[RPG] The Middle Ages 1 - Speeltopics

topic 2

Deze RPG speelt zich af aan het koninklijk hof, meer info hierover vind je hier 'waar speelt het zich af'. De tijd waarin de RPG zich afspeelt, is zoals jullie waarschijnlijk al doorhadden, zijn de Middeleeuwen. Maar niet zoals het werkelijk was, het is namelijk een fantasie wereld.
Van mensen met toverdrankjes tot reuzachtige draken, het is allemaal toegestaan.

Elke tien jaar worden er uit de omliggende dorpen dire mensen, die in het rijke bezit zijn van een machtig mythisch wezen, uitgekozen om een training te komen volgen aan het koninklijk hof door de beste meesters die er zijn.

Het is een eeuwenoude traditie die nooit verdwenen is. De traditie ontstond in tijd van vele oorlogen. Een paar spionnen hielden de bevolking in de gaten en kozen enkel de beste van de beste. Ze moesten natuurlijk wel voldoen aan een aantal eisen, zoals dat ze in het bezit moesten zijn van een mythisch wezen en er mee om moesten kunnen gaan. Enkel de besten werden uitgekozen en mochten naar het hof komen en kregen training van de beste trainers om nog beter met hun dier om te kunnen gaan, maar ook met wapens. Ze werden ingezet in de oorlogen en strijd als aanvoerders van kleine legers of werden uitgezonden op privé missies. Ze worden opgeleid tot echte meesters en meesteressen.
In andere woorden: Het was een hele eer...

En dat is het nog altijd. De drie voorheen gewone dorpelingen komen ineens in een heel ander wereldje terecht en plots kijken er mensen naar hun op. Sommigen weten zich erg goed aan te passen, anderen krijgen heimwee en bij enkele stijgt de roem en rijkdom ze naar het hoofd. Hoe reageren de andere bewoners op het koninklijk hof hierop?

Er wonen dus verschillende mensen aan het koninklijk hof, mensen met verscheidene beroepen en rangen, probeer je ook in te leven in hun wereld, beleefdheden, tradities en dergelijke. Om dit gemakkelijker te maken heb ik zelf wat dingen op een rijtje gezet en die kan je hier lezen.

Deze RPG heeft zoals jullie merken niet echt een vaste verhaallijn die je moet volgen, jullie zijn dus vooral vrij in wat je wilt schrijven en worden niet beperkt. In andere woorden: Let your creativity flow ^^

[ bericht aangepast op 17 maart 2012 - 18:45 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Miro Valenta - Ex-Uitverkorene
Zodra Oliver aangeeft dat ik kan gaan zitten loop ik naar de tafel en ga naast mijn mede trainers zitten. Zadyl vlijt zich naast me neer, met zijn kop waakzaam omhoog. Ik wil al eten voor mezelf opscheppen als Oliver zijn mond weer opentrekt. "..Miro aan Esmée." Met mijn handen in elkaar gevlochten op tafel gelegd kijk ik op naar de rij met uitverkorenen. Een jonge vrouw, ik schat haar begin twintig, kijk naar me op en kort kijk ik haar aan. Dat zal Esmée dan wel zijn. Ze lijkt in ieder geval volwassener dan die andere twee koters. Ik haal mijn neus op, richt me voor de laatste keer tot Oliver en kijk dan toe hoe het meisje op me afloopt. Rustig sta ik op en leg mijn handen op mijn rug. "Esmée Fox uit Cravell, heer, het is een eer u te mogen ontmoeten." Cravell? Het autonome volkje vol wilden? Hm, dit gaat nog wat worden. Terwijl ik mijn mond open om mezelf voor te stellen slingert ze er nog een opmerking achteraan. "Ik hoop alleen dat u wel op tijd zult zijn op onze trainingen." grijnst ze, en ik stoot een vreugdeloos lachje uit. De brutale van het stel, heb ik weer. "Ik kijk er namelijk erg naar uit." Ik knik kort, als teken dat ze weer recht kan gaan staan, en kijk haar in haar grote groene ogen. "Het is fijn om te horen dat uw zo enthousiast ben, juffrouw Fox. Mijn naam is Miro Valenta." De andere trainers en uitverkorene gaan weer zitten en ik gebaar naar haar plaats. “Wellicht doet u verstandig aan weer te gaan zitten. We zullen later nog uitgebreid de tijd hebben om de trainingen te bespreken. Hoe ervaren bent u al met wapens, als ik vragen mag?” Ik kijk het meisje onderzoekend aan en hoop voor het beste. Als ze me maar niet hebben opgezadeld met een prutser..

