[RPG] Fallen Crowns • 2 - Speeltopics

Er was een tijd dat twee koninkrijken in vrede samenleefden.
Twee jonge koningen vochten zij aan zij in elke oorlog die ze vochten en deelden hun overwinningen met grote feesten aan de dorpelingen.
Ze waren als broers voor elkaar en er was niets dat hen kon deren.
Maar de twee koningen werden ouder en groeide na jaren van broederschap uit elkaar.
Huize Norhtwode wilde meer land te veroveren, om meer aan kracht te winnen, terwijl huize Baratheon opzoek was naar meer bondgenoten om wat veiligheid voor de dorpelingen te creëren.
Het koninkrijk van Baratheon groeide uit tot een fort dat bescherming gaf aan zij die het nodig hadden terwijl het koninkrijk van Northwode één van de meest gevreesde koninkrijken was geworden.
Na eeuwen van vrede, verklaarde huize Norhwode de oorlog aan huize Baratheon.
En dat was het begin van een tijdperk vol oorlog en politieke intriges.
Allemaal in het teken van macht en rijkdom.

Regels:

• OOC is altijd tussen haakjes.
• Schelden en 16+ is toegestaan maar probeer het wat netjes te houden.
• Bespeel alleen je eigen personage en heb respect voor anderen.
• Personages mogen vermoord worden, in overleg met de eigenaars.
• Naamsveranderingen en afwezigheden altijd doorgeven.
• Let op spelling en interpunctie, niets is zo erg als een post bomvol schrijffouten.
• Denk er aan, niemand is perfect.
• Er is een minimum van 10 regels, meer regels zijn uiteraard ook toegestaan.
• Reserveringen blijven 2 dagen staan en worden dan zonder waarschuwing verwijdert.
• Denk goed na voor je meedoet, ik wil geen mensen die na een dag al stoppen.
• Alleen Gipsy maakt de topics aan, tenzij ik anders vermeld.

Huize Baratheon

Vrouwen:

- Gipsy - Elizabeth Marique Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Pebble - Catherine Eleanor Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- mismi - Elena Sophia Collins - Dienstmeid/spion
- Pebble - Gemma Antoinette Treebone - Dienstmeid/naaister
- DreamerN - Fauna Deidre Graham - Hofdame
-
-
-



Mannen:
- Bastard - Raegan Bran Baratheon - Koning Baratheon
- 0o7 - Reagan Theadran Baratheon || - Prins/Zoon van de koning (Troonopvolger)
- mismi - Julius Edward of Monmouth - Ridder
- Squib - Daniëll Liam Graves - Ridder
- Glorious - Adam James Cordiall - Wetenschapper/ingenieur
- Bastard - Brom Rowan Falcon - Kruidenier/Dokter
- 0o7 - Mathre - Schildknaap
- MadEyeMoody - Bradley Damon MacGreggor - Burger/Bandiet






Huize Northwode:

Vrouwen:

- STORYDREAMER - Rosamunde Northwode - Koningin
- Aurorea - Arabella Estelle Devereaux - Jonkvrouw
- Aurorea - Floria Ysmay Swift - Dienstmeid
- Squib - Arissa Illeana Sait - Naaister
- Rowboats - Alena "Lena" Katherina Lancaster - Bediende van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'
- Sheerio - Victoria Annabella Mortmain - Danseres/gevangenen
-
-


Mannen:

- MadEyeMoody - Ian Alexander Northwode - Prins/Zoon van de koning (troonopvolger)
- Rowboats - Léon Oliver Northwode - Prins/Zoon van de koning
- Sid - Victarion ‘Vic’ Karstark - Kapitein van de wacht (Kapitein der ridders.)
- Gipsy - Jonathan Xander Kingsley - Ridder/zoon van de hertog
- Bastard - Ilias Aeneas Logan - Schildknaap
- 0o7 - Lior- Bandiet
-
-



