Hello,
Een hele tijd geleden schreef ik een, voor mij heel emotioneel, verhaal: Assisted By The Stars. Ik dacht dat het afgerond was, maar na een tijd werd het duidelijk dat er een vervolg op moest komen. Dat ben ik nu aan het schrijven. Ik kan jullie beloven, het is één groot dramaverhaal, het einde zal jullie waarschijnlijk ook verassen.
Anyway, ik hoop dat jullie willen lezen.
Morgen zal alles anders zijn
Plots was ze daar. Recht voor de auto, slechts op enkele centimeters, op het midden van de weg. Een onschuldig klein meisje keek Elisa recht in de ogen. Haar ogen waren blauwgrijs en keken haar dof aan. De lange, blonde haren hingen lusteloos rond haar tedere gezichtje terwijl de angst duidelijk te lezen was in haar kleine oogjes. Haar mond ging langzaam open en verschrikt slaagde ze een hand voor haar mond. Elisa kon haar blik niet afwenden van het kleine, onschuldige meisje. Voor haar, op de verlaten weg, stond haar kleine ik. Een kleine Elisa, op het punt om aangereden te worden.
[ bericht aangepast op 7 juli 2010 - 18:14 ]
Stommert dit verhaal is veel te zielig. Maar wel lezen allemaal want ik vind het mooi! 
Nou, je hoort me mening wel, ik ben niet echt een stille lezer dus je ziet het wel in een reactie 
youleftme
