• De eerste keer dat de zon haar stralen op de aardse dieren wierp, werden 7 vorsten geboren. Deze staan beter bekend als Faunielen. Toen zij de leeftijd van 16 bereikten, veranderden hun levens voorgoed. Eeuwige jeugd werd hun vloek en elk had de gave om in één dier te veranderen wanneer ze dat wouden. Ze werden beschermd door hun wachter, iemand uit hun naaste omgeving.
    Om de 467 jaar wordt een nieuwe vorst geboren en eens deze 16 geworden is, zal de oudste heerser sterven en zo eindelijk rust vinden.
    Indien er geen 7 vorsten zijn, zullen wereldwijd diersoorten uit beginnen sterven. De Floraten, hun tegenpolen doen er alles aan om dit in de hand te werken en de wereld voor zichzelf te veroveren.
    Een maand voordat de nieuwe vorst zijn/ haar troon kan opeisen, wordt deze op brutale wijze door de tegenpolen ontvoerd. Zullen de Faunielen op tijd zijn om hun nieuwe medevorst te redden of zullen de dierensoorten met hem/haar verdwijnen?



    Faunielen (Koningen/Koninginnen)
    - Cosette| Koningin Camargue | Paard (1)
    - MoonBerry| Koningin Rhiannon "Rae" Vilkas | Wolf (2)
    - Cybele| Koningin Eleanor Acquilina | Arend
    - Merwin| Koning Juléan Yahuar | Luipaard (6 )
    - Proprius | Koning Moose Anderson | Beer
    - Flounder Fedea Ambessa |Leeuw (nieuwe vorstin)(8)
    -
    -

    Wachters
    - Cosette| Atreyu Guarin | Wachter van Fedea Ambessa
    - Proprius| Liam Oliver Sanz | Wachter van Camargue
    - MoonBerry| Jayden Scothill | Wachter van. ...
    - Cybele| Melody Hope Winslow | Wachter van Moose Anderson
    - MissDreams| Roseline Isis Amon | Wachter van Juléan Yahuar
    -
    -
    -

    Floraten onbeperkt
    Everdeen| Faye Melodié Sanchez
    Blathers| Domestica Amoia Lestice

    Mensen onbeperkt
    Narissa| Mathan Dilis
    MissDreams| Sandriné Lucia Romaní
    Roane| William Irial Smelting
    Proprius| Madeline Lucy Walls

    [ bericht aangepast op 4 april 2012 - 12:57 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Atreyu

    Ik negeer de manier waarop ze me aankijken alsof ik gek ben, hoe ze hun minachting tegenover Faye niet kunnen verstoppen. Maar ik moet en zal haar meenemen. Ik kan me echt niet inbeelden dat ze gelukkig is als ze Fé helpt. Ik grinnik even. Faye en Fé. Dat wordt nog grappig. Het kleine glimlachje verdwijnt snel van mijn lippen. Serieuze ernst neemt mijn hele houding over. Langzaam laat ik mijn blik over de anderen gaan.
    "Kun- kunnen we? Of moeten we nog even wachten?" vraag ik.
    IK heb er geen idee van welke keuze de beste is. Misschien verwachten ze ons nu, maar als we wachten hebben ze tijd om Fedea te verplaatsen.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    [Oke waar kan Liam bij vallen? (a)]

    [Ze zijn nog steeds in Eleanore's appartement hoor ^^]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    [Haha oke hoe kan hij joinen in het gesprek ik weet niet wat hij moet zeggen >,<]

    [Hup hup mensen, met 2 opgesloten zitten... Daar kan je niet bijster veel mee doen :')]


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Flounder schreef:
    Fedea

    "Als je wilt kunnen we ook weg gaan. Misschien kunnen we wel pannenkoeken bakken of zo. Of weer naar buiten?"
    Ik haal mijn schouders op.
    "Het maakt mij niet veel uit," zeg ik snikkend.
    Ik veeg de tranen weg.
    "Ik hoop maar dat ze snel komen," zeg ik zacht.


    Faye
    "Het maakt mij niet veel uit, ik hoop maar dat ze snel komen." Moedig veegt ze de tranen van haar wang af en ik glimlach kort. Ze mochten inderdaad komen. Ik kon er niet tegen om Fedea zo te zien. Te zien huilen, stuk aan het gaan van binnen. Dat kon ik bij niemand. Ik had er een hekel aan en voelde me er licht ongemakkelijk door.
    "Natuurlijk, die ene faunaat heeft ons al gevonden. Ze zal nu al wel bij de anderen zijn, het nieuws aan het vertellen." zeg ik op fluistertoon en wrijf nog even op haar rug, waarna ik haar los laat en met mijn handen over de toetsen glij, om niet het idee op te wekken dat we met iets bezig zijn.
    "Vanavond slaap je thuis, Fé. Dat beloof ik."


