[RPG] Camp Springwood | 11 - Speeltopics

Regels en waarschuwingen:
- Schelden en 16+ mag
- Gelieve stukjes te schrijven van drie regels of meer
- Respecteer de andere spelers
- Bestuur alleen je eigen karakters





Rollen
Begeleiders:
Patrick Hathaway – Escritura
Hailey Miller - Ludwig
Felix Patterson - Peacekeeper
Cassia Sterling - Escritura

Zaal 1:
Noah Jay Lopez - Ry
Catherine Noah Adams - Rooba
Jade "Skyler" Bright - HurtedHeart
Elske - nikkiemalfoy
Aislyn Paige Valentina - Talisman

Zaal 2:
Sasha Anderson Ripley - Cosette
Matthew Rowan Harris - Ludwig
Alexis Ruby Avery - Ry
Ranaela Maeve Bones - Marethyu
Danny Alex Ryder - AlwaysKlaine

Zaal 3:
Jace Dream Duval - Escritura
Julian Dan Forli - Merwin
Taylor Ferris - Faberyayo
Jayden Jason Bright - HurtedHeart
Raine Yuliane Highfort - xMelodious

Zaal 4:
Maya Dahlia Myra Borisovaena - Mortenson
Bijou Rosine Virgine Mignon Deferière - Mombasa
Annabelle Codnis - xEPONINEx
Quinn del Luna - FreckledEmo

Tijd in de RPG: Dag 3 - Overgang van middag tot avond
Activiteiten:
Jongens: Zwemmen
Meisjes: Kookcursus
Therapy met Cassia en Felix voor wie het nog niet gehad heeft

[ bericht aangepast op 10 april 2012 - 12:32 ]

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Quinn
'Ik snel van mensen houden? Oh nee, echt niet. Het duurt over het algemeen ongeveer een jaar voor ik je vertrouw, twee jaar voor ik je mag, en drie jaar voor ik je echt aardig begin te vinden. Maar jij doet het allemaal in twee dagen,' Zeg ik vrolijk, en knijp speels in haar bil. Om er nog een schepje bovenop te doen bijt ik ook nog even in haar oor en grom zachtjes.

[ bericht aangepast op 9 april 2012 - 20:22 ]

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Mignon

Ik neem nog een hijs van de sigaret en staar naar de witte wolken die de blauwe lucht overnemen. Met mijn vingers teken ik kleine figuurtjes in het zand. Eigenlijk voel ik me eenzaam. Anders eenzaam dan ik in het kamp. Daar was ik eenzaam omdat niemand mij begreep. Tuurlijk ze snapte mij wel maar begrepen me niet. Ik leg mijn armen weer onder mijn hoofd. De irritatie en frustratie begint weer te groeien. Waarom ben ik hier niet goed in? Waarom kan ik niet gewoon normaal zijn? Niet normaal als Cassia bedoeld maar normaal in de zin van sociaal en medelevend. Zachtjes begin ik te zingen maar het kan me niet afleiden zoals het anders altijd doet. Ik draai mezelf op mijn buik en overweeg mijn kansen af. Ik kan hier ook niet voor altijd blijven en zoals ik weet, nummers, namen en wegen; ik onthoudt het niet. Het is al een wonder als ik terug in het kamp kom. Laat staan in de bewoonde wereld. Ik zucht en ga overeind zitten. Maar hier kan ik ook niet blijven zitten. Lopen dus maar. Ik ga op mijn benen staat en voel mijn tatoeage weer scheuren. Het shirt van Aislyn zit onder het bloed. Nogmaals zucht ik. Ik kan er niets anders van maken. Leven is een lijdensweg tot de dood.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Patrick Hathaway
'Ik? Daar ben ik veel te braaf voor.' Halverwege schiet hij in de lach. Sasha is veel dingen en hij is veel veranderd maar braaf zal de jongen nooit zijn. En eigenlijk is dat helemaal niet erg ook. Hij pinkt een traan van het lachen uit zijn felle ogen.
'Maar ik kan vast wel wat verzinnen, dus let maar op.' zegt hij als hij stopt met lachen.
'Oh, dat betwijfel ik voor geen moment, Sasha,' antwoord ik serieus, hoewel de glimlach weer snel terug is. Ik heb me in een lange tijd niet zo licht en, tsja, blij gevoeld. Zelfs met Sasha die zo dicht tegen me aanstaat, met zijn hand op mijn borstkas... Of nou ja, misschien is dat zelfs een deel er van...

Cassia Sterling
'Je doet je best er niet eens voor…' metteen vernauw ik mijn ogen.
'Mijn best niet? ik doe al negentien jaar niets anders dan mijn best!' snauw ik. Oh fijn, nu wéét ze dat ze een gevoelige snaar heeft geraakt.
'okay, best. Ik wilde deze baan niet. dan veranderd mijn mening over jouw soort niet, maar toch.'

