Shorty wants a ...?! - Uitkomsten

Babe, its just reallity... (2 x uitgekomen)

-

Met moeite parkeer ik mijn Hummer in een parkeer plaats. Voor dat ik weer mijn hel binnenloop bekijk ik het plein. Verschillende groepjes zitten verspreid over het gebied. Bij de bankjes onder de boom zitten de slimme mensen die graag leren. Op het muurtje bij het hek zitten de irritante klote jongens die telkens mijn aandacht proberen te trekken. Op het basketbalveld bevindt zich de sporters en in het hoekje naast de ingang van de school bevind zich Kenneth met zijn vrienden. Ja inderdaad, zijn naam ken ik uit mijn hoofd...

Ik merk dat ik weg droomde wanneer er op mijn raam werd geklopt en Amy vrolijk naar mij waait. Ik zou niet zeggend dat Amy een van mijn beste vriendinnen is, maar meer een persoon die ik vertouw. Ik bedoel, ik ken haar niet zo heel goed maar ze is aardig is geweldig in geheimen bewaren en ziet me niet als een snotaap zoals velen hier op school doen. “Je hebt nog 10min. Voor dat de bel gaat, kom je nog?” ik knik vervolgens en stap op mijn hoge laarzen de school binnen. Ik grijns wanneer ik blikken me voel na kijken. Amy giechelt “jij bent vrolijk vandaag?” ik knik: “Ik ga vandaag naar Kenneth en zijn vrienden toe in de pauze en daar ga ik hem vragen wat zijn probleem is” “en dat maakt je vrolijk?” ik knik: “Maar, ben je dan niet bang dat hij zegt dat jij zijn probleem bent, stel je voor dat hij je niet mag” direct is mijn goede stemming weg en Amy merkt het… Helaas. “Maar het kan ook helemaal anders gaan, ik bedoel straks is hij verliefd op je en durfde je gewoon niet aan te spreken!” Op zulke momenten neem ik mijn complimenten die ik eerder aan Amy gaf terug. Ze is misschien lief en betrouwbaar maar damn wat kan ze me ook zó slecht laten voelen. Misschien is het wel goed dat ze, mij altijd weer in de realiteit terug brengt maar dan nog! “Mevrouw McKenzie, u was er vorige week niet en moet nog een toets inhalen” ik neem het blaadje aan dat me word toegereikt in stap richting de gang waar ik plaats neem in de studie ruimte. Mijn concentratie verzwakt na enkele seconden en ik kijk op wanneer ik voetstappen hoor. Als ik op kijk zie ik Kenneth uit de jongens wc lopen. Hij loopt mijn richting in en…en…! Gefrustreerd sla ik met mijn hoofd op de tafel, ik kon toch tenminste ‘hoi’ zeggen! Boos pak ik mijn tas en loop naar buiten. Die toets kan me gestolen worden, ik vraag wel gewoon aan mijn vader of hij met mijn mentor kan praten.

Eenmaal buiten steek ik een sigaret op en wacht tot de bel gaat. De zenuwen hebben ondertussen mijn lichaam overgenomen en de woorden van Amy galmen door mijn hoofd. Wat nou als ik zijn probleem ben?! Misschien mag hij me helemaal niet! Een bekende zoete geur passeert me en ik zie hoe zijn groepje weer op hetzelfde plekje gaat zitten. Ik uit mijn sigaret en loop stevig mijn tas vast houdend richting het groepje. Ik zie ogen groot worden en mensen roepen me dingen na, het boeit me niet, ik zal te weten komen wat zijn probleem is!

Ik bekijk het groepje even. “Ehm… Hallo” een paar trekken een wenkbrauw op de ander kijkt weg, maar Kenneth kijkt me recht in mijn ogen aan. “Ik ehm… zou je graag wat willen vragen” ik probeer te glimlachen in de hoop dat hij begrijpt dat ik alléén met hem wil praten. “Nou?” komt er best bot uit. “Kunnen we niet ergens alleen zitten om te praten” een paar schieten in de lach. “Nee, dus wat wil je kwijt princes?” mijn hart slaat een slag over. “Ik nou, ik, je bent de zoon van Marc en, ik zie je wel vaker dan alleen op school, alleen heb ik nooit echt met je gesproken…” “En?!” “Ik vroeg me af… of er wat aan de hand was, of dat je ergens problemen mee hebt” Nu is zijn hele groepje dood stil, een onaangenaam stilte want, ik wil het liefst weg rennen. “Meid, mijn enige probleem nu is dat je in mijn zon staat” Zijn ogen staan woest maar zijn stem klinkt kalm. Ik heb het gevoel of ik elk moment in tranen uit kan barsten en loop richting mijn auto. Eenmaal daar begin ik hartverscheurend te huilen.

He's the heartless dude... (6 x uitgekomen)

-