.
    Dit is dus de reden dat ik ze haar en dat ik vaak dood wil.

    dit gebeurde ook al voor de dood van mijn moeder alleen was zij er toen nog zodat het minder leek.
    en praten heeft ook geen zin want ik heb al tientalle keren het gezecht.


    Bedankt voor het lezen van mijn lul verhaal, het moest er gewoon ff uit.


    ♥ I wish I didn`t feel for you anymore♥

    dat is echt kut.


    Stop holding me under and let me breathe.

    Praat er over, laat ze weten dat je het dus echt niet leuk vind hoe ze doen. Misschien doen ze het helemaal niet expres?
    En haten is een groot woord, té groot. :X

    Ik denk dat zij allebei ook nog steeds de dood van je moeder proberen te verwerken, zoiets blijft namelijk wel een tijdje hangen.
    En daarbij, denk ik ook dat ze bang zijn iemand anders te verliezen..
    Maar daar heb jij niks aan, ik hoop voor je dat het over gaat.


    If I die young, send me away with the words of a lovesong.

    Je haat ze niet, dat weet ik zeker. Ik weet ook zeker dat jouw vader en jouw zus óók niet over de dood van jouw moeder heen zijn, zoiets blijft altijd hangen. Misschien moet je een keer met zijn allen praten, zonder kwaad te worden of te schreeuwen. Voordat dat gesprek begint maak een paar afspraken zoals: laat iemand uitpraten, respecteer iemand zijn mening en als je dat niet doet zeg dat dan netjes, vraag waarom ze dat vinden en ga zo maar door.
    Sterkte(flower)


    Je bent zowel de weg als degene die hem bewandelt.

    xMAGNIFICENT schreef:
    Praat er over, laat ze weten dat je het dus echt niet leuk vind hoe ze doen. Misschien doen ze het helemaal niet expres?
    En haten is een groot woord, té groot. :X

    ik heb dat al eens gezecht maar het werkt niet


    ♥ I wish I didn`t feel for you anymore♥

    Mijn vader heeft nooit naar mij omgekeken, praat nooit met mij, ook niet als ik bij hem ben, en hij weet ook niks over mij.
    Ik vind haten een groot woord.
    Ik haat mijn vader ook niet, en met mijn zus heb ik ook heus wel ruzie, en ze heeft ook wel eens iets rots gezegd over dingen als muziek of weet ik veel wat.
    Het is geen reden tot haat.
    In ieder geval dat je zus niet. Ik weet niet wat er allemaal nog meer speelt tussen je vader en jou, Maar als er verder niks is vind ik het persoonlijk gezegd onzin. Niet vergeten dat jou vader het natuurlijk ook nog moet verwerken, dat van je moeder. Hij moet ook nog eens ineens in zijn eentje 2 kinderen opvoeden. En over die gesprekken die alleen over school gaan: begin jij ook wel eens een gesprek tegen je vader, over een ander onderwerp.
    En over je zus, als zij zich opstelt als een soort moeder tegenover jou, kan dat natuurlijk ook komen doordat ze bezorgd is over je. Omdat je ineens geen moeder meer hebt.
    Ik probeer het niet voor ze op te nemen, maar ik zeg alleen mijn mening.
    Ik denk dat je gewoon eens met ze moet gaan praten over wat je dwars zit, en ik hoop voor je dat het wat oplevert.
    X


    Als je maar een ananas hebt..

    VoodooDoll schreef:
    Mijn vader heeft nooit naar mij omgekeken, praat nooit met mij, ook niet als ik bij hem ben, en hij weet ook niks over mij.
    Ik vind haten een groot woord.
    Ik haat mijn vader ook niet, en met mijn zus heb ik ook heus wel ruzie, en ze heeft ook wel eens iets rots gezegd over dingen als muziek of weet ik veel wat.
    Het is geen reden tot haat.
    In ieder geval dat je zus niet. Ik weet niet wat er allemaal nog meer speelt tussen je vader en jou, Maar als er verder niks is vind ik het persoonlijk gezegd onzin. Niet vergeten dat jou vader het natuurlijk ook nog moet verwerken, dat van je moeder. Hij moet ook nog eens ineens in zijn eentje 2 kinderen opvoeden. En over die gesprekken die alleen over school gaan: begin jij ook wel eens een gesprek tegen je vader, over een ander onderwerp.
    En over je zus, als zij zich opstelt als een soort moeder tegenover jou, kan dat natuurlijk ook komen doordat ze bezorgd is over je. Omdat je ineens geen moeder meer hebt.
    Ik probeer het niet voor ze op te nemen, maar ik zeg alleen mijn mening.
    Ik denk dat je gewoon eens met ze moet gaan praten over wat je dwars zit, en ik hoop voor je dat het wat oplevert.
    X