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Aislyn Valentina
"Mijn best niet? Ik doe al negentien jaar niets anders dan mijn best!" Snauwt ze opeens, en ik kijk haar snel aan. Ze had haar ogen vernauwt en ik wist nu dat ik een gevoelige snaar had geraakt.
"Okay, best. Ik wilde deze baan niet. dan veranderd mijn mening over jouw soort niet, maar toch." Gelijk vernauw ik mijn ogen ook, míjn sóórt? Ik moet mijn best doen om niet nog een keer te flippen, dus doe ik mijn ogen even rustig dicht en leun voorover om zo even tot rust te komen.
Als het weer een beetje gaat, kijk ik haar aan en doe ik rustig en serieus mijn mond open, maar ik kan het niet laten een beetje medeleven te tonen, "Hebben je ouders je gedwongen dat je dit moest doen? Waarom ben je hier nu dan?" Ik bracht het voorzichtig, aangezien ik bang was dat ze er gelijk mee op zou houden.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Sasha

"Oh, dat betwijfel ik voor geen moment, Sasha," zegt Patrick serieus, maar met de belofte van een kleine glimlach niet veel later waargemaakt wordt. Ik kan niet anders dan hetzelfde doen. Ik zet een stapje dichter naar hem toe, er kan geen hand meer tussen nu. Mijn lippen breng ik naar zijn oor.
"Slim dat je me niet onderschat," fluister ik met een uitdagend glimlachje, hoewel hij dat niet kan zien. Ik blijf nog heel even zo staan en loop dan achterwaarts van hem weg zodat ik terug op mijn bed kan gaan zitten. Mijn glimlach lijkt wel op mijn gezicht gebrand. Ik leg mijn been over mijn knie en begin mijn ondertussen pijnlijk kuit te masseren.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

catherine

''Dan doe ik het goed'' grinnikte ik, en opeens kneep Quinn in mijn bil, om vervolgens in mijn oor te bijten en te grommen. Ik giechelde. ''Hou je gedeist, we zijn in het bos'' zei ik zachtjes, en ik lachte even. Ik drukte een klein kusje op zijn lippen, en vervolgens in zijn nek.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Cassia Sterling
'Hebben je ouders je gedwongen dat je dit moest doen? Waarom ben je hier nu dan?' ik schud mijn hoofd ge:irriteerd en leg het uit.
'In de Sterling familie doe je wat van je verwacht word. Dat is alles. Er zijn geen keuzes. Ik ben hier omdat het moet, omdat ik er vanaf het begin van mijn leven voor opgeleid ben. Er is niets anders dat ik kan.'
Ik val even stil. Er word van me verwacht hier niet over te praten, maar nu is het er al uit. Als moeder of vader hier achter komen...

Patrick Hathaway
voor ik het weet staat Sasha plots tegen me aan, zijn lippen bij mijn oor, waardoor ik zijn ademhaling tegen mijn huid voel. Het engste is dat ik kippenvel heb.
'Slim dat je me niet onderschat.' Dan verdwijnt hij weer, gaat op het bed zitten en masseert zijn kuit.
Doe normaal, Patrick. Mijn ademhaling is zelfs een beetje oneven nu. Ik ga op de rand van het bed zitten, maar niet te dichtbij, want op het moment vertrouw ik mezelf niet zo.
'Voelt het al wat beter?' vraag ik.

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Aislyn
Ze schud haar hoofd wel, maar ik ben al blij dat ze het uitlegt.
“In de Sterling familie doe je wat van je verwacht word. Dat is alles. Er zijn geen keuzes. Ik ben hier omdat het moet, omdat ik er vanaf het begin van mijn leven voor opgeleid ben. Er is niets anders dat ik kan.” Dan is ze stil, dodelijk stil. En ik denk na over wat ik net gehoord heb.
“Er is altijd een keuze, Cassia,” Zeg ik zachter dan normaal, omdat ik bang ben dat ik wat fout zeg en dat ze haar ‘oude zelf’ weer wordt die me uit de kamer gooit of afsnauwt dat het mij niets aangaat. “Simpelweg omdat jij die keuze zelf kunt maken, maar als jij dit niet laat zien en merken, kunnen anderen er verder niets mee. Als je dit aangepraat wordt, dat je dit werk moet doen en dat op hetzelfde geslacht vallen abnormaal is, dan ga je er langzaam maar zeker in geloven…” Ga ik verder met mijn gedachtes te spreken. “Wat wil je zelf doen, waar verlang je naar?” Komt er opeens emotioneel, maar erg serieus uit mijn mond – ik doe mijn best om haar te snappen, om haar advies te geven, nu moet zij zich alleen nog open stellen…

