[RPG] Geen weg meer terug [10] - Forum spelletjes

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ bericht aangepast op 28 april 2011 - 16:09 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Dewi
Ik bedacht me te gaan kijken of er nog iemand thuis was, iemand die me niet wilde vermoorden tenminste. Zwijgend liep ik mijn kamer uit nadat ik mezelf wat gefatsoeneerd had. Ik wist dat ik nu een risico nam, maar wat moest ik dan doen? Zitten wachten in mijn kamertje tot iemand hier kwam? Dadelijk zat ik hier over een uur nog, dat was dus geen optie geweest. Mijn maag rammelde en ik liep even langs de keuken, ik rommelde wat in de kasten en vond een appel die gelukkig niet bedorven was. Ik ging op de eettafel zitten, waarom zaten tafels lekkerder dan stoelen? Achja, wat deed het er toe. Ik nam een grote hap van de appel en hield ondertussen de omgeving om me heen scherp in de gaten.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Dan moet je wel naar binnenlopen he (á)

Trust me. I'm the doctor

Chase - Vampierjager.

'We zijn er,' zeg ik en als een echte heer laat ik ook Odile voorgaan. Gelijk ontvangt zij een klap tegen haar achterhoofd van Ash. Ik knik kort en dankbaar naar hem, voor ik mijn kans grijp, Odile ruw overeind trek en haar vervolgens weer achterover over de tafel heen duw. Even denk ik er nog over om haar op haar buik te rollen, maar ik bedenk me dat ik haar ogen dan niet kan zien, dus blijft ze zo lekker liggen. Met twee handen houd ik haar handen boven haar hoofd en dwing Ash om haar vast te binden, we moeten snel zijn, voor Odile in staat is terug te vechten. Niets van mijn aandacht gaat naar Lew, alles is voor Odile. Ash mag hem wat mij betreft helemaal hebben.
Wanneer Odile's handen eindelijk vastgebonden zijn, volgen haar benen, die ik elk in één van de hoeken van de tafel vastbindt, dat maakt het tenslotte nu makkelijker. 'Mijn naam is Chase, ik wil dat je die naam kreunt,' grijns ik naar haar, terwijl ik mijn riem al begin los te frunniken. Het is niet zozeer dat Odile me geil maakt, al heeft ze een lekker lichaam, het is meer de hele situatie, daar heb ik altijd al een zwak voor gehad. Of ja, een "zwak punt".. het is maar hoe je het bekijkt. Het kan me niet eens meer schelen dat Ash er staat, hij doet maar wat hij wil. Lew moet wel kijken, krijgt hij toch nog een beetje aandacht.
Wanneer mijn riem eindelijk los is, belandt mijn broek al snel op de grond. Heerlijk, dat gezicht van Odile, het maakt me alleen nog maar meer opgewonden. Wat moet het frustrerend voor haar zijn, om hier niets tegen te kunnen doen. Dat is nou jammer, maar niet mijn probleem.
Uiteindelijk heb ik alleen nog een shirt aan, daarin loop ik naar Odile en trek ook behendig haar broek uit, bij het laatste stuk, als het niet meer gaat vanwege de ketens, scheur ik het door alsof het een simpel papiertje is. Ik heb geen zin meer om eerst met haar te spelen, in plaats daarvan dring ik met een harde stoot ruw bij haar binnen, ik houd het nu al bijna niet meer. Gelijk verlaat er dan ook een harde kreun uit mijn mond, hoe meer ze tegenspartelt, hoe leuker het is voor mij.

everything, in time

Oh tja, ik heb het nu maar in één keer geschreven, omdat we stiekem niet meer konden wachten, mehe, sorry!
En bovendien ben ik zo weg, dan kom ik nog wel online op mijn iPod, maar dan is het onhandig om hele langen stukken te moeten schrijven.x;

everything, in time

Hahaha,w tf Lew gaat 'm spacen denk ik. -kinkrbabel- En odile ook. Wtf, heb veeeeel medelijdne o-o''

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

No problem stiekem vind ik Chase heel geniaal

Ash

Wanneer we Odile hebben vastgebonden begint Chase al gelijk met zijn gehele 'Masterplan' de eerste seconden sta ik er met een grijns naar te kijken. Totdat ik ons andere gast herinner, ik loop zonder mijn blik van het tweetal af te halen naar achter en pak Lew zijn hoofd hardhandig beet. Met mijn handen draai ik zijn hoofd zo naar Odile dat hij haar ziet, dat hij kan zien hoe ze verkracht word. Een gemeen lachje ontsnapt uit mijn mond als ik de gezichten van Odile en Lew zie.....

