Project Morbid || 3 - Speeltopics

Een groep jongeren word uitgekozen voor een geheim project. Project Morbid. Ze zijn met niet veel maar ze zijn heel verschillend en afkomstig uit bijna alle werelddelen. Op het kleine eiland worden ze getraind en opgeleid zonder dat ze weten waarom, zonder te weten dat ze speciaal zijn, anders zijn. Want iedere mens heeft bepaalde Machten, ze moeten alleen maar tot uiting gebracht worden.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

[> Mijn topics.]

†

Amaranta schreef:
[> Mijn topics.]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Jace Dagget.
Ik voelde de ogen van Liberty in mijn rug branden. Of nouja, eigenlijk in mijn schouder.. maar dat was ook niet gek. Er zat daar een joekel van een litteken, dat was er geen die je over het hoofd kon zien. Als die verdomde juten het feestje gewoon niet verpest hadden dan had ik deze lelijke litteken niet.
Opeens voelde ik haar warme hand over mijn schouder strijken. Ik hoorde haar helemaal niet opstaan, dus een kleine schok kwam er door mijn lichaam. Meer een schok van verbazing. Wie had haar toestemming gegeven om mijn lichaam aan te raken of zelfs maar mijn litteken? Maar aan de andere kant.. ik had mijn shirt uitgetrokken om het haar te laten zien. Als iemand anders deze vraag stelde waarom ik een pistool in mijn bezit heb dan had ik diegene waarschijnlijk allang bedreigd.. en dat deed ik bij Liberty niet.
Ze had er niets over gezegd. Ze heeft alleen met haar vingers erover gestreken en haalde ze toen van mijn rug af. Vervolgens stroop ze haar mouw op waar er twee littekens op haar arm verscheen. Mijn pupillen werden groot van verbazing, maar verder liet ik geen emotie er doorheen. Ik zag dat ze naar beneden keek naar de grond. Net zoals wat ik net deed. Haat ze zichzelf ook? Veracht ze zichzelf? Dat is helemaal nergens voor nodig.. ze is een fantastisch iemand!
Dus dit is het dus toch. Dit is dus toch die teken dat ik verliefd op haar ben. Ergens hé.. ergens lijken we wel op elkaar. Ik grinnik. We zijn beiden koppig, onweerstaanbaar en hebben een moeilijke jeugd gehad. Tenminste, dat denk ik dan van haar aan haar littekens te zien.
Zal ik het gewoon maar doen en het risico nemen dat ze hierna misschien wel verkeerd over me gaat denken of me zelfs maar niet meer aan gaat kijken? Ja. Anders zal ik er later spijt van krijgen en dat wil ik niet.
Mijn hand ging naar haar arm waar ze haar mouw had opgestroopt en mijn vingertoppen streelde zich daar. Vervolgens gingen deze naar haar nek en toen naar haar kaak. Ik pakte haar hoofd vast en trok deze richting de mijne. En voor ik het wist.. hadden mijn lippen zich op die van haar geplant.

Don't walk. Run, you sheep, run.

Liberty Roxanne Summers

Ik durfde niet te kijken, ik durfde het gewoon niet. Wat als hij naar uitleg vroeg? Hoe het kwam? Ik slikte maar voelde opeens een warme hand over het litteken gaan. Ik keek hem aan en kon zijn blik niet plaatsen, ik zag er strijd in. Verwarring maar iets wat ik nog niet had opgemerkt, zijn mooie donkere ogen. Zijn ogen boorde in die van mij en ik voelde me er niet ongemakkelijk op. In tegen deel, het gaf me een fijn gevoel. Een gevoel dat ik op iemand kon vertrouwen. Zijn hand ging verder naar mijn nek en uiteindelijk pakte hij mijn hoofd vast. Mijn adem stokte in mijn keel en van het één tot het andere moment voelde ik twee zachte lippen op die van mij. Mijn lichaam verstijfde, maar toch vulde een opgelucht gevoel zich van binnen en ik legde mijn hand op zijn gezicht waarna ik hem zachtjes terug zoende. Ergens wou ik dat ik niet zo snel toegegeven had. Maar het spelletje vervaagde. Iedere keer weer en nu? Nu was het verdwenen. Hij had me voor zich gewonnen en ergens diep had ik het zelfde bij hem gezien. Onze karakters stemde op elkaar in. Misschien was het niet altijd goed maar het was iets. En dit iets voelde als een nieuwe start. Ik glimlachte en had mijn andere hand tegen zijn borst aan laten leunen. Even leek het alsof al mijn gedachte waren verdwenen, al mijn zorgen en al het gepieker. Alles was in één keer weg. Een gevoel wat ik niet goed kon plaatsen vulde zich in me. Mijn emoties vlogen op volle tour en maakte mijn hoofd van binnen helemaal gek. Verder liet ik niks dan een sprankje blijdschap van buiten zien. Mijn ogen waren gesloten, en mijn hand op zijn borst verstrakte even en ik ontspande mijn lichaam.

The duty of youth, is to challenge corruption.

