Hoewel ik er heel eerlijk gezegd geen traan om heb gelaten, vond ik het wel een hele zware klap om te horen. Mijn oma heeft al zo lang als mijn geheugen strekt last van zware suikerziekte. Ze slikt vele medicijnen en moet daarbij ook insuline inspuiten. Ook is ze hartpatiënte, heeft ze last van Jicht en menig andere (kleinere) dingen. Dit is eigenlijk allemaal gekomen na het overlijden van mijn tante, haar jongste dochter.
Gister kregen we dus het nieuws dat mijn oma's grote teen zeer waarschijnlijk geamputeerd moet worden, terwijl de vrouw al richting de 80 gaat onderhand. Wat dus ook waarschijnlijk revalidatie betekent. Je tweede teen naast de grote kan dezelfde rol van je grote teen wel overnemen en even groot worden zelfs, maar dat betekent (en zeker op oma's leeftijd) toch heel wat oefening om het weer terug te krijgen. Je evenwicht zit er tenslotte ook grotendeels in.
Ik vind dat best heftig. Eigenlijk maakt het me zelfs een beetje 'bang', omdat mijn vader ook diabeet is, mijn overleden tante ook en het vaker en langer in de familie voorkomt. Voor mij is de kans later ook redelijk groot dat ik het ook krijg. (no_chears)
Til hug og blod.
en mijn moeder vertoont ook nog geen verschijnselen :W. En huidkanker ,maar daar word mijn vader en mijn broer een beetje screwed mee :W. De enige kwaal dat ik momenteel ooit erf is dat ik ingezakte voeten heb en daardoor naar binnen loop ,maar dat heb ik verholpen door gewoon met mijn eigen discipline op de andere kant te lopen (en niemand dacht dat het mij zou lukken -.-)
. Maar ja, ooit zal ik er ook weleens aan moeten geloven. Het is gewoon een rotziekte, zolang je er controle op heb kun je er prima meeleven, maar op latere leeftijd wordt het toch heftiger.
