My school's Glee Club [Chapter 38] - Speeltopics

© Copyright Pavarotti
Topic 39
___________________________________________________________
"Het nieuwe jaar is net begonnen, er komen veel nieuwelingen op St.joseph School."

Dit is het verhaal:

"Je bent nieuw(of al bekend) op de school en je hebt gehoord over een Glee club, en zanggroep van de school. Het lijkt je wel wat, alleen je denkt dat áls je erbij zou gaan, je buitengesloten word. Je besluit om eens te gaan kijken hoe het is."
[Je kiest zelf of je Personage bij Glee club komt, je hebt vrijheid om dat te doen.]
________________________________________________________________________
Regels:
- Het liefste iets meer dan één regeltje schrijven.
- Niemand doet of zijn of haar personage perfect is.[Beslis niet wat andere doen.]
- Geen seksuele teksten. [Ze gaan met elkaar naar bed/Tongen/Raakt hem, haar aan. Mag wel]
- Ruzie mag, maar hou het wel reëel.
- Pesten mag, tot een bepaalde hoogte.
- We houden ons aan de verhaallijn, natuurlijk mag je er
iets vanaf wijken, maar hou het wel zo dat je personage
er weer makkelijk mee in kan gaan.
- Max 4 Personages P.P
- Verkering mag, maar alleen als de ander het ook wil.
[Dwingen word niet geaccepteerd, alleen als het is afgesproken met elkaar, maar meld dat wel even aan Dracy.]
- Houd je aan de regels.
_______________________________________________________________________
-Wil je solliciteren? Kan altijd.
________________________________________________________________________- Als je iets te zeggen hebt wat niet RPG bedoeld in ga dan praten met [] {} () Dan is het niet verwarrend.
_______________________________________________________________________
Als Pavarotti niet online is en het topic is vol. Mag je een nieuwe vragen aan Nadal of aan Delightee.

[ bericht aangepast op 23 feb 2012 - 22:11 ]

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Donna

"Niet dan. Ben je zeker dat het gaat?"
Ik kijk hem met mijn ijsblauwe ogen aan. De tranen schitteren in mijn ogen.
"Het gaat," zeg ik zachtjes terwijl ik met mijn duim over de rug van mijn hand wrijf.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Jeremy

"Het gaat."
Ik zie dat de tranen in haar ogen staan, en ongemakkelijk sla ik een arm om haar heen.
"Ik weet dat we elkaar niet goed kennen, maar je mag me altijd lastigvallen als er iets is."

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Donna

Jeremy slaat een arm om me heen. Het voelt ongemakkelijk maar wel prettig.
"Ik weet dat we elkaar niet goed kennen, maar je mag me altijd lastigvallen als er iets is."
Ik knik zachtjes terwijl er een traan over mijn wang loopt. Snel veeg ik hem weg.
"Dank je," zeg ik zachtjes terwijl ik met mijn voeten door de sneeuw veeg.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Isabelle


Ik zucht even als Lilly wegloopt, en een eindje verderop in de sneeuw gaat zitten.
Ik sluit eventjes mijn ogen, en voel mijn mobiel in mijn zak trillen, in een seconde heb ik hem uit mijn zak.
Florence...
Ik weet niet of ik hem zou openen. Straks staat er iets ergs in of zo.
Zal ik hem openen? Misschien bied hij wel zijn excuses aan...

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Jeremy

"Dank je."
Ik glimlach en knijp zacht in haar schouder.
"Wat het ook is, het komt wel goed. Dat beloof ik je."

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Donna

Zachtjes knijpt hij in mijn schouder.
"Wat het ook is, het komt wel goed. Dat beloof ik je."
Ik kijk hem weer aan.
"Dit niet," zeg ik zachtjes. "Dit is al geweest, herinneringen. Het doet pijn maar het maakt me gelukkig. Het voelt zowel fijn maar het maakt me ook verdrietig."
In mijn gedachte speel ik samen met mijn zusje in de bergen. In prinsessenjurkjes rennen we achter elkaar aan. We zijn lief en onbezorgd. We weten niet wat de volgende dag ons zal brengen en het maakt ons ook niets uit. We leven in het nu.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Jeremy

"Dit niet. Dit is al geweest, herinneringen. Het doet pijn, maar het maakt me gelukkig. Het voelt zowel fijn, maar het maakt me ook verdrietig."
Ik kijk haar niet-begrijpend aan.
"Dus, je bent ongelukkig en gelukkig tegelijkertijd?"

