[RPG] Sembilan ~ 1 - Speeltopics

.

[ bericht aangepast op 12 maart 2019 - 23:45 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

(Stiekem houdt hij dat shirt lekker zelf :9)

Savan Rhys Blaize
Vrij snel komt het meisje weer de wc uitgelopen en kijkt mijn kant op 'zie je later nog wel' zegt ze alsof dat een van de normale dingen in het leven is. Ik trek mijn wenkbrauw op, niets zie je later nog wel dat had ze geda... mijn blik dwaalt af naar haar hand die subtiel aan haar shirt trekt. Ze heeft gelijk ik zie haar dus nog een keer, ik schud mijn hoofd en draai haar resoluut de rug toe. Misschien is het handig als ik me nu eindelijk eens concentreer op het lokaal waar ik les heb. Allereerst loop ik weer terug naar de hal voordat ik dadelijk in een van de gangen verdwaald ben. Hier kan ik gemakkelijk opgaan in de menigte en loop ik niet de kans dat er iemand met koffie tegen me aanloopt, minder kans. Verwoed rommel ik in mijn tas en uiteindelijk weet ik er dan een rooster uit te vissen, in ieder geval iets wat er op lijkt. Opgelucht dat ik dan nu iets heb om me op de juiste route te houden haal ik adem. In gedachten verzonken loop ik een stuk verder de hal in, dat ik tegen de stroming in loopt valt me eigenlijk niet zo op. Ik zoek naar een plattegrond en blijf daarom dicht bij de muur. Grote kans dat ik hier dadelijk het prikbord van net tegenkom en met een beetje geluk... Ik steek mijn elleboog een beetje opzij zodat ik niet zo'n last heb van mensen die het nodig vinden om half tegen me aan te lopen, op deze manier houden ze wel afstand. Beetje asociaal maar dat heb ik er dan wel voor over. Uiteindelijk kom ik tot mijn ontzetting gewoon weer uit bij de deur waar ik door naar binnen ben gekomen, hoe is het mogelijk een simpele hal en ik weet al niet meer welke kant ik wel of niet op moet. Gedesoriënteerd blijf ik staan. De meute mensen die zich voortbeweegt en nu helemaal langs mij heen moet is daar aan de geïrriteerde gezichten te zien niet zo blij mee. Nogmaals dit heeft geen zin net zo min als een half uur geleden. Eigenwijs baan ik me dwars door een groep mensen heen een weg naar een bankje verderop en laat me daar uitgeput op neer zakken. Ik heb een nieuwe strategie om deze dag door te komen en dat is wachten tot dat 'ie voorbij is. Tevreden met deze gedachtekronkel zak ik onderuit met mijn rug tegen de radiator aan. Niet bepaald comfortabel maar warm dat wel.

~Those who danced were thought to be quite insane by those who could not hear the music.

Erin Victoria Marley
De jongen grijnst even. 'Dat is niet zo slim van je, maar waarom zo'n haast? Ik weet je naam nog niet eens?' vraagt hij. Nu dringt het pas dat hij net zijn hand uitgestoken hand en zich voor had gesteld. Er verschijnt een lichte blos op mijn wangen en ik probeer te bedenken hoe hij nou heet. Volgens mij is het Caleb, maar het kan ook iets anders zijn. Mijn hand steek ik maar niet meer uit, dat komt nu vast nogal knullig over en ik betwijfel of hij hem nog wel aan zou nemen.'Ik eh ben Erin,' zegt ik iets wat twijfelend. Het voelt raar deze naam uit te spreken. Ik haal wat ongemakkelijk een hand door mijn haar. 'En eh, ik wil graag mijn kluisnummer weten voordat de les begint, anders moet ik met mijn boeken slepen'. Ik bijt op mijn lip en kijk even naar mijn tas, de best zwaar begint te worden en ik die overneem met mijn andere hand. Hoe ik achter de combinatie moet komen weet ik niet, daar verzin ik nog wel iets op. 'Maar je weet dus niet waar de conciërge is?' vraag ik waarna ik gelijk verder praat. 'En anders misschien waar je je in kan schrijven voor de activiteiten? Voetbal en cheerleaden bijvoorbeeld'. Ik kijk wat om me heen en zie best wel wat bekende gezichten. De meeste werpen een blik op mijn oude foto en loop daarna snel verder, met een blik in hun ogen die ik niet goed kan plaatsen. Het is raar dat ik niet met ze kan praten. Uiteindelijk gebeurt dat vast wel weer maar ik zal eerst opnieuw kennis moeten maken met ze. 'Als je niet weet waar de conciërge is ga ik zelf wel opzoek,' zeg ik waarna ik aanstalten maak om weg te lopen.

[Sorry dat die niet zolang is, wist niet echt iets ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

( Ghehe zullen we nog wel zien )

The duty of youth, is to challenge corruption.

