[RPG] Mainstreaming 4. - Speeltopics

Het kleine stadje Bon Temps heeft maar weinig inwoners, maar sinds de komst van de vampieren verandert het aantal. Meerdere mensen komen speciaal voor hen, omdat ze zich aangetrokken voelen door de vampieren of gewoon nieuwsgierig zijn en sommigen verdwijnen spoorloos.
De bewoners van Bon Temps weten niet wat ze er mee aanmoeten. Bovendien zijn er ook nog twee groepen vampiers: De groep die zoveel mogelijk mee doet met de mensen, zover dat kan in een wereld. Zij drinken TrueBlood, een soort fake bloed zodat ze geen echt bloed hoeven te drinken. Als je dit doet -het meedoen met de mensheid- heet dat 'mainstreaming'. Dan heb je ook nog de andere groep, die vinden dat vampieren veel beter zijn dan gewone mensen en zullen er alles aan doen om Bon Temps over te kunnen nemen.
Tot overmaat van ramp, blijken er niet alleen vampiers te zitten, maar ook andere mythische wezens. Het probleem is dat je ze niet herkend en je dus niet weet wie je wel en wie je niet kunt vertrouwen.

Zo klinkt het saai, maar ja, het ligt eraan wat we er zelf van maken.

RPG? Ik heb geen idee waar je het over hebt, hoor!
Neem dan vooral hier een kijkje als je benieuwd bent!

Hoe gaan we het doen?
Je schrijft allereerst je naam erboven en wát je bent. Daarna schrijf je wat. Als je wat wil zeggen typ je het gewoon, aanhalingstekens mogen natuurlijk, maar hoeft niet. Wat je doet zet je tussen streepjes/sterretjes, wat jij fijner vindt.
bijvoorbeeld:
Fjodor - Slechte vampier.

Zwijgend neem ik haar in me op. Het is overduidelijk dat ze zich niet op haar gemak voelt en we weten beiden waarom: ik ben een vampier en zij niet. Ik vraag me af of ze iets weet van infiltratieacties van de weerwolven, maar ik heb geen zin in om mijn energie te gebruiken om haar te gaan martelen. Bovendien heb ik een ongelofelijke dorst naar bloed. Mensenbloed. Haar bloed. Ik glimlach even en zeg tegen haar:
'Je krijgt twee minuten voorsprong. Gebruik die goed.' Ik geef mijn woorden extra nadruk door mijn tanden te laten zien. 'Ik zou nu gaan rennen als ik jou was,' voeg ik kil toe als advies.

Even een paar details:
1. Als vampier kun je niet zomaar een huis binnengaan, je moet uitgenodigd worden. Openbare plekken tellen niet mee, daar kun je gewoon naar binnen.
2. Vampierbloed kun je drinken. Het is erg zeldzaam maar zeer populair. Sommige vampiers bieden zich aan, in ruil voor andere diensten. Dat spul heet V.
3. Er is een vampierclub, waar mensen in contact kunnen komen met vampieren. Het heet 'Fangtasia'.
4. Het stamcafé is 'Merlotte's'. De baas is Sam Merlotte.

Beschikbare personages: Mensen, vampiers, weerwolven, elven/feeën en alle andere mythische wezens.
Graag ook mannelijke personages. Je mag meerdere personages hebben, zolang het voor jou maar duidelijk is.

Invullen:
Personage:
Volledige naam:
Leeftijd: *Voor vampieren de leeftijd waarin ze gebeten worden en hoelang ze al vampier zijn.*
Uiterlijk: *Het liefst een foto, geen beroemdheden.*
Goed/Slecht: *Feeën en Elven zijn altijd goed.*
Verslaafd aan V: *Vampieren en andere wezens kunnen dit niet, weerwolven wel.*
Werk: *Niet voor vampieren*
Wel/niet voor vampierrechten: *Dus vind je dat ze wel als normale mensen behandeld moeten worden of niet? Dit hoeven vampieren ook niet in te vullen.*

Als ik nog iets vergeten ben hoor ik het wel. (: En als je denkt 'O, dit is ook belangrijk!' zet je het er maar gewoon bij!

