[RPG] Sembilan ~ 1 - Speeltopics

.

[ bericht aangepast op 12 maart 2019 - 23:45 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Nathan Matthew Daniëls

'Natie, ik heb je al een tijdje niet gezien,' Hoor ik ineens achter me. De stem komt me aardig bekend voor en ik grijns. Faye. Ze gaat met haar vinger langs mijn kaaklijn. 'Hoe gaat het met je?' Ik sla mijn kluis even dicht als ik wil antwoorden komt er een één of andere knul. 'H-hee Faye, j-je z-ziet er m-mooi u-uit,' stamelt hij. Ze schenkt hem geen aandacht en ik wil net antwoorden als hij weer begint. 'Wil je mis-' begint Derek maar ze kapt hem meteen af en een geirriteerde zucht komt uit mijn mond. 'Nee'. 'Ook niet al-'. 'Nee'. 'Maar i-'. 'Nee. Kan je weg gaan, we proberen hier een gesprek te voeren,' bijt ze hem toe, waarna er een grijns op mijn volle lippen verschijnt.
Ze rolt met haar ogen en begint weg te lopen. 'Kom,' zegt ze dan en ik laat een zacht lachje horen.
'Net zo goed als met jou blijkbaar.' zeg ik dan als Derek weer naar ons toekomt. 'Ma- maar Faye wacht nou!' roept hij dan en rent naar ons toe. Ik draai me in één keer om. 'Wat begrijp je niet aan Nee?' roep ik dan geirriteerd naar hem terwijl hij afschrikt en slikt. 'S- sorry.' roept hij en loopt meteen met een gezakt hoofd. Ik rol met mijn ogen. 'Hmm,' mompel ik dan en laat haar hand los.

The duty of youth, is to challenge corruption.

Faye Phoenix Fowler
'Net zo goed als met jou blijkbaar,' zegt Nathan.
Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat Derek weer naar ons, of beter gezegd mij, toekomt. 'Ma- maar Faye wacht nou!' roept hij. 'Wat begrijp je niet aan Nee?' roept Nathan geïrriteerd zijn kant op. 'S- sorry,' stamelt Derek waarna hij met zijn blik op de grond gericht wegloopt. Nathan rolt met zijn ogen. 'Hmm,' mompelt hij en hij laat mijn hand los die hij blijkbaar eerder had vastgepakt.
'Idioot!' bijt ik hem toe. 'Straks denkt hij dat jij mijn vríéndje of zoiets bent'. Ik werp hem een geïrriteerde blik toe en kijk demonstratief de andere kant op. 'Bij Derek haal ik vaak mijn energie weg, straks is hij nu bang,' zucht ik. 'En nee, niet op de manier waarop jij waarschijnlijk denkt, dat doe ik niet bij sulletjes en dat weet jij ook wel'. Als hij nu een één of andere seksistische opmerking maak dan sla ik hem. 'Welke les hebben we zo eigenlijk?'

[ bericht aangepast op 27 aug 2012 - 13:16 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Nyssa Kalika Thorne, Iblis, IJdelheid.
Met een bonkende koppijn opende ik mijn ogen, maar voordat ik me daadwerkelijk herinnerde waar ik was, probeerde ik eerst de wazige omgeving helder te maken. Wanneer dit uiteindelijk gelukt was, wist ik dat ik in mijn flatje verbleef. Een flatje waar ik nu al ruim een aantal maanden woonden, maar omdat ik telkens verhuisde, moest ik eraan wennen en mezelf herinneren dat ik het had gedaan.
Dit flatje had ik al een aantal maanden, blijf jezelf dat herinneren Nyssa. Alhoewel ik weet dat het geheugen niet echt meer van vanouds is, zal je het er toch in moeten stampen, het is belangrijk! Eveneens voor de namen en gezichten die je maar blijft vergeten, hoe wil je anders ooit een Sembilan vangen?
Met een diepe zucht stond ik op, strompelde naar het koffiezetapparaat en zette deze aan, waarna ik snel een koude douche nam. Het water was koud geweest, omdat ik een boiler heb en al het warme water op is gebruikt. Nadat ik klaar was, kleedde ik mezelf aan in kleding die eigenlijk totaal niet voor mij bedoeld waren. Ik had ze ooit gekregen, al wist ik niet meer van wie, en om de een of andere reden had ik zin om deze nu aan te trekken. Mijn slanke vingers haalde ik door mijn natte haren en wanneer ik dit deed, merkte ik op dat mijn navel zichtbaar was. Het maakte me niet veel uit, het was gewoon iets dat me opviel.
Hierna liep ik, wat frisser door de koude douche die ik had gehad, naar het koffiezetapparaat, die zal nu namelijk wel klaar zijn. Ik pakte een grote mok en schonk deze tot de rand toe vol met het zwarte, dampende goedje, waarna ik er wat suiker in gooide en vervolgens met een lepeltje roerde en een slok nam. Ik moest zo maar eens naar school gaan, maar veel zin had ik niet.
Het moet, Nyssa, het moet, als je die Sembilan wilt, moet je er wat voor doen!
Ik haastte me door de koffie snel achterin mijn keel te gieten, met de auto naar school te racen en vervolgens deze ergens doelloos te parkeren en school in te lopen alsof ik alles was. Een muur kon je wel om je heen bouwen, dat was niet zo erg. Ten minste, dat hield ik mijzelf voor…

Quiet the mind, and the soul will speak.