Meedoen kan altijd, als je gewoon even hier klikt
Praat-Topic
Praat-Topic 2

[ bericht aangepast op 26 dec 2012 - 13:39 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Jongens, ik ga vannacht voor een week op vakantie, maar volgens mij heb ik daar wel wifi, dus kan ik 's avonds wel online komen. Ondertussen mag je wel mijn persoon spelen hoor (: ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

mismi schreef:
(...)
Elena Sophia Collins
"De toekomst heb je deels zelf in de hand" zeg ik dan nog met nog altijd mijn ogen gesloten. Ik zie er tegenop om zo op te moeten staan en terug te moeten gaan. Ik zucht even lichtjes. "Het wordt waarschijnlijk iets van stoofpot dan" zeg ik een beetje bedenkelijk. "Ik weet het nog niet zeker, ligt eraan wat er allemaal nog te krijgen is op de markt" vervolg ik. Al kan je bijna alles wel in een stoofpot doen. Ik zucht weer. "ik heb helemaal geen zin om zo op te moeten staan en terug te gaan" zeg ik terwijl ik weer zucht. Ik geniet nog even van de fluitende vogeltjes voordat ik mijn ogen weer opendoe. Als ik mijn ogen weer open doe, is het eerste wat ik zie zijn ogen die naar mij kijken. Ik ben even van mijn stuk gebracht door zijn ogen, maar herstel me snel weer en kijk hem even vragend aan.

[sorry sorry dat deze zo kort is. Had even geen inspiratie meer haha, volgende zal weer gewoon minimaal 10 regels zijn]

Dawn Echo Lyna

Verbitterd staarde ik in het vuur. Terwijl ik dat deed, vatte de stok waarmee ik het vuur oppookte vlam. Ik gaf nog een laatste, harde pook in het vuur en gooide daarmee de stok ook in het vuur. Een pijnlijke zucht kwam over mijn lippen. Ik sloot mijn ogen. Ach... Zij had ook iets verteld over haar verleden, waarom zou ik dat niet doen?
'Wat wil je precies weten? Martelingen, ontmoeting met de koning of iets anders? Ik herinner me zoveel, dat ik niet eens weet wat van belang is en wat niet' zei ik uiteindelijk. Ik opende mijn ogen.
'En over die droom... Ik wil er graag over praten, maar nu liever niet'
Ik merkte dat Allie wat moeilijker overeind was gekomen.
'Is er iets? Heb je ergens pijn...?' vroeg ik lichtelijk bezorgd.
Ik wilde niet als een soort moeder overkomen, maar ik maakte me echt zorgen om Allie.
Zouden ze al op het kasteel merken dat ik weg ben? Ik dacht eerlijk gezegd van niet, maar je wist het nooit. Plotseling bedacht ik me iets. Een groot deel van het leger was verdwenen vandaag. Natuurlijk zouden er zoektochten zijn.
Ik keek achterom. Misschien was ik wat paranoïde, maar ik wist waartoe ze in staat waren. Gelukkig waren we ver gekomen met de paarden. Ik hoopte maar dat ze ons niet zouden vinden.
En toch... Ergens wilde ik wel dat ze ons vonden. Om hun pijn te bezorgen. Dat was de reden: Ik wilde hen pijn doen. Maar... Zou ik dat kunnen doen bij Victarion en de koning? Waren zij niet het soort vaderfiguren waar ik zo lang zo wanhopig naar gezocht had?
Het antwoord had ik niet. Ik keek naar het mes. Misschien kon ik het maar beter een naam geven. Valar. Ja, dat was een goede naam. Ik keek weer naar het vuur.
Als ze ons zouden vinden, zouden we er klaar voor zijn.

{ Wat had/heb je? Griep of...? En sorry dat ik je zo heb laten wachten, maar als ik ziek ben, krijg ik automatisch een computerverbod -_- Ben wel blij dat ik er weer ben, though. Kunnen we weer lekker doorschrijven }

[ bericht aangepast op 21 dec 2012 - 14:00 ]

---

I will keep watch.

