[RPG] Stuck in the middle of nowhere [twee] - Speeltopics

Texas High is een high school dat elk jaar een maand kamp heeft. Tijdens dit kamp ga je naar een plaats buiten de U.S.A., elk jaar een andere, waar je verschillende lessen volgt maar ook verschillende opdrachten krijgt te doen om elkaar beter te leren kennen. Dit jaar gaat het kamp naar Mexico, een perfecte plek voor activiteiten als kamperen, wandelen, klimmen, fietsen, kanovaren en kajakken, iets wat de docenten maar al te goed weten. Daarom sturen ze hun leerlingen een hele maand weg, om door middel van kompas en kaart hun weg terug te vinden. Iets wat heel veel leerlingen heel leuk vinden, als ze tenminste met hun vrienden in een groep mogen. Maar wat als dat niet zo is? Wat als je met mensen in een groep moet waar je helemaal geen band mee hebt?

In dit RPG volgen we 10 jongeren, uit hele verschillende groepjes, die met elkaar in het groepje geplaatst worden. ’s Avonds laat worden ze geblinddoekt uit hun bed gehaald en in een busje gegooid, waardoor ze er geen idee van hebben met wie ze in het groepje komen. Als ze hun blinddoeken eenmaal af mogen doen staan ze met zijn alle op de middle of nowhere en voor ze het weten is het busje alweer weg gereden. Daar staan ze dan, met mensen die ze of helemaal niet kennen of waar ze echt een hekel aan hebben. Een maand lang zullen ze, zonder mobieltjes, zonder iets dat hun in verbinding brengt met de bewoonde wereld, met zijn tienen moeten overleven, proberend de weg terug te vinden. Zal ze dit lukken? Zal er vriendschap ontstaan of zullen ze alleen maar een grotere hekel aan elkaar krijgen?

Regels:
- Je houdt je aan de algemene regels.
- Niet met zijn tweeën/drieën alles vol spammen.
- Minimaal 6 regels, het liefst langer.
- Speel realistisch. Ze haten elkaar, ga niet ineens knuffelen of na 10 berichten al zoenen.
- Wanneer je je niet aan de regels houd, volgt een waarschuwing. Als je vijf keer de regels hebt overtreden lig je uit het RPG en zal je rol weer vrij komen te staan voor anderen die mee willen doen.

Meiden:
- Julia Faye Dubois - cheerleader - 18 - TheseWords
- Leslie Fields - hoofdredacteur schoolkrant - 18 - jaimyhoi
- Delilah "Dee" Evelyn Whittemore - toneelclub - 18 - Lahey
- Mercedes June Williams - pestkop - 18 - Humblebee
- Milou Ranel Addams - natuurfanaat - 18 - TheMarauders
- Claire Karin Millens - durfal - 18 - Naomia

Jongens:
- Will Riley Stewart - mooiboy - 19 - Coockies
- Gregory 'Greg' Montgommery - emo - 18 - Feline
- Alan Rider - muzikant - 18 - TheMarauders
- Bradley Alex MacGreggor - captain van footballteam - 19 - WillNotLearn

Rollentopic
Rollenstory

Als het topic vol is als ik NIET online ben, mag de laatste persoon die op pagina 20 gereageerd heeft een nieuw forum aanmaken. Als ik WEL online ben, doe ik het zelf.

[ bericht aangepast op 14 sep 2012 - 19:58 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

Julia Faye Dubois
Verbaasd keek ik de groep rond toen er twee mensen waren die voorstelden om omhoog te gaan klimmen. Even keek ik naar de hoogte waarna ik een zucht uit mijn mond liet ontsnappen. Bijna wou ik zeggen dat we dan maar moesten gaan klimmen, maar net op tijd bedacht ik me en keek ik de anderen weer aan. 'En hoe zijn jullie dan van plan Miss to... Delilah naar boven te krijgen. Ik weet niet of het jullie al opgevallen was, maar ze kan niet meer lopen...' Ik had geen idee hoe we haar boven moesten krijgen, maar dat klimmen zat er waarschijnlijk niet in voor haar.

---

Keep your head up, keep your heart strong

Milou Ranel Addams

Ik keek naar de waterval. Een mooie plek, maar volgens mij zag bijna niemand dat. 'Nou, daar moeten we niet bij gaan klimmen.' zei ik hardop, niet wetend of iemand het zou horen. 'De stenen zijn te glad.' vervolgde ik dromerig. Ik pakte een steentje dat aan mijn voeten lach en gooide hem krachtig in de waterval. Ik hoorde geen tikken van een steen die neerkwam en ook geen echo. 'Er is, merk ik net, geen grot achter de waterval dus daar hoeven we ook niet naar te zoeken.' Even zucht ik en kijk hoe we hier langs kunnen komen. 'We kunnen proberen aan de overkant te komen, maar daar moeten we nog iets voor verzinnen.'

