-2- This is my life now -RPG- - Speeltopics

DarrenCrissy schreef:
Deze RPG is in principe een vervolg op; My school's Glee club. die dood is gelopen.

Toen kwam er iemand op het idee er nieuw leven in te blazen;
Vijf jaar later. Iedereen is opgegroeid, nog samen of uit elkaar. Heeft een super baan of juist helemaal niet. Heeft kinderen of studeert nog verder. Woont in een groot huis of in een klein huisje in een achterbuurt.

Dit speelt zich dus af na hun schooltijd en dezelfde personen.
-Natuurlijk mag je meedoen, maar doe dan wel een goed verleden met hoe het was op die school en wat die allemaal heeft meegemaakt.-

Wil je meedoen? Klik dan hier.

===================
Nieuwe mensen;
-
-
-

De al bestaande mensen;
- Levi Unknown Ninuturu
- Michael Thomas Brown Nadal
- Charlotte Suavez Gancanagh
- Mary Elizabeth Santiago Calantha
- Kyle Noah Morgan. MakeMeIrish
- William Irial Smelting Gancanagh
- Arion O'Leary Gancanagh
- Donna Banu Ganj Heimersson - Jalili Nadal
- André Sean Stenvers MakeMeIrish
- Maya Hart AroonCat
- Dimitry Hart AroonCat
-
===================
Regels;
*Schrijf gelieve meer dan 5 regels.
*Ga niet aanstellen of juist niets doen.
*Speel alleen je eigen personage, niet die van andere.
*Géén perfecte personen.
*Wees beleefd -in RPg hoeft dat niet persé-
*Personen hoeven elkaar niet persé meer te kennen, het kan zijn dat ze elkaar niet meer herkennen of niet willen kennen.

[ bericht aangepast op 22 nov 2012 - 20:06 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Mary

Ik zucht bij zijn aanrakingen.
"Eindelijk."
Ik kreun wanneer hij zijn lippen in mijn hals plaatst.
"Arion," zucht ik zacht.
Tevergeefs probeer ik de sleutel in het slot te krijgen en zo de deur te openen. Ik grinnik om mijn gestuntel.
"Dit lukt niet," zeg ik lachend.
Toch stop ik hem niet. Ik lijk wel in brand te staan.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Michael

Ik volg Charlotte en Evangelynn terwijl door het hotel dwalen op weg naar hun kamer. De barokstijl van het hotel is mij iets te netjes. Al snel voel ik me hier niet op mijn plaats terwijl de Franse lelies de muren sieren. Op een klein afstandje loop ik achter Charlotte aan terwijl mijn blik vooral op de grond gericht is. Wanneer de voetstappen voor me lijken te stoppen kijk ik op terwijl Charlotte bij de deur wacht. Met een versneld pasje loop ik op hen af. Ze maakt de deur open en laat me voorgaan. In een oog opzicht merk ik dat de kamers precies hetzelfde zijn als de gangen. De krulletjes, de lelies en het vele hardhout is niet te tellen. Ik glimlach geforceerd terwijl ik een klein stukje doorloop.
"Ik leg haar even in bed. Je kan gaan zitten in het salon. Tenzij je wilt helpen?"
Ik schud misschien iets te heftig mijn hoofd en weiger voor dit aanbod. In mijn ogen ben ik nog steeds Evangelynn's vader niet dus weiger ik dit aanbod. Mij niet gezien. Langzaam schuifel ik richting de witte zetels in de kamer waar ik na enige twijfel plaats neem.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Arion

"Arion. Dit lukt niet."
Ik glimlach tegen haar hals aan en ga dan gewoon verder met kusjes geven. Ondertussen ga ik nog wat dichter tegen haar aan staan. Tussen haar rug en mijn borstkas is geen plaats meer.
"Misschien moet je wat harder proberen?" fluister ik tegen haar huid aan.
Ik bijt even op haar zachte huid om er vervolgens zachtjes op te zuigen. Dit spelletje is zo leuk.
Mijn handen glijden zachtjes op en neer voor ik mijn armen om haar middel laat rusten.

Charlotte

Ik bijt op mijn onderlip om niet te lachen als Michael hevig zijn hoofd schudt. Ik haal mijn schouders zachtjes op.
"Geeft niks," zeg ik met een glimlach.
Terwijl hij naar de zetel sloft begeef ik me naar de slaapkamer met Evangelynn. Heel rustig leg ik haar in het kleinste bedje neer. Ik doe haar schoentjes uit en zet ze op de grond. Vervolgens wissel ik heel voorzichtig haar kleertjes voor haar nachthemdje. Ik leg de kleren netjes op een stoel.
Dan ga ik op de grond zitten naast haar bedje en dek haar toe. Ik druk nog een kusje op haar voorhoofd en kijk met een glimlachje hoe ze vredig ligt te slapen.
Na een minuutje of twee sta ik op en ga weer naar de "woonkamer". Er staat een kleine koelkast waar ik eerst naar toe ga.
"Wil je iets drinken?" vraag ik zachtjes aan Michael.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

(Zijn Kyle en/of Irial thuis?)

