[RPG] Pirates -Exchange- 3. - Speeltopics

Maxime - Dame.

Ineens bots ik nogmaals tegen iemand op, ik gil maar voel hoe ik opgevangen wordt. 'Bedankt,' zeg ik voorzichtig en kijk omhoog. Pfoeh, deze man ziet er ook niet slecht uit. Heel anders dan Felix, maar zijn wilde haren zijn fascinerend, die heb ik altijd al mooi gevonden, juist omdat mijn ouders daarop tegen waren. De mannen halen ons makkelijk in en de paniek slaat weer toe. Zowel de nieuwe man als Felix gaan voor me staan en ik knik dat ik Felix begrijp, hoewel ik niet weet hoe ik mijn gezicht kan verbergen, daarom hang ik er maar wat plukjes haar voor.
Voor ik het goed en wel besef, is iedereen al in een groot gevecht gewikkeld. Het is verschrikkelijk om te zien, maar ik moet toegeven dat ze het goed doen, Felix en die ander. Desondanks kan ik het niet laten af en toe te gillen, totdat mijn gegil ineens gesmoord wordt. Vanwege de drukte is het één van de mannen blijkbaar gelukt achterlangs te glippen en nu voel ik zijn vieze, stinkende hand op mijn mond. Ik probeer te gillen, tevergeefs natuurlijk en spartel met mijn benen, die de grond niet eens meer raken.

everything, in time

May
Snel loop ik de stad in,om het opsporingsbericht enkele keren te laten kopiëren door een vriend. Ik stop de papieren veilig weg in mijn buidel onder mijn corset-bh-ding. Daarna loop ik terug naar het schip. Onderweg hoor ik het rumoer van een gevecht. Nieuwsgierig sluip ik dichterbij. In de woelende massa onderscheid ik Felix en een meisje. Ze wordt vasgegrepen door een vieze,gluiperige man met het vettigste haar dat ik ooit gezien heb. Haastig meng ik me in het gevecht,mijn dolk in de aanslag. Met een klap boor ik het geval in de zij van de man en duw hem ruw tegen de muur. Het mooie meisje,duidelijk van adel,kijkt me verrast aan. "May Carter,aangenaam." zeg ik vrolijk en grijp haar bij de hand. "Tijd om te vertrekken." meld ik erbij als ik drie mannen op ons af zie stormen. Felix is nog steeds verwikkeld in een gevecht met zijn aanvallers. Ik grijns even als ik zijn stomverbaasde gezicht zie als hij me opmerkt. Daardoor krijgt een aanvaller de kans om hem een klap te geven,recht tegen de zijkant van zijn hoofd. Hij wankelt en zakt op één knie. Ik twijfel even,maar mijn eergevoel wringt en een stemmetje in mijn hoofd zegt dat ik hem niet kan achterlaten. Ik draai me met een ruk naar het meisje. "Ren alsof de duivel je op de hielen zit." zeg ik haar dwingend. Na haar streng aangekeken te hebben,meng ik me weer in het gevecht. Ik grijp een man bij zijn hoofd die Felix wil aanvallen en draai dat enkele graden naar rechts. Hij zakt als een lappenpop in elkaar. Felix kijkt verbaasd aan. "Niet dood,bewusteloos voor een halfuur. Abandon ship,denk je ook niet?" grinnik ik tevreden als ik hem mijn hand aanbied om hem recht te helpen.

Don't make people into heroes, John. Heroes don't exist. And if they did, I wouldn't be one of them. -Sherlock Holmes