    1. opvoeden hij is wer nooit en als hij er is zeikt hij alleen maar.
    2, ja ik begin ook andere gesprekken, maar dan praat ik tegen een muur
    3. geloof me als ze bezorgt is zou ze wel kappen want dat heb ik wel een miljoen keer gezecht


    ♥ I wish I didn`t feel for you anymore♥

    ik vind haten voor dit eigenlijk een groot woord, maar het is meer iets van balen.. ik weet niet zo goed hoe ik hierop moet reageren.. maar het is k*t ja. maar ik denk dat jullie eens een goed gesprek moeten hebben. Gewoon normaal praten en proberen niet boos op de andere te worden..

    nog sterkte ermee! <33

    Ze moeten de dood van jouw moeder verwerken. Sinds mijn vader overleden is is de situatie en sfeer erg anders bij mij thuis. Mijn moeder is veel strenger.
    Ik vind niet dat je je vader en zus nu opeens moet haten. Zij hebben het gewoon ook moeilijk. Zij uiten hun verdriet door het op jou af te reageren en zich anders te gedragen. Iedereen uit zijn verdriet op een andere manier.


    -

    Mijn hele gezin heeft wat tegen mij mijn moeder scheld me uit mn zusse ook blablabla.. mijn vader ik haat iedereen

    Poppy schreef:
    Mijn hele gezin heeft wat tegen mij mijn moeder scheld me uit mn zusse ook blablabla.. mijn vader ik haat iedereen

    eindlijk iemand die ziet hoe ik me voel.
    iemand die me niet meteen aanvalt!


    &#9829; I wish I didn`t feel for you anymore&#9829;

    Is je zus ouder?

    SleepingSun schreef:
    (...)
    ik heb dat al eens gezecht maar het werkt niet

    Misschien gebruik je de verkeerde woorden. Iedereen heeft een uitlaatklep nodig na een zwaar verlies. Sommige mensen praten erover, anderen verwerken iets op hun eigen manier. Dat is geheel aan henzelf. Jij hebt jouw manier gevonden, Quizlet dus. Ik snap niet waarom jouw vader je die mogelijkheid wil ontnemen. Jij verwerkt je verlies op jouw manier en niemand kan en mag jou verplichten die te veranderen. Als jij geen behoefte hebt aan een psycholoog, ga er dan niet naartoe. Ik mag hierin rebels overkomen, maar voor mijn part verplicht niemand, maar dan ook niemand om jou te dwingen je verhaal te vertellen aan een of andere vreemde.
    Ik snap best dat hij zich zorgen maakt, maar aan jou is het de taak duidelijk te maken dat het niet nodig is. Misschien is jou op deze manier behandelen zijn manier van verlies verwerken? Het is in elk geval geen goede manier. Misschien is het een optie om samen eens aan tafel te gaan zitten en te praten over je moeder, op welke manier dan ook. Het is duidelijk dat er een gat is gevallen in het gezin en jullie op elk je eigen manier dat gat proberen te dichten, zowel in je omgeving als in je hart. Ik zou willen dat ik je daarbij kon helpen, maar ik weet niet hoe het is om iemand van dichtbij te verliezen.
    Maar goed, weer terug op die baan: Hoe oud ben je? 15, 16? Dan kun je toch onmogelijk weten hoe je toekomst zal worden? Er zijn mensen die er op hun 30ste nog niet uit zijn. Jouw verplichten om dat al wel te weten zie ik als een vrijkaartje naar overhaaste beslissingen die alleen maar tot meer ellende leiden. Je wordt zo onder druk gezet dat de kans er flink inzit dat je overhaaste keuzes zal maken waar je later helemaal niet blij mee zal zijn. Laat dit niet gebeuren!
    Wat je zus betreft: ook zij heeft de tijd nodig om te rouwen. Misschien kun je eens proberen wat tijd met haar door te brengen, om te laten merken dat ondanks dat je moeder weg is, dat jullie nog steeds elkaar hebben. Je kan het erop wagen, wie weet stelt ze het wel heel erg op prijs.
    Verder is praten de enige uitweg. Verwacht niet alleen begrip maar - ook al is het moeilijk - probeer ook begrip te tonen. En desnoods kun je er ook met je opa en oma over praten. Ikzelf heb een heel goeie band met mijn opa en oma en weet dat wanneer ik in de shit zit en behoefte heb om te praten, dat ik daar terecht kan.