Jace Dagget.
Het begin verliep nogal stroef, omdat ik het zo out of nowhere deed - maar later verloren we ons in het spel. Tenminste, ik. Ik merkte dat haar lichaam verstijfde, maar ze deed niets. Ze zoende me alleen terug. Niet dat ik het erg vond.
Mijn lippen speelden met die van haar en mijn tong gleed naar binnen. Haar hand leunde zich nu op mijn borst en haar andere hand had zich om mijn gezicht gehuld. Haar lichaam begon zich nu te ontspannen en die van mij ook.
Ik voelde iets diep van binnenin borrelen. Het was geen haat, wrok of wat anders negatiefs. Het was iets.. iets wat je niet echt goed kon omschrijven. Het was alsof je zweefde, maar tegelijkertijd ook met beide voeten op de grond stond. Het was het gevoel van liefde. Dat was zeker duidelijk. Maar, dit was onbekend terrein voor mij. Maar wat ik er wel over bekend kon maken is.. dat het een geweldig gevoel is.
Tuurlijk had ik wel eens relaties gehad, maar niet zulke. Ook niet zulke sterke gevoelens voor iemand gehad. Het was het gevoel dat ik helemaal mezelf kon zijn bij haar en dat ze me niet afschreef. Zelfs niet voor die pistool, want ze kwam terug.
Ook ik sloot mijn ogen en mijn hand gleed naar haar rug toe. Zonder dat ik het wist drukte ik haar wat dichter tegen me aan, al stonden we al dicht bij elkaar. Het was alsof mijn geweten en ik wilden dat ik haar bij me wil hebben en haar niet meer laat gaan.
Mijn andere hand lag nog steeds bij haar kaak en mijn lippen plaagden nu die van haar. Ik glimlachtte. Dat was de eerste echte glimlach die ik sinds tijden niet gehad heb. Dit was een echte.

Don't walk. Run, you sheep, run.

Liberty Roxanne Summers

Hij trok me nog een stuk dichter tegen me aan. Ik snapte zijn bedoeling. Hoe dicht ik ook bij hem stond, het kon niet dichterbij. Een warm gevoel overspoelde me weer toen zijn tong naar binnen gleed. Ik kon het niet laten om een lach op mijn gezicht te krijgen. Hij begon mij te plagen en ik plaagde hem terug door de zoen expres te vroeg te stoppen. Ik voelde nog een glimlach en ik moest grijnzen. Ik opende mijn ogen, maar deed geen stap achteruit. Ik vond zijn warmte die tegen mijn lichaam aan kwam fijn, het voelde vertrouwd. Normaal had ik dit niet gedaan, maar dit was ook niks normaals. Mijn gevoelens voor hem, mijn gedrag tegenover hem, niks was normaal. Het leek alsof ik weer op onbekend terrein was. Ik heb deze gevoelens zelfs niet voor Luca gehad. Ik kon een klein lachje niet onderdrukken en ik drukte nog een acht kusje erna.
Ik was nog steeds verbaasd hoe dit zo snel was veranderd. De relatie tussen ons. Ik verplaatste mijn ene hand die op zijn wang lag naar zijn nek terwijl ik de andere op zijn borst liet. We stonden nog steeds in het bos en het begon te schemeren. Ik voelde me na lange tijd weer echt gelukkig en ik keek Jace in de ogen aan. Ik vormde een kleine thank you met mijn mond. Hij was de eerste en ook hopelijk de laatste bij wie ik deze gevoelens heb. Het maakte me gelukkig, iets wat voor mij de laatste jaren een wonder was.

The duty of youth, is to challenge corruption.

Mijn topics

Celeste Artemis Dubois.
Ik maakte soepele heup- en dansbewegingen en keek soms naar Drake. Zo zag ik hem langzaam op zijn rug draaien en zijn hoofd ‘nee’ schudden. Drake zal vast niet kunnen dansen, dacht ik met een plagerig toontje in mijn hoofd. Ach ja… Ik zou het hem altijd nog graag willen leren.
Hij legde zijn handen onder zijn hoofd terwijl hij naar me bleef kijken en er gleed een kleine glimlach op zijn mond, of hij het door had of niet wist ik niet, maar het maakte me niet veel uit. Hij zag er wat rustiger uit, wat relaxter en zijn aura gaf ook niet af dat hij nog boos of gestrest was, het was tot een laag pitje gegaan.
‘I really can't help it… If I make the lady loca… I don't want no trouble… I just wanna hit the ooh… And I'm crazy, but you like it… 'Cause the kinda girl like me… They're running out of in the market… And I'm crazy, but you like it… Loca, loca, loca… You like that it ain't easy… Loca, loca, loca… I'm crazy but you like it… Loca, loca, loca… Crazy but you like it… Dios mio…’ Zong ik verder, echter met een uitdagend toontje, waarna ik het afrondde en naast hem in het zand plofte, met mijn gezicht naar hem toe.
Een engelachtige glimlach sierde mijn lippen en ik grinnikte zacht. ‘En, heeft het je geholpen?’

[ bericht aangepast op 24 juni 2012 - 14:56 ]

†

[ Had nog geen abo genomen xd ]

The duty of youth, is to challenge corruption.