Algerain Catharina Baratheon

Dawn gaf nog een laatste, harde pook in het vuur en gooide daarmee de stok ook in het vuur. Een pijnlijke zucht verliet haar lippen en ze sloot haar ogen.
'Wat wil je precies weten?' vroeg ze. 'Martelingen, ontmoeting met de koning of iets anders? Ik herinner me zoveel, dat ik niet eens weet wat van belang is en wat niet. En over die droom... Ik wil er graag over praten, maar nu liever niet.'
Ik had naar haar geluisterd terwijl ik kreunend overeind was gekomen.
'Is er iets? Heb je ergens pijn...?' voegde ze er lichtelijk bezorgd aan toe.
'In orde, in orde,' fluisterde ik terug. 'Maak je maar geen zorgen over mij, meisje... dit is niets vergeleken met de vlammen waar ik al doorheen ben gegaan.'
Ik ging even comfortabel zitten, en terwijl ik dat deed keek Dawn vlug over haar schouder. Ik leefde met haar mee; ik wist dat ze bezorgd was. Over mij en de zoektochten naar ons die er ongetwijfeld zouden komen.
'Ontspan...' mompelde ik. 'Als je je daar beter bij voelt... kunnen we alvast stapvoets gaan rijden. Ik doe toch geen oog meer dicht. En dan kun je tijdens de rit vertellen over je jeugd.'
Ontzettend moeizaam stond ik op, en begon mijn boeltje bij elkaar te pakken. Ook gooide ik de emmer water die we vannacht gevuld hadden over het vuur heen.
Ik kon het niet laten om nieuwsgierig te zijn over haar droom. Het moest iets verschrikkelijks zijn wat ze had meegemaakt in haar vroege kindertijd, wat betekende dat ze ontzettend jong al zo beschadigd was. Net zoals ik. Maar ik moest haar leeftijd geweest zijn.
Het betekende dat ze van haar leven nooit zeker was. Dat ze al die tijd in angst leefde zonder iemand te hebben die even een arm om haar heen sloeg en je liet weten dat de wereld nog steeds hetzelfde was... en dat het de mensen waren die een lesje nodig hadden. Een vaderfiguur. Zoals Gillian. Iemand waardig genoeg om voor te vechten. Want vechten is wat we moesten. Het was de enige manier om dit tijdperk van angst en wantrouwen te overwinnen. En er moest een kant gekozen worden. En er waren dingen te doen die men normaal liever niet zou doen. Maar het was nodig. Drastische veranderingen in alles.
Vanuit de verte hoorde ik een wolf huilen. Een hele roedel. Ik twijfelde niet meer.
'Ik denk dat we echt moeten gaan. We hebben al genoeg gedraald,'
Ik bond mijn spullen op Eiragwyn's romp in plaats van aan mijn riem. Als het mis zou gaan... moest ik licht en snel zijn.
Kwiek hees ik mezelf op haar rug en pakte haar manen stevig vast voor ik haar aanspoorde tot stap.

{ Ja, ik heb griep. Super verkouden enzo. Ben ook blij dat je er weer bent, ik heb deze kerstvakantie ook alle tijd }

---

Je kan beter een blauwtje lopen dan een groentje blijven.

Dawn Echo Lyna

We reden stapvoets door het bos. Ik schaamde me wel een beetje, maar niet voor lang. Nee, angst was niet iets om je over te schamen.
Tynged gaf me een vertrouwd gevoel. Ik gaf een klopje op zijn hals. Zijn oren gingen rechtop staan toen we wolvengehuil hoorden, maar hij stopte niet. Ik keek over mijn schouder om te kijken of ik de roedel kon zien. Ze zouden ongetwijfeld hier zitten, maar waar...
Allie reed naast me. Ze wachtte af totdat ik zou vertellen, over mijn verleden. Ik keek naar de zwarte manen van Tynged. Ik probeerde mijn gedachten op een rijtje te zetten, maar het lukte niet. Ik wist niet waar ik was met mijn gedachten. Ik streek een pluk haar uit mijn gezicht. Soms waren lange haren echt irritant.
'Nogmaals' zei ik, nog steeds kijkend naar de manen van mijn paard 'Ik weet niet wat jij wilt weten. Mijn jeugd was... Gigantisch. Op een slechte manier. Dus moet ik weten wat jij wilt weten'
Ik keek onwillekeurig weer naar mijn been. In mijn droom had de riem als een soort boeien gediend. Boeien aan mijn verleden, die aangetrokken konden worden door wie dan ook wanneer dan ook. Wat een naar idee.
Had ik überhaupt wel fijne herinneringen aan mijn jeugd? Ik glimlachte. Ik had er maar één: De zwaardlessen met Victarion. Ik had de rest soms als marteling doorstaan, maar voor mij werd het slaan en schoppen een gewoonte. Ik besloot te accepteren wat ik nooit zou kunnen: iets goed doen. Maar met de zwaardlessen deed ik het goed. De zwaarden waren wel zwaar, ik bedoel, ik was nog jong. Maar ik kon het. Het voelde geweldig.
Mijn mondhoeken gingen weer omlaag. Ik had de zwaardlessen gebruikt voor niets goeds. Ik had mensen vermoord of de dood ingestuurd, onschuldige mensen met familie, vrienden, kennissen... Vroeger had ik nooit last van een schuldgevoel, maar nu... En waarom had ik eigenlijk die mensen vermoord? Ze hielpen Baratheon of waren tegen de koning. In het eerste geval was het beide. Je kon niet voor Baratheon en Northwode zijn, dat was duidelijk.
Toen besefte ik me iets: "Goed" bestaat niet. Je zit er altijd tussen. Zelfs de goden hadden zwakke plekken. Waarom mochten wij die dan niet hebben?

