[RPG] The Host |Part 2| - Speeltopics

Gebaseerd op het boek "The Host" van Stephanie Meyer.

Zielen zijn buitenaardse wezens die naar planeten gaan om deze over te nemen. Ze nemen de lichamen van de inwoners van de planeet over en leven daar dan in harmonie met elkaar. De zielen zijn ook op aarde gekomen om beter gebruik te maken van deze prachtige wereld. Er zijn een paar mensen die het overleefd hebben en zich verschuilen in een grote grot. Daar leven ze samen van de dingen die ze nog hebben. Ze gaan zo nu en dan naar buiten om vers voedsel te stelen. Alles gaat om overleven. Natuurlijk ontstaat er van alles als je constant op elkaars lip zit. Haat, irritatie maar ook liefde en vriendschap.

Part 1

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Jonathan
Samen gaan we naar de eetzaal toe. "Geen dank." Ik glimlach enkel maar.

Ik zelf heb ik ook geen inspi Veel plezier in de stad (:

Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.

Dana
Zwijgend liep ik naast Jonathan. Ik zou hem nooit kunnen vertellen hoe dankbaar ik hem wel niet ben. Hij redde mijn leven twee keer. Heeft me beschermt. Heeft geaccepteerd ondanks dat ik zoveel veranderd ben en hij maakte me wakker uit mijn ergste nachtmerrie ooit. Af en toe keek ik via mijn ooghoeken naar Jonathan. Hij zei dat ik hem niet moest bedanken maar we wisten allebei dat ik bij hem in het krijt stond.
Jonathan was de enigste op dit moment die ik blind zou durven vertrouwen.

"Ignite, my love. Ignite."

Katherina glimlachte en omhelsde hem warm. "Ik heb altijd gedroomd van trouwen met jou." zei ze zacht en ze keek naar de kaarsjes. Het was zo mooi om te zien, ze kon er wel uren naar kijken.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Tevreden keek ik naar hoe ze naar de kaarsjes keek. Ik wist dat ze ervan hield daarom had ik het zo gewilt.
'Ik wilde voorstellen om Dana en Jonathan als bruidsmeisje en jongen te vragen. Volgens James hebben ze hier nooit wat te doen. En ik wilde James eigenlijk als getuigen.' Ik keek Katherina vragend aan of ze er mee eens was.

"Ignite, my love. Ignite."

Katherina keek hem aan en glimlachte toen. "Vanzelfsprekend." zei ze en ze gaf hem een zoen. "Ik wil James ook als getuigen. En ik zou het geweldig vinden als die twee bruidsmeisje en jongen zijn."

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
'Nou dan is dat geregeld. Ik vraag me alleen af hoe James zou reageren.' Ik had James nog niks verteld over mijn plan.


-moet nu trainen en daarom zo'n kort stukje

"Ignite, my love. Ignite."

Katherina glimlachte. "Hij vind het vast geweldig." zei ze. "Hopelijk is hij snel terug van de strooptocht. Je kan zeker niet wachten het hem te vertellen?"

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
'Inderdaad,' grijnsde ik. 'Katherina Williams klinkt mooi.' Ik gaf haar een kus. Dit wordt de mooiste bruiloft die er bestaat, ookal zou het in een grot zijn.

"Ignite, my love. Ignite."

Katherina keek hem aan en knikte. "Ik vind het een prachtige naam." zei ze zacht. "Ik kan niet wachten tot het zover is, tot ik dezelfde naam draag als jou."

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
'Ik eerlijk gezegd ook niet.' Wie had dat ooit gedacht, dat ik Dean Williams, de grootste player van de middelbare school, ooit zou trouwen. En dan nog wel met het meest geweldige, mooiste meisje dat in de wereld bestond.
Ik dacht aan anderhalf jaar terug. Net voordat we moesten vluchten. Ik had niks door en wilde Katherina toen al ten huwelijk vragen. Ik weet nog goed wat de woorden van haar vader waren toen ik het vroeg: 'ik had deze allang aan zien komen, en weetje, ik zal trots zijn als jij mijn schoonzoon zou zijn.'
Ik ging door Katherina's haren. Over een paar maanden, misschien wel weken, zou ik kunnen zeggen: "dit is Katherina, mijn vrouw." Dat klonk veel leuker dan vriendin.

"Ignite, my love. Ignite."

Dana
Zwijgend liep ik naast Jonathan. Ik zou hem
nooit kunnen vertellen hoe dankbaar ik hem wel
niet ben. Hij redde mijn leven twee keer. Heeft
me beschermt. Heeft geaccepteerd ondanks dat
ik zoveel veranderd ben en hij maakte me
wakker uit mijn ergste nachtmerrie ooit. Af en
toe keek ik via mijn ooghoeken naar Jonathan.
Hij zei dat ik hem niet moest bedanken maar we
wisten allebei dat ik bij hem in het krijt stond.
Jonathan was de enigste op dit moment die ik
blind zou durven vertrouwen.

"Ignite, my love. Ignite."

Katherina keek hem aan. "Je bent je rol niet." zei ze met een warme glimlach om haar lippen. "Je was geen player maar had de rol van de player. Toen je mij ontmoette veranderde die rol in de rol van mijn vriend. En zolang ik goed voor je hartje zorg zal je nooit meer je andere rol spelen."

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Jonathan
Ik glimlach naar Dana, ze lijkt in der gedachte te zijn. "Weet je waar ik trek in hem in een grote dikke hamburger, dat is wel een lange tijd dat ik dat heb gegeten." Grinnik ik zachtjes. Ik weet dat bij elkaar in het krijt staan..
Ik zou haar nog wel hondert keer kunnen redden.

Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.

James was op strooptocht met enkele andere (Is June ook mee). Hij zat voor in de jeep achter het stuur en hij reed samen met iemand anders dit voertuig door de woestijn. Hij had in zijn achterhoofd een vermoeden dat hij had dit maal een extra grote missie. Daarbij wilde hij ook samen met de andere feestgerechten meenemen en snacks, voor het feest waar hij en June over gesproken hadden.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

June
Ik staar naar buiten, een nerveus gevoel bekruipt me. Ik staar naar James, wou we zijn echt gegaan, we moesten een feestmaal gaan vinden.. Ik heb der wel een goed gevoel voor. "Dit wordt spannent." Mompel ik zachtjes.

(ja June is ook mee )

Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.