Tristan


Wanneer ik er nog een bij zijn kraag neem en -gezichte eerst- tegen de muur smijt, mengt er zich ineens een meisje in ons gevecht. Het eerste wat er door mijn hoofd schiet is dat ze echt een enorme gans moet zijn en dit beter aan volwassen mannen kan overlaten. Scar, zoals ik de man van het koppeltje in mijn hoofd ben gaan noemen, lijkt er hetzelfde over te denken want hij kijkt haar ongelovig aan. Ik grimas even wanneer een of andere boer hem op dat moment een harde klap tegen zijn hoofd verkoopt. Helaas kan ik hem niet gaan helpen, er zijn 2 mosselkoppen die mijn aandacht eisen, maar dat is blijkbaar niet nodig ook, het blondje draait handig de nek van Scar's tegenstander om laat hem neervallen op de straatkeien. Ik moet mijn mening herzien: ze kan zich best redden, en daar is ze trots op ook aan haar gezicht te zien. Of ze geniet ervan dat ze Scar kan helpen, want ze lijken elkaar te kennen. Vrouwen...
"Niet dood,bewusteloos voor een halfuur. Abandon ship,denk je ook niet?"
Ze steekt haar hand uit naar Scar nu duidelijk verbaasd. Het valt me ook op dat Scars meisje is gaan lopen en het lijt-kt me het beste om achter haar aan te gaan, zo'n mooi kind alleen op Tortuga is om problemen vragen. Het verbaast me dat hij niet zorgzamer met zijn meisje is. Er zijn nog een paar dronkelappen over, die ons duidelijk iets berekender willen aanvallen, en dan krijg ik een idee. 'Op drie lopen we achter je meisje aan!' roep ik over mijn schouder naar Scar en het blondje. Ik spring op een kratje, zwier het met vaatjes volgestouwde net dat ik een ogenblik geleden heb zien hangen, in de richting van de lomperikken die nog niet zijn gaan lopen en hak dan met één houw van Jane het touw waarmee het net wordt dichtgestropt en omhooggehouden door. De tonnen vallen kletterend naar beneden en beginnen met een halsbrekende vaart te rollen, in de richting waarin het straatje naar beneden afloopt en ook de richting waar onze lamlendige tegenstanders staan. Door de kracht van de zwaai van het net zijn er sommige vaten al op en tussen hen neergekomen en nu komt er ook nog een lawine van hout op de dronken zeeschuimers af. 'Drie!' brul ik terwijl ik van het kistje spring. Er moet er maar eens één niet plat of afgeschrikt zijn.

[ bericht aangepast op 20 april 2011 - 13:04 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

May
Met een lage grom bal ik mijn vuisten en ren weg van het hoopje ongeregeld dat op en over elkaar ligt te bekomen van de klappen die ze gekregen hebben. Eens ik terug in de hoofdstraat ben,steek ik nonchalant mijn handen in mijn zakken en begin te kuieren. Die Felix had me nu wel aangekeken met een woeste blik en me de huid vol geschreeuwd,maar eens we op volle zee zaten,zou daar verandering in komen. Peter Noah Zachary,prepare to go down. Way down! Ik kan het niet laten om even geamuseerd te grinniken. Ik ben zo vrolijk dat ik mezelf besluit te trakteren en ik stap de eerste de beste kroeg in. Nu alleen zien dat ik mijn geheim,Peter's geheim,Felix's geheim...ah,nevermind,niet verraad.

Don't make people into heroes, John. Heroes don't exist. And if they did, I wouldn't be one of them. -Sherlock Holmes

Sorry dat ik zo weinig bij de rpg betrokken ben maar ik ben nogal druk met school dat ik geen tijd vrij kan maken voor Quizlet, ik hoop dat ik nog wel mee kan doen, maar dan weten jullie waarom ik niet vaak reageer !

A kiss is the beginning of cannibalism - Georges Bataille

Maxime - Dame.

Nog een ander iemand, die ik niet ken, komt me redden van de man die me bruut vast had gegrepen. "Ren alsof de duivel je op de hielen zit." Hoewel ik het meisje niet ken, besluit ik haar advies toch maar aan te nemen. Ik draai me om en ren zo hard ik kan, ook al heb ik geen idee welke kant ik op moet rennen. Als ik echter niet meer kan, ren ik een steegje in en besluit daar te wachten. Ik hijg en probeer op adem te komen, tja, ik ben nu eenmaal niet gewend om zoveel te moeten rennen.
Wanneer ik voetstappen hoor word ik bang, dadelijk hebben ze me gevonden en dan bedoel ik de mannen, niet Felix, die andere man en het meisje. Toch zie ik dat het wel zij zijn die voorbij rennen. 'Felix! Hierzo!' roep ik opgelucht. Het gevecht zal dan ook wel voorbij zijn.