{ Aiiii.... Beterschap! Ik heb ook alle tijd deze kerstvakantie, gelukkig wel! Ik had namelijk een hele vakantie leren niet aangekunt }

[ bericht aangepast op 21 dec 2012 - 16:11 ]

---

I will keep watch.

Elizabeth Marique Baratheon

Ik luisterde aandachtig naar wat ze te zeggen hadden en knikte uiteindelijk, niet dat ze het konden zien met hun ogen toe.
"Ik ga de kapel laten opknappen," Zei ik zacht zodat mijn stem niet door de ruimte galmde. "ik zet meteen iemand aan het werk."
Zonder te wachten op een reactie, wandelde ik rustig naar de deuren van de kapel en keek nog een laatste keer over mijn schouder.
"Zonde dat het zo verwaarloosd is, het was ooit een mooie ruimte, weet je." Een flauwe glimlach speelde op mijn lippen terwijl ik terugdacht aan de tijd dat ik hier als klein meisje altijd rondhing.
Toen het goud allemaal nog blonk en hier regelmatig mensen kwamen om te bidden.
Zelf was ik nooit echt zo gelovig geweest, hoewel ik er geen seconde aan twijfelde dat er hogere machten aan het werk waren.
Na een tijd van stilte, opende ik de deuren van de kapel die onder een luid gekraak weer open gingen en wandelde weer naar buiten.
Buiten was het al aardig donker geworden, dus het was tijd dat ik weer naar het kasteel zou gaan voordat mensen weer in paniek zouden slaan omdat ik afwezig was.
Ik tilde mijn jurk wat op en versnelde mijn pas een beetje aangezien het nog een heel stuk was voordat ik het kasteel zou bereiken.
In zo'n lang stuk kon natuurlijk heel wat gebeuren en dat wilde ik het liefst van al een klein beetje vermijden.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Ian
Ik had geen zin om langer te wachten op Léon, hij was mijn verandwoordelijkheid niet. Ik liet een bediende zijn pak halen en legde dat in de stal tesamen met een briefje dat hij op moest schieten en liep vervolgens terug naar het feest waar ik zag dat er een aantal edelen ook al aan waren gekomen. Ik keek om me heen opzoek naar mijn vader en probeerde zoveelmogelijk edelen te vermeiden en zoveel mogelijk meisjes. Ik had geen zin om te dansen of te praten. Daarbij zouden ze minder aandacht besteden aan wie ik van binnen was dan wie ik van buiten was aangezien ik geld had en een prins was was dat meestal al een reden -niet dat ik daar nooit gebruik van heb gemaakt- na een tijdje rond te hebben gezocht vond ik mijn vader bij de deuren van het kasteel. 'Rosebell is ziek en ligt op bed en Léon komt eraan' Zeg ik vervolgens, en het laatste hoopte ik van harte voor hem.
Hij kon dan ouder zijn maar slimmer was hij niet, ik deed wel dingen die niet mogen maar ik zorgde er voor dat ik -meestal- optijd terug was voor de dingen waarvan andere mensen vonden dat die belangrijk waren. Zoals de taken die ik erbij had gekregen toen Léon afschijd had genomen van de troon en ik plots troonopvolger was geworden.