[ bericht aangepast op 23 mei 2011 - 21:25 ]

Trust me. I'm the doctor

Yay, nu is Ash officieel medeplichtig!(wbw)

everything, in time

Hè bah, ik word misselijk van jullie smerige praktijken :x
Toch niet gedacht dat Chase en Ash zó gemeen zouden zijn :']

Stiekem had ik het ook niet verwacht

Trust me. I'm the doctor

Odile - Goede vampier.

"We zijn er." Mooi, want mijn humeur is echt om te schieten. Ergens op mijn hoede ga ik hem voor het huis in, waar een herkenbare geur mijn adem doet stokken. Ik zet een stap om me om te draaien, als een harde knap op mijn hoofd al mijn functies tijdelijk uitschakelt en het beeld zwart wordt. Ik vecht tegen de bewusteloosheid voor zover het kan en probeer bij mijn mes te komen, maar ik merk ineens dat ik niks uit kan halen. Ik open mijn ogen zo ver ik kan, maar het beeld blijft wazig door die klap. Een scherpe pijn schiet door mijn polsen en ik merk dat ik vastgebonden ben. Nu slaat de paniek toch echt toe. Ik ruk met pure agressie aan de touwen en negeer het bloed rondom mijn polsen. Na een paar pogingen te knipperen zie ik wat er zich voor me afspeelt en mijn ogen blijven rusten op Lew.
'Lew,' fluister ik in shock als ik zijn toegetakelde lijf zie. Hij heft het hoofd en zijn ogen kruisen de mijne. Ik had gelijk! Ik had verdomme gelijk! Godverdomme! Dat besef maakt me razend en ik denk terug aan de martelingen in Fjodor's clan. Ik grom agressief en begin nog razender aan de touwen te trekken. Ik. Moet. Ze. Breken! Ineens merk ik dat die twee het ook voor elkaar hebben gekregen mijn benen vast te binden. Nu lig ik op een ijskoude tafel, overgeleverd aan hun genade. Mijn adem stokt in mijn keel als James voor me gaat staan.
"Mijn naam is Chase. Ik wil dat je die naam kreunt." Een ijzingwekkende rilling vliegt langs mijn rug als hij aan zijn riem prutst en ik langzaam het hoofd in ongeloof schud. Ik voel hoe een paniekaanval omhoog borrelt, exact dezelfde paniekaanval die ik eerder heb gehad, alleen nu in veel ernstiger mate. Je moet jezelf eruit lullen! Odile, blijf erbij! Godverdomme, blijf erbij! Maar er komt niks mijn strot uit. Helemaal niks, want ik word meegesleurd naar de nacht in november, vijftig jaar terug. De nacht dat ik op eenzelfde houten tafel lag en om genade smeekte. Een traan glijdt naar beneden.
'Nee,' fluister ik, maar het is een zuchtje wind tegenover een tornado. Ik betwijfel of hij het uberhaupt zou hebben gehoord. Ik zie Lew's verscheurde ogen en in een flits zie ik James - Chase, Ash, ik ben het kwijt - op me af lopen. Ik gooi een laatste wanhopige poging om mezelf hieruit te halen in de strijd. Ik zet alles op alles om me te bevrijden, maar de pijn in mijn polsen en enkels wordt nu zo hevig dat ik mezelf nog een keer vermoord. Ik heb geen controle meer over mijn lichaam, aangezien mijn overlevingsmechanisme en paniek het hebben overgenomen. Ik begin te schreeuwen om hulp terwijl ik alles op alles zet om me los te maken. Ineens voel ik de kou in mijn onderlijf en besef dat ik daar naakt ben.
'Nee! Laat me gaan! Godverdomme, laat me gaan! Nee! Nee!' Ik huil inmiddels door de paniek en die paniek zorgt ervoor dat het wazig voor mijn ogen wordt als ik een vochtige, warme adem in de buurt van mijn hals voel. 'Laat me gaan, laat me gaan! Nee!'
"Je bent een zwakkeling, Odile." Meteen hou ik op met schreeuwen. Kaz- Kazinsky..? Ik haal nu illusie en werkelijkheid door elkaar door de paniek. Dan voel ik ineens een scherpe pijn door mijn onderlijf schieten. 'Nee! Nee! Nee! Laat me gaan! NEE!' Ik huil inmiddels zo hard dat ik niet meer kan schreeuwen. Mijn stem is compleet schor en de herhalende pijn in mijn onderlijf is ondragelijk. Mijn armen voelen aan als gelei en ik kan haast niets meer zien door de tranen. Het gekreun boven me doet me walgelijk voelen. Ik knijp mijn ogen dicht en sluit me voor alles af. Ik ben weg van deze plek, van dit moment, weg uit dit leven.

