[RPG] Geen weg meer terug [10] - Forum spelletjes

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ bericht aangepast op 28 april 2011 - 16:09 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Ik kan mijn ogen niet geloven. Dus hij heeft toch enig gevoel voor eer. Ik neem hem even onderzoekend in zich op, waarna ik knik. Ik loop op het tweetal af, til Chase met één arm op en gooi hem van Ash af, die me nu verbaasd aankijkt door het gemak waarmee ik het doe. Hij heeft me het groene licht gegeven. Nu staat Chase er alleen voor. Verbazingwekkend hoe snel de rollen om kunnen draaien.
'Je bent een man van je woord dus,' zeg ik en geef een knikje naar Yue, bij wie dit hele schouwspel nog steeds door moet dringen. 'Kom,' zeg ik zacht tegen haar en pak haar hand.
'Als je je voorbereiding in de villa wil doen, voel je zo vrij. Hier heb je het aanzienlijke risico om afgeslacht te worden.' Niet dat mij dat ook maar iets kan schelen, maar Dewi uit de poort krijgen is op dit moment het hoogste doel. Ineens voel ik een windvlaag vanachter me en nog nét grijp ik de spade vast waarmee Chase me in de rug aanvalt. De tweede keer, alleen nu ben ik erop bedacht. 'Je laatste wanhoopsdaad, niet waar?' vraag ik kil. Ik ruk de spade uit zijn handen en gooi die zonder moeite van me af. Even, heel even heb ik overwogen het ding in zijn kruis te rammen, maar het terugtrekken van Ash kan ik nu niet riskeren. Met Yue loop ik de deur uit. Heel kort kijk ik haar aan en in die luttele seconden is het verdriet van haar gezicht af te lezen. De tranen die sinds de woorden van Chase over haar gezicht liepen zijn nog steeds niet gedroogd. Ze huilt om mij. Ze geeft om me. Ik zou willen dat ik een zakdoek had, maar het enige waar ik op kan komen is mijn mes. Ik leg mijn arm om haar heen.
'Het is in orde. Echt. We gaan Dewi hieruit halen en dan laten we deze hel achter ons.' Dat ik waarschijnlijk nog jarenlang nachtmerries zal hebben vertel ik er niet bij. 'Gaat het?'

[ bericht aangepast op 6 juni 2011 - 0:05 ]

No growth of the heart is ever a waste

Ik wil inspringen, zijn jullie nog in die verlaten villa?

Chase - Vampierjager.

Hoorde ik dat nou goed? Mag ik Odile hébben? Deal, denk ik grijnzend. Dit is mijn dag, eindelijk. "Ik zei dat ik dewi weghaalde als je ons beide liet gaan, daar houd ik me aan, ik hoef je niet." Mijn blik gaat direct terug naar Ash, de spelbreker, godverdomme! Moet hij dan werkelijk alles verpesten? Ik wil verder gaan met hem laten stikken, voor straf, maar voor ik het weet tilt Odile me met één arm op en smijt me tegen de muur, fack! Mijn oog valt op de schep, dat heb ik ik al eerder gebruikt. Zonder enige vorm van geluid sluip ik er naar toe, neem het ding in mijn handen en wil er Odile opnieuw mee aanvallen. Maar deze heeft het helaas door. "Je laatste wanhoopsdaad, niet waar?" zegt ze. Vervloek jou, Odile, ik vervloek je.
Alsof ik er helemaal niet meer toe doe, loopt ze vervolgens met Yue en Ash naar buiten. Ik moet lachen om de reactie van Yue, het arme schaap. 'Ik ga mee,' zeg ik kort, maar niemand weet dat ik allang weer een nieuw plan heb. Komt Dewi toch nog van pas.

everything, in time

Odile - Goede vampier.