---

Don't be like the rest of them, darling

Algerain Catharina Baratheon

Het wolvengehuil klonk opnieuw door het donkere woud, en galmde aan alle kanten die ik maar kon bedenken onze oren in. Het klonk nog ver weg... maar hoe lang dat nog duurde wist ik niet. Ik vertrouwde het nog wel om stapvoets te rijden voor een tijdje. We reden uit de wind, dus voor de roedel ons zou ruiken waren we vast alweer een heel stuk verder.
'Ik wil weten...' begon ik, en ik deed mijn best om een heldere, zelfverzekerde stem op te zetten. '... hoe het kwam dat je voor de koning ging spioneren. Ik weet dat het niet vrijwillig was. Niemand werkt vrijwillig voor hem.'
Het gehuil klonk opnieuw, en we keken om ons heen. Maar er was nog geen spoor van de wolven te bekennen, of geritsel te horen tussen de bomen en struiken.
'En... ik wil ook weten hoe hij zijn andere... bedienden heeft behandeld. Je weet wel... nadat...'
Ik slikte de brok in mijn keel weg die enigszins mijn schuldgevoelens symboliseerde. Mijn wraakzucht was de oorzaak geweest van het lijden van vele onschuldige mensen. Ik dacht niet eens aan het lijden van de koning. Hij viel natuurlijk ook niet onder de norm "onschuldige mensen", maar toch haatte ik mezelf om deze gedachten. Het had achteraf toch alleen maar tot meer onheil geleid. Ik zou hem nooit vergeven om Gillian en hij zou mij nooit vergeven om de koningin. Daar was niets meer aan te doen. Meer wraakacties zouden opnieuw leiden tot meer wraakacties en onze haat zou onophoudbaar groeien. Dat was wat oorlog werkelijk was in deze gebieden. Een ruzie tussen twee personen die lang geleden tot stand was gekomen en lang geleden opgelost had moeten worden. Net zoals de oorlog tussen Northwode en Baratheon. Alleen echte oorlog kon dit nog oplossen. En die zat er aan te komen. We waren ernaar op weg, zonder weet daarvan te hebben.

---

Je kan beter een blauwtje lopen dan een groentje blijven.

Dawn Echo Lyna

Het wolvengehuil bleef aanwezig. Tynged begon zachtjes te hinniken. Ik knikte op de vragen van Allie.
'Voordat ik deze vragen ga beantwoorden' zei ik helder 'moeten we misschien het op een lopen gaan zetten'
Ik was niet bang voor wolven, integendeel. Ik had vroeger zelf wolven getemd en ik wist hoe ik ze aan moest pakken. Maar dat nam de angst niet weg.
Ik slikte voordat ik begon met vertellen.
'Laat ik maar bij het begin beginnen. Toen ik 3 jaar was, ging mijn vader de zee op. Hij kwam niet terug' zei ik neerslachtig.
'Mijn moeder werkte in een bar. Toen ze het nieuws hoorde, zat ze er compleet doorheen. Ze dronk elke dag minstens vier kannen wijn of bier. In haar dronken buien sloeg en schopte ze me'
Ik nam even een pauze.
'Toen ik tien was, had ik er genoeg van. Ik zag een mes liggen op de tafel in de woonkamer. Ik pakte het mes en...'
Mijn stem haperde even. Ik herstelde me snel.
'En ik doodde haar'
Ik keek naar de manen van Tynged.
'Ik heb er geen spijt van gehad' bekende ik zacht. Ik keek weer vooruit.
'Ik rende weg. Wat kon ik anders doen? Maar helaas, net toen ik de stad uit wilde lopen, werd ik gearresteerd. Ik werd bij de koning gebracht. Hij had van die kleine klusjes voor me. De koningin had namelijk gesmeekt om mij in leven te laten. De koning ging ermee akkoord, maar niet van harte'
Ik viel weer even stil.
'Toen ik me misdroeg - ik steelde nogal en was brutaal - bracht de koning mij bij zich. Hij zei dat ik hem had teleurgesteld, en desondanks wat de koningin zei, ik was veroordeeld tot de dood. Mede dankzij de moord die ik had gepleegd. Ik smeekte hem om me in leven te laten, met de boodschap dat ik alles voor hem zou doen'
Ik slikte. Wat was ik toen dom geweest.
'Hij nam me aan, op één voorwaarde: Ik zou een riem dragen met spijkers, die zouden steken in mijn been. Als bewijs van trouw. Hij zei er niet bij dat ik er niet meer zonder zou kunnen leven'
Ik keek pijnlijk naar mijn rechterbeen, waar de riem nog steeds zat.
'Toen hij merkte dat ik een zilveren pas had, kwam hij met het idee om mij spion te laten worden. Ik kreeg zwaardlessen van de kapitein van de wacht, Victarion, en ik was er nog goed in ook. Een paar dagen nadat de training was afgerond, ging de koningin dood'
Ik keek zijdelings naar Allie.
'Hij was kil geworden sinds de dood. Ik kreeg vaker martelingen en andere bedienden werden geslagen of geschopt. Of ze kregen een enorme afsnauwing. Behalve één iemand. Die kreeg altijd een preek'
Tja... De trouwste vazal van de koning ooit: Victarion. Hoe zou de koning hem ooit kunnen mishandelen?
'Ik moest met Victarion en een deel van het leger elke nacht naar je zoeken. Elke avond als we met lege handen terugkeerden, werd ik gemarteld en werd ik in de cel gegooid. Toen ik niet meer naar het kasteel durfde te gaan, ik had het eerder opgegeven, zag ik iemand een achtste van het leger afmaken'
Bij de laatste zin glimlachte ik. Ik keek naar Allie.
'De rest weet je'
Ik voelde me zwaar en toch licht tegelijkertijd. Licht, omdat het eruit was. Zwaar, omdat ik nog steeds de littekens op mijn ziel had staan. Maar alsnog: Het was goed om het te vertellen. Het moest er ooit uit, en gelukkig, kwam mijn levensverhaal bij haar terecht. Ik had me geen beter iemand kunnen voorstellen aan wie ik mijn levensverhaal voor het eerst helemaal zou vertellen.

