Ook al leven we in het jaar 2012, toch is er nog sprake van een aantal taboes.
Ik woon in Friesland, waar ik altijd in contact kom met (kleine) kinderen en ik zeg het gewoon: Ik háát kinderen.
Ze jengelen aan je kop, doen alles om de ouders helemaal knettergek te maken, zorgen ervoor dat je geld helemaal op is en door kinderen gaat een relatie ook vaak kapot. Ik heb dit eens gezegd tegen mijn ouders, dat ik later absoluut geen kinderen wil, maar ze gingen helemaal door het lint.
Want je "mag" blijkbaar niet zeggen dat je als vrouw zijnde geen kinderen wil hebben. Maar toch ben ik een vrouw die absoluut helemaal niets met die mormels te maken wil hebben. Ik ben dol op mijn neefje en nichtje, maar ik zou er niet aan moeten denken dat ik ze onder mijn hoede zou moeten hebben. Het jaagt me de stuipen op het lijf. Daarnaast ben ik een enorme driftkop en kan ik er niet tegen als mijn kind zo'n grote mond tegen me op zou zetten.
In ieder geval, wie heeft hier ook last van? Ik kan toch niet de enige zijn die een hekel heeft aan kinderen?
"Well, well. Look who we've got here!"
Ledecky
Die kindjes daar maken mijn dag weer helemaal goed, maar die op maandag kan ik wel uit het raam gooien af en toe :c
le me.