Rollen:
Mens: Milla Maxime Grey.(17) Runako Tahir.(19)Brookelle Pierce.(18)
Slechte vampier: Fjodor Iljitsj Kharkov(24/126) Allison Rose.(18/124) Gérard.
Goede vampier: Alicia Leonie Valence.(18/53)Farrah Tsakonis. (18/566)
Slechte weerwolf: Diablo Perrilio Tayler.(17)
Goede weerwolf: Liv Sophia Cajuki.(18)

[ bericht aangepast op 31 mei 2011 - 19:44 ]

everything, in time

En ons ook niet vergeten! -kijkt met puppy oogjes-

everything, in time

Fjodor - Slechte vampier.

Ik knik even, glimlach wat onwennig en blijf zitten.
'Dat snap ik. Ik weet niet of er bussen rijden vanaf hier, maar het is in elk geval een aardig eind lopen. Ik snap wel dat het mijn schuld niet is, maar het had wel voorkomen kunnen worden. Enfin, achteraf praten is altijd simpel.' Mijn ogen glijden de gang door en ik besef dat deze situatie eigenlijk een ideaal buitenkansje is. In een ziekenhuis stikt het van het bloed. Kunst is om het te krijgen. Ik kom langzaam overeind en laat mijn ogen kort over de borden in de gang glijden. 'Ik ben even wat afhandelen, zo terug.' Met die woorden glip ik gauw weg. Waar moet ik heen? Ik ben niet zo'n geweldige jatter en heb mijn bloed tot nu toe altijd op 'natuurlijke' wijze mezelf toegeëigend. Ineens zie ik een vrouw met een flink aantal zakken bloed rondlopen. Een verpleegster. Ik besluit haar te volgen in de hoop beet te hebben. En beet heb ik. Aan het eind van de gang opent ze een deur en die leidt naar het Walhalla voor vampiers. Ik hoef alleen nog maar te wachten. Geduldig wacht ik mijn kans af, tot ze weer door de deur de gang in loopt. Met weinig moeite forceer ik de deur, waarna ik in een waar bloedarchief terecht kom. Droogjes pak ik een willekeurige plastic zak, gooi er wat zakken in naar mijn keus, open de deur weer en loop met het grootste gemak weer terug naar Milla. Ondertussen is de zon onder gegaan, wat mij het groene licht geeft.
'Laatste aanbod,' zeg ik met een glimlach.

No growth of the heart is ever a waste

Milla - Mens.

"Ik ben even wat afhandelen, zo terug." Nu is het mijn beurt om te knikken en ik kijk hem na terwijl hij wegloopt. Geen idee, wat hij gaat doen, maar als hij een tijdje later terugkomt met een plastic zak, kan ik wel raden wat er in zit. "Laatste aanbod," glimlacht hij, zonder iets over de zak te zeggen. Pft, ik moet bij Jason blijven, vind ik zelf. Maar eindelijk een rustig thuis klinkt ook wel prettig, dan hoef ik niet naar zijn gezeik te luisteren. 'Vooruit,' antwoord ik ook met een glimlach. 'Het zou fijn zijn als je me thuis af zou zetten.' Dan zie ik wel hoe ik morgen weer hier kom, er rijden inderdaad wel bussen, maar zoals Fjodor zelf al zegt, is niet fijn om alleen naar huis te rijden in het donker. 'Mag je al dat bloed gewoon meenemen?' Terwijl ik het vraag bedenk ik me dat zoiets Fjodor helemaal niet uitmaakt, zolang hij maar bloed heeft.

everything, in time

Fjodor - Slechte vampier.

'Goed dat doen we. Morgenochtend is het bezoekuur. Ik kan niet met je mee als ik in leven wil blijven. En bovendien denk ik niet dat hij mijn aanwezigheid zo op prijs zal gaan stellen.' Ik sla op en loop samen met haar richting de draaideur van het ziekenhuis terwijl ik de tas af dicht, zodat het niet al te veel opvalt dat ik bloed aan het jatten ben.
"Mag je al dat bloed gewoon meenemen?" hoor ik Milla dan vragen. Ik grinnik even van haar onwetendheid. 'Uiteraard niet. Maar ik sterf van de dorst.' Ik open de autodeur voor haar en loop vervolgens door naar de kant van de bestuurder.
In een veel rustiger tempo dan de heenweg rijden we terug. Ik ben benieuwd naar wie de politie de eventuele bon gaat sturen als ze me hebben gefotografeerd. De auto is een tijd geleden gestolen en we hebben een nummerbord vervalst.
Als we bij haar straat aankomen parkeer ik de auto voor haar deur en laat haar uitstappen. Ik leg kort een hand op haar schouder.
'Het komt wel goed met hem,' zeg ik als wijze van troost.

