[RPG] Geen weg meer terug [10] - Forum spelletjes

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ bericht aangepast op 28 april 2011 - 16:09 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ahahaha ik lig helemaal dubbel hier vanwege Yue :'DD

No growth of the heart is ever a waste

Arme Yue!:'D

Chase - Vampierjager.

Zodra Yue -juist, dat was haar naam- binnenkomt, ben ik benieuwd naar wat ze gaat zeggen. Maar tot mijn grote verbazing denkt ze dat Odile en Lew dit alles hebben aangericht. Mooi. Ik grijns even kort naar Ash en trek een pijnlijk gezicht. 'Om eerlijk te zijn, heb ik inderdaad veel pijn. Ze zijn doorgedraaid, Yue. Trap niet in hun toneelstuk, ze doen zielig, maar zijn vals. Ze werken samen om mensen te vermoorden, ze te martelen! Auw!' roep ik tenslotte en trek een beetje ineen. 'Doe voorzichtig,' zucht ik terwijl ik ga zitten.

everything, in time

Ze is een beetje naïef :']

Yue
Geschrokken kijk ik naar James. Hij heeft echt veel pijn, maar wat hij zegt kan ik niet geloven. "Nee... Nee, het moet een misverstand zijn. Odile zou nooit expres iemand pijn doen. Niet meer in ieder geval. En Lew al helemaal niet. Hij heeft Dewi meerdere keren met zijn leven beschermd. Hij heeft zelfs een keer Odile aangevallen." Verward kijk ik naar James. "Wat is dit voor huisje? Waarom hangen er kettingen aan de muren?" Odile kan dit niet echt hebben gedaan.. Toch? Ik snap er werkelijk niets van.

Savoy
"Er is nog genoeg ander bloed." zeg ik rustig, maar van binnen grijns ik. Ha, daar heb ik je. "Waarom redde je me überhaupt? Er zijn zat andere mensen die je kunt pesten." Ik knik. "Ja, maar die reageren niet zo grappig. Bovendien ben ik te lui om elke keer naar de stad te lopen." Ik draai mijn gezicht naar haar toe en grijns weer. "En misschien vind ik het wel gewoon leuk om jóu te pesten."

Chase - Vampierjager.

'Het is het bloed,' antwoord ik. Ash.. eh, Damiën kreeg een bloedneus en ze werden compleet gek! Ik had ook nog nooit zo'n bloedneus gezien, maar om hem nu aan te vallen!' Dan begint ze over de kettingen, pft, als ze er nu eens dichterbij zou staan.. 'Die hangen er altijd. Damiën en ik wonen hier, het is nogal ver van de stad dus we moeten aan ons eigen vlees komen. Als je begrijpt wat ik bedoel, aan die kettingen hangen we ze zodat we hun vacht kunnen verwijderen. Het is een harde wereld.. Maar, wat doe jij hier?' vraag ik zo beleefd mogelijk.

everything, in time

Odile - Goede vampier.

Ik grinnik even, haal voorzichtig de arm om mijn middel vandaan en rommel in de kastjes, op zoek naar een gezichtscrème. Tot mijn grote spijt heb ik die niet kunnen vinden, dus ik laat me weer op bed ploffen en leg mijn hoofd op Lew's schouder.
'Mooi, ik voel me al een stuk beter,' zeg ik met een onheilspellende glimlach op zijn aanbod. Ik leef al op bij de voorpret alleen al. 'Ik weet niet of ik nu in staat ben om te gaan jagen. Ik denk dat ik machteloos sta tegenover een zwijn of een goede ree,' vervolg ik wat serieuzer. 'Ik durf het nog niet van je te vragen. Je moet nog herstellen. Daarom kan ik jouw bloed niet aannemen.' Met andere woorden: ga niet weg voor mij. Ik ben als de dood om weer de deur uit te gaan, bang voor dat James me zal gaan gebruiken als pion om Lew weer te pakken te nemen. En ik wil ook niet dat hij weggaat want ik weet dat ze daar ergens zijn. Ik wil niet dat ze hem weer zo'n pijn doen en ik ben doodsbang. Die gedachte maakt toch de tranen in me los, of ik nou wil of niet. Ik wend het hoofd af en zet alles op alles om me te vermannen. Geluidloos valt er een traan naar beneden terwijl mijn haar mijn gezicht van Lew afschermt. 'Ik red me wel.' Meteen heb ik spijt nadat ik het heb gezegd, aangezien deze woorden niet meer zijn dan een zielig piepje.
'Ik.. ik wil niet dat je naar buiten gaat. Niet nu. Blijf bij me. Alsjeblieft.' Het schiet door me heen dat als ik een kerstmaal klaar wil maken, ik wel de inkopen daarvoor moet doen. Later. Nu nog niet.