---

Spoiler alert: you will save yourself

[Nee, die zijn alletwee op de reünie. Laat Diederick anders bellen naar één van de twee?]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Oke]

Diederik Jared Morgan
Als een kwartier later nog steeds niemand open heeft gedaan bel ik Kyle. Zoals gewoonlijk neemt die niet op dus probeer ik Irial te bereiken. Het duurt een tijdje, maar dan neemt hij op. 'Met Diederik, waar zijn jullie?' vraag ik, en ik begin een beetje te ijsberen. Het frustreert me als de genen die ik wil bezoeken er niet is. Gewoon een familiekwaaltje.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Mary

"Misschien moet je wat harder proberen?"
Ik zucht even.
"Arion," kreun ik.
Mijn ademhaling versnelt wat.
Na nog enkele pogingen lukt het wel. Ik duw de deur open, en draai me om, zodat ik naar hem kijk. Ik grijns even.
"Hoi," zucht ik opgewonden.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[Kan je alsjeblieft niet mijn rol besturen? (:]

Irial
Ik kijk nogmaals verontschuldigend naar Donna als mijn mobiel begint te rinkelen. Ik neem hem uit mijn broekzak en kijk even naar het schermpje. Als ik zie dat het Diederik is, besluit ik toch maar op te nemen.
"Met Diederik, waar zijn jullie?" klinkt het bijna meteen in mijn oor.
Ik frons mijn wenkbrauwen even en draai me om zodat ik Kyle kan zien. Ik wenk hem.
"Hoe bedoel je waar zijn we? We zijn op de reünie van de middelbare school, dat wist je toch? Diederik, waar ben jij dan?" vraag ik zo rustig mogelijk.
Kyle had eerder vanavond nog gezegd dat hij morgen pas zou komen. Zou er iets gebeurd zijn? Ik kijk nogmaals naar Kyle.
"Diederik," zeg ik zonder geluid terwijl ik naar mijn telefoon wijs.

Arion

"Arion."
Ik grinnik zachtjes terwijl ze verder sukkelt. Uiteindelijk krijgt ze dan toch de deur open. Vrijwel meteen draait ze zich om. Haast automatisch weerspiegel ik de grijns op haar zachte lippen.
"Hoi."
Ik leg mijn armen opnieuw om haar middel en trek haar stevig tegen me aan.
"Hey," antwoird ik stilletjes.
Terwijl ik mijn lippen op de hare druk, duw ik haar achteruit door zelf naar voren te stappen. Als we binnen zijn probeer ik zo snel mogelijk de deur dicht te stampen met mijn voet. Na een keer of twee lukt het me ook effectief.
"En wat is er met meneer gebeurd?" mompel ik opgewonden tegen haar lippen aan.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Michael

Ik kijk wat afwezig rond in de kamer maar echt iets persoonlijks kan ik niet vinden. Ik bijt zachtjes op mijn onderlip.
"Wil je wat drinken?" hoor ik wanneer Charlotte de kamer weer inloopt.
Ik kijk op naar Charlotte en knik zachtjes.
"Water graag," zeg ik zachtjes terwijl mijn ogen weer wegglijden. Even zucht ik en tik met mijn vinger op de leuning van de stoel. En nu? Wat wilt ze nu? Bijpraten over wat voor leuk kind we hebben? Wat ze allemaal hebben meegemaakt?

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Ik zal ook wel weer met Donna reageren.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Mary

"Hey. En wat is er met meneer gebeurd?"
Ik lik even opgewonden over zijn lippen, en kijk hem opgewonden aan.
"Gaan we koekjes bakken, meneer O'Leary?"
Ik druk mijn lichaam tegen het zijne en ga met mijn handen door zijn haren.
Op een ongemakkelijke manier probeer ik mijn hakken uit te krijgen, zonder Arion los te laten. Uiteindelijk lukt het me, en ben ik weer enkele centimeters kleiner.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Diederik Jared Morgan

'Bij jullie thuis, mijn moeder heeft me geslagen en nu ga ik daar niet meer heen' zeg ik, en de tranen schieten me in de ogen. 'kan ik Kyle even spreken. Ik moet iets met hem bespreken' zeg ik, en nog steeds ben ik aan het ijsberen.

