En ik mis haar nu al. Ik heb het over mijn vriendin die in coma lag, na haar zelfmoordpoging (lees eventueel hier). Gister is ze dus om 23:44 overleden het was mijn moeders verjaardag. De artsen zeiden dat ze niet meer wakker zou worden, waarschijnlijk was een deel van haar brein zo beschadigt, dat het onmogelijk zou zijn. Ik mis haar echt enorm, dat kan ik niet vaak genoeg herhalen. Ze was zo lief en bezorgt om anderen en nu zijn zij en haar leuke ijsjes-obsessie er niet meer. Althans, niet meer in lichaam, ze zal altijd bij me blijven.
Ik baal wel omdat ik er niet meer heen ben geweest, dit was voor mij onmogelijk omdat ik ruzie had met haar ouders. (Zij zeiden dat het mijn schuld was, ik neem het ze niet meer kwalijk. Kirsten heeft me duidelijk gemaakt dat ze het waarschijnlijk niet menen, maar dat ze gewoon het gevoel hadden iemand de schuld te moeten geven, helaas was ik dat.) Maar nu heb ik het gevoel alsof ik haar niet genoeg heb gesteund. Wel heb ik haar nog vaak gesmst dat ik van haar hou, omdat ze het altijd leuk vond om sms'jes te krijgen.
Moge zij in vrede rusten. *2 december 1994 - †20 maart 2011.
Ik ben nu helemaal klaar met beste vriendinnen trouwens, als ik dat nog even mag zeggen. Ik vind het genoeg. Ik ben er al één aan leukemie verloren en nu twee aan zelfmoord. Ik denk dat iemand daarboven niet wil dat ik beste vrienden heb. Steeds als er iemand te dichtbij komt, gaat het mis. Geen beste vriendinnen meer voor mij.
everything, in time
- en iedere keer weer doet het pijn en val je met je gezicht op de stenen, zoiets is onvermijdelijk. Zulke dingen gebeuren. Je kunt het vallen wel blijven uitstellen, maar als je er niet doorheen gaat wordt dat uiteindelijk enkel erger en zwaarder om er weer doorheen te moeten. De een verloor ik aan ziekte, de ander aan een dodelijk auto-ongeluk, de ander weer aan de ongelukkigheid die soms diep in de mens genesteld zit, de ander weer aan ouderdom, tot voor kort verloor ik een ontzettend goede vriendin.. omdat het tijd was haar los te laten. Het doet me nog pijn, maar soms zijn zulke dingen gewoon beter zelfs al begrijpt die vriendin me tot op de dag van vandaag nog steeds niet, soms moet dat gewoon gebeuren en heb je gewoon geen andere keus. En kijk mij.. ik heb nog steeds vriendinnen, nog steeds mensen die om mij geven, en dat ook blijven doen. Wat ‘zij daarboven’ willen Marleen.. is dat jij je mannetje gaat staan. Dat jij gaat vechten voor jezelf en gaat zien wat belangrijk is voor jou in het leven. Waar jij het allemaal om wilt en gaat doen. Je bent een lieve slimme meid, wat ik al vaker heb gezegd. Maar je mag die deur niet dichtgooien. Juist nu moet je doorgaan. Het leven zit vol met klote momenten, hartverscheurende ruzies en zieltrappend vermis. Maar juist, doordat jij die dingen hebt ervaren zal het je beter lukken al het prachtige in het leven nu nóg beter te zien en nóg beter te ervaren wat je uiteindelijk een zielsgelukkig mens zal maken. Nu klinkt het allemaal heel raar, maar ik weet zeker dat als je dit stukje tekst nog over een jaar kunt herinneren zul je vast denken ‘He.. goh.. Kirsten had gelijk?’
. Beloof me dat je goed voor jezelf zult zorgen. 'Proberen' is geen optie, 'doen' is waar het nu om draait Leen, hoe moeilijk dat ook is. Als ik jou kan helpen dan doe ik dat graag, heel graag zelfs. Want er is niets fijner als iemand die gewoon luisterd en begrijpt wat je bedoelt. Jezelf niet opsluiten en gewoon even goed bijslapen en buiten een stukje gaan lopen zo nu en dan. Dat zal je echt goed doen. Laat dat hele 'beste vriendinnen, nooit meer' idee even los. Dat zal je niet helpen nu en je moet het niet nog zwaarder en harder voor jezelf maken. xxxxxxx 
<3