Lexi Phine
Het meisje keek me even bedenkelijk aan, maar begon toen toch te praten 'Ik heb door de binnenstad van Tokio gelopen. Het is daar zo groot! Echt niet normaal. We zijn met de hogesnelheidstrein gegaan. Die gaat echt heel snel. Maar de trein kwam 2 minuten te laat en kregen het geld van de kaartjes gewoon terug. Daar moet alles stipt op tijd zijn. Iedereen daar is al woedend als de trein een minuut te laat is,' zegt ze aan één stuk door. Ik knik en glimlach maar een beetje. Ik wist nog steeds niet hoe ze heette, en ik was toch wel benieuwd naar haar naam. Maar nog voor ik ook maar iets kon verzinnen, begon ze al weer te praten. 'We hebben verschillende gebieden bezocht en natuurlijk ook de natuur bekken. De natuur daar is erg mooi. Anders dan. het weer is daar ook beter. Hier regent het gewoon te vaak,' zei ze en ze lachte even. Ik lachte ook even, maar volgens mij klonk het echt heel fake. Ik was nog steeds een manier aan het bedenken om achter de code van mijn kluisje te komen. Misschien wist dit meisje het wel. Ik weet niet hoe goed ze bevriend was met Lexi, maar hopelijk kende ze haar combinatie. 'We zijn ook naar een park gegaan waar ze allemaal van die hele mooie huisjes hebben staan. Beetje oude Japanse stijl net zoals mijn huis, je weet wel. Het park had echt prachtige bomen met Sakura. Ook met vruchten zoals bessen,' gaat het meisje weer verder. 'Leuk,' zeg ik even afwezig en kijk om me heen. Ik wist niet eens welk kluisje van mij was. Dat schiet dus ook niet echt op. 'Zat jij niet ergens in de buurt van Frankrijk?' vraagt ze dan opeens. Frankrijk? Als zij het zegt. 'Ja klopt. Het was erg leuk daar. Veel leuke jongens,' zeg ik glimlachend op de gok dat ze geen vriendje had. Al was ze wel echt een mooi meisje, dus de kans was zeker daar dat ze een vriendje had. 'Hoe is het trouwens met je broer. Ik heb je voor de vakantie nauwelijks over hem horen praten,' vraagt ze dan. Ik slik even. Hoe moest ik nu weer weten wat voor relatie Lexi en haar broer hadden. 'Oh gewoon z'n gangetje. Niks bijzonders,' zeg ik dan nonchalant en ik haal mijn schouders op. Ik richt me op het meisje. 'Weet je waar mijn kluisje is? Ik weet het niet meer precies. En weet je mijn code ook toevallig? Ik ben nog een beetje blijven hangen in de vakantie,' zeg ik lachend als excuus. Nu maar hopen dat ze me geloofd.

I knew you were trouble.

Yuki Aya Misako
'Ja klopt. Het was erg leuk daar. Veel leuke jongens,' Zei ze met een glimlach. 'Jij met de jongens!' Antwoordde ik plagend terug. Nadat ik vroeg hoe het met haar broer was slikte ze even.'Oh gewoon z'n gangetje. Niks bijzonders,' Zei ze nonchalant en haalde haar schouders op. Zo was het altijd met haar broer. Hij had nooit iets bijzonders of Lexi had nooit iets bijzonders te melden over hem. 'Weet je waar mijn kluisje is? Ik weet het niet meer precies. En weet je mijn code ook toevallig? Ik ben nog een beetje blijven hangen in de vakantie,' Vroeg ze aan mij en lachte. Ik sloeg met mijn hand op mijn hoofd. 'Lexi, jij bent echt erg!' Zei ik tegen haar en moest even een lach onderdrukken. Ik sloeg met mijn hand tegen een kluisje. 'Je zit precies naast mij suffie. Nummer 308. Vorig jaar was je hem ook vergeten. Dadelijk vergeet je mijn naam Yuki nog,' Ik rolde met mijn ogen , maar moest nog steeds lachen. Het was altijd het zelfde liedje met Lexi. Ze vergat altijd dingen zodra ze ergens was geweest met jongens. 'Hoe zagen ze eruit?' Vroeg ik nieuwsgierig. 'De jongens dan,' Ik glimlachte. Ik herinnerde mijn laatste vriendje en gelijk mijn eerste niet als de dag als gister. Ik herinnerde me nauwelijks wat van. 'Ik weet eigenlijk niet of ik wel toe ben aan een relatie. Ik heb er 1 gehad, maar toen was ik 13. Ik heb nooit gezoend en je-weet-wel gedaan. Ik lijk heilige maagd Maria wel! Allen dan zonder het een kind krijgen gedeelte,' vertelde ik haar.

