Na veel vragen over waarom het uit is met mijn vriend, zal ik het hier even uittypen, zodat ik niet steeds hetzelfde verhaal moet gaan uittypen.
Zoals jullie misschien wel weten is mijn ex erg bedreven in het politieke wereldje en is zelfs lid van de Friese VVD. Hij is echt ontzettend serieus, wat ik in het begin eigenlijk wel prettig vond.
Maar naarmate de tijd verstreek, begon ik me steeds meer aan hem te ergeren. Hij was egoïstisch, vond mijn ouders bemoeiallen, keek op mij neer en had totaal geen gevoel voor humor. Ook drong hij steeds aan op jeweetwel en daar was ik gewoon nog lang niet aan toe. Ik vind dat een hele stap en hij deed alsof het ontzettend simpel was.
Afijn, we hadden de laatste tijd steeds meer meningsverschillen en hij vond mij een lui mens, omdat ik maar twee dagen in de week naar school hoef. Dat ik daarnaast ook nog drie/vier dagen in de week werk, vergeet hij voor het gemak maar even. En dat hij zelf ook maar drie daagjes in de week naar school gaat, boeit ook niet, want ík ben het scholiertje. Het domme meisje, dat het VWO niet aankon.
Hij begon me steeds meer te ergeren en op een zondagavond, toen hij bij mij was, deed ik al een stuk afstandelijker tegen hem. Het gevoel was bij mij gewoon weg en ik kon me alleen maar ergeren aan zijn slechte eigenschappen.
Ik ben toen een paar dagen ziek geweest, waardoor ik veel tijd had om na te denken en ik tot de conclusie kwam dat ik totaal niet meer mezelf was en me gewoon opofferde om hem een plezier te doen.
Toen heb ik hem op donderdag, bijna twee weken geleden, verteld dat ik met hem moest praten. Hij had meteen door dat het serieus was en deed ook geen poging om mij te zoenen. Hij liep gewoon zwijgend naar boven en ik volgde hem. Eenmaal op zijn kamer vertelde ik hem dat het voor mij echt voorbij was. Hij reageerde heel kalm, alsof het hem niets deed. Ik ben uiteindelijk weggegaan na veel tranen, want ik vond het wel erg dat ik het moest uitmaken.
Nou ja, dat is dus het verhaal. :')
Intussen heb ik al twee weken niets meer van hem gehoord en negeert hij mij. Ik heb namelijk nog een boek van hem en die wil ik graag mijn huis uit hebben, maar hij reageert gewoon nergens op. Dus ik ben van plan om dat ellendige boek door zijn brievenbus te stampen. Tja.
Om eerlijk te zijn heb ik me nog nooit zo goed gevoeld. Ik voel me weer als herboren en heb mijn geliefde vrijheid weer terug. Ook ben ik weer flink aan het flirten geslagen en heb ik weer gewoon leuk contact met mijn mannelijke vrienden, die ik eerst niet mocht zien van mijn ex. Jaloerse vent. Blugh.
"Well, well. Look who we've got here!"
