I just "broke up", ofzoiets.. - Liefde, Vriendschap & Familie

Oke, uitmaken kan ik het niet noemen.
We hebben al een jaar iets "vaags" gehad, want hij voelt volgens mij veel minder voor mij dan ik voor hem. En dan was er nog iets met leeftijd. En dan heeftie nog een soort bindingsangst. Zegtie doodleuk elke keer: "Ja schat, ik word nou eenmaal niet zo snel verliefd, maar ik weet wel dat ik heel graag bij je wil zijn en dat ik je toch niet zou kunnen missen", heel vaag allemaal.
Zo ging dat maar door, en ik die helemaal knetterverliefd ben, word gek omdat het zo "vaag" enz moet.
Oké, je denkt nou vast "'t is gewoon een player" maar dat is hij niet. Hij is veel te veel bezig met wat andere mensen van hem vinden, maar ik merkte soms wel dat hij toch wel echt om me gaf.
Ookal zei hij soms wel: "je moet ook een beetje om je heenkijken, hoor.." Daar had ik helemaal geen zin in. Nu ik verliefd op hem ben, kijk ik naar andere jongens als: "hij is toch veel leuker" over die L. van mij.

Maar nou komt het dus. Door dat vage gedoe en door zijn gedrag dat steeds vaker leek lijken alsof het hem helemaal bijna niks kon schelen begon ik echt half depri te worden. Ik ben écht verliefd, maar zo gaat het niet echt meer. Als ik nou wat minder om hem gaf dan had het me veel minder uitgemaakt dat het niet echt een echte relatie was ofzo, maar hier werd ik gewoon echt verdrietig van. Ik dacht (en nog steeds) heel de dag aan hem en al de leuke dingen die we deden, al dat geknuffel, gelach, gehuil, gejeweetwel, serieuze gesprekken en ook al die domme kinderachtige grapjes van hem, en ik had er totaal geen zin meer in. Ik wist al maanden dat het eigelijk totaal geen zin meer heeft, deze relatie, want van gedachten brengen lukt niet bij die vent.
Als ik hem bleef zien, bleef ik maar hopen en verliefd zijn, dus heb ik dit allemaal tegen hem gezegd (ook zoiets wat ik zo heerlijk vond aan hem. Ik voel me bij bijna geen een jongen op mijn gemak behalve bij hem, hij weet álles van me en ik kon echt alles tegen hem zeggen. Hij steunde me met van alles en nog wat.)
En toen heb ik dus gezegt dat we er maar beter mee konden stoppen.

Dat is 2 weken geleden en ik ben nog steeds elke dag kapot, maar ik probeer me eroverheen te zetten. (leuke dingen doen en ben&jerry's eten, geweldig, maar als je 'savonds in je bedje ligt helpt het niet meer echt.)
Soms wou ik dat ik het niet eerlijk allemaal had gezegt, want dan was ik nu waarschijnlijk bij hem thuis, maar dan bleef ik ook steeds verdrietig.

Heeft iemand van jullie ook zoiets? Dat je echt stapelverliefd bent maar het wel móet uitmaken? Ik ben niet eens alleen stapelverliefd, ik ben ook echt van hem gaan houden. We hebben veel samen meegemaakt en ik merkte gewoon dat ik er elke keer naar uitkeek om hem te zien. Een L.-loze week was niet compleet voor mij.

Vergeten zal ik hem nooit doen, dat hoeft ook niet want we hebben het leuk gehad, maar heeft iemand tips om er gewoon wat minder aan te denken? Ik zit zovaak met hem in mijn hoofd en ik wil dattie er wel eens uitgaat.
Ik kan hem altijd nog zeggen dat ik hem mis en dan begint het hele gerommel weer, maar dan word ik waarschijnlijk weer verdrietig omdat het van zijn kant veel minder is.

Oké wauw, wat een lulverhaal. Sorry dat je dit hebt gelezen.

Oh met die laatste regel bedoel ik niet dat het verzonnen is, voor het geval je het mocht denken, maar dat het echt best wel lang geschreven is. Wist niet eens dat ik dat kon.

Ik zou het echt niet weten, sorry.

Scream for mercy!

Met je vrienden/vriendinnen leuke dingen doen, pretpark ofzo? En geloof me je zult heus nog wel iemand tegen komen van wie je zoveel gaat houden of zelfs meer en hij zal precies hetzelfde voelen. Want ik snap het zo'n relatie is echt niet leuk. maaroke, veel succes.

Smiling but close to tears.

Vinden jullie dat ik het wat korter moet schrijven, of niet?

En ja, ik doe ook wel leuke dingen maar vaak blijf ik er dan nog aan denken ook. Of dan ga ik iedereen zitten vervelen met praten over hem. :')
Nou ja, niet altijd natuurlijk. Ik hoop maar dat het niet te lang meer duurd, deze verliefdheid.

Kissable schreef:
Vinden jullie dat ik het wat korter moet schrijven, of niet?

En ja, ik doe ook wel leuke dingen maar vaak blijf ik er dan nog aan denken ook. Of dan ga ik iedereen zitten vervelen met praten over hem. :')
Nou ja, niet altijd natuurlijk. Ik hoop maar dat het niet te lang meer duurd, deze verliefdheid.

None but ourselves can free our minds.

Het is nu een kwestie van verwerken en accepteren. Dat kost gewoon wat tijd, maar je komt er zeker overheen.
Heel veel sterkte ermee!

Don't wait for the perfect moment, take the moment and make it perfect.

Zoals ik het las, leek het me een afgeronde situatie. Ik denk dat je tijd de wonden moet laten helen en dan ga je vanzelf weer openstaan voor een leuke jongen :') Het is nu even moeilijk, maar het wordt minder.
Succes meid. You will be fine

De wereld is weer plat ja. Op je bolle bips na.

Ik zit momenteel ook in zo'n situatie. Ik wordt compleeeeeeeeet gek, dus ik weet hoe je je voelt.. Aangezien het gedaan is tussen jullie, zou ik hem proberen vergeten. Hoé moeilijk het ook is. Succes (l)

My friends are my estate.

Ik heb dus ook zoiets in die aard gehad.
Volgens mij was Híj gewoon uit schuld met mij ):
En ik vond hem nog zo geweldig
we hebben het uit moeten maken voor afstand.
Maar een week later ging mijn beste vriendin hem bezoeken aan de zee en toen waren hun ineens samen.
klote leven ook. (:

I'm Wondering... He is still dropdead gorgeous?