• There are 11 legends in the land Tedo.
    Fire, water, earth, air, dark, light, animal, metal, spirit, Music and technology.
    They kept the balance between good and evil
    The world was one big harmonious place, the people and the nature were perfectly balanced.
    But then; the greatest threat in ages is facing the legends.
    But they couldn’t be found, the legends disappeared.
    Some people say that some of them had joined the dark forces, but most of the citizens think the legends got scared en ran away, or they just easily died in another battle.

    These days :
    Dark forces are ruling over the land of Tedo.
    The king, queen and their daughter are locked up in the deepest dungeons.
    The capital Onodera lays in the hands of the immortal dark lord Zival.
    He is a real tyrant and the citizens has to pay him a lot.
    Longing for souls, he consumes the civilians one by one.

    But a new generation is born among them.
    These 11 young once must face the danger and start their education to become the league of legend.
    Will they be on time before Zival find out they exist ?


    als iemand een Nederlandse vertaling wilt, stuur dan even een berichtje ;)
    RPG is in het Nederlands.




    Regels :

    • Geen oneliners, minimaal 6 zinnen.
    • 16+ is toegestaan, evenals vloeken (Maar hou het zelfs dan nog wel netjes ;])
    • OCC aangeven met [] {} Of met een andere kleur.
    • Max. 2 personages per speler
    • Ernstig verwond/ vermoord niet andermans personage zonder met die te overleggen in een PB
    • Graag de naam van de Personage waarop het stukje slaat erboven, zodat het makkelijk te zien is vanuit welk personage het geschreven word.
    • Ben je even afwezig voor een bepaalde tijd (langer dan 2 dagen) ? Meld het dan !
    • Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij ik iemand het recht geef om er eentje voor me aan te maken.





    13 rollen die in te vullen zijn (indien er meer mensen mee willen doen is er altijd nog eentje aan te maken, dit geheel in overleg met mij:

    - Fire
    - Water
    - Earth
    - Air
    - Dark
    - Light
    - Animal
    - Metal
    - Spirit
    - Music
    - Technology
    - Coach/ leraar / begeleider van de 11.
    - Dark Lord Zival
    - Een andere rol kan natuurlijk ook / Bijvoorbeeld rebellenleider, koning, prinses, etc.



    Lijstje dat je in moet vullen :

    Naam :
    Leeftijd:
    Geslacht :
    Legend (indien van toepassing) :
    Innerlijk :
    Uiterlijk (met foto) :
    Geschiedenis :
    Extra :


    De rollen :

    girls :


    - Music ~ Mikky Aileen Briar Williams ~ xClove
    - Animal ~ Candice May Hadley ~ AgentP
    - Air ~ Felicia Jazmyn Thomps ~ Perrfect
    - Spirit ~ Ariana Nyx Mavery ~ Kwijt
    - Water ~ Brooklynne ‘Brooke’ Lupe Wakefield ~ Rider
    - Light ~ Jade Maysilee Bright ~ HurtedHeart


    boys :

    - Fire ~ Raphael Edwards ~ Clonmel
    - Coach ~ Philip Simon Commens ~ DreamerN
    - Dark ~ Shadow ~ Paddo
    - Metal ~ Floyd Dwayne Nightingale ~ Aotearoa
    - Earth ~ Foy Ciar Grimme DreamerN
    - Dark Lord ~ Suphentus Zival ~ Kwijt



    Hier de rollentopic

    [ bericht aangepast op 2 dec 2012 - 15:58 ]


    Credendo Vides

    (O, blijkbaar heb ik het verkeerd gelezen. Oeps..)


    "Look, I Didn't Want to be a Half-Blood."

    HurtedHeart schreef:
    [iemand misschien voor jade??]


    {@HurtedHeart Waar is Jade ? Misschien kan ze tegen Foy oplopen.

    En hoe lossen we de situatie met Suphentus nu op ?}


    Credendo Vides

    [Jade is buiten her dorp ze word volgens mij achtervolgt door bewakers. Jade heeft wel een zicht ontwikkeld waardoor ze dus legends kan opsporen door de kleur van hun lichaam te zien]


    I'm finally back, Finally after a Year break

    {Staat Phillip niet heel toevallig bij de Legend? Dan kan hij gewoon tegen beide praten.}

