Ik kreeg vandaag van mijn mentoren een boekje/tijdschrift met allerlei informatie over studeren en wat er allemaal bij komt. Dus ook het onderwerp op kamers gaan. Het eerste wat toen in mijn hoofd schoot was, dat is niks voor jou.
Ik bedoel, ik stofzuig mijn kamer, help af en toe mijn ouders in het huishouden maar dat doe ik ook liever niet. Ben blij als ik weet wat er s´avonds op het menu staat en ben ongelovelijk klunzig af en toe.
Daarnaast wie zal ik moeten bellen en smsen als ik mijn sleutels ben kwijt geraakt of ergens heb neer gelegd? Mijn huisgenoten of studiegenoten, ik weet niet of die daar op zullen zitten wachten. Bij wie moet ik mijn beklaag doen als er iets naars is gebeurd? Mijn huisgenoten zijn vast moe of hebben zelf iets meegemaakt waar ze mee zitten of hebben geen zin om naar mij te luisteren. Wie maakt mijn eten? Ikzelf en zo´n ster ben ik daar nou niet in en mijn vader zal het niet waarderen als ik iedere dag met een lieve glimlach thuis kom om te eten. Aan wie moet ik vragen hoe ik mijn fiets moet repareren? Aan mijn huisgenoten of studiegenoten of een fietsenmaker maar mijn vader of mijn moeder weer altijd wel een oplossing.
Nee, het is niet verstandig dat ik op kamers ga. Ik stel me de koude douche al voor, het aangebrande eten, mijn kapotte fiets & misschien wel chagarijnige huisgenoten.
Iemand die het toekomstbeeld van op kamers wonen wel rooskleurig in ziet?
Physics is awesome
.