[bij wie kan ik aansluiten?]

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Erin Victoria Marley
Ik zit nog steeds wat verward naar het school gebouw te kijken als ik me bedenk dat ik maar beter naar binnen kan gaan. Je komt nogal over als een idioot als je naar een schoolgebouw zit te staren, vooral als het niet eens een mooi schoolgebouw is. Ik wil net het schoolgebouw inlopen als iets me opvalt. Het is zomer. Ik weet zeker dat het gister nog winter was, er lag zelfs nog sneeuw en nu is er niks te zien. Zelfs niet van de blubberprut dat je krijgt wanneer sneeuw smelt. Dit is nog raarder dan die droom. Met een lichte frons op mijn gezicht loop ik de school binnen. Mijn blik valt op iets, of beter gezegd iemand, waardoor mijn hart een klein sprongetje maakt. Cameron. Hij is nu al een tijdje mijn vriendje. Ik wil naar hem toe lopen maar iemand is me voor. Lydia Heart, één van de cheerleaders. Ik kijk toe hoe ze haar flirttechnieken op hem uitprobeert maar Cameron reageert er zoals gewoonlijk niet op. Hij is altijd al trouw geweest. Als hij wegloopt van Lydia en mijn kant op komt glimlach ik. Hij loopt langs en glimlacht terug als hij ziet dat ik naar hem glimlach, maar zijn ogen glimlachen niet mee en aan de rest van zijn reactie te zien herkent hij me niet, of hij doet natuurlijk alsof. Ik kijk hem verbaasd na en wil hem achterna gaan als ik mijn weerspiegeling opvang in zo'n kast waar sportbekers en andere prijzen van de school staan. Natuurlijk herkent hij me niet, ik zie er anders uit. Mijn aandacht wordt getrokken door iets anders in de prijzenkast. Een foto van mij, met mijn oude uiterlijk. Gister stond die er nog niet. Nieuwsgierig bestudeer ik de foto goed als het me opvalt als er een gedoofd waxinelichtje naast staat samen met een klein kaartje. Mijn mond valt open als ik zie wat er opstaat. Zoey Isabella Collins 25 maart 1996 – 3 februari 2012. Dit kan niet. Ik ben niet dood. Ik sta hier, in een ander lichaam weliswaar maar alsnog. Ik kan niet dood zijn. Dat kan gewoon niet. Dit is gewoon één of andere zieke grap van Heath, geen idee hoe hij dit voor elkaar heeft gekregen maar het is gewoon een grap. Dat kan niet anders. Als ik op de datum van mijn mobiel kijk zal er gewoon een datum ergens in februari staan. En het weer doet gewoon raar. Na even in mijn tas te hebben gezocht vind ik een mobiel. Maar het is niet mijn mobiel, ik zou nooit een Blackberry kopen. Mijn mond valt open als ik de datum zie. 1 september. Misschien ben ik toch doodgegaan...maar ik leef nog, alleen in een ander lichaam. Ik kan me niet voorstellen dat als er een God is die zoveel van me houdt dat ik een tweede leven krijg.

[ bericht aangepast op 27 aug 2012 - 13:14 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Nathan Mattew Daniëls.

'Idioot!' bijt ze me toe. 'Straks denkt hij dat jij mijn vríéndje of zoiets bent'. Ik kijk haar geamuseerd aan terwijl zij demonstratief de andere kant op kijkt. 'Bij Derek haal ik vaak mijn energie weg, straks is hij nu bang,' zucht ze. 'En nee, niet op de manier waarop jij waarschijnlijk denkt, dat doe ik niet bij sulletjes en dat weet jij ook wel'.
Ik kijk haar verontwaardigt aan. 'Zo zo Faye, je kent me blijkbaar slechter dan gedacht.
'Welke les hebben we zo eigenlijk?' vraagt ze ineens en ik kijk haar aan. 'Engels.' zeg ik dan.
Ik ga met mijn hand over mijn haar heen en kijk haar aan. 'Maar, misschien wordt je gewoon oud.' zeg ik dan met een lachje. '324, toch?' zeg ik dan tegen haar.
Ik was vrij rustig, de sfeer om ons heen was vrij mysterieus. Vooral aan mij te danken.
Ik leunde nonchalant tegen één van de kluisjes en keek haar met een geamuseerd lachje aan.
Ik liet mijn blik even over haar heen gaan en grijnsde. 'Nog wat sembilans gevonden?'
De vorige groep was om te vechten. Gelukkig had ik er nog één weten te krijgen, maar van Faye weet ik het echt niet.
Mijn tas hing over één schouder en en ik zette me er weer tegen af.
School boeide me niet veel, de afgelopen twintig jaar heb ik alleen maar alles herhaald gekregen. Iedere keer weer het één na laatste jaar overdoen. Daar word je echt kots en kots misselijk van.