No growth of the heart is ever a waste

Milla - Mens.

"Uiteraard niet. Maar ik sterf van de dorst." In dat geval is het beter dat hij dat bloed heeft meegenomen. Hij opent de deur voor me en ik knik kort, bij wijze van dank.
Terwijl we terug naar mijn huis rijden, hou ik de weg langs ons vanuit mijn ooghoeken in de gaten. Je weet maar nooit, tenslotte zijn er zat mensen die vanwege de dood van Gustav wraak willen nemen op Fjodor.
Uiteindelijk zijn we, godzijdank, veilig thuis. Ik open de autodeur al, maar plots voel ik Fjodors hand op mijn schouder. "Het komt wel goed met hem," zegt hij. Ik glimlach kort en zucht zachtjes. 'Dat weet ik, daar ben ik ook niet bang voor. Het is meer Gérard, of iemand van Gustavs clan. Jij bent net zo min veilig, ondanks dat je een onwijs sterke vampier bent. Maar goed, kan ik je nog iets te drinken aanbieden? Of een glas, gezien het feit dat je al drinken hebt.'

everything, in time

Gheheh, ik kom weer tot leven.
Waar is iedereen nu/met wie zou Allison even kunnen praten? X

Trust me. I'm the doctor

Eeeeh, welkom terug.x]
Pft, moeilijke vraag. Gérard is nog thuis, Runako is SOMEWHERE in the city, Naira is op het strand, Fjodor & Milla voor het huis van Milla en voor de rest weet ik het niet.

everything, in time

Fjodor - Slechte vampier.

Als ze vraagt of ze me wat te drinken of een glas kan aanbieden grinnik ik even. Want immers, mijn drank heb ik binnen handbereik.
'Een glas als je dat kan missen,' zeg ik dan glimlachend. De enorme zak bloed staat wat lomp, maar enfin, het is mijn levensvocht en bovendien smeekt mijn keel om een druppel. Ik zie dat ze knikt en me naar binnen laat. Het feit dat we nu zo koel tegenover elkaar doen en eerder in dit huis haast de liefde hadden bedreven maakt het me best lastig. Ik ben niet iemand die zich gemakkelijk over zulke emotionele zaken heen kan zetten. Ik ben niet iemand die zomaar kan doen alsof er niets gebeurd is. Maar wat ik ook zeg of doe, het zal nergens heen leiden. Dus zwijg ik en doe wat het verstandigst is.

Kan niet langer sorry, heb nu theorie ><

No growth of the heart is ever a waste

Milla - Mens.

'Glazen genoeg,' glimlach ik terug, waarna ik de deur open, naar binnen loop en vervolgens direct doorga naar de keuken om glazen te halen. Allebei leeg, zodat hij in één glas het bloed kan gieten. In mijn andere hand neem ik de colafles mee, dat drink ik dus.
Ik heb het gevoel alsof hij weer voor de eerste keer binnen is, dat we elkaar nauwelijks kennen en daar er ook niet echt de moeite voor doen. Als het een spel is, is het niet leuk. En is het geen spel, dan nog niet.
'Je bent niet erg spraakzaam,' merk ik maar op, er moet tenslotte iets gezegd worden, anders zou het alleen maar meer ongemakkelijk zijn.

everything, in time

Fjodor - Slechte vampier.