Jace Dagget.
Ze stopte de zoen veels te vroeg. Ze deed het vast om me terug te plagen. Liberty deed het altijd op een leuke plagerige manier, waardoor ik eigenlijk nooit echt genoeg van haar kreeg. Zij opende haar ogen en ik die van mij ook.
Nog steeds stonden we dicht tegen elkaar aangedrukt, mijn shirt lag nog op de grond, maar ik voelde me nu totaal niet afschuwelijk. Ik had het meisje net gezoend waar ik verliefd op ben geraakt. En dat voelde verdomde goed.
Ik zag hoe ze een glimlach op haar gezicht kreeg. Mijn ogen begonnen hiervan te stralen. Wat was het toch mooi als ze begon te lachen. Ik krijg dan een speciaal gevoel. Alsof mijn hart met haar meelacht, wat best raar is want ik ken haar pas een paar dagen.
Ze gaf me nog een kusje en zonder iets te zeggen keken we elkaar in de ogen aan in de schemering, want het begon al wat donkerder te worden. Haar lippen vormden een 'Thank you' en ik gaf haar een knipoog. Mijn hand streelde haar wang zachtjes en langzaam, maar zeker, ging ik met mijn hoofd naar haar nek toe. Zodra mijn lippen bij haar nek kwamen, begonnen deze kleine kusjes te geven richting haar kaak. Dit vervolgde zich toen naar haar kaak en toen naar haar mond. "Zeg geen dank je wel, Liberty. Ik moet jou bedanken." En ik gaf haar weer een kus op de mond.

Don't walk. Run, you sheep, run.

[ Aahh wat is Jace toch lief ^^]

Liberty Roxanne Summers

Hij begon me kleine kusjes te geven richting mijn kaak en bij iedere aanraking kreeg ik een gevoel dat ieder stukje zich weer opbouwt. Ik voelde me gelukkig. 'Zeg geen dank je wel, Liberty.' hoor ik hem zeggen. 'Ik moet jou bedanken.' vervolgt hij dan waardoor mijn wangen lichtjes begonnen te kleuren. Hij gaf me nog een kus op mijn mond waarna ik me aan zijn ontblote lijf klemde. Ik liet mijn hoofd op zijn borst rusten en liet mijn beide handen naar zijn schouderbladen gaan. Het werd iedere minuut steeds donkerder en het gaf me een onrustig gevoel, maar het feit dat ik bij Jace was maakte dat allemaal weer goed. Ik voelde me veilig, en nog beter gezegd rustig. Voor een moment sloot ik mijn ogen en snoof ik zijn geur op. De woorden, 'laat me nooit meer gaan' zou ik niet zo gemakkelijk uit mijn mond kunnen krijgen maar ik kon het altijd nog wel telepatheren. Ik telepatheerde deze simpele woorden en werd toch nerveus. Misschien zou hij dit niet waar kunnen maken? Of zou hij iets anders beweren?! Mijn gedachte raakte lichtjes in paniek maar ik probeerde mezelf weer te kalmeren door deze gedachte zo snel mogelijk uit mijn gedachte te werken.

The duty of youth, is to challenge corruption.

[Laten we dit koppeltje 'Lace' noemen, hahaha. Cuteee~
Definition: That which binds or holds, especially by being interwoven; a string, cord, or band, usually one passing through eyelet or other holes, and used in drawing and holding together parts of a garment, of a shoe, of a machine belt, etc.]

†

[ Hahaha geweldigg ]

The duty of youth, is to challenge corruption.

Amaranta schreef:
[> Mijn topics.]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Vanaf donderdag ben ik op vakantie dus dan reageer ik bijna niet. Als ik terug ben zal ik dat wel weer melden. Ik zal wel nog af en toe wat lezen, maar het zou fijn zijn als ik iets van een samenvatting kan krijgen als ik terug ben.

Drake Lunix
Celeste danste nog verder. ‘I really can't help it… If I make the lady loca… I don't want no trouble… I just wanna hit the ooh… And I'm crazy, but you like it… 'Cause the kinda girl like me… They're running out of in the market… And I'm crazy, but you like it… Loca, loca, loca… You like that it ain't easy… Loca, loca, loca… I'm crazy but you like it… Loca, loca, loca… Crazy but you like it… Dios mio…’ zong ze ondertussen, maar dit keer iets uitdagender. Langzaam maakte ze er een einde aan en ging naast me zitten. Ze glimlachte terwijl ze me aankeek.
‘En, heeft het je geholpen?’ vroeg ze. De rust die ik nu van binnen voelde, deed me goed.
‘Ja het heeft zeker geholpen, dankjewel,’ zei ik zacht. Nu pas voelde ik hoe moe ik ook alweer was. Een kleine gaap ontsnapte uit mijn mond. Hier kon ik zo in slaap vallen als ik er de kans voor kreeg. Het rustgevende geluid van de ze samen met het heerlijke gevoel van het zand waar ik op lag. Nog nooit was ik op het strand in slaap gevallen, er was niet eens een strand in Aasiaat. Ach ik zou zo wel gaan slapen als ik weer terug op mijn kamer was. Een ding was zeker, ik moest nog wennen aan het ritme en de mensen hier.