everything, in time

Tristan
'Goede zet!' zegt Scar en wanneer hij me een tik tegen mijn schouders geef, begin ik te grijnzen:'Bedankt!'.
Door dit complimentje en het feit dat hij me de huid niet volscheld omdat ik hem tegen de grond flikkerde, besluit ik dat hij best aardig is. Pas wanneer we zijn meisje vinden, ga ik me weer helemaal gerust voelen. We lopen zij aan zij verder - het grietje is verdwenen, ik snap helemaal niet wat ze zich kwam mengen in ons gevecht - en bij elke stap die ik zet, raak ik meer en meer opgelucht dat ik Scar na vanavond nooit meer hoef te zien; ik ben bang om hem té aardig te gaan vinden. Ik heb geen behoefte aan vrienden. Ik sla een steegje in waarvan ik zeker ben dat Scars meisje het heeft genomen, omdat ze anders langs een drukke kroeg zou moeten, Scar volgt me, en het volgende moment horen we een meisjesstem 'Felix! Hierzo!' roepen. Scar stopt met lopen en ik concludeer dat hij dus Felix heet. Geluk. Ondanks de littekens lijkt het wel bij hem te passen. Het meisje ziet er ongedeerd en opgelucht uit, wat hetgene wat nog restte van mijn schuldgevoel als sneeuw voor de zon doet verdwijnen.

Home is now behind you. The world is ahead!

Maxime - Dame.

Ik lach om de vele vragen en knik voorzichtig, omdat zijn hand mijn kin ondersteunt. 'Het is allang goed, maak je niet druk. Met mij is alles goed,' zeg ik, terwijl een naar gevoel me bekruipt; nu moet ik het slechte nieuws vertellen. Net als ik wil beginnen, stelt Felix voor om naar de boot te gaan. 'Wacht. Ik moet nog wat naars vertellen. Abby en ik hebben gezien hoe de jongen van het kraaiennest is geëxecuteerd, Abby is daarna door een hele groep mannen ontvoerd. Ik wilde ze stoppen, echt, maar ik werd compleet genegeerd. Het spijt me, Felix.' Ik ben nieuwsgierig naar de reden waarom die arme jongen is opgehangen, wat is het probleem? Het was maar een matroos, tenslotte. Iets klopt er niet.

everything, in time

May
Na enkele gratis biertjes van enkele zatlappen versierd te hebben,slenter ik terug naar het schip. Ik zet me even apart,waar ik snel een stuk papier volkrabbel met wat ik ontdekt heb. Daar steek ik een kopie van het opsporingsbericht bij. Snel stop ik die weg. Die brief moet ik aan iemand geven die ik vertrouw. Mmh,wie? Dat zal ik later wel zien,eerst moet ik de andere opsporingsberichten op verschillende plekken verstoppen. Ik verspreid ze over het schip,op plekken waar niemand ze vind maar waar ik wel snel bijkan. Uiteindelijk hou ik er één over in mijn corset. Perfect. Oh,wat zou ik me amuseren de komende weken.

Don't make people into heroes, John. Heroes don't exist. And if they did, I wouldn't be one of them. -Sherlock Holmes

Tristan

De twee gaan volledig in elkaar op en ik besluit dat het tijd is om te vertrekken. Terwijl Felix zijn liefje met een stortvloed van bezorgde vragen overspoelt, draai ik me om en loop weg. Dat was het dan. Ik hoor ze nog wat zeggen over een opgehangen matroos, maar laat het over me heengaan. Ze hebben niets te doen met mijn leven. Ik neem wat volgens mij de kortste route is naar het schip en voel of ik na dit korte avontuur alles nog bij me heb. Geld, check, sleutel van kluis 7, check, rapier en revolver, uiteraard ook check.

Home is now behind you. The world is ahead!

May
Als ik die gast van daarnet zie afkomen,stop ik snel alles weg en sta op va de ton waarop ik zit. Ik besluit even nader kennis te maken,aangezien samen in een gevecht zitten toch een band schept. Hij loop het schip op,nieuwsgierig zijn bezittingen checkend. Nonchalant loop ik naar hem toe. "Hmm,lang geleden." grinnik ik vrolijk. "Sta me toe me even voor te stellen. Ik ben May Carter,en jij bent?" zeg ik met een glimlach,terwijl ik hem aankijk. Hmm,helemaal niet mis. Zijn al die piraten hier knap,of ben ik verzeild in een droom?

Don't make people into heroes, John. Heroes don't exist. And if they did, I wouldn't be one of them. -Sherlock Holmes

Maxime - Dame.

