• © Copyright Dracy
    ________________________________________________________________________
    "Het nieuwe jaar is net begonnen, er komen veel nieuwelingen op St.joseph School."

    Dit is het verhaal:

    "Je bent nieuw(of al bekend) op de school en je hebt gehoord over een Glee club, en zanggroep van de school. Het lijkt je wel wat, alleen je denkt dat áls je erbij zou gaan, je buitengesloten word. Je besluit om eens te gaan kijken hoe het is."
    [Je kiest zelf of je Personage bij Glee club komt, je hebt vrijheid om dat te doen.]
    ________________________________________________________________________
    Regels:
    - Het liefste iets meer dan één regeltje schrijven.
    - Niemand doet of zijn of haar personage perfect is.[Beslis niet wat andere doen.]
    - Ruzie mag, maar hou het wel reëel.
    - Pesten mag, tot een bepaalde hoogte.
    - We houden ons aan de verhaallijn, natuurlijk mag je er
    iets vanaf wijken, maar hou het wel zo dat je personage
    er weer makkelijk mee in kan gaan.
    - Max 4 Personages P.P
    - Verkering mag, maar alleen als de ander het ook wil.
    [Dwingen word niet geaccepteerd, alleen als het is afgesproken met elkaar, maar meld dat wel even aan Dracy.]
    - Houd je aan de regels. _______________________________________________________________________
    -Wil je solliciteren? Kan altijd.
    ________________________________________________________________________- Als je iets te zeggen hebt wat niet RPG bedoeld in ga dan praten met [] {} () Dan is het niet verwarrend.
    _______________________________________________________________________
    Als Pavarotti niet online is en het topic is vol. Mag je een nieuwe vragen aan Rajah of aan MisPattinson. .


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Jeremy

    "Dan kunnen we beter iedereen maar inlichten als het echt zo slecht is."
    "Of ik kan zwijgen en verdwijnen in de vergetelheid."
    Ik leg mijn armen om haar heen en druk kusjes in haar hals.
    "Dat idee lijkt me beter. Ik zing thuis wel eens voor je."


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    [Ik ben even weg.]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    [Ik ben ook weg (:]


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Arion

    "Ach, ik heb nog twee dagen. Wat als ze me daar wil houden?"
    Ik plof naast haar neer op een stoel en leg mijn hand op haar knie terwijl ik haar geruststellend aankijk. Er verschijnt een klein lachje op mijn lippen.
    "Nou, dan krijgt Nashville, Tennessee er een geweldige hockeyspeler bij," antwoord ik zacht.
    Terwijl het nog kan, druk ik mijn lippen zachtjes op de hare.

    Charlotte

    "Dat is niet eerlijk. Je mag me niet pakken op mijn tieten."
    Ik moet lachen als hij zijn handen op zijn borst legt. Hij heeft plots iets weg van Kyle. Ik twijfel er niet aan om de joint weer van hem aan te nemen als hij die voor mijn neus houdt.
    "Word je groot en sterk van."
    Ik neem een flinke haal en voel me steeds lichter in mijn hoofd worden. Jammer, nog steeds geen roze olifantjes.
    "En vrolijk ook," lach ik terwijl ik het ding terug aan hem geef. "Hoeveel moet ik je trouwens?"
    Als ik het goed heb zijn die dingen niet al te goedkoop. En ik ben niet van plan hem de rest alleen op te laten roken.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Nou, dan krijgt Nashville, Tennessee er een geweldige hockeyspeler bij."
    Ik grinnik zacht en kus hem teder terug.
    "Alles achterlaten? Je bent niet goed wijs."
    Ik leun tegen hem aan en zucht.
    "Ik vind er wel iets op, denk ik."


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Donna

    "Of ik kan zwijgen en verdwijnen in de vergetelheid. Dat idee lijkt me beter. Ik zing thuis wel eens voor je."
    Ik giechel zachtjes.
    "Ga je terug krabbelen?"
    Ik druk zachtjes een kusje op zijn lippen.

    Michael

    "En vrolijk ook. Hoeveel moet ik je trouwens?"
    Lachend neem ik nog een hijs.
    "Geniet er nou maar gewoon van."
    Ik sla mijn arm rond haar schouder en laat de rook via mijn mond ontsnappen. Ik ga weer iets rechterop zitten en neem nogmaals een hijs waarna ik hem weer aan haar aanbiedt. Dit valt me eigenlijk weer van haar mee. Eerlijk gezegd had ik gedacht dat ze hem zou weigeren en een preek zou houden hoe slecht dit wel niet voor me zal zijn.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Arion

    "Alles achterlaten? Je bent niet goed wijs. Ik vind er wel iets op, denk ik."
    Ik haal mijn schouders op en kijk haar in de ogen.
    "Ik zou het doen... Voor jou," zeg ik rustig. "Al zou ik wel mijn hele gezin meesleuren," voeg ik er met een klein lachje aan toe.
    Ik neem haar hand in de mijne en wrijf er zachtjes over met mijn duim.