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Delilah “Dee” Evelyn Whittemore
Als Will mijn benen loslaat om cheerleader aan de kant te trekken hou ik hem even iets steviger vast om te voorkomen dat ik van zijn rug af val en mezelf weer blesseer. Ik haal mijn schouders op als ze zegt dat zij niet van porselein is, alsof het mij iets uitmaakt wat zij van mij vindt. Niet veel later komen we aan bij een waterval. Twee mensen, waaronder de footballspeler, stellen voor omhoog te klimmen en ik zucht zachtjes. Zij hebben gemakkelijk praten. Ik kom zo echt niet omhoog, en Will lukt het ook niet met mij op zijn rug. Voorzichtig laat ik me van Will's rug afgeleiden. 'Ik zou het kunnen proberen,' zeg ik tegen cheerleader terwijl ik naar de waterval kijk en Will's arm vasthoud ter ondersteuning. 'Maar zij heeft gelijk,' vervolg ik en ik kijk even naar het meisje met de oranjekleurige haren. De stenen zijn glad en als we gaan klimmen ben ik straks niet meer de enige die niet kan lopen'.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Will Riley Stewart

Ik trek even een frons en kijk om me heen, maar de enige mogelijkheid is via de waterval. Ik denk even na. 'Omhoog klimmen kan, maar dan raken inderdaad veel meer gewond.' Ik zucht even en sla mijn arm om Dee haar middel om haar te ondersteunen. ik kijk even naar haar enkel en dan weer naar de cheerleader. 'En het is moeilijk met die koffers.' Ik kijk haar aan. 'Kunnen we er niet langs lopen?' Ik kijk ze aan en dan naar de rivier. Ik bijt even op mijn lip en begeleidt Dee even naar Julia. 'Kunnen jullie elkaar nu even helpen?' Ik loop naar de waterval en voel aan de stenen. Het viel nog mee hoe glad ze waren. Ik kijk omhoog en grijns even. Hier had ik wel zin in. 'Ik kijk even hoe het hier boven is en als het makkelijk is om daar te lopen zal ik jullie halen.' Ik kijk ze aan en zet mijn voeten op rotsen. Geconcentreerd klim ik omhoog. Zonder over mijn schouder te kijken. Als ik boven sta grijns ik en kijk ik naar beneden. Wat hoger bleek te zijn dan ik dacht. 'Het is makkelijker als ik dacht. Het kan iedereen wel even lukken.' ik kijk Dee even aan. Misschien dat het net ging met haar enkel. Ik kliml weer naar beneden en kijk ze aan. 'Dus doen we dat of keren we om en gaan via de weg?'

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Leslie Fields
Mister uitslover klimt in een keer naar boven. Ik volg hem met mijn blik. Het lukt gewoon, zoals ik al had verwacht. 'Wie waren hier ook al weer aan het miepen dat het niet kon?' mompel ik. Ik twijfel geen moment. Ik ga naar boven. Er is een reden waarom ik een rugzak bij me heb. En niet een koffer. Een koffer is onhandig. Ik vind het sowieso dom van degene die dat gedaan hebben. 'Nou, aangezien mister uitslover het ook is gelukt om omhoog te klimmen, ga ik ook gewoon,' zeg ik. Het boeit mij niets als hij vindt dat ik hek niet zo moet noemen, hij is een mooiboy. Ik ken zijn soort. En dat is totaal niet mijn soort. Gelukkig. Anders zou ik me voor mezelf gaan schamen! 'Wie gaan er mee nou? Jij toch wel Bradley?' hij wilde het hiervoor al wel, maar ik weet niet of hij van gedachten is verandert of niet.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Julia Faye Dubois
Even kijk ik verbaasd naar Will als deze naar mij toe komt lopen, maar zodra hij Delilah los laat sla ik mijn arm om haar middel heen om haar te ondersteunen. Als Will vervolgens voorsteld om naar boven te klimmen kijk ik hem even aan, maar zoals hij zelf al gedacht lukt het hem om naar boven en vervolgens weer naar beneden te gaan. 'Volgens mij zijn die stenen een stuk minder glad dan je denkt' zeg ik tegen Milou, het meisje dat een opmerking over de waterval had gemaakt alsof ze hem heel goed kende. Toen Will vervolgens voorstelde om met zijn allen naar boven te klimmen richtte ik me weer op Delilah. 'Denk je dat je mijn hulp daar bij nodig hebt?' vroeg ik. Hoe ik mijn koffers boven kreeg bleef voor mij een raadsel, maar een levend wezen vond ik toch echt even een stuk belangrijker. Hoe erg ik haar ook niet mocht, ze was op dit moment even belangrijker dan mijn twee kostbare koffers. Toen ik Leslie hoorde rolde ik met mijn ogen, waarna ik haar geïrriteerd aankeek. 'Er zijn belangrijkere dingen dan stoer zijn, kind' zei ik geïrriteerd. 'Er is hier namelijk iemand die niet kan lopen, voor het geval je het nog niet door had. Misschien dat je háár kan helpen als je zo zeker bent dat je de waterval aankan'

[Ik heb er wat bij gezet, zien schuingedrukte]

[ bericht aangepast op 5 sep 2012 - 17:50 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