Met een tevreden blik staar ik naar het glas vol bloed. Ik heb al veel te lang de metalige, verfijnde smaak van goed mensenbloed niet meer in mijn keel gehad. Gulzig begin ik ervan te drinken - misschien zelfs te gulzig, aangezien Milla me wat vreemd aankijkt. Inmiddels valt de nacht weer en ik ben maar wat blij dat de zon is verdwenen. Dat geeft me iets meer beweegruimte. Het gepiep van de vleermuizen vult de lucht. Ze zijn op zoek naar hun prooien. Insecten. Ik betrap mezelf erop dat ik de gedachten probeer te brengen naar een minder beladen situatie. Als ik het glas neerzet vang ik heel vaag een paar andere geuren op. Eén ervan is overduidelijk van haar broer Jason, de andere geur - waar ik moeite mee heb aangezien die haast is vergaan - is een zachte, mannelijke geur die haast wel van die jongeman moet zijn. Of een overbuurman, maar dat betwijfel ik aangezien ik heb gemerkt dat geuren in de loop der jaren veranderen. Zo ben ik in staat de geur van een kind van dat van een volwassene te onderscheiden.
"Je bent niet echt spraakzaam," hoor ik haar dan zeggen, wat me uit mijn gedachten haalt. Ik glimlach kort en knik. 'Ik was verzonken in gedachten. Bovendien heb ik niets om over te praten.' Ik weet zeker dat als ik nu gevoelige onderwerpen ga aansnijden, dat mijn humeur flink naar de klote zal worden geholpen. Dat is het overigens al, aangezien de beelden van hoe zij zich met die menselijke jongeman vermaakte door mijn hoofd vliegen en hoe ongelofelijk subtiel ze het bracht dat ze het erg naar hun zin hadden gehad. Natuurlijk heeft ze er het volste recht toe, maar dat maakt het niet minder pijnlijk. Ik moet dat leren accepteren. Ze is niet meer verliefd op me, dat is overduidelijk te zien. Ik geloof dat ik in haar ogen een fout was geweest. Ik verban de gedachte gauw, maar hoe harder ik ervoor mijn best doe, hoe lastiger het wordt. Tegen wil en dank komt toch de boosheid weer naar voren. Ze wílde me pijn doen met die opmerking.
Ik zet het lege glas weer op tafel en sta op.
'Ik ben even naar de wc,' zeg ik monotoon en verdwijn dan. Als ik eindelijk de privacy heb in de kleine cabine slaak ik een haast onmerkbare zucht. Ze wil je niet meer lul. Wat doe je hier nog? Er voor haar zijn. Maar ze was er toch ook niet voor jou? Ik heb haar al genoeg pijn gedaan. Godverdomme, ga uit m'n hoofd!
Ik sta op en keer weer terug naar de woonkamer.
'Ik ga maar eens. Ik neem aan dat je je wel redt en waarschijnlijk ook behoefte hebt aan wat privacy,' zeg ik dan en til de zak bloed op. 'Bedankt voor de gastvrijheid.'

[ bericht aangepast op 12 mei 2011 - 22:22 ]

No growth of the heart is ever a waste

Milla - mens.

Met een raar gezicht kijk ik hoe Fjodor het bloed op drinkt. Gadverdamme, nog even en er komen genietende geluiden uit zijn mond. Niet te geloven dat hij zoiets lekker vindt. "Ik was verzonken in gedachten. Bovendien heb ik niets om over te praten." Aha, dat is duidelijk. De gehele situatie is nogal ongemakkelijk en ik kan niet veel meer doen als het opdrinken van mijn cola. "Ik ga even naar de wc," zegt hij met een herkenbare toon, geen emotie. Ik knik en zodra hij weg is zucht ik. Wat doe ik fout? Ik probeer zo normaal mogelijk te doen, maar het lijkt wel of hij overal wil zijn, behalve hier bij mij. Ik heb het verneukt, maar hij doet ook niet bepaald zijn best, wat de boodschap duidelijk maakt. Het is helemaal over.
Ik kijk op als ik Fjodors voetstappen weer hoor. "Ik ga maar eens. Ik neem aan dat je je wel redt en waarschijnlijk ook behoefte hebt aan wat privacy. Bedankt voor de vrijheid." Gaat hij nu al? Ik sta op en betrap mezelf dat ik nieuwsgierig ben naar wat hij gaat doen en vooral met wie. 'Ja, eh, dat is goed, denk ik zo. Enorm bedankt voor het thuisbrengen,' glimlach ik nog voor ik de deur voor hem open. 'Een fijne nacht nog,' sluit ik af. Als hij weg wil, moet hij dat vooral doen. Saaie gast, komt alleen hierheen omdat hij dacht dat ik mezelf niet zou redden, drinkt wat en verdwijnt weer, uitermate gezellig.

everything, in time

Fjodor - Slechte vampier.