No growth of the heart is ever a waste

Ash

Gefasineerd kijk ik naar Chase, die ondertussen een meester in het vertellen van leugens is geworden. Als hij begint over dat we ons eigen eten moesten 'vangen' ril ik even, vampiers mishandelen is leuk maar een beeset vangen en dan ook nog eens villen? Gruwelijk. ''Je hebt toch niet toevallig bloed geroken en je hebt niet toevallig honger, hé?'' mijn stem laat ik zwak en nogal schrikachtig klinken, ik bedoel ik ben net aangevallen door een vampier.

Trust me. I'm the doctor

Haha, poor Yue.

Dewi
"En misschien vind ik het wel gewoon leuk om jóu te pesten," zei hij en ik trok een wenkbrauw op. "oh, dus ik ben speciaal voor je?" vroeg ik plagerig en grijnsde. Daarom doodde hij me dus niet, ergens was ik ik daar wel blij mee, al was het wel vreemd.. En het was nou ook niet bepaald geweldig om de favoriete persoon te zijn om te pesten.

wauw, korter dan kort.. Heb me toen straks te veel uitgeleefd bij pirates xd

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Ik kijk James vertwijfeld aan. Het zou waar kunnen zijn. Odile werd immers al eerder gek door het bloed van Damiën, dus waarom zou het niet nog eens gebeuren? Als hij vertelt over de kettingen ril ik. Het is wel wat vreemd dat de kettingen op deze manier hangen.. Twee hoog en twee laag, dat is toch niet logisch als je een dier wilt villen? Misschien is het bedoelt voor grote dieren zoals herten. "Maar, wat doe jij hier?" vraagt hij en ik glimlach. "Toen Odile en Lew terugkwamen was Odile bewusteloos.. En Lew deed zo afstandelijk. En hij zei dat jullie niet meer terug zouden komen. Dus ik was bang dat er iets gebeurt was, en ik besloot even te gaan kijken of alles goed ging. Nouja, mijn vermoeden klopte dus.. Maar komen jullie echt niet terug? Dewi zit nog steeds in de villa en anders weten we geen manier om haar daar weg te krijgen." Ik bijt op mijn lip en kijk James aan. Ik snap het best als hij er niet meer heen durft, maar dan kan hij mij misschien vertellen hoe ik Dewi moet helpen. James en Damiën zijn haar enige hoop. Ineens mengt ook Damiën zich in het gesprek. "Je hebt toch niet toevallig bloed geroken en je hebt niet toevallig honger, hé?" Hij klinkt een beetje bang, en ik glimlach naar hem om hem gerust te stellen. Wat misschien niet zo handig was, aangezien ik zeker bloed heb geroken en mijn hoektanden daardoor zijn gegroeid. "Maak je geen zorgen. Ik ruik het bloed wel, maar ik heb kort geleden nog gedronken. En bovendien zou ik het niet over mijn hart kunnen verkrijgen nog eens mensenbloed te drinken." Ik draai me weer naar James toe, die nog steeds gewond is. "Hoe dan ook, is er iets wat ik kan doen om te helpen?"

Savoy
Ik grijns. "Zo zou je het kunnen zien ja. Maar dan klinkt het net als iets positiefs." Eigenlijk ben ik wel enigzins blij dat ze wat relaxter dan net lijkt. Nog liever heb ik haar bang, maar nu Lew en Odile terug zijn is me dat wat te link. Voor hetzelfde geld gaat ze gillen en dan moet ik weer wat nieuws vinden om me te vermaken. "Dus, hoe staat het met je onstnappingspogingen? Hebben ze al een manier gevonden om je hier uit te krijgen?"

Dewi
"Te positief? Liever dat dan dat je me je voedsel noemt," mompelde ik en begon een lok haar rond mijn vinger te draaien. Zouden ze boos op me zijn als ze wisten dat ik hier zo zat? Het was gevaarlijk en natuurlijk wilde ik niet dat hun bescherming voor niets was geweest, maar het voelde gek genoeg veilig. "Dus, hoe staat het met je onstnappingspogingen? Hebben ze al een manier gevonden om je hier uit te krijgen?" vroeg hij plots. "Niks," mompelde ik en het klonk nogal chagerijnig. Ik leunde naar achteren en zuchtte diep. "Ik vrees dat er geen uitweg is," zei ik zachtjes. Toen ik hoorde hoe wanhopig mijn stem klonk lulde ik gauw verder. "Dus jullie zitten nog wel een tijdje met me opgescheept, maar dat vind je vast niet erg," zei ik en glimlachte scheefjes.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Oh lol, ik post wel gewoon door, I'm a nolifer anyways :]

Odile - Goede vampier.