Ik snap er werkelijk helemaal niets van, en die onwetendheid maakt me bang. Net als de toon waarop Felix praat, zo dringend. Ik knik en laat me door hem naar het schip leiden. De hele rit voel ik me nogal aangestaard, maar Felix weet dat behendig met zijn wapen te laten stoppen. Bij het schip pakt hij mijn sjouwers vast en kijkt me recht in de ogen aan. Oogcontact, daar ben ik helemaal niet goed in.
'Jawel,' antwoord ik braaf. 'Maar waarom hebben ze hem dan opgehangen? Gaan ze dat met Abby ook doen?' De vele vragen borrelen op, maar ik stop met vragen stellen als hij zich kort tegen me aantrekt, juist dan ben ik doodstil. "Kom," zegt hij dan. Wanneer ik voor hem de loopplank oploop, wordt het vervelende gevoel erger. Hoe gedetaileerd zal ik alles uit moeten leggen? Ik wil het er eigenlijk niet over hebben, het was zo'n verschrikkelijk beeld. Daarnaast wil ik allereerst weten waarom dit gebeurt. Wie weet lopen Felix en de andere matrozen ook al in gevaar. Ik durf niet, ik durf het echt niet allemaal tegen de kapitein te vertellen. Jezus, ik mis de vaste grond onder mijn voeten nu al.
'Felix, je negeert mijn vragen. En ik ga niet naar de kapitein voor ik precies weer wat er aan de hand is, begrepen?' Mijn stem klinkt doodserieus, maar het klopt gewoon niet en ik hou niet van verwarring. Felix mag dus voor duidelijkheid zorgen.

[ bericht aangepast op 22 april 2011 - 6:38 ]

everything, in time

Tristan

"Hmm,lang geleden." Ik draai me om en zie het blondje van daarnet achter me staan. "Sta me toe me even voor te stellen. Ik ben May Carter,en jij bent?"
Ze heeft humor, dat staat me wel aan. Maar what the hell doet May Carter op mijn schip? Mij volgen? Ik ben direct op mijn hoede, maar laat niets merken. Ik glimlach dus maar en maak een korte buiging met mijn hoofd. 'Ja, je gezicht komt me ergens wel bekend voor. Aangenaam May Carter, ik ben Tristan Wright. En wat voor zaken heb jij op dit schip?'
Op dat moment zie ik Felix en zijn liefje het schip oplopen en kreun ik inwendig. Het zal eens niet waar zijn. Ik kijk naar May, in de hoop dat ze zegt dat ze hier met z'n drieen alleen maar een kijkje komen nemen, maar da's valse hoop. Naamloze, U bent me een grapjas...

[ bericht aangepast op 21 april 2011 - 9:08 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

May
Ik glimlach even vriendelijk. Tristan dus,hmm? Als hij me vraagt wat ik op dit schip doe,kan ik niet anders dan even grijnzen. "Ik heb me aangemeld als bemanningslid. Ik ben nogal een vrije vogel en de zee lonkte." antwoord ik met een knipoog. Even zie ik zijn gezicht verstrakken en ik volg zijn blik. Felix en het meisje komen ook aan boord. Ik kan nog net op tijd een giechel onderdrukken,dat zou maar verkeerd overkomen. Dan kijk ik weer naar Tristan. "Ik geef je een tip. Die Felix,niet te hard vertrouwen." waarschuw ik hem. Eigenlijk zou ik het niet moeten doen,maar acht,dat maakt het spelletje nog wat leuker.

Don't make people into heroes, John. Heroes don't exist. And if they did, I wouldn't be one of them. -Sherlock Holmes

Tristan
Ik ben niet van plan ook maar iemand op dit schip te vertrouwen, wil ik haar toesnauwen, gewoon omdat het me ergert dat ze bevestigd wat ik niet aan mezelf wil toegeven: dat ik ergens wel blij ben dat Felix ook op dit schip zit. Maar ik houdt me in en blijf vriendelijk en half nieuwsgierig naar haar glimlachen. 'Oh? En waarom dan wel niet, schatje?' Ik hoop dat ze iets boeiend te vertellen heeft, want als ze zich alleen maar interessant wil maken ben ik weg.

[ bericht aangepast op 21 april 2011 - 19:18 ]

Home is now behind you. The world is ahead!