Titel zegt het al 
Proloog van verhaal;
Met een zucht stap ik uit de benauwde taxi. Hèhè. Ik haal mijn tassen uit de achterbak, en betaal de chauffeur. Hij bedankt, en rijd weg. Zo, daar sta ik dan. Eindelijk weg, weg van huis, weg van alles. Weg van mijn depressieve moeder. Oei, wat had ze geschreeuwt toen ik wegging. 'Laat me niet alleen! Laat me niet in de steek!' Ja ma, helaas, had je mij maar niet in de steek moeten laten 3 jaar geleden. Nee, ik voelde me niet schuldig meer. 3 jaar lang had ik voor haar moeten zorgen, alles zelf op moeten lossen. De depressie nam het van haar over. Ik snapte toen nog niet waarom.. Er gingen toch wel meer echtgenoten dood? Ik kende wel meer meisjes zonder vader, met alleenstaande moeder.. Nu begrijp ik het maar al te goed. Mijn moeder is gewoon zwak. That's it.
Ik haal het elastiekje uit mijn haar en schudde het los. Ik haal even diep adem en loop dan naar het hek van de grote villa. Mijn nieuwe huis, en werkplek. Ik druk op de bel naast het hek. Ik hoor wat gekraak, en dan klinkt er een slaperige jongensstem;
"Ja?"
"Ehm ja, ik ben de huishoudster.."
"Oh hoi, kom verder.."
Het hek gaat langzaam open en vol goede moed loop ik naar de voordeur. Dag mam, hallo vrijheid.
Nouja, als je n titel geeft, zeg even wat voor rol je wil ^^
Vriendin Tom = grootste rol
Vriendin Bill = minder grote rol
Vriendin Gustav = niet zo'n grote rol
Vriendin Georg = ook niet zo groot xd
xx