'Lew,' zeg ik dan na een tijdje in zijn omhelzing verborgen te zijn. 'Ik denk dat het tijd wordt dat één van ons gaat kijken of Dewi wel oké is. Als haar nu wat overkomt..' Ik sta op en open de deur. 'Alleen even checken, ik ben zo terug,' zeg ik met een glimlachje en volg het geurspoor. Ik loop het huis door en met het sterker worden van haar geur, lokaliseer ik ook een andere geur waar ik een stuk minder blij mee ben. Als ik bij een kamerdeur aan kom, smijt ik die zonder waarschuwing open en neem een vechthouding aan. Savoy. Ik had het kunnen weten.
'Ik onderbreek jullie conversatie even, als jullie het niet erg vinden. Ik kan het me namelijk niet veroorloven dat jij haar leegzuigt.' Ik leun tegen de muur aan en neem hem even kort in me op. Dat ik eigenlijk veel te zwak ben om een gevecht aan te gaan zeg ik er niet bij. 'Dewi, laten we gaan,' zeg ik terwijl ik Savoy onafgebroken aankijk. Het laatste waar ik behoefte aan heb is hem nog eens van haar af slaan want ik weet niet of ik dat aan kan met mijn fysieke toestand. Aan Savoy's verraste blik merk ik dat ook hij door heeft dat ik er vermoeider uitzie dan gewoonlijk. Toch blijf ik hem vernietigend aankijken en hoop dat het voldoende is om hem op afstand te houden.

No growth of the heart is ever a waste

Haha, heb ik ook wel eens Sam xd even savoy afwachten.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Ik kijk James vertwijfeld aan. Het zou waar kunnen zijn. Odile werd immers al eerder gek door het bloed van Damiën, dus waarom zou het niet nog eens gebeuren? Als hij vertelt over de kettingen ril ik. Het is wel wat vreemd dat de kettingen op deze manier hangen.. Twee hoog en twee laag, dat is toch niet logisch als je een dier wilt villen? Misschien is het bedoelt voor grote dieren zoals herten. "Maar, wat doe jij hier?" vraagt hij en ik glimlach. "Toen Odile en Lew terugkwamen was Odile bewusteloos.. En Lew deed zo afstandelijk. En hij zei dat jullie niet meer terug zouden komen. Dus ik was bang dat er iets gebeurt was, en ik besloot even te gaan kijken of alles goed ging. Nouja, mijn vermoeden klopte dus.. Maar komen jullie echt niet terug? Dewi zit nog steeds in de villa en anders weten we geen manier om haar daar weg te krijgen." Ik bijt op mijn lip en kijk James aan. Ik snap het best als hij er niet meer heen durft, maar dan kan hij mij misschien vertellen hoe ik Dewi moet helpen. James en Damiën zijn haar enige hoop. Ineens mengt ook Damiën zich in het gesprek. "Je hebt toch niet toevallig bloed geroken en je hebt niet toevallig honger, hé?" Hij klinkt een beetje bang, en ik glimlach naar hem om hem gerust te stellen. Wat misschien niet zo handig was, aangezien ik zeker bloed heb geroken en mijn hoektanden daardoor zijn gegroeid. "Maak je geen zorgen. Ik ruik het bloed wel, maar ik heb kort geleden nog gedronken. En bovendien zou ik het niet over mijn hart kunnen verkrijgen nog eens mensenbloed te drinken." Ik draai me weer naar James toe, die nog steeds gewond is. "Hoe dan ook, is er iets wat ik kan doen om te helpen?"

Savoy
"Hm, ik krijg ook niet echt het idee dat ze veel moeite doen je hier uit te krijgen, maar dat kan ook aan mij-.." Ik word onderbroken door Odile die de deur opensmijt, en al in vechthouding naar me blijft staren. Verbaasd neem ik haar in me op. Normaal heeft ze een felle, pittige uitstraling, maar nu ziet ze er eerder uit als een zielige puppy. Ze kijkt moe, en haar stem is enigzins schor. En nu ik er over nadenk, ze heeft inderdaad wel iets van een puppy. Wel een die je elk moment over hoop kan steken natuurlijk, maar toch. "Wat zie jij er uit. Wilde nacht gehad?" Ik grijns dubbelzinnig en zie haar gezicht betrekken. Snel wend ik me tot Dewi en ik glimlach, deze keer oprecht, naar haar. "Ik zie je later wel weer eens." Jammer dat Odile binnenkwam, eigenlijk was het best.. Gezellig.