Bradley Alex MacGreggor
Ik rol met mijn ogen als mooiboy ook naar boven klimt, ik had hem nou niet echt ingeschat als iemand die dat deed, 'Wie gaan er mee nou? Jij toch wel Bradley?' Vroeg het meisje dat net had voorgesteld om te gaan klimmen, hoe wist zij uberhoud haar naam? Ik hate het meestal als iemand mijn naam wel wist maar ik die van hun niet maar deze keer liet ik het zitten om naar de wand te lopen en vervolgens simpel weg mijn weg naar boven te klimmen bij mr mooiboy. Terwijl ik daar vanaf naar beneden kijk, benieuwt wie volgt 'Er heeft zeker niemand een touw bij zich?' Roep ik naar beneden, dat zou erg handig zijn aangezien er één meisje niet kon lopen en en waarschijnlijk wel mensen waren die niet naar boven konden komen. .

[ bericht aangepast op 5 sep 2012 - 17:52 ]

---

Don't be like the rest of them, darling

Leslie Fields
Ik lach om wat ze zegt, 'Wauw, ik vraag me af of je dat zegt voor je imago als de aardige cheerleader of omdat je misschien echt een keer aan andere denkt,' zeg ik tegen haar. 'Maar ik denk dan toch dat je voor je imago gaat.' ik kijk toe hoe Bradley omhoog klimt en dan naar beneden kijkt. 'En als je echt in eens de vriendelijke reus bent waarom help je haar zelf dan niet?' en ik loop naar de waterval en klim dan zonder moeite omhoog. Ik ben hier niet gekomen om vriendjes met ze te worden. Ik mag ze gewoon niet, en dat hoeft van mezelf ook niet. 'Oja, en dit is niet stoer doen girl, dit is gewoon doorgaan,' zeg ik vanaf boven. Ik kijk nog even naar de mensen beneden en schud dan mijn hoofd. Ik laat mijn rugzak van mijn rug glijden en klim met gemak weer naar beneden. Ik kijk naar het meisje met de pijnlijke enkel. 'Ik wil jou best helpen naar boven te gaan, niet je koffer.' ik ben er gewoon eerlijk in. Die koffers zijn zo onpraktisch en we wisten allemaal dat we op een dropping waren. Een dropping. Dan weet je dat je moet reizen.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Will Riley Stewart

'Ik doe de koffers wel als jullie Dee naar boven helpen en zelf oppassen,' zeg ik en kijk ze aan. 'En ik wil geen discussie horen want daat word ik bloedchagrijnig van.' Ik pak de koffer van Julia en kijk haar aan. Ik moet nu dus met één hand naar boven klimmen, dat kon niet... Ik denk even na. 'Als iedereen nou halverwege stil blijft hangen, dan kunnen we de koffers toch doorgeven naar boven?' Ik kijk ze aan. 'Jij...' Ik wijs naar een meisje bij Julia en Dee. 'Jij gaat vlak boven hangen, jij...' ik wijs naar de footballspeler. 'In het midden en dan ik onderaan en kan jij dan je koffers aangeven Julia?' Ik kijk haar vragend aan. 'Dan help ik daarna met Dee.' Ik glimlach. Ik verbaasde me ook over haar plotselinge aardigheid tegen Dee, maar ze was ook tegen mij aardig, dus besloot ik het niet op te merken en haar gewoon te helpen.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Julia Faye Dubois
Toen ik hoorde wat het schrijversmeisje zei slikte ik even, zulke opmerkingen deden namelijk ook mij pijn. Maar dat was iets wat ik niet wou laten merken, waardoor ik met mijn ogen rolde. 'Wathever' mompelde ik. Dat kind mocht lekker van mij denken wat ze wouden, dat deden ze toch namelijk al. Alleen was zij één van de enige die echt zéi wat ze van me dacht. Even keek ik naar mijn koffers, waardoor er een kleine zucht uit mijn mond kwam. Dat werd dus twee keer klimmen. Misschien zelfs drie keer, wou ik Delilahs koffer ook mee nemen. Heel even bleef ik naar mijn koffers kijken, waarna ik me weer op Delilah richtte, die ik nu nog steeds ondersteunde, wachtend tot ze vertelde wat ze wou gaan doen. Toen ik Delilah niet haar plan hoorde vertellen, maar Will hoorde praten keek ik hem even verbaasd aan. 'Natuurlijk wil ik de koffers aangeven' antwoordde ik glimlachend, heel blij dat ik niet de enige was die koffers mee had genomen. Anders zouden ze mij daar vast niet mee gaan helpen.

[ bericht aangepast op 5 sep 2012 - 18:07 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

[Moet eten. Adios]

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

{Adios Jaimvork }

---

Don't be like the rest of them, darling

[Eet smakelijk schattie!
Ik moet ook even eten]

[ bericht aangepast op 5 sep 2012 - 18:09 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

[Adios Elliedoos

En jij ook smakelijk Cica]

[ bericht aangepast op 5 sep 2012 - 18:10 ]

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Ik schrijf me uit ;# I'm sorry. Ik wil goed beginnen met school en heb niet echt het idee dat ik er goed in kan komen ;#.]

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'