'Geen probleem,' zeg ik en trek heel even een mondhoek omhoog. 'Je broer is een goed mens.' Kwam dat zojuist uit mijn mond? Lang sta ik er niet bij stil. Ik draai me om, loop naar de auto, start die en rijd weg. Een avond Fangtasia dan maar. Ik voel er weinig voor om thuis weg te kwijnen. Ik parkeer de auto op het parkeerterrein, stap uit en wandel op mijn gemak de tent binnen. Het is er verbazingwekkend druk en al snel weet ik waarom. Behalve het normale uitgaansvolk zijn er nu ook een aantal toeristen in Bon Temps die het maar al te graag naar hun zin hebben. Het is dat ik voldoende bloed heb, anders had ik mijn kansen gewaagd. Ik neem plaats aan de bar als de felle lichtshow en de harde elektromuziek gestaag door dreunt en bestel een wodka.
'Fjodor, lang niet gezien,' zegt de barvrouw met een glimlach. Net als ik is ze een vampier. 'Ik geef je er alvast twee, voor het gemak.' Ik begin te graven in mijn zak. 'De tweede krijg je van de zaak,' zegt ze. Ik kijk verbaasd op, maar ze is al naar een andere klant toe. Van de zaak? Waar heb ik dit aan verdiend? Ik trek schuin een mondhoek omhoog en gooi de eerste wodka achterover. Het spul brandt heerlijk in mijn keel. Natuurlijk zou ik me er aan kunnen wagen de dansvloer op te gaan, maar ik voel me prima nu als muurbloempje zijnde. Ik draai me naar de tweede wodka, maar dan hoor ik stemmen die me niet bevallen. Mijn blik glijdt naar de zijkant van de bar, waar de vrouw samen met twee mannen in een gesprek is.
'Luister. Ik wil geen gevechten hier. Dus jullie kunnen nu de tent verlaten of ik haal de beveiliging.' Ik vraag me af waarom een vampiervrouw de moeite neemt om de beveiliging te halen voor deze twee mannen. Tenzij.. tenzij zij ook vampiers zijn. 'Oh, werkelijk? Give me your best shot. Wij zijn niet bang voor die kleerkasten. Redford heeft een schuld bij ons staan en die gaat hij ons afbetalen.' Hij grijpt haar bij haar keel. Ik zet de wodka neer en loop richting het drietal.
'Afblijven. En wel nu,' zeg ik ijskoud. Ik had gelijk. Het zijn vampiers. 'En anders?' vraagt hij. 'En anders dit.' Ik stroop de mouw lichtjes omhoog en bal mijn vuist. Hij glimlacht even, laat de barvrouw los en tackelt mij onderuit. Het volgende moment zit hij bovenop me en deelt wat flinke klappen uit.
'Heb je nu nog zo'n grote mond, jochie?' grijnst hij bloeddorstig. Jochie? Ik wurm mijn been tussen de zijne en geef hem een hard knietje tegen zijn geslacht. In de roos, want hij laat me noodgedwongen los en grijpt naar de gewonde plaats. Ik smijt hem van me af en gooi hem tegen de muur. Nu komt de beveiliging aanrennen en in een ooghoek merk ik hoe de ander er vandoor gaat. Shit. Ik moet hier vandoor.
'Wacht!' roept de vrouw ineens als ze me vast willen grijpen. Geweldig. Dit zijn ook al vampiers. 'Hij hielp me, die man daar greep mijn keel vast.' Ik gooi haar een dankbare blik toe, die ze beantwoordt met een wat verlegen glimlach. De beveiligers knikken en maken zich weer uit de voeten. 'Bedankt,' zeg ik tegen haar als de commotie voorbij is. 'Geen dank. Ik wil er wel wat voor terug.' 'Zeg het maar, als je die wodka terugbetaald wil hebben, geen probleem.' Ze schudt haar hoofd en ik merk een lichte aarzeling.
'Om vijf uur ben ik vrij. Er is een koffiezaak in de buurt die dan nog open is. Wil je me vergezellen?' Om vijf uur 's ochtends koffie drinken? Tuurlijk. 'Geen probleem,' zeg ik met een glimlach. 'Ik ben Fjodor,' zeg ik en steek mijn hand uit. 'Dat weet ik. Ik ben Kate.'

No growth of the heart is ever a waste

Een nutteloze post, maar ik wil niet verdwijnen in de vergetelheid.:C Ik vind trouwens die Kate nu al niet leuk!;o

Milla - Mens.