Zo, ik was even thee drinken.

Dewi
Plots werd de deur opengegooid en zag ik Odile staan, ze zag er niet zo uit als eerst. Normaal was ze vol pit en nu zag ze er zo.. Zo afgetakeld uit, ik kreeg bijna medelijden met haar, maar ik had het idee dat ze dat niet zou appericiëren. "Laten we gaan," zei ze terwijl ze Savoy onafgebroken in de gaten hield. "Is goed," zei ik met knikje en stond op, opeens wendde Savoy zich weer tot mij en glimlachte. Of het echt was wist ik niet, maar het zag er natuurlijker uit dan eerst. "Ik zie je later wel weer eens." Even wist ik niet wat te zeggen en haalde ik daarom mijn schouders vaagjes op. "Als het maar niet is omdat je me leeg wilt zuigen," merkte ik toen maar droogjes op en liep toen met Odile naar buiten. Ik wilde vragen of het ging en wat er gebeurd was, maar durfde het niet. Ze leek me niet het type die over zulk soort dingen wilde praten en áls ze wilde praten, zou het wel met Lew doen.


*Facepalm* Weer zo kort, ik heb echt al mijn inspi uitgeschreven bij pirates, haha xd

[ bericht aangepast op 31 mei 2011 - 20:30 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Haha maakt niet uit hoor

Odile - Goede vampier.

"Wat zie jij eruit? Wilde nacht gehad?" Mijn adem stokt in mijn keel en ik kijk voor een microseconde Savoy aan met een verbijsterde blik. Hij kan toch niet weten wat er.. wat er gebeurd is? Nee, onmogelijk. Ogenblikkelijk vervalt mijn gezicht weer in z'n normale uitdrukking, zij het nu een stuk chagrijniger dan eerst. Hij kan het niet weten, onmogelijk. Tenzij Chase en die andere hem hebben ingelicht over hun plannen. Ik voel me duizelig worden. Nee. Onmogelijk. Toch? Ze wilden mijn hulp niet, waarom die van hem wel? Al die verschillende nutteloze theorieën maken mijn hoofd gek en ik loop wat verslagen achter Dewi aan. Hou je kop erbij, Odile. Als hij toeslaat en Dewi te pakken krijgt kan ik dat mezelf waarschijnlijk niet vergeven.
'Hij leek niet van plan je aan te vallen,' begin ik rustig terwijl we richting de woonkamer lopen. 'Ik had gedacht de oplossing te hebben gevonden om jou hier uit te krijgen, maar opnieuw een dood spoor. Het spijt me dat ik je zo lang hier heb laten zitten. Ik zal het vast vaker gezegd hebben, maar sommige gevechten in het leven win je en andere verlies je. Zolang je de oorlog maar wint.' Haar brandende ogen, op zoek naar antwoorden laten me ongemakkelijk voelen. Ik zou het haar niet kunnen vertellen, ook al zou ik willen. De schaamte is simpelweg te groot. 'Voel je trouwens wat voor een kerstmaal?' vraag ik dan maar.

No growth of the heart is ever a waste

Haha ;p Ik heb dik medelijden met Odile Ö

Dewi
Ik keek weer voor me uit en stak mijn handen maar in mijn zakken. 'Hij leek niet van plan je aan te vallen,' zei ze rustig en ik knikte. "Klopt, hij had geen zin om aangevallen te wordend oor jullie, althans, dat zei hij.. En gek genoeg geloof ik hem ook wel." Ik was gewoon eerlijk, het leek me nutteloos om erover te liegen. "En voel je niet schuldig, jullie hebben ook een eigen leven, dat begrijp ik wel." Ik glimlachte kort naar haar en zweeg toen weer. Savoy.. Hij vond het dus enkel leuk om me te pesten, het zag er niet naar uit dat hij me ging doden. Binnenkort nog niet in ieder geval, maar ik moest proberen mijn schild niet te laten zakken, ookal was ik daarin net zeer hard gefaald. Savoy, hij was een groot mysterie voor me. 'Voel je trouwens wat voor een kerstmaal?' hoorde ik plots en het duurde even tot het tot me door drong dat het Odile was. "Oh ah.." Ik was bang dat het weer onderbroken werd, stil en ongemakkelijk.. En het leek er niet op dat Odile er veel zin in had. Ze zag er zo toegetakeld en bijna zielig uit. Ik haalde mijn schouders op. "Als jij ook zin hebt, zonder jou is het niet compleet en anders houden we een andere keer een lekker maal," zei ik daarom maar, ik wilde haar niet tot dingen verplichten.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.