• TOPIC 1

    Regels:

    x Je mag voor anderen een beetje zeggen wat ze doen (DAARBIJ NIET: karakter veranderen, situatie veranderen, of andere recente dingen)
    x 16+ is toegestaan
    x Niet schelden (behalve als het je personage tegen een andere is xd)

    Dagroutine:

    - Opstaan (uiterlijk tot 12 uur)
    - Chillen en doen wat je wilt
    - Gezamelijk ontbijt (of brunch, hangt ervan af)
    - Vrij rijden [11.30 tot 12.30]
    - OF les krijgen, OF les geven aan beginners of kleintjes [1 tot 3]
    - Tussendoor kun je altijd lunchen (is niet gezamelijk)
    - Vrije tijd [3 tot 4.30]
    - Les geven aan jongeren (die al goed zijn) [5 tot 7]
    - Dinnertime [7.30 tot 8]
    - Vrije tijd [geen limiet (geen tijd dat iedereen binnen moet zijn, dat is vrij)]

    Wel aan John melden als je niet voor 12 uur terug bent en buiten hangt s' nachts een lijst (naam aftekenen als je terug bent) zodat we s' ochtends weten dat je terug bent.

    [ bericht aangepast op 30 mei 2012 - 16:08 ]


    how dare you speak of grace

    Emily
    "Er is gewoon iets dat je moet weten voordat je... ja besluit verliefd op mij te zijn." zegt hij ik kijk hem een beetje ongemakkelijk aan ja zulke dingen besluit je ook denk ik mezelf, hij kijkt me zenuwachtig aan "Ok" zeg ik maar "Wat is er" vraag ik hem maar "Wil je binnenkomen" zeg ik er nog achteraan.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Liv:

    "Nee, ik sta goed." Zeg ik en pak het schriftje. "In 2006 ben ik gevallen." Begin ik mijn verhaal. "En toen ik uit het zieken huis kwam was er niks aan de hand" Ik kijk even uit het raam, was dit wel een goed idee? "Elke zeven dagen, woensdags, verlies ik mijn geheugen en begin weer overnieuw. Dus elke woensdag sta ik op, met de gedachte dat het 2006 is."


    We've lived in the shadows for far too long.

    Emily
    Ik kijk hem aan, volgens mij begreep ik het niet "Dus uhh je herinnert je niet meer wat er in die week gebeurd is" ik stamelde maar wat ik had echt geen idee wat ik moest zeggen...


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Liv:

    "Nee, ik herriner me vorige week niet, of die week daarvoor, of die daarvoor. Voor mij is het gewoon 2006." Leg ik uit en kijk naar mijn schoenen. "Over 5 dagen ben je niks meer dan een naam, met een bijbehorend verhaal in een boekje....."


    We've lived in the shadows for far too long.

    Emily
    Ik probeer rustig door te ademen en wend mijn blik af naar de grond, hoewel hij er niks aan kan doen, doen zijn woorden toch pijn over een week ben ik maar gewoon weer iemand. Ik laat snel een blik over hem glijden "I..ik..uhmm" is het enige wat ik over mijn lippen voel. "Dus..dat gaat nooit meer weg" vraag ik hem rustig, maar ik had echt de neiging om weg te rennen, weer terug naar huis, naar mijn vader en vrienden. Wat een geweldige nieuwe ervaring hoor pap denk ik. Ik weet het allemaal niet meer en ik weet gewoon dat mijn blik nu verdrietig staat.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    [Arme Emily]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    *:'c*


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Liv:

    Ik schud mijn hoofd even en zucht. "Er is een kans dat het ooit weg gaat. Ik onthou de herrineringen tegenwoordig wel vaag, maar we moeten er niet teveel van denken." Zeg ik en hal mijn schouders op. "Ik schrijf zoveel mogelijk op, zodat ik dingen onthoud." Probeer ik.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Emily
    Ik loop snel naar mijn nachtkastje en klem mijn Iphone in mijn hand, ik loop terug naar Liv. "Ik moet echt weg" zeg ik met een trillende stem en loop langs hem en trek de deur dicht. Ik voel een traan over mijn wang rollen "Maar over een paar dagen ken je me toch niet meer toch" ik loop weg en vraag me af wat ik moet doen.

    [ bericht aangepast op 3 juni 2012 - 17:02 ]


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Liv:


    Ik knik. Ik had het niet moeten vertellen. Langzaam loop ik naar de eetzaal en ga zitten. Ik had geen honger, had geen idee hoe laat het was, maar ja. Ik pakte mijn boek weer en begon een samenvatting te schrijven. Anders onthield ik het natuurlijk niet. Na, een tijdje plak ik het in mijn schriftje. Zo weer een nieuwe herinnering. Ik plakte een foto van Emily ernaast en schreef haar naam eronder. Har moest ik onthouden.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Emily
    Ik ren naar Mason toe en sla mijn armen om me heen en ik voel meerdere tranen over mijn gezicht vloeien, "Mason waarom kan je niet praten" fluister ik hem en liet mezelf vallen in het stro. Ik pak mijn Iphone en toets het nummer van mijn vader in, na een paar keer een biep te horen, hoor ik dan toch mijn vaders vrolijke zware stem. "Heey pap met Em" zeg ik en veeg mijn tranen weg. "Pap ik wil weg" fluister ik en wacht op mijn vaders reactie "Maar Emmie dan kan echt niet ik ben in Japan en ik dacht dat je het leuk vond daar." zegt hij, natuurlijk kan het niet je hebt het altijd te druk voor mij denk ik, zonder afscheid te nemen druk ik hem weg en zie dat Mason gaat liggen. "Ik hou van je" zeg ik en kruip tegen hem aan.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Valerie
    Live komt me vertellen dat hij gaat zwemmen met Emily, ik knik naar hem, er is iets aan het opbloeien ruisen die twee. Een glimlachje speelt om mijn lippen. Dan pak ik een briefje en begin te schrijven.
    "ik ben alvast gaan rijden, ik neem het noordelijk pad en volg de rivier, ik ga picknicken bij ze open plek die je halverwege tegen komt
    Xx Valerie"
    Ik hang het briefje aan Duchessa stal, pak wat eten uit de keuken, doe Pirates hoofdstel in en vertrek.


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

    Emily
    Ik haal mijn hoofd van Mason zijn hals af en kijk hem nog even aan "Bedankt mannetje" zeg ik en loop uit zijn stal. Met langzame passen loop ik weer terug naar het huis en zie Liv aan de tafel van de keuken zitten. Ik zou nu naar mijn kamer kunnen lopen of ergens bij hem. Ik vond hem nog steeds leuk dacht ik bij mezelf maar wat als hij me vergeet.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

    Liv:

    Morgen was het woensdag, morgen zou ik haar eigenlijk weer vergeten. Ik zucht even, wat nou als ik memobriejes opplak? En ze staat in mijn dagboek. Dan zou ik haar toch wel onthouden. ik nam een broodje. Eigenlijk had ik geen honger, maar ja. Ik moest toch wat eten voor mijn avondeten.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Emily
    Ik besluit om toch maar naar Liv te gaan ik loop zijn richting in en ga naast hem staan "Wanneer vergeet je me weer" fluister ik hem.


    “ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.