• TOPIC 1

    Regels:

    x Je mag voor anderen een beetje zeggen wat ze doen (DAARBIJ NIET: karakter veranderen, situatie veranderen, of andere recente dingen)
    x 16+ is toegestaan
    x Niet schelden (behalve als het je personage tegen een andere is xd)

    Dagroutine:

    - Opstaan (uiterlijk tot 12 uur)
    - Chillen en doen wat je wilt
    - Gezamelijk ontbijt (of brunch, hangt ervan af)
    - Vrij rijden [11.30 tot 12.30]
    - OF les krijgen, OF les geven aan beginners of kleintjes [1 tot 3]
    - Tussendoor kun je altijd lunchen (is niet gezamelijk)
    - Vrije tijd [3 tot 4.30]
    - Les geven aan jongeren (die al goed zijn) [5 tot 7]
    - Dinnertime [7.30 tot 8]
    - Vrije tijd [geen limiet (geen tijd dat iedereen binnen moet zijn, dat is vrij)]

    Wel aan John melden als je niet voor 12 uur terug bent en buiten hangt s' nachts een lijst (naam aftekenen als je terug bent) zodat we s' ochtends weten dat je terug bent.

    [ bericht aangepast op 30 mei 2012 - 16:08 ]


    how dare you speak of grace

    (misschien ben ik vanavond nog online, ik ga naar almere :()


    "Find peace in who and what you are." — Saphira

    Liv:


    Toen we terug waren zette ik Blaze zo snel mogelijk terug. "Het was heel leuk. Bye." Zei ik nog tegen Emily en draaide me om. Zo snel al ik kon liep ik weg. Het eerste stukje trok ik een sprintje. Eenmaal bij mijn kamer trok ik een oud mandje onder mijn bed vandaan. '2 julie 2007, Tif is geraakt door een bus'. Staat er in grote sierlijke letters. Dat was het laatste wat er stond. Ik pakte een pen en schreef: '(Welke datum is het....), ik ben verlieft op Emily.'


    We've lived in the shadows for far too long.

    Emily
    Eenmaal terug op het internaat was Liv weer heel snel weg, hij zette met een vaart zijn paard weg en beende snel weg. Ik zuchtte en zette Mason ook na een tijdje weg. Ik gaf Mason nog snel een wortel en liep met grote passen naar mijn kamer waar ik me uitkleed en meteen onder de douche spring. Waarom had ik hem ook gezoend ik had hem vast afgeschikt, ik leg mijn hand tegen mijn mond aan en probeer om tranen te bedwingen.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    David

    "Dus, door het koken is de brand gekomen? Hoe komt dat?"
    Vraag ik voorzichtig en wrijf even over zijn rug.
    Ik vind het erg voor hem. Echt erg.
    Ik doe mijn arm om hem heen.


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Liv:


    Ik ga het haar vertellen. Nee, straks vindt ze het raar. Ik vertel het haar later, maar dan kan ze het nog steeds raar vinden. Zo ging dat altijd, mijn gedachte namen me over. "Waarom kan het nou niet een keertje goed gaan." Zeg ik eigenlijk best wel tegen mezelf. Ik wist het niet. Een jongen met een dagboek en een boekje voor belangerijke gebeurtenissen, oke. Maar een jongen die na een week al zijn herrineringen verloor en weer dacht dat het 2006 was. Nee, gewoon nee.

    [ bericht aangepast op 3 juni 2012 - 12:45 ]


    We've lived in the shadows for far too long.

    Emily
    Ik zette de douche uit en droogde mezelf af, ik liep naar mijn kledingkast en besloot om maar gewoon een joggingbroek weer aan te trekken ik had er niet echt zin in om iets anders aan te trekken. Ik laat mezelf op mijn bed vallen en trek mijn kussen tegen me aan en probeerde om over niks na te denken.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Liv:


    Twijfelend sta ik voor haar deur. Ik ga dit doen. Zeg ik tegen mezel en hef mijn hand op om op de deur te kloppen. Nee, ik kan het beter niet doen. Ik wou weg lopen, maar iets hield me tegen. Ik kon hier dus niet tegen, dat twijfel gedoe. Ik zuchtte. Nog even liep ik heen en weer. Wel doen,niet doen,wel doen, niet doen.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Emily
    Ik draaide op mijn rug en keek naar het plafond voordat ik ik opstond en naar mijn raam liep waar er nog meer mensen bezig met hun paarden waren. Wat was ik ook stom bezig dacht ik tegen mezelf, mijn maag rommelde oh ja ik had helemaal niks meer gegeten sinds dat ene broodje bij het ontbijt. Ik loop naar mijn deur "Nou dan maar eens wat eten" mompel ik tegen mezelf.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Liv:

    ik ging tegen haar deur aanzitten. Ik pakte mijn telefoon en sms'te mijn moeder. Ik had tijd nodig om na te denken of ik het ging vertellen. Ik wou niet dat te veel mensen het wisten. Ik zuchtte. En bleef zitten.


    (Ik ga naar een vriendin. Maar ben over een uurtje wel weer online)


    We've lived in the shadows for far too long.

    Emily
    Ik trek mijn deur open en zie dat Liv achterover valt, ik maak een klein sprongetje "Holy.....Liv" schreeuw ik zo'n beetje. ik doe een stap naar achter "Omg ik schrok me dood" zeg ik dan maar.

    *Is goed c:*


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Liv:

    "Ja, ik dacht... uh." Ik wist niet wat ik dacht. "Ik wil wel even mijn excuses aanbieden." Zeg ik. En kijk naar mijn voeten, voor zover dat mogelijk was. "Het spijt me."


    We've lived in the shadows for far too long.

    Emily
    Ik kijk naar hem "Ja, ik dacht... uh." mommepeld hij "Ik wil wel even mijn excuses aanbieden." "Het spijt me." zegt hij uiteindelijk. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen en kijk eventjes naar de deur en dan weer terug naar hem. "Uhm ok maakt niet uit ik bedoel het spijt mij ook" zeg ik "gaat het wel" vraag ik hem en steek mijn hand uit om hem omhoog te trekken.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Liv:

    Ze steekt haar hand uit en dankbaar neem ik die aan. "Waarom zeg jij sorry?" Vraag ik verward en keek haar even aan. "Ik ben degene die wegrende." Ik slikte even. "Jij heb helemaal niks fout gedaan."


    We've lived in the shadows for far too long.

    Emily
    "Ik..ik weet het niet" zeg ik en kijk hem even aan...
    "Maar waarom zat je tegen mijn deur aan" vraag ik en wijs naar de deur, "Je mag ook aan deze kant van de deur zitten hoor" zeg ik met een klein glimlachje, Emily waar ben je mee bezig... ik kijk weg en leg mijn hand tegen mijn nek en sluit mijn ogen even.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Liv:

    "Ja, ik weet niet." Zeg ik zachtjes. "Er is gewoon iets dat je moet weten voordat je... ja besluit verliefd op mij te zijn." Ik tik zachtje met mijn vingers in me nek. Ook een nare gewoonte en kijk haar zenuwachtig aan.


    We've lived in the shadows for far too long.