Zendé

Vlug spring ik uit de kar en ren weg. De bestuurder roept me nog wat na - het klinkt kwaad - maar ik luister er niet naar en verdwijn om de hoek.
Nu ben ik in het drukkere gedeelte van het dorp. Ik duw mensen aan de kant om erdoor te komen, want ik móét nu naar het afspreek-punt. Ik heb namelijk het akelige gevoel dat dat gevleugelde beest mij moet hebben.
Als ik bij de stallen aankom zie ik niemand staan. Misschien is de rest van mijn bende binnen? Lijkt me sterk, aangezien het daar verschrikkelijk meurt.
Ik slik als ik de deur van een stal open en steek mijn hoofd naar binnen. Niemand. Dit doe ik ook bij andere stallen, maar mijn groepsgenoten zijn nergens te bekennen.
Fronsend draai ik me om en loop het pad weer op. Doelloos begin ik wat rond te dwalen. Af en toe ga ik even een kroeg binnen, want misschien is de bende wel wat gaan zuipen. Maar uiteindelijk besluit ik dat ook maar op te geven.

Snel, red deze man van de haai! ~~~~~~~~^~~\o/~~~~~~

Eleanor Pantheras. ~ Dochter kroegbaas.
Ik droogde de laatste paar borden af die ik vervolgens weer netjes opborg. Vandaag waren we gesloten, maar ik had graag dat alles klaar was voor als we morgen wel weer opengingen. Ik veegde mijn handen schoon en slaakte een tevreden zucht, alles was nu klaar. Ik had de vloer geboend, de afwas gedaan, de ramen gewassen.. En nog velen klusjes die nou eenmaal gedaan moesten worden en waar ik mijn vader niet mee op wou zadelen. Hij was altijd al een goede vader voor me geweest en ik vond dat ik daar wel iets voor terug moest doen. Nu ik klaar was kon ik misschien wel even een wandeling maken, het was één van de simpele dingen die ik toch erg prettig vond om te doen, ik was immers graag buiten. Met een paar snelle stappen stond ik in mijn kamer. Het was niet veel, er stond een door mijn vader zelf in elkaar getimmerd bed en een kleine kast waar ik mijn kleren opborg. Meer had ik eigenlijk ook niet nodig, het was prima zo. Ik pakte mijn borstel uit mijn kast en borstelde mijn haren. Pas toen alle klitten eruit waren stopte ik en borg mijn haarborstel opnieuw op. Ik zag er altijd graag zo verzorgd mogelijk uit, soms leek het me fijn als we wat meer geld hadden.. Het zou het leven wel vergemakkelijken, maar ik wist dat het zou blijven bij de fijne gedachte eraan.
"Vader, ik ben even het dorp in," vertelde ik hem toen ik weer terug was in de kroeg.
"Is goed schat, let je wel op? Je wee-" "Ja vader, ik weet het," onderbrak ik hem met een glimlach. "Ik zal er op tijd zijn om het eten klaar te maken," voegde ik er nog aan toe. Het was niet zozeer dat mijn vader niet kon koken, maar meer dat ik zijn creaties niet zo lekker vond. Erg kieskeurig was ik niet, maar als mijn vader het voor het zeggen had, dan aten we elke dag hetzelfde.
Eenmaal buiten deed ik de deur achter me dicht en liep het dorp in. Er was zoals gewoonlijk veel bedrijvigheid en ik hield alles goed in de gaten. Het zou niet de eerste keer zijn dat iemand overvallen werd. Een zacht briesje streelde mijn huid en voor de tijd van het jaar was het best warm, ik hoorde er verschillende mensen over klagen terwijl ik ze passeerde, ikzelf had er echter geen problemen mee. Ik kwam immers uit Strowgard en daar was iedereen veel ergere hitte gewend.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

[Mag ik Ameline weg sturen?]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Go ahead.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ameline Rose Ermengard - Nichtje van de heer