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Sasha

Patje blijft even staan en komt dan weer naast me zitten, iets te ver naar mijn zin.
"Voelt het al wat beter?"
Het valt me op dat dit de tweede keer op korte tijd is dat hij me dit vraagt. Hij lijkt echt bezorgd.
"De kramp is weg, maar nu doet die verrekte spier pijn," antwoord ik. "Ben je naast dokter toevallig ook masseur?" lach ik.
Ik wacht niet op een antwoord en ga anders zitten. Eén been leg ik gestrekt op mijn bed, mijn andere voet zet ik op Patricks bovenbenen zodat hij makkelijker bij mijn kuit kan. Ik slik even als ik besef dat hij hierdoor nu tussen mijn benen zit, maar gelukkig zit ik met mijn kruis nog een eindje bij hem vandaan.
"Anders wil ik wel even proefkonijn spelen en je vertellen wat je ervan bakt," verklaar ik.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

url=http://29.media.tumblr.com/tumblr_m1ep5maYLj1rr0twbo1_500.gif]If Sasha were a girl[/url

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Quinn
'En dus?' vraag ik haar, mijn stem laag en sexy, 'Ik ben altíjd in het bos,' Ze kust me in mijn nek, en ik maak een spinnend geluidje, waarna ik mijn wang langs die van haar vlei, alsof ik haar een kopje geef. Ik hou van rollenspelletjes.

[ bericht aangepast op 9 april 2012 - 20:55 ]

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Catherine

Ik grinnikte. We zaten aardig diep in het bos, de kans dat er toevallig een begeleider langskwam, was klein. Een kusje werd langzaam een zuigzoen, en er ontstond een rode plek in zijn nek. ''Het bos is ook wel een keertje wat anders, hm?'' lachte ik.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[They're a gay and male version of Hercules and Megara! Head canon accepted.]

Cassia Sterling
Er is altijd een keuze? Ze heeft duidelijk een heel andere familie dan ik. Ik schud verslagen mijn hoofd. Er is geen keuze.
'er is geen keuze. Niet voor mij, en nu ook niet voor jou. Ik ken de waarheid, Aislyn. jij moet die ook maar accepteren.'
Dom wicht. ik heb de energie niet eens om tegen haar te schreeuwen en leun vermoeid tegen de achterkant van de stoel aan.

Patrick Hathaway
Voor ik de kans heb antwoord te geven, legt de jongen zijn been op mijn boven benen. Alle grenzen die tussen leider en kampeerder behoren te bestaan zijn toch allang de deur uit bij ons. Ik weet niet of eht goed os slecht is dat het masseren van pijnlijke spieren bij mijn EHBO training zat...
Langzaam pak ik zijn onderbeen vast en begin deze te masseren. Langzaam, soms net ietjes steviger, soms iets minder druk dan voorheen of soms juist wat meer.
'zeg het me als ik je pijn doe,' waarschuw ik hem met een glimlach, hopend dat hij neit merk dat ik hier nerveus van word. Het is namelijk wel een beetje... intiem, zo.

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Quinn
'Wij zijn zo orgineel. Eerst een piano, dan het bossssssmhhhhhhh..,' Ik gooide haar om, zodat ik bovenop haar lag. 'Miauw,' zei ik zachtjes in haar oor en ik likte over haar wang, een likje werd een kusje, dat van haar oor naar haar sleutelbeen ging. Toen ik zei dat we het pianoding nog eens over moesten doen verwachtte ik niet dat dat al zo snel zou zijn, maar om eerlijk te zijn vond ik het ook helemaal niet erg.

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Mignon

Ik sta op en loop de berg af naar beneden. Elke boom komt me bekend voor. Om niet in paniek te raken begin ik zachtjes tegen mezelf te mompelen. Het zijn precies dezelfde geruststellende woorden als vanochtend. Zachtjes bijt ik op mijn lip. Voor mijn gevoel loop ik al eeuwen rondjes. Het is ook echt een aanraden om als iemand met geen oriëntatie alleen een onbekend bos in te lopen. IK haal een hand door mijn haar en plof op de zoveelste steen die ik tegen kom. De geruststellende woorden hebben geen effect meer op mijn emoties. De woede is allang weg, wat over is gebleven is verdriet, leegte en paniek. Heel veel paniek. Ook angst is een factor waar ik mee om zal moeten gaan. Ik heb me nog nooit zo lang zo angstig gevoeld. Het sluit me op tussen vier muren met een claustrofobisch gevoel. Ik laat mijn ogen over het gebied glijden als ik een herkenningspunt zie: Water. En water gaat naar een meer. En wat kan je bij een meer vinden? Mensen dus het kamp. Iets te enthousiast spring ik op en sleep ik mijn tas achter me aan. De sneetjes springen weer open maar het maakt me niets uit. De angst is verdreven want Mignon komt terug.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."