[ bericht aangepast op 27 aug 2012 - 13:25 ]

The duty of youth, is to challenge corruption.

Savan Rhys Blaize
Eenmaal binnen blijf ik stil staan terwijl andere leerlingen me passeren zonder aandacht te besteden aan mijn binnenkomst. Rustig laat ik mijn tas voor mijn voeten op de vloer vallen en trek mijn armen met een bruuske beweging uit het blauwe blazertje. Enkele seconden houd ik het ding een stukje van mijn gezicht verwijderd en hang hem vervolgens over mijn onderarm. Zodra ik een kapstok zie zal ik hem ophangen zodat ik er niet langer mee rond hoef te lopen. Een echt probleem hoeft dat niet te zijn, wanneer ik naar huis ga zal ik hem wel weer aan doen. Ik doe een poging om mijn gedachten te ordenen of in ieder geval helder na te denken. Dit alles wil niet echt lukken, ik heb geen idee wat er met mijn nachtrust is gebeurd maar ik ben vermoeid. Sterker nog ik moet moeite doen om recht overeind te blijven staan, spijtig dat er geen eten is ingepakt. Ik weet dat ik zal moeten wachten tot de pauze zodat ik wat in de kantine kan kopen. Mijn ogen glijden naar de automaat in de hoek maar ik heb geen muntgeld op zak. Nogmaals laat ik twee vingers in mijn zak glijden en schud teleurgesteld mijn hoofd, een briefje; een briefje van tien weet ik inmiddels. Zojuist had ik niet alleen mijn tas maar ook de zakken van mijn kleding gecontroleerd op wat bruikbaars maar behalve een rolletje pepermunt had ik niets gevonden. Ik laat mijn blik verder de hal doorglijden en probeer de omgeving in me op te nemen. Mijn aandacht wordt getrokken door enkele posters die aan een prikbord hangen, ik vernauw mijn ogen zodat ik de kleinere letters kan lezen zonder ernaartoe te lopen. De data zijn verschillend maar allen in september. Dus dan zou het nu ook ongeveer augustus of september zijn concludeer ik met een moeilijk gezicht. Snel tel ik af maar het jaartal blijft me nog steeds een raadsel, dadelijk maar even in mijn eventuele agenda kijken als ik er wat meer energie voor heb. Leerlingen lopen in kliekjes alle kanten op en tot mijn ergernis blijkt er geen enkel systeem in te zitten. Het liefst zou ik uitzoeken waar ik nu heen moest maar met mijn enorm slechte richtingsgevoel durfde ik dat niet aan en om eerlijk te zijn had ik geen idee of ik het aan iemand kon vragen. Ik volg een stel jongens een eindje de gang in maar als ze achterom naar buiten lopen blijf ik weer staan. Dit heeft geen enkele zin, ik besluit te wachten tot de drukte wat is afgenomen en dan te onderzoeken waar ik heen moet. Verveeld leun ik tegen de muur en bestudeer de mensen die voorbij lopen. Voornamelijk meisjes die allemaal giechelend aan elkaar klitten om niet veel later het toilet in te duiken. Hier en daar loopt een eenzame leerling, je kunt duidelijk verschil zien tussen de zelfverzekerde jongens die met een rustige tred door de gangen lopen en de nou ja laat ik het onzekere kinderen noemen. Deze lopen allemaal een tikkeltje in elkaar gedoken, dicht bij de muur en kijken enkel vooruit of naar de grond.

[Als er iemand met Savan wil meeten, graag!]

~Those who danced were thought to be quite insane by those who could not hear the music.

( Ehh ik heb Chará ? )

The duty of youth, is to challenge corruption.

[Wilt iemand Yuki tegenkomen?]

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Sirens schreef:
( Ehh ik heb Chará ? )

~Those who danced were thought to be quite insane by those who could not hear the music.

( Ja tuurlijk. Waar is hij ? )

The duty of youth, is to challenge corruption.

[ergens halverwege 'een gang']

~Those who danced were thought to be quite insane by those who could not hear the music.

[kan ik nog mee doen???]

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

( Ah, ik laat haar wel even opbotsen. )

The duty of youth, is to challenge corruption.

LostMagic schreef:
[kan ik nog mee doen???]

To the stars who listen — and the dreams that are answered