Nadat Fjodor is weggegaan, sluit ik de deur voorzichtig. Mijn broer is een goed mens, ja, maar ik had niet verwacht dat hij dat zou zeggen, gezien het oorspronkelijke doel van Jason.
Ik wrijf door mijn ogen en besluit dat het nu echt tijd is om te gaan slapen, de vorige keer onderbrak Jason mijn plan, maar nu staat er niemand meer in mijn weg. Allereerst maar eens douchen, dat heb ik ook al een hele tijd niet meer gedaan.
Op een rustig tempo, ik heb tenslotte alle tijd nu, loop ik naar mijn kamer, haal een schone pyjama, loop naar de badkamer en ontdoe mezelf van mijn kleding. Vervolgens zet ik de douche aan en blijf met mijn hand voelen tot het warm genoeg is. Als dit het geval is stap ik eronder en begin mezelf te wassen, dan gaat de douche weer uit, droog ik mezelf af en kleed me tenslotte aan. Het is een heerlijk gevoel eindelijk weer fris te zijn.
Pas als ik in bed lig, komen de gedachten en herinneringen weer. Laat me met rust, denk ik. Maar ik kan er niets aan doen, mijn tijd met Fjodor was de beste, maar het zal nooit meer worden zoals vroeger. Hij zal een nieuwe vriendin vrienden en ik.. Dat zien we dan wel. Face it, Milla, hij had toch wel een nieuwe vriendin krijgen, want ik word oud en zal sterven, hij niet.

everything, in time

Fjodor - Slechte vampier.

'Dat weet je? Hoezo?' 'Ach ik heb je naam zo her en der opgevangen,' zegt ze met een glimlach en verdwijnt weer. 'Ik eh..' Ik knipper een paar keer verdwaasd met mijn ogen en verdwijn gauw de mannen wc in. Is dit wel wat ik wil? Ze heeft duidelijk een oogje op me. Ik bijt op mijn lip. Verdomme Fjodor, schijtlap die je bent. Vergeet haar! Vergeet haar, vergeet haar, vergeet haar! Hoe meer ik mezelf ertoe dwing, hoe lastiger het gaat. Ik moet ervoor open staan. Mezelf niet meer dwingen weg te kwijnen in ellende. Ik gooi wat water in mijn gezicht en veeg het schoon. Met een frissere geest loop ik weer terug, richting de danszaal. Nog maar even wachten. Dan is het vijf uur. Mijn blik valt op een jonge menselijke vrouw die aan het dansen is. Ik heb dorst, maar besluit niet tot de aanval over te gaan. Als ik dat waag ben ik al helemaal de pineut. Dan maken die beveiligers me af. Gouden regel in Fangtasia: geen mensen leegzuigen.

No growth of the heart is ever a waste

Milla - Mens.

Ik kan niet slapen. Het lijkt wel of mijn biologische klok er op is afgesteld om voortaan 's nachts te leven, hoewel ik toch wel echt moe ben. Maar zo liggen draaien in mijn bed heeft ook geen enkele zin, dus sta ik maar weer op.
Ik weet dat ik nog iets moet regelen, maar wat.. Verhip, werk! Binnenkort zullen de rekeningen wel weer binnenstromen en dan kan ik het niet betalen. Jason heeft ook geen geld, maar dat ben ik zo'n beetje van hem gewend. De vraag is alleen, waar? Ik vind het doodeng om te moeten solliciteren, bovendien is er de kans dat ik niet meteen aangenomen wordt omdat ze al mensen genoeg hebben. Dan moet ik wachten, maar de rekeningen kunnen dat niet.
Dan denk ik aan wat Fjodor -verdomme, nu denk ik weer aan hem-, zei: 'Misschien hebben ze wel een baantje vrij in Fangtasia.' Wat een belachelijk idee! Daar gaan werken zou zelfmoord zijn. Alhoewel, Fjodor zei dat er een regel was dat je daar geen mensen mocht leegdrinken. Als ik er goed op let dat er niemand achter me aanloopt wanneer ik naar buiten loop, moet het lukken. Wie weet, ik zou het op zijn minst kunnen proberen, misschien valt het reuze mee. En anders kan ik ook wel voor mezelf opkomen.
Oké, Fangtasia dus. Dan moet ik zorgen dat ik zwarte kleding aanheb, dan val ik al minder op. Ik zal sowieso opvallen vanwege mijn geur, maar juist daarom wil ik de aandacht niet nog meer bij me neerleggen. Gelukkig komen er al meer mensen, dat scheelt ook al.
Na lang zoeken, vind ik dan toch een jurkje tussen mijn jurkenverzameling. Zwart heb ik bijna nooit aan, dat is zo donker. Ik heb geluk dat het nog past, anders had ik een nieuwe moeten kopen.

