Wij zitten nu in de trein en die is echt propvol. Voor ons op twee van die vierzitsplaatsen zitten allemaal mensen die bij elkaar horen. Aan de ene kant zitten kinderen, ééntje staat er op en gaat op schoot zitten aan de andere kant bij iemand en de andere kinderen leggen gewoon heel uitgebreid hun voeten op de overige plek die is vrijgekomen. Ten eerste mag dat al niet eens en hun ouders zeggen er niets van. Ten tweede zijn er echt vet veel mensen die staan en die kunnen er gewoon niet zitten.
Ik zeg dus heel hard door de trein heen dat zoiets verboden is, dat je er een boete voor kunt krijgen en dat ouders hun kinderen niet meer op kunnen voeden. Ik vroeg me ook heel hard af hoe de kinderen van die kinderen wel niet zouden worden. Ze reageren er niet op en toen zei Mitchell: 'Ze horen je vast niet.' Nou, dat is voor mij een extra reden om lekker hard te zeggen: 'Natuurlijk niet, ze zijn zo egocentrisch en denken alleen maar aan zichzelf.'
Maar helaas gaf dat ook geen reactie.
Stuur het hele gezin van mij part naar een opvoedkamp. Als ik dat had gedaan was mijn moeder echt kwaad geweest. Rekening houden met mensen is tegenwoordig ook echt teveel werk.
Your make-up is terrible
Salaryman