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Fedea

    "Natuurlijk, die ene fauniel heeft ons al gevonden. Ze zal nu al wel bij de anderen zijn, het nieuws aan het vertellen. Vanavond slaap je thuis, Fé. Dat beloof ik."
    Ik zucht.
    "Als jij het zegt," zeg ik zacht.
    Ik wil haar wel geloven, maar dan begrijp ik niet waar ze blijven. Het is al een tijd geleden sinds we Eleanor gezien hebben.
    "Dat ik daar nu pas aan denk... Waar ga jij blijven? Misschien dat er nog plek is in het gebouw van de Faunielen?"
    Ik denk even na.

    [ bericht aangepast op 5 april 2012 - 18:28 ]


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    [Roane -> Cosette]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Proprius -> Chaim

    [Fedea-post aangepast ^^]


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Faye
    Ik sta op van de stoel en ga met mijn handen langs de kast deurtjes. Vreemd genoeg, zijn deze vergeleken met de rest van de kamer schoon.
    "Als jij het zegt. Dat ik daar nu pas aan denk... Waar ga jij blijven? Misschien dat er nog plek is in het gebouw van de Faunielen?" Ik frons mijn wenkbrauwen even en haal verward mijn schouders op.
    "Hoe bedoel je?" vraag ik, niet begrijpend en kijk weer even naar de kast. Nieuwsgierig naar wat erin zal zitten.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    [HUP MENSJES MET DE FAUNIELEN! Ik wil daar weg :W]


    Fedea

    "Hoe bedoel je?"
    Ik kijk haar aan.
    "Wat ik bedoel. Je gaat met ons mee, dat weet je nu toch al wel?"
    Ik druk even wat toetsen in, en kijk haar weer aan.
    "Maar ik was vergeten dat je ook ergens moet slapen."


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Faye
    "Wat ik bedoel. Je gaat met ons mee, dat weet je nu toch al wel?" Ik voel een brok in mijn keel opkomen en blijf verward met mijn hoofd aankomen. Ergens in mijn achterhoofd was het wel opkomen dagen, maar het was nog niet hardop gezegd.
    "Ik was vergeten dat je ook ergens moet slapen." Ik blijf haar nog steeds stilletjes aankijken. Ik was amper zestien, had geen geld en was nog niet volwassen. Naar mijn idee zou het niet eens legaal zijn als ik op mezelf zou gaan wonen.
    "De vraag is nog maar eerst hoe je me hier weg gaat krijgen, gok ik. Als ze merken dat er faunaten zijn zullen ze ten eerste jou proberen te pakken te krijgen, hierna mij." Ik leun even tegen de kastdeur aan. "Ze zullen dan vast wel door hebben dat ik niet alles even eerlijk gespeeld heb." Dan kijk ik naar de kast en besluit hem te openen. Met open mond staar ik naar de inhoud. Geweren. En niet zomaar geweren. De achternaam Sanchez staat er netjes in gegraveerd. Mijn achternaam.

    [ bericht aangepast op 5 april 2012 - 19:15 ]


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Cosette schreef:
    Atreyu

    Ik negeer de manier waarop ze me aankijken alsof ik gek ben, hoe ze hun minachting tegenover Faye niet kunnen verstoppen. Maar ik moet en zal haar meenemen. Ik kan me echt niet inbeelden dat ze gelukkig is als ze Fé helpt. Ik grinnik even. Faye en Fé. Dat wordt nog grappig. Het kleine glimlachje verdwijnt snel van mijn lippen. Serieuze ernst neemt mijn hele houding over. Langzaam laat ik mijn blik over de anderen gaan.
    "Kun- kunnen we? Of moeten we nog even wachten?" vraag ik.
    IK heb er geen idee van welke keuze de beste is. Misschien verwachten ze ons nu, maar als we wachten hebben ze tijd om Fedea te verplaatsen.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Fedea

    "De vraag is nog maar eerst hoe je me hier weg gaat krijgen, gok ik. Als ze merken dat er faunaten zijn zullen ze ten eerste jouw proberen te pakken te krijgen, hierna mij. Ze zullen dan vast wel door hebben dat ik niet alles even eerlijk gespeeld heb."
    Ik sta op en ga naast haar staan.
    "Wanneer ze het doorhebben, is het vast te laat, en zijn wij al weg."
    Ik glimlach even.
    "Als ze al komen," zucht ik en kijk naar de piano.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.