But I still have this faith in the truth of my dreams.

LIlly
Ik kijk even naar Isa die haar mobieltje pakt. Ik zie verderop Jeremy en Donna staan. Zal ik nu nog vragen stellen??

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Donna

"Dus, je bent ongelukkig en gelukkig tegelijkertijd?"
Ik knik zachtjes.
"Dat klopt," zeg ik zachtjes. "Ik woonde in Iran. Mijn herinneringen zijn zowel verdrietig als prettig. Als ik eraan denk dat komt meestal het verschikkelijke terug maar nu, zo in de sneeuw, komen ook de mooie herinneringen terug."

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Jeremy

"Dat klopt. Ik woonde in Iran. Mijn herinneringen zijn zowel verdrietig als prettig. Als ik eraan denk dat komt meestal het verschikkelijke terug maar nu, zo in de sneeuw, komen ook de mooie herinneringen terug."
"Sneeuw in Iran?"
Ik wist niet dat dat kon.
"En waarom ben je dan hier komen wonen, als ik vragen mag?"

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Donna

"Sneeuw in Iran? En waarom ben je dan hier komen wonen, als ik vragen mag?"
"Het kan heel hard sneeuwen," lach ik. "Samen met mijn moeder, mijn broertjes en zusjes ben ik gevangen genomen daar. Door het Iraanse leger. We zijn als kleine kindjes gemarteld en mijn broertjes en zusjes zijn voor onze ogen geëxcuteerd,"
Even haal ik diep adem. Mijn borst steekt. Altijd als ik het hier over heb doet het pijn.
"Na jaren heeft mijn moeder het goede persoon vertrouwd. We konden toch niets meer kwijtraken, alleen ons leven. We konden vluchten, twee van ons. Mijn moeder koos om mij mee te nemen. Samen lieten we mijn broertje achter. Wat er met hem is gebeurd weten we nog steeds niet maar ik kan het wel raden."

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Jeremy

"Het kan heel hard sneeuwen," lach ik. "Samen met mijn moeder, mijn broertjes en zusjes ben ik gevangen genomen daar. Door het Iraanse leger. We zijn als kleine kindjes gemarteld en mijn broertjes en zusjes zijn voor onze ogen geëxcuteerd. Na jaren heeft mijn moeder het goede persoon vertrouwd. We konden toch niets meer kwijtraken, alleen ons leven. We konden vluchten, twee van ons. Mijn moeder koos om mij mee te nemen. Samen lieten we mijn broertje achter. Wat er met hem is gebeurd weten we nog steeds niet maar ik kan het wel raden."
"Wow. Zo heftig."
Met grote ogen kijk ik haar aan.
"Ik weet niet zo goed wat ik erop moet zeggen."
Ik ga even met mijn hand door mijn haren.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Donna

"Wow. Ze heftig. Ik weet niet zo goed wat ik erop moet zeggen."
Met zijn hand gaat hij door zijn haren.
"Geeft niet," zeg ik zachtjes terwijl ik met mijn schoenen door de sneeuw veeg.
"Niemand weet dat."

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Jeremy

"Geeft niet. Niemand weet dat."
Ik glimlach even.
"Maar ik vind het wel enorm sterk van je. Echt. Ik zou het niet kunnen."
Voorzichtig knijp ik even in haar hand.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Donna

"Maar ik vind het wel enorm sterk van je. Echt. Ik zou het niet kunnen."
Voorzichtig knijpt hij even in mijn hand.
Ik kijk hem glimlachend aan.
"Je hebt geen keuze," leg ik hem uit. "Je wordt in een situatie geboren en daarmee moet je dealen. Als kind denk je dat iedereen in zo'n situatie zit. Geweld was normaal, vluchten was normaal. Je volgt de meute."

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."