    Arianna Nyx Avery
    Mijn voeten tikken nutteloos tegen de grond, maar ik kan er niks tegen doen. De bewakers zijn zo groot, dat ze mij te ver van de grond afhouden om te lopen. De angst giert door mijn maag, en ik probeer alles in me op te nemen, voor een eventuele ontsnappingspoging. Alles lijkt op elkaar, en ik kan niks onthouden. "Waar gaan we heen," zeg ik, maar mijn stem trilt. Een grom en een grinnik is het enige wat ik als antwoord krijg, en vooral de grinnik beangstigd me. Uiteindelijk komen we uit op een grote houten deur, met een verroest slot, nog dieper dan mijn cel. Toch zwaait de deur verrassend kwiek open voor zo'n krakkemikkig ding, en al snel is de inhoud van de kamer te zien. Er hangen meer toortsen, en het licht straalt een rode gloed uit. Zodra mijn ogen gewend zijn aan het licht, zie ik wat voor kamer het is, en ik begin spontaan terug te deinzen, maar de bewakers houden me tegen. "Nee," zeg ik nog, maar de deur valt dicht. Ik stribbel zo hard tegen als ik kan, en begin te gillen, maar de bewakers sleuren me mee naar twee palen naast elkaar, waar mijn handen boven mijn hoofd worden opgetilt. De adrenaline schiet door mijn lijf, en ik had waarschijnlijk makkelijk de beste hardloper kunnen verslaan in de race om hieruit te komen, maar ik zit hulpeloos vast. Zonder vrienden, zonder ouders, zonder iemand. Ik kan niet van mijn broertje Max verwachten dat hij hierheen komt. Hij weet niet eens dat ik hier zit.
    Een klap, een striem. Ik voel hoe de zweem me slaat, maar weiger nog te gillen. Ik voel hoe de achterkant van mijn t-shirt opengereten wordt door de klap. En nog een klap. Ik bijt mijn lippen haast kapot. Nog een klap. Ik hoor de bewakers iets roepen. In de trant van 'Legend' de tranen stromen over mijn wangen. Ik ben geen Legend. Waarom moet mij dit overkomen? De tranen stromen over mijn wangen, en bij de volgende klap houdt ik het niet meer uit, en begin te gillen. Dit is nog maar het begin.


    Tijd voor koffie.

    Jde Maysilee Bright.
    Ik begin licht te geven in de boom en ik raak er geirriteerd door. Waarom nou precies nu. Waarom niet als ik gewoon alleen was ofzo. Ik voel handen bij mijn armen en benen en ik worduit de. Boom getrokken. Ik slaak een kreet en beland op degrond. Mijn wonden geven licht. Godsamme. Mijn lichaam werkte gewoon niet mee vandaag. 'We hebben licht.' Zegt hij met een gemene grijns. Hebben. Ik ben geen speelgoed jekan me niet hebben. Ik probeer me los te trekken wat niet lukt. Ze hebben mijn palmen vast dus energie aturen ging moeilijk. Ik probeer melos te trekken als opeens de hemel opengaat en er en lichtstraal op mij richt. Ik voel iets bij mijn rug en een paar schrikken. Ik wil het zien wat er gebeurt. Net zo snel als het licht kwam verdwijnt het ook weer. Ik voel iets zachts. Verentegen mijn rug. Ik draai me om en zievleugels. Vleugels?? Nee wauw dat was nog eens onopvallend. Je moet echt een grapje maken. Ik probeer me nog steeds los te trekken en ik zie ze touwen rond mijn polsen doen. Nee ik wou net de kerkers in opeens beginnen mijn vleugels ook te slaan. Of te vlappen. Ik weet niet hoe ik het moet noemen. Ik voel hoe ze me loslaten en de kracht me achteruit katapulleerd. Ik schrik ervan en stijg op. Ik heb het niet in de gaten hoe het moet dus ik klungel maar wat. Ik wring mijn polsen los wat na een kort tijdje ook lukt en richt mijn armen op de wachters waarom ik schiet. Een lichtstraal komt uit mijn lichaam en raakt ze. Ze worden weggekatapulleerd en ik land. Nou eigenlijk val ik. Ik kijk naar de wonden en leg mijn hand op het hoofd van allemaal. Ik zie de wonden kort lichtgeven waarna ze verdwijnen. Ik glimlach en begin Te lopen. Ik pak mijn pijl en boog en loop verder. Ik voel de vleugels heen en weer bewegen. 'In mijn huid.' zZeg ik maar ze verdwijnen niet zoals ze kwamen. Fijn. Ik begin te lopen naar het dorp. Ik moest wegwezen voor er meer kwamenzival was vertrokken dus Shadow kon zijn gang gaan. Er komt weer een licht van me af en dan zijn mijn vleugels weg. Gelukkig. Mijn haar begint ook weer licht te geven. Wauw alles gaf licht dat was helemaal niet opvallend merk je het sarcasme. Mijn haar krijgt blonde plukken. Wauw hier was ik blij mee. Maar goed. Ik loop het dorp in. Nu snel naar huis. Dan draai ik me om en hoor iets aankomen. Mijn zicht veranderd en ik zie de wachters. Dat word rennen en niet naar huis. Dat kon gevaarlijk zijn voor aiden...