---

Spoiler alert: you will save yourself

wolffire schreef:
Diederik Jared Morgan

'Bij jullie thuis, mijn moeder heeft me geslagen en nu ga ik daar niet meer heen' zeg ik, en de tranen schieten me in de ogen. 'kan ik Kyle even spreken. Ik moet iets met hem bespreken' zeg ik, en nog steeds ben ik aan het ijsberen.

[Kun je wel iets meer schrijven en wachten tot meerdere mensen gereageerd hebben ? ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Kyle

Ik kijk naar Marylin die har nummer opschrijft in mijn mobiel.
"Wel dan, ik zie je nog wel een keer? Laat maar iets weten als je tijd hebt." ik knik.
"Komt helemaal goed," glimlach ik en sta op. Dan knik ik naar Marylin. "Ik sms of bel wel." zeg ik en glimlach, dan draai ik me om en loop richting Irial.
Ik van nog net zijn glimp op en hij zegt iets naar mij, zonder geluid.
Na vier keer het beeld terug te hebben gehaald weet ik wat hij zegt. Diederick!
Ik versnel mijn pas en kom bij Irial en Donna te staan. Ik glimlach even naar Donna en kijk afwachtend naar Irial. Waarom belt Diederick zo laat nog? Zou er wat zijn? Wat is er toch aan de hand?
Meteen begin ik helemaal te stressen en ik pak Irial's hand vast, ongemerkt knijp ik er even in. Ik sta ook haast te smeken on ik zijn mobiel over mag pakken. Nog altijd kijk ik afwachtend naar Irial.
Zou er weer eens iets tussen Diederick en mam gebeurt zijn?

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Charlotte

"Water graag."
Ik neem een flesje bruis en een flesje plat. Ik zet ze allebei op het salontafel dat voor hem staat en neem snel ook nog even twee glazen die er bij komen te staan. Voor ik ga zitten, neem ik nog even mijn laptop uit mijn reistas. Ik start het ding op en zet hem naast me neer op de zetel.
Ik doe mijn schoenen uit en trek mijn benen op de zetel. Een diepe zucht verlaat mijn longen. Ik hou zielsveel van Evangelynn, maar ik ben zo blij als ze slaapt. De avond is het enige moment van de dag dat ik voor mezelf heb. Ik sluit mijn ogen even en geniet wat van de stilte.
Ik zou bijna vergeten dat Michael er is. Wanneer ik mijn ogen open, glijden ze bijna automatisch naar de ring om zijn vinger.
"Schoot je daarom zo uit je slof eerst?" vraag ik zachtjes.

Arion

"Gaan we koekjes bakken, meneer O'Leary?"
Ik zucht zachtjes tegen haar lippen aan als ze zichzelf tegen me aandrukt en haar handen door mijn haar haalt. Dat heb ik altijd al zo prettig gevonden.
Zachtjes moet ik lachen als ze staat te stuntelen om haar schoenen uit te krijgen. Als ze klaar is, til ik haar op. Mijn lippen liefkozen alweer de hare.
"Steek de oven maar al aan," grinnik ik.
Vervolgens draag ik haar de trap op. Op de overloop hou ik even halt en klem Mary tussen mezelf en de muur in. Ik neem even de tijd om haar rustig te kussen.
Heel zacht bijt ik even op haar onderlip.

Irial

Ik raak een beetje geërgerd als Kyle maar niet door lijkt te hebben wat ik zeg. Hij blijft gewoon staan. Ik laat mijn bezorgdheid en irritatie niet met het beste van me gaan lopen en concentreer me weer op wat Diederik ondertussen zegt.
"...jullie thuis, mijn moeder heeft me geslagen en nu ga ik daar niet meer heen. Kan ik Kyle even spreken. Ik moet iets met hem bespreken."
Ik kan horen aan zijn stem dat hij het moeilijk heeft. Meteen heb ik medelijden. Ik vind het jammer voor allebei dat die jongens geen goede band hebben met hun ouders. Hoewel het bij de laatste jaren heel wat verbeterd is, weet ik heel goed hoe ze zich voelen. Al hebben mijn ouders nooit een vinger naar me uitgestoken.
Ondertussen staat Kyle ongedurig naast me in mijn hand te knijpen. Ik trek even een gezicht als hij heel wat harder knijpt dan hij waarschijnlijk bedoelde.
"Kalmeer even, jongen," zeg ik zacht. "Ik geef je hem door."
Zo snel mogelijk geef ik de telefoon door aan Kyle. Ik haal even een hand door mijn haar en zucht. Die twee zijn net hetzelfde; een vat vol ongeduld en energie.
"Dat was Kyle's broertje," verklaar ik het vreemde tafereel een beetje aan Donna. "We zitten een beetje met een situatie."

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.