Na een tijdje - wanneer ik klaar ben met alles pakken en all that kind of stuff-, kom ik bij Fangtasia aan. Ik neem nog een grote hap lucht en stap naar binnen, waar het gelijk een stuk warmer is vanwege de drukte. En het is vanavond erg druk. Ik negeer de blikken van een aantal personen en loop stug door naar de bar. 'Kan ik jullie baas spreken?' schreeuw ik over de muziek heen. De vrouw achter de bar kijkt me even verbaasd aan, maar knikt en wijst naar een deur. 'Eerst kloppen!' schreeuwt ze terug. Ik knik dankbaar en loop in een lijn naar de deur, niemand kan me afleiden.
Wanneer ik bij de deur ben, volg ik het advies van de dame achter de bar op en klop. Vrijwel direct wordt er geantwoord en krijg ik de toestemming om binnen te komen. De kamer is nogal saai ingericht, de zwarte gordijnen zijn dicht. In een van de achterste hoeken staat een grote kaars houder met een brandende kaars. Verder staat er midden in de kamer een bureau. Op het bureau zit een vrouw, die alleen maar zelfverzekerdheid uitstraalt, maar dat is niet de stem die me binnenriep, die behoort tot de man achter het bureau. Een lang uitziende man met halflang blond haar tot op zijn schouders.
'Ga zitten,' zegt hij met een doodserieus en een dwingende ondertoon, waartoe ik inderdaad snel ga zitten. 'Laat me raden,' vervolgt hij. 'Je zoekt werk.' Hoe raad hij dat? Ik knik. 'Ja, meneer, mijn naam is Milla en ik zou..-' 'Genoeg.' Oké. 'Luister, Milla, er komen hier vaker meisjes zoals jij binnenlopen die me vervolgens smeken om een baantje. En ik ben heus de beroerdste niet, ik gun mijn trouwe klanten af en toe wel een nieuw, lekker hapje, maar het probleem is, dat de nieuwelingen het nooit lang uithouden.' Een korte rilling loopt over mijn rug, de manier waarop hij praat bevalt me niets. 'Ik wel. Ik ben geen meisje, maar een vrouw. Ik geef niet zomaar op.' Hij lacht kort, maar het is geen vriendelijke lach, eerder spottend. 'En waarom zou ik dat moeten geloven?' 'Omdat ik wezens zoals u ken,' is mijn directe antwoord. 'Ik mag haar pit wel,' zegt de dame op het bureau. Langzaam en zeer sensueel stapt ze er van af, gaat achter de man staan en laat haar handen vervolgens via zijn schouders naar zijn borst glijden. 'Neem haar aan, dan kunnen we lachen.' Wel verdraaid zeg, wie denkt ze wel niet dat ze is? De man kijkt op, zodat hij haar direct kan aankijken. 'Oké, maar als het niets wordt, is zij jouw verantwoordelijkheid, Pam,' besluit de man die blijkbaar Eric heet, waarnaar hij weer naar mij kijkt. 'Gefeliciteerd,' zegt hij zonder enige emotie. 'Bedankt! Wanneer begin ik?' vraag ik tenminste wel met een glimlach. 'Nu.' Eric kijkt van de deur terug naar mij en Pam, die achter hem staat, maakt een teken dat ik weg moet. Maar ik weet nog helemaal niet wat ik moet doen. Zodra ik echter de deur uit stap, staat de vrouw, die net nog achter de bar stond, naast me. 'Welkom bij het team, je begint achter de bar en wie weet kun je promoveren tot danseres. Maar dat is zeer moeilijk, al helemaal voor eens mens. Maar goed, eerst de bar dus..'

[ bericht aangepast op 25 mei 2011 - 16:37 ]

everything, in time