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Paddo schreef:
    Shadow

    Ik blijf gefocust op de jongen, terwijl ik de duisternis op de achtergrond hield,
    'Onder andere,' zei hij, 'Ik kon niet slapen,' vervolgde hij,
    Niet kunnen slapen? Hier klopte iets niet...
    Als een jongen zoals hij niet kon slapen, dan gingen die meestal gamen of te minste een spel doen...
    Ik laat de duisternis wat dichterbij komen terwijl ik hem blijf observeren,
    Toen hij het zwaard van achter zijn rug vandaan haalde wist ik dat er iets niet klopte,
    Wilde hij aanvallen?!
    'Gevonden,' zei hij opeens, waarna hij het richting mij gooit,
    Ik wil het zwaard uit de duisternis pakken maar voor dat ik het kon doen land het zwaard voor mijn voeten in de grond,
    Er klopte zekers iets niet hier...
    'Iets voor jou? Sterk, scherp en goed uitgebalanceerd,' vervolgde hij zijn worden nadat die het zwaard gegooid had,
    Ik glimlach even,
    'Nee bedankt, ik heb al wat beters dan zo'n zwaard'
    Ik houd mijn handen achter mijn rug waarna het zwaard uit de duisternis te voor schijn komt,
    Ik haal hem naar voren waarna het zwaard zichtbaar word,
    'Dit zwaard is beter dan elk stukje metaal op deze schroothoop dus ik hoef die van jouw niet'
    Ik glimlach weer even waarna ik met mijn zwaard door het stuk metaal wat een zwaard moest zijn heen sla,
    'Maar het was een aardig gebaar van jouw hoor'
    Ik glimlach weer even, maar mijn gevoel zei dat ik beter op mijn hoede moest zijn,
    Dat als ik een verkeerde beweging maakte dat het dan wel is mijn einde kon betekenen,
    Maar voor nu, zou ik nog niet ingrijpen, ik zou nog niets doen voordat ik ook maar zelf aangevallen zou worden.
    Mijn blauwe oog licht nog wat extra op zodat ik mijn duistere kant onder controle kan houden,
    Maar voor hoe lang kon ik dat nog doen...
    Voor hoe lang zou ik nog mijn duisternis tegen houden voordat het weer controle neemt over mij...
    Het was een geschenk, maar ook een vloek tegelijk...
    Maar het was te minste mijn vloek en ik was er blij mee.


    { Ik quote mijne even voor als die niet gelezen was door de speler van Floyd ;) }

    [Waar kan ik heen?]


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    Helium schreef:
    [Waar kan ik heen?]


    {Waar is je persoontje ?
    Anders kan ze wel naar Foy toe}


    Credendo Vides

    (Zal ik anders mijn stuk aanpassen? Dan kunnen we daarmee verder.)


    "Look, I Didn't Want to be a Half-Blood."

    DreamerN schreef:
    (...)

    {Waar is je persoontje ?
    Anders kan ze wel naar Foy toe}

    Je zou hem toch naar jade sturen. Just asking?]


    I'm finally back, Finally after a Year break

    HurtedHeart schreef:
    (...)
    Je zou hem toch naar jade sturen. Just asking?]


    {Foy gaat zich niet mengen in een groepje soldaten, daar is hij veel te ingekeerd in zichzelf voor en nu al helemaal, hij is veel te gericht op zichzelf om ook maar iemand te redden...
    Ach, ik kan hem altijd tegen een soldaat op laten botsen zodat die valt, diens hoofd stoot en zo Jade bevrijd XD}


    Credendo Vides

    {Maar gaat Philip nog tegen Suphentus praten?}


    Tijd voor koffie.

    Kwijt schreef:
    {Maar gaat Philip nog tegen Suphentus praten?}


    { Morgenmiddag kan ik nu pas weer schrijven, want ik moet nu gaan voor mijn ouders stampend en al naar beneden komen, tierend dat ik moet gaan slapen omdat ik morgen weer fit moet zijn voor mijn stage op een basisschool bij meer dan 70 groep 1,2 en 3 kinderen XD}


    Credendo Vides

    [Ze is nu niet gevangen. Ze rent nu rond het dorp. De wachters zijn nog in de bossen maar naderen het dorp ;)]


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Philip Simon Commens ~ Coach ~ in de gym.