Het gesnik van Yue verraadt dat de vraag overbodig is. Ik stap de deur uit met nog steeds mijn arm om haar heen. Ik zoek naar de juiste woorden om haar te troosten, maar door mijn geest die zelf naar de klote is kom ik niet verder dan zachte aaien over haar rug.
'Yue.. ik vraag iets van je.' Vragend kijkt ze mijn kant op. 'Deze mensen zijn niet te vertrouwen. Ze vallen je in de rug aan, de lafaards. Ik vraag je om ze geen moment uit het oog te verliezen en mochten ze één van ons aanvallen, wees dan niet bang om terug te vechten. Je kunt het, een vampier is veel sterker dan een mens. Ik ben bang dat Chase Dewi wat aandoet, en we kun- "Ik ga mee." Ik draai het hoofd naar achteren, waar Chase de deur uit stapt en onze kant op loopt. Ik weet vrijwel zeker dat hij alleen roet in het eten gaat gooien. Maar hij is ver in de minderheid. Ik moet gefocust blijven. 'Maar onderschat ze niet. Verlies ze geen moment uit het oog. We moeten niet alleen Dewi beschermen, maar ook onszelf.' Ik hou net op tijd op met praten als Chase zich bij ons voegt. Ik hou mijn hand in mijn zak, om het mes geklemd als we doorlopen. Nu wordt er geen woord gezegd. Het is inmiddels zacht gaan sneeuwen. Ik merk dat de ochtend zo langzamerhand aan het aanbreken is. Gelukkig dat er wolken zijn, denk ik opgelucht. Ik stap de poort weer binnen, het terrein op en open de deur. Ik loop nu op een haastig tempo naar de kamer waarin Dewi zich bevindt terwijl ik Yue bij me hou. Ik laat haar geen seconde alleen bij die klootzak.
'Dewi. Heb je alles? Ash komt er zo aan. Hij gaat je eruit halen.' Ze kijkt me compleet verbijsterd aan. Ik glimlach. 'Ja. Je zal vrij zijn.' Ik loop naar haar toe en leg mijn armen om haar heen, als het ware een vriendin.
'Ik wil me verontschuldigen voor alle keren dat ik je heb geprobeerd leeg te zuigen. Je bent meer voor me gaan betekenen dan een prooi, ook al heb ik het nooit zo geuit. Ik vraag niet om vergiffenis, aangezien ik niet kan zeggen dat ik dat verdien, maar ik wil wel zeggen dat het me spijt.'

No growth of the heart is ever a waste

Ah wauw <3 Ik vind dit lief ^-^

Dewi
Ik had mijn gitaar alweer opzij gelegd en was op mijn rug op bed gaan liggen, een lange poos had ik naar het palfond gestaard terwijl ik na had gedacht over van alles. Over het leven, de mensen, vampieren.. Alles leek onwerkelijk, maar ik wist dat het waar was. Later was ik een beetje ingedommeld, toen ineens de deur open ging. Gelijk ging ik rechtop zitten, klaar om weg te rennen als het moest, maar toen ik Odile met Yue (toch?) zag ontspande ik weer. Nog voordat ik kwam vragen waarom ze zo'n haast leek te hebben, begon ze al te vragen. 'Dewi. Heb je alles? Ash komt er zo aan. Hij gaat je eruit halen.' Verbaasd keek ik haar aan en knipperde een paar keer met mijn ogen, wacht.. wat?! Vragend en niet begrijpend keek ik haar aan, meende ze dit? Kon het? 'Ja. Je zal vrij zijn,' beantwoordde Odile mijn ongestelde vraag al. Ze kwam naar me toe en legde haar armen overheen, opneiuw overdonderde ze me, dit was wel het laatste wat ik van haar verwacht had. 'Ik wil me verontschuldigen voor alle keren dat ik je heb geprobeerd leeg te zuigen. Je bent meer voor me gaan betekenen dan een prooi, ook al heb ik het nooit zo geuit. Ik vraag niet om vergiffenis, aangezien ik niet kan zeggen dat ik dat verdien, maar ik wil wel zeggen dat het me spijt.' Even zweeg ik, zocht naar de juiste woorden en glimlachte toen goed. "Ik heb het je al een hele tijd geleden vergeven Odile," zei ik en knuffelde haar kort. "Het is nergens voor nodig je te verontschuldigen, je bent verandert en dat is al meer dan genoeg," voegde ik er nog aan toe en liet haar weer los. Ze had me willen vermoorden, maar nooit had ik er echt gehaat, vreemd genoeg. Het zat in haar, ze was een vampier, ik kon het haar niet kwalijk nemen. Het moest vast vreselijk zwaar zijn om als vampier te leven. Elk jaar maar ouder worde, weten dat je nooit zult sterven maar de mensen om wie je geeft wel.. Het leek me eenzaam en zwaar. Toen dacht ik weer terug aan de vraag of ik alles had. Mijn tas slingerde nog ergens rond, er zaten enkel wat kleren in. "Mijn tas ligt nog ergens in het huis en mijn gitaar heb ik hier," zei ik toen. Ging ik echt weg? IK kon het nog steeds niet geloven. Ik was overspoeld door blijheid, maar ook door angst en verdriet. Eindelijk kon ik weer gaan en staan waar ik wou, maar wáár moest ik dan heen? En zou ik Odiel en de rest ooit nog zien? Ik betwijfelde het, we leefden in twee heel verschillende werelden, die enkel in deze villa samen leken te komen. Ik wilde het weten, maar ik durfde de vraag niet te stellen, dus zweeg ik.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Hello All,