"Mama, Ryan heeft me geslagen!" "Kom eens hier, lieverd." Ik omhels haar en voel de geborgenheid van haar lichaam. Ik ben veilig. "Je zult veel moeilijkheden in het leven tegenkomen ook al ben je nog zo jong. Maar weet dat we er altijd voor je zijn en dat we van je houden. Maar je moet voor jezelf leren vechten, ook als wij er niet meer zijn. Je bent bijdehand genoeg. De volgende keer dat hij je slaat, sla dan terug. Dat moet je van mij." "Maar mama.." "Wees niet bang. Je hoeft niet bang te zijn. Je bent sterker dan je denkt, Odile. En we zijn trots op je. Onthoud dat goed." "Ik hou van je." "Ik ook van jou."

'Mama, neem me mee. Ik kan niet meer, niet meer. Alsjeblieft,' fluister ik.

Mijn gevecht om te overleven, de angst, de paniek, het vreet zoveel van me dat alles al zwart wordt en ik het bewustzijn verlies.

Mama, alsjeblieft.

No growth of the heart is ever a waste

Ash

Toen het gezicht van Lew mijn neus aanraakte schoot er een heftige pijnscheut door mijn gezicht heen, een korte krijs ontsnapte uit mijn mond terwijl ik me naar achter op de stoel liet vallen. Het bloed wat afkomstig was van mijn neus gleed met eeen grote hoeveelheid mijn mond in 'Kutvampier je gaat eraan' was hè eerste wat ik in schokken uitbracht. Het bloed wat een eigenaardig ijzer smaakje had, spuugde ik weer uit mijn mond. Hoewel ik mijn handn het liefst op mijn neus wou drukken wist ik dat dat geen zin had, dat was echter het enigste wat ik me kon bedenken. Lew, chase en odile verdwenen na een aantal seconden al uit mijn hoofd, het enigste waar ik me op richtte was de pijn die ik voelde. Zachtjes kreunde ik even 'is er hier een verbandkist ik heb iets nodig' schreeuwde ik, al ik het zacht had gezegd had iedereen hierbinnen het nog gehoord. Maar het schreeuwen leek de pijn te verlichten.

Trust me. I'm the doctor

Jongen, Sam, je hebt me zowat aan het huilen gekregen :']
Echt, bahbahbah, een verkrachting lijkt me wel zowat het ergste dat je kunt meemaken >_<

En bedankt, Sam, nu voel ik me schuldig! Mooi geschreven.

Chase - vampierjager.

Het gehuil en tegenstribbelen van Odile doet me alleen maar harder laten kreunen. Ik vind het heerlijk. Ik buig nog iets meer over haar heen en geef een kusje op de vallende tranen. 'Huil maar,' kreun ik. Mijn gekreun wordt steeds harder en mijn tempo sneller. Odile schreeuwt van alles, waaronder "Laat me gaan", maar dat ben ik totaal niet van plan.
Op de achtergrond hoor ik een krak en daarna het geschreeuw van Ash, maar ik ben te druk bezig om erop te reageren. Voor de zoveelste keer glijdt mijn blik over Odile's lichaam, dat voor mijn gevoel te stil ligt. Als ik dan naar haar ogen kijk, zie ik dat ze niet meer bij bewustzijn is. Niet mijn probleem, het maakt het makkelijker, hoewel het ergens ook jammer is, ik mis haar geschreeuw nu al.
Mijn tempo versnelt en ik voel dat ik dicht bij mijn hoogtepunt kom. Na een paar harde stoten is het dan eindelijk zo ver en met een harde kreun kom ik klaar. Alsof er niets gebeurd is glijdt ik weer uit Odile en kleed me opnieuw aan. 'Moet jij ook nog?' hijg ik tegen Ash, tot ik zie dat zijn neus bloedt. Mijn ogen worden weer kil en ik kijk Lew nog een keer. 'Heb je er niet van genoten? Misschien gebeurd dat de volgende keer wel, zoals ze altijd zeggen: volgende keer beter.'

everything, in time

Hehehe, you're welcome

No growth of the heart is ever a waste

Crap? Ik vind het zó verdomd zielig

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.