---

I will keep watch.

Léon Oliver Northwode
"Dat hoeft niet per se zo te zijn, zolang u de momenten dat u wel thuis bent maar goed voor haar zorgt, dan zult u echt geen slechte echtgenoot zijn, sir," zei Floria.
Het bleef even stil nadat Léon had ingestemd met het feit dat ze beter terug zouden keren.
"Als ik van haar houd, zou ik haar nooit of te nimmer in de steek laten... Maar ik weet niet of ik haar zou kunnen achterlaten, en tegelijkertijd kàn ik niet op één plek blijven... Ik weet hoe het was toen vader wegging voor de oorlog, de blik die ik zag in moeders ogen was haast angstaanjagend. Ik weet niet of ik, en ook zij, het aan zullen kunnen om haar met de gedachte dat ik misschien niet meer kan terugkeren kan laten zitten. Reizen is deze tijd niet echt veilig." Léon glimlachte even somber en schudde toen zijn hoofd.
"Laten we gaan, ik zou niet willen dat u iets overkomt, het bos is gevaarlijk 's avonds," vervolgde Léon.
"Daar hoeft u zich geen zorgen om te maken, sir. Zolang u er bij bent zullen mensen ons toch niet aanvallen, en als het wel zou gebeuren, vertrouw ik er alsnog op dat u ervoor zult zorgen dat er niks ernstigs zal gebeuren," zei Floria. Vertrouw. Het was lang geleden geweest dat iemand had gezegd tegen Léon dat hij of zij hem vertrouwde. Léon voelde om de één of andere reden een diepe dankbaarheid voor Floria.
"Heeft u ondertussen al wat meer zin gekregen in het feest, sir?" vroeg Floria terwijl ze de stad weer binnen reden.
"Ik denk dat die vele onbekenden nogal saai zullen zijn vergeleken met uw gezelschap die ik vandaag mocht genieten, juffrouw Swift," zei Léon, met een vrolijke glimlach. "Ik moet u vragen of u geen tijd zou hebben om vanavond even naar het feest te komen. Wat betreft kleren, zou ik met plezier iets voor u kunnen regelen." Léon wilde niet slijmen bij haar of zo, maar hij vond het leuk om vandaag te hebben kunnen praten met iemand, en hij waardeerde van Floria dat ze eerlijk tegen hem sprak en niet bang of onderdanig tegenover hem deed.

---

help

/

[ bericht aangepast op 21 dec 2012 - 22:49 ]

---

Je kan beter een blauwtje lopen dan een groentje blijven.

[Het is niet erg realistisch dat twee mensen een stel wolven in elkaar slaan, just saying]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Ze slaan ze niet in elkaar, ze steken ze neer met zwaarden. En wie zegt dat het realistisch moet zijn?]

---

Je kan beter een blauwtje lopen dan een groentje blijven.

Guinevere schreef:
[Ze slaan ze niet in elkaar, ze steken ze neer met zwaarden. En wie zegt dat het realistisch moet zijn?]

[Het is eigenlijk een best realistische RPG (: Dit valt een klein beetje onder Mary-Sue naar mijn mening. ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Gipsy schreef:
(...)
[Het is eigenlijk een best realistische RPG (: Dit valt een klein beetje onder Mary-Sue naar mijn mening. ]

Wat is er Mary Sue aan? Wolven neersteken kan toch best? Of mag er geen actie in deze RPG?

---

Je kan beter een blauwtje lopen dan een groentje blijven.