Endure zei dat ik Faith over mocht nemen als personage, dus bij deze. (:

Faith

Mijn raspende ademhaling weergalmde in mijn hoofd, uiteindelijk kwamen er enkel nog piepgeluidjes uit mijn keel en voordat ik er uberhaupt nog wat tegen kon doen zakte ik bewusteloos op de grond

Langzaam opende ik mijn ogen weer, het duizelige gevoel bleef echter wel. Hoelang had ik hier in de gang gelegen? Savoy ging boeten, dat was één ding dat zeker was. Rustig kwam ik overeind, checkte of er niemand in de gang stond, en besloot om terug te gaan naar mijn kamer. ' Ik haat je, Savoy ,' mompelde ik zachtjes.

Ash - vampierjager

Een aantal seconden kijk ik Odilen aan, hoe konden wij hún opjagen? Ze maken fouten, maar zetten ze recht. Dit is niet het soort vampier waar wij opjagen, hun bezitten nog menselijkheid. ''Ik ga mee'' meteen schiet mijn blik naar rechts, Chase gaat mee? godverdomme. ''Ik kom zo'' meld ik nog snel voordat ze weggaan, volgens mij al te laat. Ze verwijdenen uit de deur en meteen loop ik naar een van de kasten, met mijn hand ga ik langs alle stoffige boeken. Hier zou een boek moeten liggen met een spreuk die zo sterk is dat ik Dewi voor een aantal minuten en én uit zou kunnen laten lopen. Als ik het boek vind pak ik het beet een haast me naar de deur toe, de voetstappen van mijn voorgangers zijn nog lichtelijk te zien. Meteen begin ik te rennen naar de poort, als ik bijna aankom kan ik Chase nog zien lopen. Ik geef hem alleen een woedende blik en ren langs hem, wanneer mijn voeten het huis betreden voel ik gelijk de sfeer die hier hangt, Woede, angst, haat, vreugde, verdriet. Al de denkbare emoties zijn hier op dit moment aanwezig ''Odile?! Hebben jullie kaarsen?'' schreeuw ik door het huis terwijl ik snel links en rechts kijk op enig teken van leven.

Trust me. I'm the doctor

Oke, welkom! ^^

Odile - Goede vampier.

Ik glimlach bij haar woorden. Nog net weet ik te voorkomen dat een traan langs de buitenkant van mijn oog naar buiten sijpelt en ik wend me af. Ik ben al veel te emotioneel geweest.
Ineens hoor ik Ash schreeuwen.
"Odile! Hebben jullie kaarsen?" Ik besef dat het geen slim idee is om die twee in een kamer te hebben dus ik spring gauw naar zijn kant. Chase staat op ontploffen en als hij het in z'n hoofd haalt om Ash te doden, dan zijn we nergens meer. 'Kom maar mee,' zeg ik en pas als ik zeker weet dat hij bij me is, loop ik naar de grote kast in de woonkamer en haal er de kaarsen uit. 'Hier. En een aansteker. Ik was van plan jullie huis af te fikken.' Ik haal het ding uit mijn zak en geef de prullaria aan Ash. 'Trouwens.. wat je ook gaat doen, ben je in staat om de grens voor altijd op te heffen? Ik zou graag willen weten of we moeten oppassen met toekomstige menselijke bezoekers.'
Hoewel ik me er koel onder hou, raast er een niet te beschrijven gevoel van opwinding door mijn lijf. Het lijkt erop dat het eindelijk gaat lukken. Ik gooi een hoopvolle blik naar Dewi. Ik heb geen idee wat ze van plan is nu ze vrij is, maar dat is mijn zorg ook niet. Het zou alleen fijn zijn om te weten dat ze goed terecht komt.