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Caleb Noah Morrin
Het meisje begint even te blozen en ik moet echt heel erg mijn grijns onderdrukken. Dit meisje had echt geen idee waar ze in terecht zou komen. Maar dat was des te leuker voor mij. Ik dwong mezelf om vriendelijk te lachen naar het meisje en een blik op te zetten alsof ik haar gebloos heel schattig vond. 'Ik eh ben Erin,' zegt ze twijfelend. Was ze serieus zo verlegen? De makkelijke slachtoffers zijn vaak heel verlegen. Tenminste bij mij wel. Ik had geen zin in die hard-to-get types. Dat kost altijd veel te veel tijd. Nee, niet voor mij. Je liet de verlegen meisjes zich speciaal voelen, en meer hoefde je eigenlijk niet te doen. 'Mooie naam,' zeg ik vriendelijk. 'Heb je mijn naam nog meegekregen?' vraag ik voor de zekerheid aangezien ze haar mobiel net veel interessanter vond dan mij. 'En eh, ik wil graag mijn kluisnummer weten voordat de les begint, anders moet ik met mijn boeken slepen' zegt ze er achteraan. Ik knik begrijpend. 'Dat snap ik wel. Dan mag je als je te laat zou komen best mij de schuld geven. Leraren zullen je meteen geloven als ze mijn naam horen,' zeg ik ietwat lachend. 'Maar je weet dus niet waar de conciërge is?' vraagt ze, maar voor ik nog iets kan zeggen, gaat ze alweer door met praten. 'En anders misschien waar je je in kan schrijven voor de activiteiten? Voetbal en cheerleaden bijvoorbeeld,' zegt ze. Ik lach even. 'Voetbal en cheerleaden? Enig idee hoe je die twee gaat combineren? Aangezien het beiden eigenlijk tegelijk plaatsvindt?' zeg ik lachend. 'Als je niet weet waar de conciërge is ga ik zelf wel opzoek,' zegt ze en ze maakt aanstalten om weg te lopen. Ik grinnik even en houdt haar tegen. 'Ik weet weldegelijk waar de conciërge is. Alleen gaf je me niet echt een kans om dat te zeggen,' zeg ik nonchalant en ik trek mijn broek even op die een beetje afzakte. 'Ik breng je wel naar de conciërge,' zeg ik dan glimlachend. Dit aardige gedoe was echt irritant. Ik ben veel te lui voor dit aardige gedoe.

I knew you were trouble.

Erin Victoria Marley
'Mooie naam,' zegt hij vriendelijk. 'Heb je eigenlijk mijn naam nog meegekregen?' vraagt hij dan. Van binnen vervloek ik mezelf. Waarom was ik net nou zo onbeleefd om mijn mobiel te pakken terwijl hij aan het praten was, niet meer doen dus. 'Caleb was het toch?' vraag ik aarzelend, maar wel met een lichte glimlach. Ik had altijd gedacht dat hij zo'n arrogante eikel was maar eigenlijk valt het nog best wel mee. Ik heb hem blijkbaar verkeerd ingeschat, iets wat me niet zo vaak overkomt. 'Dat snap ik wel. Dan mag je als je te laat zou komen mij best de schuld geven. Leraren zullen je meteen geloven als ze mijn naam horen,' zegt hij nog op mijn andere opmerking. Die kant van hem had ik wel goed ingeschat, dat hij niet echt een onschuldig jongetje is maar wat kan je verwachten bij iemand uit het footballteam. Daar kan je niet eens inkomen als je onschuldig bent, of je moet wel een érg goede speler zijn. 'Voetbal en cheerleaden? Enig idee hoe je die twee gaat combineren? Aangezien het beiden eigenlijk tegelijk plaatsvindt?' vervolgt hij lachend. Ik haal mijn schouders op. 'Ik vind wel een manier, geloof me,' antwoord ik. Zeker weten dat ik een manier zou vinden als die twee dingen echt op dezelfde tijd zouden zijn. Als ik nou zorg dat ik bij cheerleaden als eerste mag om te laten zien wat ik kan, kan ik daarna gelijk door naar voetbal. Dat wordt waarschijnlijk wel rennen maar dat is geen probleem. Op de één of andere manier houd ik van rennen, en ik ben behoorlijk snel, al zeg ik het zelf. Maar misschien ben ik nu wel niet zo snel meer, ik ben tenslotte wel een stuk korter. Het cheerleaden kan ook een probleem worden, ik kan niet eens een fatsoenlijke radslag. Hopelijk heb ik bij dit nieuwe lichaam ook gelijk cheerleader moves gekregen, dat zou wel zo handig zijn.
'Sorry, maar ik moet nu echt gaan,' zeg ik tegen hem waarna ik deze keer echt weg wil lopen maar hij houdt me tegen nadat hij even heeft gegrinnikt. 'Ik weet wel degelijk waar de conciërge is. Alleen gaf je me niet echt een kans om dat te zeggen,' zegt hij nonchalant en hij trekt zijn broek even op. 'Ik breng je wel naar de conciërge,' glimlacht hij dan. 'Sorry,' zeg ik weer. 'Ik kan soms nogal veel praten en dan heb ik niet door wat anderen zeggen'. Ik bijt kort op mijn volle onderlip. 'Maar het zou fijn zijn als je me naar de conciërge kan brengen, en weet je misschien ook waar eh,' ik werp een blik op mijn rooster, die ik thank god wel heb, om te kijken welke les ik als eerste heb. 'Waar het Engels lokaal is?' vervolg ik. Natuurlijk weet ik zelf wel voor die is maar het is nogal raar als the new girl gelijk alle lokalen weet te vinden. Ik werp nog een blik op het rooster en zucht opgelucht als ik zie dat mijn achternaam er ook opstaat, en niet alleen mijn voornaam. Erin Marley, zo heet ik nu dus.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