    Charlotte

    "Geniet er nou maar gewoon van."
    Mijn hart gaat een beetje sneller slaan als hij een arm om mijn schouder legt. Meteen geef ik mezelf een standje. Dat komt gewoon door die joint, meer niet.
    "Nou, probeer me maar tegen te houden," lach ik terwijl ik het ding weer van hem overneem. Als ik nog een trek neem, gaat er een vreemd tintelend gevoel door mijn hele lichaam. Ik sla mijn benen over elkaar en zak een beetje onderuit. Ik moet even lachen als ik me inbeeldt hoe Mary hierop zou reageren.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Michael

    "Nou, probeer me maar tegen te houden."
    Lachend rek ik me uit en stop ik mijn handen in mijn zakken. Met een grijns kijk ik hoe ze een trek neemt van de joint. Hoe snel men zich over zijn principes zet is wonderbaarlijk. Ik hoor haar in haar zelf al lachen. Ja, de eerste keer. Mijn ellebogen laat ik op mijn bovenbenen steunen en mijn hoofd op mijn handen.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Charlotte

    Ik sluit mijn ogen. Het voelt alsof mijn hersenen op wolkjes drijven. Voorzichtig laat ik mijn hoofd tegen de muur rusten. Ik begin een willekeurig liedje te neurieën dat plots in me opkomt. Pas wanneer ik besef dat het Womanizer is, hou ik op.
    "Sorry," mompel ik met een hoog stemmetje, al vraag ik me af of hij wel weet waarom ik me verontschuldig. Hij herinnert het zich vast ook niet meer. Nu ik erover nadenk, hebben we het toen gewoon compleet verkeerd aangepakt. We kenden elkaar amper, en het is niet echt een goede start als je iemand vrijwel meteen de kleren van het lijf rukt. Natuurlijk moest het fout gaan. Tijd om droevig te worden heb ik niet, want de wolkjes nemen de gedachten mee.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Michael

    Het liedje wat ze neuriet herken ik maar al te goed. Grijnzend draai ik mijn hoofd om.
    "Sorry."
    Er speelt zich een klein lachje op mijn gezicht.
    "Is dit een subtiele hint?" vraag ik. "Want dat is die binnen gekomen."
    Ik ga weer netjes rechtop zitten en laat de joint bij haar.
    "Ik weet niet hoe ik me voorheen gedroeg maar als dat de manier waarop was ben ik niet van plan om dat door te zetten. Ik wil echt mezelf zijn nu. Geen spelletjes, geen gedoe, gewoon hoe ik echt ben. Met of zonder vrouwen. Het maakt me niet uit."


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Charlotte

    "Is dit een subtiele hint? Want dat is die binnen gekomen. Ik weet niet hoe ik me voorheen gedroeg maar als dat de manier waarop was ben ik niet van plan om dat door te zetten. Ik wil echt mezelf zijn nu. Geen spelletjes, geen gedoe, gewoon hoe ik echt ben. Met of zonder vrouwen. Het maakt me niet uit."
    Ik open mijn ogen en kijk hem aan. Even moet ik lachen, maar dat heb ik snel weer onder controle. Ik schud zachtjes mijn hoofd.
    "Dat was geen hint," zeg ik kalm. "Eerder een herinnering."
    Er verschijnt een lichte glimlach op mijn lippen. Misschien maar goed dat deze Michael niet dezelfde is als vroeger. Ik vind deze versie een pak aangenamer.
    "En dat is..." Ik frons mijn wenkbrauwen terwijl ik er maar geen woord voor kan verzinnen. "Dat is mooi," blijkt uiteindelijk het beste te zijn dat in me opkomt. Ik kijk naar het kruisje om mijn nek en haal het kettinkje om mijn nek vandaan om het vervolgens in mijn tas te stoppen. "Je hoeft inderdaad niemand anders te zijn."
    Ik steek de joint terug naar hem uit.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Michael

    "Dat was geen hint. Eerder een herinnering. "En dat is...Dat is mooi."
    Ik volg met mijn ogen hoe ze haar kettinkje afdoet en in haar tas stopt.
    "Je hoeft inderdaad niemand anders te zijn."
    Ik knik zachtjes.
    "Van wie was je dan?" vraag ik nieuwsgierig waarna ik de joint weiger.
    "Het lijkt me trouwens ook verstandiger als ik daarmee stop. Die dingen werken namelijk niet mee met wat ik wil."
    Lachend kijk ik haar aan.
    "En van wie was dat kettinkje wat ik van jou had?"


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Charlotte

    "Van wie was je dan? Het lijkt me trouwens ook verstandiger als ik daarmee stop. Die dingen werken namelijk niet mee met wat ik wil. En van wie was dat kettinkje wat ik van jou had?"
    Ik haal mijn schouders op en neem met een klein lachje nog een trekje als hij de joint weigert.
    "Hoe bedoel je van wie was ik?" vraag ik niet-begrijpend. Van wie was ik? Van niemand, dat besefte ik alleen zelf niet. "En dat kettinkje is van mijn moeder," vertel ik rustig. Ik zucht zachtjes.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Michael

    "Hoe bedoel je van wie was ik? En dat kettinkje is van mijn moeder."
    Ik knik zachtjes en haal een hand door mijn haren.
    "En ze wil dat kettinkje niet terug?" vraag ik even nieuwsgierig als daarnet. Ergens weet ik dat deze vraag niet heel tactisch is maar de nieuwsgierigheid neemt me over. Niet letterlijk maar ik wil gewoon weten wat voor meisje ze is. Er was namelijk ooit een tijd dat ik blij met haar was, gelukkig.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Charlotte

    "En ze wil dat kettinkje niet terug?"
    Ik kijk hem voorzichtig aan. De nieuwsgierige blik op zijn gezicht is best schattig. Maar tegelijk is het verschrikkelijk om nogmaals bevestigd te krijgen dat hij zich niks meer herinnert. Ik schud opnieuw mijn hoofd.
    "Nee, daar heeft ze niet zoveel meer aan," zeg ik stilletjes terwijl ik een hand door mijn haren haal. Het is vreemd, ik mis nog steeds een stuk maar toch voel ik telkens een opluchting dat die krullen weg zijn. "Ik ben- Ehm. Mijn ouders zijn omgekomen in ongeluk," besluit ik maar met de deur in huis te vallen.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.