No growth of the heart is ever a waste

Er is een RPG geoepnd die verdacht veel op pirates lijkt ;'d

Dewi
Even dacht ik te zien dat Odile emotioneel werd, maar werd al gauw afgeleid door het geschreew van Damiën. Wacht.. Had Odile het toen straks niet over ene Ash? Ik was zo overrompeld dat ik er niet bij stil gestaan had. "Kom maar mee," zei Odile me, waarop ik knikte. Gauw stopte ik mijn gitaar in mijn gitaartas, hing 'm om en voegde toen daad bij 't woord en volgde Odile. Eenmaal beneden bleef ik naar Damiën kijken en begreep nog steeds niet wie ze met Ash bedoelde. Zwijgend keek ik toen naar Odile, ik zag hoe ze kaarsen uit een grote kast haalde en die aan Ash gaf. 'Hier. En een aansteker. Ik was van plan jullie huis af te fikken.' vermeldde ze erbij, ongelovig keek ik naar haar. Wat had ik in godsnaam gemist? Had dit te maken met het moment toen Odile zo verslagen thuis kwam? 'Trouwens.. wat je ook gaat doen, ben je in staat om de grens voor altijd op te heffen? Ik zou graag willen weten of we moeten oppassen met toekomstige menselijke bezoekers.' vroeg ze toen. Wacht eens even, Odile zei dat Ash me hieruit zou halen.. Waarom vroeg ze dit dan aan Damiën? Ik raakte vreselijk verward en haalde een hand door mijn haar. "Odile..? Volgens mij mis ik iets, je zei toch dat ene Ash me hier uit zou halen?" mompelde ik. "Maar dit is Damiën.." voegde ik er nog mompelend aan toe.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Aw, wat was Odile lief voor Yue en Dewi :'D
Ik zit hier nu echt met een big smile op m'n gezicht ^^

Yue
Amper in staat te reageren loop ik met Odile en Damiën mee naar buiten. O nee, hij heet Ash. Het is allemaal zo raar, het voelt zo onwerkelijk. Maar wat als het hem echt lukt om Dewi uit de poort te krijgen? Dat zou geweldig zijn! Er zijn in dit huis al veel te veel mensen gestorven. Terwijl ik nog steeds stevig Odiles hand vasthoud kijk ik naar Dewi. Het zou echt super zijn als ze eindelijk weg zou kunnen uit deze nachtmerrie, maar ik zou haar zo missen. Stilletjes luister ik naar het gesprek van de rest, en ik vraag me af waarom Chase is meegekomen. Vast niet omdat hij wil helpen. Toch kan ik niet geloven dat hij echt door en door slecht is. In elk mens zit toch wel iets goeds? Odile is het levende bewijs dat mensen kunnen veranderen. Als Dewi verward vraagt hoe het zit met Damiën en Ash glimlach ik naar haar door mijn tranen heen. "Ze heten Ash en Chase. Niet Damiën en James."

Savoy
Als Odile en Dewi uit het zicht zijn verdwenen sta ik op en loop naar de openhaard toe. Ik gooi nog wat brandhout op het vuur en kijk naar de vlammen. Langzaam laat ik me op de bank zakken, en onderuit gezakt blijf ik zitten. Het wordt weer eens tijd om wat te drinken. En dan heb ik het niet over water.

Savoy moet maar ander persoon om te pesten zoeken ghaha

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Helaas ja :[
Faith misschien?

Die heeft Jenn nu ;p Ik deed er nooit wat mee, ik wil mezelf niet aanvallen, dat is.. apart x]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Weet ik, daarom >
Nu komt er eindelijk weer leven in Faith ^^
Nouja, voor zover dat kan bij een vampier -.-

Haha x]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.