    No growth of the heart is ever a waste

    Aurelia schreef:
    (...)
    Misschien gebruik je de verkeerde woorden. Iedereen heeft een uitlaatklep nodig na een zwaar verlies. Sommige mensen praten erover, anderen verwerken iets op hun eigen manier. Dat is geheel aan henzelf. Jij hebt jouw manier gevonden, Quizlet dus. Ik snap niet waarom jouw vader je die mogelijkheid wil ontnemen. Jij verwerkt je verlies op jouw manier en niemand kan en mag jou verplichten die te veranderen. Als jij geen behoefte hebt aan een psycholoog, ga er dan niet naartoe. Ik mag hierin rebels overkomen, maar voor mijn part verplicht niemand, maar dan ook niemand om jou te dwingen je verhaal te vertellen aan een of andere vreemde.
    Ik snap best dat hij zich zorgen maakt, maar aan jou is het de taak duidelijk te maken dat het niet nodig is. Misschien is jou op deze manier behandelen zijn manier van verlies verwerken? Het is in elk geval geen goede manier. Misschien is het een optie om samen eens aan tafel te gaan zitten en te praten over je moeder, op welke manier dan ook. Het is duidelijk dat er een gat is gevallen in het gezin en jullie op elk je eigen manier dat gat proberen te dichten, zowel in je omgeving als in je hart. Ik zou willen dat ik je daarbij kon helpen, maar ik weet niet hoe het is om iemand van dichtbij te verliezen.
    Maar goed, weer terug op die baan: Hoe oud ben je? 15, 16? Dan kun je toch onmogelijk weten hoe je toekomst zal worden? Er zijn mensen die er op hun 30ste nog niet uit zijn. Jouw verplichten om dat al wel te weten zie ik als een vrijkaartje naar overhaaste beslissingen die alleen maar tot meer ellende leiden. Je wordt zo onder druk gezet dat de kans er flink inzit dat je overhaaste keuzes zal maken waar je later helemaal niet blij mee zal zijn. Laat dit niet gebeuren!
    Wat je zus betreft: ook zij heeft de tijd nodig om te rouwen. Misschien kun je eens proberen wat tijd met haar door te brengen, om te laten merken dat ondanks dat je moeder weg is, dat jullie nog steeds elkaar hebben. Je kan het erop wagen, wie weet stelt ze het wel heel erg op prijs.
    Verder is praten de enige uitweg. Verwacht niet alleen begrip maar - ook al is het moeilijk - probeer ook begrip te tonen. En desnoods kun je er ook met je opa en oma over praten. Ikzelf heb een heel goeie band met mijn opa en oma en weet dat wanneer ik in de shit zit en behoefte heb om te praten, dat ik daar terecht kan.
    hoe zo verkeerde worden:
    ik wil niet naar die psigiater.
    als ik zeg dat mijn zus zegt dat ik em als een hoer kleed zegt hij dat zou wel me vallen. als ik zeg dat ik gek word van mijn zus omdat ze steets commetaar op me heeft zegt hij trek je er niks van aan, zeg ik doe ik wel, dan is het me eigen schuld.

    als ik zeg hoe ik me voel word hij kwaat(is egt gebeurt). en dan vind je het gek dat ik niks zeg?


    &#9829; I wish I didn`t feel for you anymore&#9829;