Traag stond ik op van mijn stoeltje en keek iedereen stuk voor stuk aan.
"Ik denk dat ik hier niet langer nodig ben." Zei ik redelijk zakelijk. "Dus als u me wilt excuseren."
Elegant verliet ik de eetzaal en wandelde rustig het kasteel uit richting de stallen.
Daar stond mijn witte paard geduldig in haar box op me te wachten.
"Hey meisje." Zei ik lief terwijl ik door haar manen woelde."Zin in een ritje?"
Voorzichtig haalde ik haar uit haar box en zadelde haar zelfstandig op, het was normaal mijn taak niet maar aangezien hier niemand anders te bespeuren was, deed ik het zelf maar.
Ik begeleide het witte paard mee naar buiten en zette mijn linker voet in één van de teugels om me vervolgens op het grote paard te hijsen.
Met een laatste blik gaf ik haar de sporen en voor dat ik het echt besefte, was ik er in volle vaart vandoor gegaan.
Mijn zwarte krullen hingen sierlijk achter me aan terwijl ik op het razendsnelle paard reed.
Genietend nam ik de natuur in me op en alles zag er zo veel aangenamer uit dan binnen de kasteelmuren.
In de lucht rook ik de frisse geur van bloemen en besloot om op een grasveld even te stoppen.
Ik bond Liberté, mijn paard vast aan een boom om vervolgens in het grasveld enkele bloemen te plukken.
Toen ik er genoeg had verzameld, zette ik me neer in het groene gras en begon de bloemen aan elkaar te binden tot ik een krans had die groot genoeg was om rond de nek van Liberté te doen.
Toen ik echter weer opstond, was ik tot de conclusie gekomen dat ik niet langer alleen was.
Met een ruk draaide ik me om, om te kijken wie me probeerde te besluipen.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Odette Ledivar - bloesemvrouw
Bij de bakkerij koop ik een klein bolletje, om de bakker vervolgens met mijn gewoonlijke glimlach te bedanken. Deze dag zou perfect kunnen zijn om mensen de klanken van mijn harp te laten horen. Als ik mijn maag heb gevuld, draai ik mezelf om - om vervolgens richting het haremhuis te lopen. De meesten slapen nog, behalve mijn kamergenote Ilsa. Zij is vast en zeker nog bij een man. Ik ben hier ook niet vaak. Deze plek weerspiegeld het slechte beeld van 'onze' wereld, terwijl hij in feiten niets meer is dan een inkomen naar geld. Met een zucht laat ik mijn vingertoppen langs de hals van mijn harp glijden. Hij weerspiegeld dan weer mijn voorliefde voor muziek, de rust en de vrouwelijkheid. Met een lichte glimlach til ik het ding op, om er vervolgens mee naar de velden te lopen. Het is er druk, maar niet overvol zoals het in het dorp is. Eenmaal gesetteld ga ik onder een boom zitten.
De schaduw is erg prettig om de zon te stoppen voor hij mijn lelieblanke huid raakt. Al snel glijden mijn vingertoppen als boter over de snaren, en weerklinkt er een melodie die de leegte lijkt te vullen. Het zachte geklingel brengt een glimlach op mijn gezicht. Het is een slaapliedje dat een Christelijke vrouw ooit voor me speelde op háár harp. En nu zorgt het er voor dat ik het met andere mensen kan delen. Zo nu en dan lopen er enkele vrouwen langs, ze zijn vast op weg naar de hoftuinen. De enkele mannen die langskomen blijven meestal staan, maar als ik hun ogen ontmoet zie ik niets meer dan ellende. Nee, de juiste man die me écht laat lachen ben ik nog niet tegengekomen.

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Waarmee betalen ze eigenlijk?]

Zendé ~ Bandiet

Ik ga even met de rug van mijn hand over mijn voorhoofd om het zweet weg te vegen. Phoe, het is warm. Gelukkig ben ik niet zo zwaar gekleed, maar ik ben al wat mensen tegengekomen met een hele wapenuitrusting aan.
In mijn eentje kan ik ook wel wat mensen overvallen, hoewel het met de bende makkelijker gaat. Mijn blik valt op een meisje dat opgewekt over het pad loopt [Eleanor]. Haar haar is goed verzorgd, vanaf hier kan ik geen klitten zien. Ze ziet er niet heel armoedig uit, of zo. Nu maar hopen dat ze wat geld bij zich heeft.
Ik leun onopvallend tegen een muurtje onder een afdakje en hoop dat het meisje me niet ziet, hier in de schaduw. Ik laat mijn hand rusten op het handvat van mijn scherpe dolk. In een vloeiende beweging kan ik zo toeslaan.