    Abrupt draaide ik me om toen de deur openging en kwam daarmee oog in oog te staan met niemand minder dan Lord Zival zelf.
    Hoe had hij ons gevonden ? En wat deed hij uberhaupt al buiten de kasteelmuren, het was niet echt een geheim dat hij liever binnen die muren kwam en gewoon zijn soldaten erop uit stuurde.
    Gelukkig liet hij de jongeren op het eerste gezicht met rust en kwam hij op me aflopen, waardoor ik boog zoals altijd verwacht werd.
    Ik mocht geen argwaan wekken.
    Mijn gedachten gleden even af naar de spiegel, maar al snel maakte ik me daar geen zorgen meer over, hij kon er toch niets in zien, alleen ik en de legenden konden erin kijken en niemand anders.
    "Waarmee kan ik u van dienst zijn lord ? Hopelijk valt het te bieden in mijn kleinschalige sportschool."

    Foy Ciar Grimme

    Met mijn handen in mijn zakken slenterde ik door de straten van het rijke gedeelte.
    mijn eigen moeder was bang voor me en ook al had ze me net gesmeekt, ik weet dat mijn zusje bij haar altijd voor mij gaat, zelfs toen we erachter kwamen dat ik een legend ben, de legend van aarde.
    Zuchtend trapte ik even tegen een steentje aan, die in kleine stukjes uiteenviel onder mijn voeten en samen leek te smelten met de grond onder me alsof het niets was.
    Mijn voeten brachten me naar een park dat er redelijk verwaarloosd eruitzag en liet me in het hoge gras vallen wat me prettig verwelkomde.
    met mijn handen draaide ik om de stengels heen, waardoor het oude gezonde groen weer terug keerde en zich uitstrekte over de grond heen tot een radius van tien meter, de bomen kregen weer meer kleur en er begonnen bladeren te groeien die heldergroen afstaken tegen de lichte bloesem die opwelden.
    Paardenbloemen, krokussen, wilde rozen en vele andere planten welden op uit de grond.
    Verschillende mensen bleven verrukt staan en keken hoe er appels begonnen te groeien in de dichtsbijzijnde appelboom.
    Gelukkig zagen ze mij niet, ik wou niet één of andere attractie worden voor hun hedendaagse vermaak om de ellende te verdrijven die zij binnen in zich voelden.
    Zuchtend stond ik op en begon maar richting het bos te lopen, hopend dat ik daar een rustig plekje vond.
    De mensen om me heen konden me even niets meer schelen en mijn hobby van mensen kijken was momenteel even helemaal weggezakt.
    Mijn ogen gleden over de bosrand heen en voor ik het wist had ik mijn hand op de eerste bast liggen en spoelde een gevoel van rust door me heen.
    Ja, hier zou ik een goed plekje vinden.
    Net toen ik de grens tussen bos en stedelijk wou overschrijden hoorde ik gehaaste geluiden achter me en voor het eerst besteedde ik weer wat aandacht aan mijn verdere omgeving.
    Ik zag nog net een aantal wachters achter een meisje aanrennen, niet echt een normaal beeld aangezien de meeste mensen al niet eens weerstand meer bieden tegen de wachters van de heerser.
    Ik bekeek het rennende meisje nog eens en een apart gevoel gleed door me heen.
    Zij is ook een legend, dat moet wel.
    Ze leek wel licht te geven.
    Maar natuurlijk, zij is licht.
    Moest ik haar helpen ? Eigenlijk wel, we zijn als het ware collega's.
    Maar wat als de wachters ook achter mij aan komen ? Dan zouden mijn ouders echt een hartaanval krijgen als ze erachter kwamen dat ik was opgepakt.
    uiteindelijk nam ik een besluit en balde mijn vuisten.
    Ik ging iets doen wat ik normaal nooit deed, me met onbekende mensen bemoeien.
    Mijn hand gleed naar de grond en er schoot een warm gevoel door me heen terwijl één van de bomen naast me diens wortels uit begonnen te strekken en daarmee de enkels van de wachters omstrengelden en met één hartslag aan tijd verstreken zaten ze tot aan hun schouders in de grond, gevangen door de wortels tot iemand ze kwam bevrijden of tot ze stierven.
    En het beste van allen was dat ze me niet eens gezien hadden.


    Credendo Vides