[RPG] The Host |Part 2| - Speeltopics

Gebaseerd op het boek "The Host" van Stephanie Meyer.

Zielen zijn buitenaardse wezens die naar planeten gaan om deze over te nemen. Ze nemen de lichamen van de inwoners van de planeet over en leven daar dan in harmonie met elkaar. De zielen zijn ook op aarde gekomen om beter gebruik te maken van deze prachtige wereld. Er zijn een paar mensen die het overleefd hebben en zich verschuilen in een grote grot. Daar leven ze samen van de dingen die ze nog hebben. Ze gaan zo nu en dan naar buiten om vers voedsel te stelen. Alles gaat om overleven. Natuurlijk ontstaat er van alles als je constant op elkaars lip zit. Haat, irritatie maar ook liefde en vriendschap.

Part 1

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Jonathan
Ik kijk Dean aan.. "Uh, ja oke is goed." Stammel ik zachtjes.

Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.

Dean
'Geweldig,' zei ik blij. 'Weet jij misschien waar Dana is? Dan kunnen we het ook aan haar vragen.' Ik pakte Katherina's hand vast en gaf er een kneepje in. Alles verliep nu zoals ik het wilde.

"Ignite, my love. Ignite."

Jonathan
Ik slik. "Oh, eh dat weet ik eigenlijk niet." Mompel ik.
Ik hoop dat hij me geloofd, ik wil Dana niet verraden.
"Misschien in der kamer?" Vraag ik.

Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.

Katherina glimlachte en knikte. Natuurlijk wilde ze graag een trouwjurk aan. Onderzoekend keek ze naar Jonathan. Hij leek niet zo op zijn gemak op de een of andere manier. "Gaat het wel met je?" vroeg ze.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Elements schreef:
"Eerst voedsel, dan ziekenhuis denk ik." zei James. "Dan kunnen we er meteen vandoor als we daar klaar zijn. Het licht het dichtst bij de snelweg dus dat is wel handig lijkt me." hij was constant bezig met stragieën bedenken. Hij dacht nergens anders aan. Hij had geen tijd voor vriendschappen of wat dan ook. Het enige wat hij belangrijk leek te vinden was het geheel. Hij voelde zich verantwoordelijk voor de mensen, niemand mocht afvallen.. Nooit niet.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
'We vragen het Dana dadelijk wel.' Ik keek na Jonathan, hij zag er inderdaad niet zo geweldig uit. 'Je ziet nogal bleek,' merkte ik op.

Dana
Ik ging zitten terwijl ik na denkend naar de ingang van de rots keek. Er waren drie opties, of ik ging hier dood, of ik kan met veel pijn proberen terug te springen, of Jonathan wordt ongerust en gaat me zoeken.
De laatste viel af, Jonathan zou niet ongerust worden. Hij zou niet eens opmerken dat ik er was. En daarbij zou hij me weer redden en dan zal hij me helemaal als hopeloos geval zien.
Dan had ik nog twee opties over waarvan de eerste ook niet echt aannemelijk klonk.

"Ignite, my love. Ignite."

June
Ik knik en staar naar de huizen die voorbij flitsen. Hij moet eens zijn gedachte op wat anders te zetten, en toch proberen om vriendschappen te maken.. Of bestaat dat niet meer?

Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.

Dana
Ik nam een aanloop en sprong tegen de muur. Mijn vingers zette ik in de stenen. Als ik nu viel zou ik dood zijn. Ik klom zo goed mogelijk en tot mijn grote opluchting kwam ik boven. Ik kroop door de tunnel en liep daarna door de gangen naar de eetzaal tenminste het moest op lopen lijken. Maar niemand mocht weten wat ik had gedaan, zelfs Jonathan niet.

"Ignite, my love. Ignite."

James reed rustig door. Het was al aan het schemeren. Over een paar uur zou alles verlaten zijn en dan konden ze beginnen met eten inslaan. "Heb je trouwens Katherina al gezien? Ze is de vriendin van Dean, ze was gepakt door die wormen, maar nu is ze weer zichzelf. Misschien kunnen we dat bij meer mensen proberen voor elkaar te krijgen." zei hij toen tegen June.

Katherina keek afwachtend naar Jonathan.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Jonathan
"Ik eh, voel me niet zo heel lekker." Zeg ik.. Ik hoop dat ze niet me door hebben.

June
"Ja zo iets heb ik al gehoord, ik ben blij voor hem." Glimlach ik. "Ja, is een zeker goed idee." Zeg ik zachtjes. Zouden ze me ouders dan ook kunnen redden?

Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.

Dana
Ik liep de eetzaal binnen en zag Jonathan met Katherina en Dean praten.
'Hoi,' zei ik terwijl ik naast Jonathan op de bank ging zitten. Ik had nu best veel honger maar het leek me beter om zo min mogelijk te lopen dan viel mijn enkel ook minder op.

"Ignite, my love. Ignite."

Jonathan

Ik zuchtte opgelucht, wat is er met haar enkel? "Hoi." Zeg ik.
Ik laat het nu nog met rust, maar toch wil ik weten wat er met haar enkel is.

[ bericht aangepast op 10 dec 2011 - 14:35 ]

Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.

"Ik heb erover nagedacht. Ik wil de dierbare van iedereen hier redden. Maar misschien lijkt het me slim om eerst wat meer onderzoek te doen. Ik heb het vermoeden dat de worm van Katherina medelijden had en zichzelf heeft laten verwijderen.. Ik wil niet het risico lopen dat een dierbare van iemand sterft." zei James langzaam. "Misschien kunnen we wat wormen meenemen voor het onderzoek.."

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dana
'Waar hadden jullie het over?' vroeg ik. Ik had gemerkt dat Jonathan het was opgevallen. Kut, dan maar een smoes bedenken. Hij zou me voor gek verklaren als hij de waarheid zou weten.

"Ignite, my love. Ignite."

Katherina keek naar Dean. "Dus? Wat gaan we nu doen?" vroeg ze met een glimlach en ze sloeg haar armen om zijn hals en keek hem vragend aan.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow