• Het is weer tijd voor de Honger Spelen!
    Ook dit jaar lijkt het weer normaal, maar de arena is niet wat het lijkt..
    Het zit vol met vallen..
    Valluiken, takken die zomaar verdwijnen en ga zo maar door!
    Kan jij dit winnen?




    De arena:

    1. Een grote zandvlakte, met in het midden de hoorn.
    Dit is de enige hete plek in de arena, de temperatuur is hier 37 graden.

    2. Ongeveer de helft van de arena bestaat uit rotsen, hierin zitten ook grotten. Maar kijk uit. Er vallen stenen, en er zijn verborgen valluiken.

    3. Een hoge berg met op de top een meer. Uit dit meer stromen allemaal kleine riviertjes. Door het rotsengebied of de jungle naar het grote meer. Het meer op de top is koud water.

    4. De jungle, een groot gebed vol planten en bomen. Het is niet even makkelijk als het lijkt om je te kunnen verschuilen. Als je klimt kan je vallen door takken die verdwijnen. Het zit hier ook vol met dieren. Zoals trackerjackers en Jabberjays. Er zijn hele kleine meertjes, en sommigen zijn giftig. Je krijgt waanbeelden en sterft uiteindelijk door de vergiftiging.

    5. Een groot meer, helemaal achterin de jungle. Er is niks om je bij te verschuilen, het is helemaal openbaar. Dit is warm water.

    District 1:
    m/v

    District 2:
    m/v

    District 3:
    m/v

    District 4:
    g/v

    District 5:
    m/v

    District 6:
    m/v

    District 7:
    m/v

    District 8:
    m/v

    District 9:
    m/v

    District 10:
    m/v

    District 11:
    m/v

    District 12:
    m/v

    Story
    Inschrijven kan altijd!

    Regels:
    •Langer dan 4 dagen niet actief = dood
    •Max. 2 tributen. Maar één moet er da snel sterven
    •Dood of verwond alleen met toestemming
    •Je krijgt niet de hele tijd parachuutjes
    •Als je nooit gewond raakt sturen de spelmakers wat op je af
    •OOC met haakjes!

    [ bericht aangepast op 11 juni 2012 - 21:39 ]


    El Diablo.

    (En de rest van het bondgenootschap zit nog op de berg?)


    Happy Birthday my Potter!

    [Jup]


    El Diablo.

    Catlyn Grayne

    Ik wordt wakker van de vreselijke pijn in mijn schouder. Op zich is het überhaupt al een wonder dat ik heb kunnen slapen met deze pijn, maar het zal wel door de vermoeidheid en de natuurlijke pijnstillers van het menselijk lichaam zijn gekomen.
    Als ik om mij heen kijk, merk ik dat Damon mist. Hoelang hij al weg is, weet ik niet. Maar ja, het is Damon. Die kan goed voor zichzelf zorgen. Hij is een sterke beroeps en hij zal zonder twijfelen de mensen vermoorden die zijn win kans in de weg staan. Daar hoor ik natuurlijk ook bij, maar ik zorg er wel voor dat ik uit zijn buurt ben, als hij aan het vermoorden van zijn bondgenoten toe is gekomen.
    Geërgerd kijk ik naar mijn arm. Eigenlijk heb ik spullen om te hechten nodig en een dosis pijnstillers, maar ik heb geen idee of ik sponsors heb. Ik had mijn privé sessie wel goed gedaan en mijn mentor vond het interview ook geweldig. 'Eindelijk weer eens een goede van ons district,' had hij mij toegefluisterd. Ik besluit dat een naald en draad niet eens zo heel duur moeten zijn. Er zijn vast wel sponsors voor mij.
    'Ik heb het nu echt nodig,' fluister ik zachtjes. Ik hoop dat mijn mentor mij begrijpt.

    (Mag Cat spullen om te hechten en een spuit met verdovingsmiddel?)


    Happy Birthday my Potter!

    [Wat moet Carmen nu uiteindelijk doen. Weggaan of blijven?]


    I'm finally back, Finally after a Year break

    [Weggaan denk ik dan, en ofcourse!]


    El Diablo.

    [Je mag haar volgen omdat ik denk dat ze wel benieuwd zijn waar alle spullen zijn ;)]
    Carmen Violet Grey
    Hij kwam niet meer terug. Alle wapens die ik nu meehad dompel ik onder in het bloed. De dolk die onder mijn bloed zit. 6 pijlen van de 16 en de twee speerpunten. Dan ren ik langzaam terug. Door het zand en ik kijk naar de ravage die ik en Freya hebben aangericht. Ik zoek er doorheen en vind de half kapotte nachtbril. Toch meenemen voor als ze anti krasspray krijgen. Ik ren het bos weer in goed om je heenkijken Carmen. Ze mogen er niet achterkomen waar Frey en ik verblijven.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Catlyn Grayne

    Ik zucht van opluchting als er een parachuutje uit de lucht komt vallen. Ik kijk nieuwsgierig naar de inhoud en merk dat er een verdovingsspuit, goed voor één keer, oplosbaar hechtdraad, nietjes en een hechtnaald. Ik ben blij dat die kinderen in ons district zo onvoorzichtig zijn. Anders had ik mij hier echt geen raad mee geweten. Ik bekijk de wond en kruip dan naar het meer om hem nog één keer goed te reinigen. Vervolgens steek ik de spuit recht in mijn schouder.
    Ik bijt mijn kiezen op elkaar om het niet uit te gillen van de pijn, gelukkig wordt mijn schouder langzaam gevoelloos en zakt de pijn weg. Geconcentreerd begin ik aan de binnenste lagen weefsel. Het valt mee wat er allemaal geraakt is. Eigenlijk alleen wat onbelangrijke bloedvaten en wat spierweefsel: dingen die goed kunnen herstellen.
    Als ik klaar ben met het hechtdraad zeg ik de buitenste lagen huidcellen vast met de nietjes. Dan laat ik mij weer neerzakken tegen een steen. Misschien kan ik maar beter weer wat gaan slapen. Ik wikkel nog wat verband om mijn schouder en zak dan weer weg in een wereld van dromen en nachtmerries.


    Happy Birthday my Potter!

    Freya Rose Jones

    Ik hoor een zacht gemompel en weet dat Carmen met iemand aan het praten is. Justin? Als het maar niet de tributen van de berg zijn, die lusten haar wel rauw. Net zoals ik hun wel rauw lust...
    Eventjes schrik ik van die gedachte. Wil ik echt zo graag iemand vermoorden? Ik schud mijn hoofd. Nee, ik wil alleen naar huis, naar Samuel.
    Het gemompel in de verte verstomd en ineens krijg ik een idee. Een kleine vorm van rebellie. Carmen is nog wel eventjes bezig dus ik klim uit de boom samen met mijn nachtbril en loop een einde verder. Daar stop ik en begin te jagen, het ene dier na het andere. Geweldige televisie dus de camera's zullen nu op mijn gericht zijn. Dan pak ik een dikke tak en schrijf Samuel's naam in het zand. Ik sta op, ga er recht voor staan en kijk met mijn gezicht naar de maan. Heel langzaam druk ik de 3 vingers van mijn linkerhand tegen mijn lippen en laat ze dan aan iedereen zien thuis.
    Ik wil het hem laten weten, ik wil Samuel laten weten dat ik er alles voor doe om naar huis te komen.
    Ineens voel ik dat het mis is. Een angstig gevoel bekruipt me en ik ren terug naar onze schuiplaats en fluister Carmen's naam.


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    Carmen Violet Grey
    Ik kijk om me heen en zie niemand. Ik klim een boom in. Al is het een doodgewone boom. Als iemand me zou volgen kon diegene denken dat het de boon was. De vogels werden rumoerig dus ik kon zonder geluid te maken door de bomen heen springen. Ik hoorde Freya Zacht mijn naam fluisteren en ik kwam naast haar neer. 'Kijk ik heb giftie bloedbommen gekregen na Ik Damons hert had leeg laten bloeden. Ik kreeg ze van mijn mentor. en een mes voor je.' Zeg ik vriendelijk.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    || Vintain ||
    'Een bosbrand is opzich wel een goed idee. Maar dan kunen wij beter ergens anders heengaan, aangezien wij eigenlijk zo dichtbij die tributen zitten,' zeg ik. Ik kijk toe hoe Cat een parachuutje ontvangt om haar wond te verzorgen. Ineens komt er ook een parachuutje op mij af. Als ik verward om me heenkijk zie ik dat ik echt de enkge in de buurt ben, dus ik vang het zilveren parachuutje op en maak die open. Een brief.
    Vintain,
    Chord is vannacht overleden door hoge koorts.. Kom asjeblieft naar huis, we hebben je nodig. Pap en mam zijn gebroken en ik ook, we willen niet nog iemand verliezen.
    Mary

    De stem van mijn zusje klinkt zachtjes in mijn hoofd, en niks doet er meer toe. De tributen om me heen, de pijn in mijn schouder, de arena: het is er allemaal niet meer. Ik sta op en begin te rennen, zo ver als ik kan. Bomen razen aan me voorbij, spotgaaien kwetteren in mijn oren. En ik ren door, tot ik niet meer kan. Ik stort in elkaar tegen een boom aan, druk de brieftegen mijn gezicht en begin onbedaarlijk te janken. Chord. Chord. Chord.


    I can't define who I am.

    Jillana

    Ik kijk even naar de anderen, maar ga dan toch achter Vintain aan.
    'Hé, wat is er?' vraag ik zacht, en plof naast hem neer.


    El Diablo.

    Vintain
    Hoe grof het ook klinkt, als ik ineens Jillana's stem hoor veeg ik agressief mijn tranen weg, sta op en loop weg. Ik blijf lopen, mijn zicht vertroebeld door de tranen. Ik adem hees in en uit. Dit was zo'n tegenstrijdig gevoel. Aan de ene kant wilde ik zo graag sterven om bij mijn kleine broertje te zijn.. Maar aan de andere kant wilde ik Mary en mijn ouders niet alleen laten. Maar ik zou nooit de arena kunnen verlaten. Ik zou niet kunnen winnen, dit was niet voor mij bestemd. Van twee takjes maak ik een kruis en leg deze in de aarde. Een paar madeliefjes die in het gras groeien leg ik er omheen. Natuurlijk wist ik dat hij hier niet lag, maar zo voelde ik me dichterbij hem. Mijn ademhaling wordt rustiger en de tranen lopen in stilte over mijn wangen.

    [ bericht aangepast op 6 juni 2012 - 16:34 ]


    I can't define who I am.

    Jillana

    Ik slik kort, maar loop toch stilletjes achter hem aan.
    Ik blijf ergens tegenaan leunen, en kijk naar hem.
    Er staat een kruis in de grond, en hij zat ervoor.
    Ik zei maar niks.


    El Diablo.

    Justin Alexander Samuels

    Zo gemakkelijk kwam Carmen niet van me af. En dacht ze nou daadwerkelijk dat ik alleen een drietand had? Iedereen weet dat dat mijn slechtste wapen is. Ik rol met mijn ogen en spring in een boom. Carmen kent me wel beter dan dat, ook al waren we vijanden genoeg. Binnen district 1 walgde we van elkaar. Ik van haar zij van mij, en uitgerekend wij moesten de spelen in. Ik spring weer van boom naar boom en vind ze uiteindelijk. Mijn beste talent is messenwerpen. Misschien lukt me nu dat ook met een drietand. Als ik Carmen zie spring ik weer uit de boom. Geluidloos, zodat ze me niet zouden horen.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    [Carmen zit in een boom lol]


    I'm finally back, Finally after a Year break