Ik weet niet meer hoe lang het geleden is onderhand, maar ik had een poging tot zelfmoord gedaan. Tot mijn spijt is die redelijk gelukt en belandde ik in het ziekenhuis. Mijn maag is leeggepopt en na een week mocht ik weer naar huis. Ik moest wel in therapie en het heeft me geen ene hol geholpen.
Terwijl ik in het ziekenhuis lag, hebben mijn ouders niets tegen de buitenwereld gezegd. Ze schaamden zich voor mij en hadden er spijt van dat ze mij gemaakt hadden. Tenminste, dat vertelden ze me toen. Mijn familie en klas dachten dat ik in het ziekenhuis lag door eten wat niet helemaal goed was. Een aantal vrienden wisten niet eens dat ik in het ziekenhuis was.
Nu moet ik binnekort in andere therapie en de kans bestaat dat ik naar een kliniek moet. Het spijt me dat ik jullie heb laten schrikken, als jullie me tenminste kunnen herinneren. Ik wil jullie beloven dat ik dit nooit meer zal doen, maar dat kan ik niet beloven. Het spijt me echt met heel mijn hart.
Ik ben gemeen xoxo