[ bericht aangepast op 7 maart 2012 - 20:05 ]

Snel, red deze man van de haai! ~~~~~~~~^~~\o/~~~~~~

Ze betalen door bijvoorbeeld deel van hun oogst af te staan, herendiensten (dingen doen voor de heer) en sommigen met geld.
Laten we er gewoon brons, zilver en goudstukken van maken om het simpel te maken. Anyone who disagrees?

Esmée Fox. ~ Uitverkorene.
Kon ik maar gedachten lezen, want ik kreeg niet erg veel hoogte van hem. Hij gebaarde naar mijn stoel en ik was blij dat hij er niet te veel poespas van maakte. Ik liep naar mijn stoel en ging weer zitten, waarna ik mijn jurk kort glad streek.
“Wellicht doet u verstandig aan weer te gaan zitten. We zullen later nog uitgebreid de tijd hebben om de trainingen te bespreken. Hoe ervaren bent u al met wapens, als ik vragen mag?” vroeg hij me plots. Wat een stomme vraag, hoe ervaren kon een vrouw met wapens zijn? Vrijwel niet in deze wereld, het was ongehoord dat een vrouw een wapen hanteerde. Er waren natuurlijk uitzonderingen, maar die hadden er dan vast voor moeten knokken. Ik rechtte mijn rug terwijl ik gauw de verschillende opties doornam.
"Wel," begon ik, "heel ervaren wil ik mezelf niet noemen, maar ik kan wel wat," blufte ik, want ik wilde niet voor schut staan door op te biechten dat ik nog nooit een wapen vastgehouden had. Het was overigens niet de eerste keer dat ik blufte en het was tot nu toe altijd goed gekomen. Ik streek een verdwaalde lok haar, vast losgekomen uit één van de vele spelden waarmee Hester mijn haren had vastgezet, achter mijn oor. Eigenlijk wilde ik vragen wat voor training hij in gedachten had, maar ik dacht terug aan zijn eerdere woorden. We zouden inderdaad straks genoeg tijd hebben voor zulk soort zaken, maar er was één vraag die toch op mijn lippen brandde.
"Heer Valenta, als ik zo vrij mag zijn, want voor dier bezit u?" Een basilisk? Nee, daar was hij het niet type voor.. Misschien had hij ook een draak, dat zou wel fijn zijn, dan kon hij me de fijne kneepjes ervan leren. Ik wist er al veel van, maar ik had Wyvern vooral gebruikt om te reizen, niet voor in gevechten of missies. Het zou een hele uitdaging worden, ze kon soms namelijk nogal koppig zijn. Ik hoopte trouwens wel dat ze haar een goede verblijfplaats gegeven hadden. Ze hadden me er de eerste dag van verzekerd dat ze in goede handen zou zijn en ik had eigenlijk de kans niet gehad om tegen te stribbelen. Ach, dat zou wel goed zitten. Thuis had ze ook weinig gehad, ze sliep altijd in de buitenlucht en zocht zelf haar eten, dat zou hier vast anders zijn. Waarschijnlijk werd zij net zo verwend als ikzelf. Over verwennen gesproken, er kwam een man aan met een schaal vol lekkernijen, maar ik had enkel de moet om een paar lekker uitziende broodjes te pakken.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Wat heb ik gemist?
Ik ga het niet allemaal bijlezen, sorry

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Ivar heeft zich voorgesteld aan Jade en andersom.
Esmée aan Miro en andersom.
Ameline is 'm gepeerd en er was ook nog een post over Jeremy..

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Dus niets over mij? :')
Is er iemand in het dorp die het gezelschap van Oliver kan waarderen?

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Nuah, hij zal wel weinig reden hebben de dochter van de kroegbaas aan te spreken lijkt me ;p

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Neuh, Oliver komt wel vaker in het dorp, en kent de mensen dus wel

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[Ik zit er over na te denken om de draak Safrina in te ruilen voor een menselijke rol . Iemand een suggestie?]

I'm finally back, Finally after a Year break