(Waar zijn de meesten? Want ik moet namelijk nog starten met mijn beide personage's. Misschien dat iemand zin heeft om tegen een van de twee te praten? (: )

[Randy kan naar Aria en Nathan gaan C: ?]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Lahey schreef:
[Randy kan naar Aria en Nathan gaan C: ?]

Cloudbreaker schreef:
(...)

(Waar zijn die? ;d)

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Nathan Matthew Daniëls.

'Zolang er maar wat leuke jongens in de les zitten vind ik het best,' grinnikt ze zacht waarna ze naar een voorbij lopende jongen knipoogt, die op zijn beurt grijnzend terug knipoogt.
Ik rol geïrriteerd met mijn ogen. Ze draait zich om zodat ze achteruit de jongen na kan kijken en grijnst tevreden als ze ziet dat hij achterom kijkt.
Dan draait ze zich triomfantelijk om en kijkt ze me glimlachend aan. 'Ik heb mijn volgende slachtoffer gevonden,' grijnst ze en ze wiebelt even met haar wenkbrauwen.
Ik slaak automatisch een geïrriteerde en misschien een lichte jaloerse zucht en brom wat binnensmonds.
Als er een meisje opeens tussen ons in staat en half aan me hangt grijns ik kort. 'Natie. Jou heb ik lang niet gezien!' zegt ze en lacht. 'Ik zie je in de pauze.' knipoogt ze nog en fluistert wat in mijn oor. 'Het plekje.'
Als ze grijnzend wegloopt en me nog een knipoog geeft lach ik zelfvoldaan. 'Hmm, als je me in de pauze kan vinden Faye.' zeg ik terwijl ik even grijns.

[ bericht aangepast op 29 aug 2012 - 19:02 ]

The duty of youth, is to challenge corruption.

[Savan is ook nog vrij dus als er iemand zin heeft feel free]

~Those who danced were thought to be quite insane by those who could not hear the music.

(Jup and Chará )

The duty of youth, is to challenge corruption.

Lexi Phine
'Jij met de jongens!' zegt ze plagend en ik lach even. Dus Lexi hield veel van jongens. Goede informatie om te weten. Toen ik haar vertelde over me kluisje sloeg ze haar hand op haar hoofd. 'Lexi, jij bent echt erg!' zegt ze daarna. Ik lach even en haal mijn schouders op. 'Je zit precies naast mij suffie. Nummer 308. Vorig jaar was je hem ook vergeten. Dadelijk vergeet je mijn naam Yuki nog,' zegt ze dan. Lekker makkelijk te onthouden. Naast het Japanse meisje. Nummer 308 moet ik ook even onthouden. Je hebt geen idee over hoe veel ik wel niet vergeten ben. Yuki, Yuki, Yuki. Herhaalde ik in mijn hoofd. 'Ik zou nooit jou naam vergeten, zo dement ben ik ook weer niet,' zeg ik lachend. Ik begon me steeds meer op mijn gemak te voelen bij haar. 'Hoe zagen ze eruit?' vroeg Yuki nieuwsgierig. 'De jongens dan,' zegt ze erachter aan. Ik lach even. 'Knap, en frans,' zeg ik lachend. 'En de meeste hadden een six-pack,' zeg ik er nog als schepje boven op. 'Ik weet eigenlijk niet of ik wel toe ben aan een relatie. Ik heb er 1 gehad, maar toen was ik 13. Ik heb nooit gezoend en je-weet-wel gedaan. Ik lijk heilige maagd Maria wel! Allen dan zonder het een kind krijgen gedeelte,' zegt ze vervolgens. Ik lach even en kijk haar vriendelijk aan. 'Jou tijd komt nog wel, je bent een leuke meid dus dat komt helemaal goed,' zeg ik tegen haar. Ik vertrouwde Yuki wel. No way dat zij een Iblis zou zijn.

I knew you were trouble.