{RPG} The Magic Hunters ~ 2 - Speeltopics

Paddo schreef:

Jaren lang leefde magie en mens samen, de mens leerde van verschillende bronnen hoe ze magisch konden worden.
Jaren lang ging het goed tussen mens die het normale leven hadden verkozen en de mens die voor magie hadden gekozen,
TOT er op een dag een ongeluk gebeurde met de bron der magie.
De bron explodeerde en de mens die een was met magie kregen de schuld.
Jagers stonden op en brachten een belofte naar de mens uit om de mens die een is met de magie op te jagen en uit te roeien.
Jaren gingen voorbij en nog maar een paar mensen die een waren met de magie leefde nog.
Ze wisten dat hun broeders waren uitgeroeid en hun magie was opgezogen door de "Machine"
Nu, in het jaar 1756, proberen de mens die een is met de magie nog steeds te overleven en uit de handen van de jagers te blijven.

Wereld:

De omgeving is meer en deels bos, bewoond door de mens die eens is met de magie.

De stad, vervallen en oud, maar flink bewoond door de mens. De mens probeert de stad weer leven in te blazen en opnieuw op te bouwen.

Regels!!!
~ 2 Personages max!
~ 16+ toegestaan
~ Schelden toegestaan alleen in RPG, niet in OOC!!
~ Afwezig langer dan 3 dagen? Mag je vermoord worden/gevangen genomen worden!!
~ Blijf netjes en aardig tegen elkaar!!
~ Vragen? VRAAG ZE DAN!!!
~ Iets overleggen met iemand? STUUR ZE EEN PM!!!!

Personages:

Naam:
Jager/Magier:
Level Kracht/Magie: (Word aangevraagd bij mij!!)
Leeftijd:
Wapen/Magie:
Karakter:
Pic:
Extra:


Jagers:
Mijn broeders, wij zijn verraden door hun, de vieze mens der magie! Zij denken dat hun magie beter is, dat ze voor ons kunnen ontsnappen!!
Maar wij zullen zegen vieren! Wij zullen ze allemaal te grazen nemen en deze wereld reden met hun kracht! Wij zullen de "Machine" gebruiken en hun krachten wegnemen!
Wij zien de toekomst, wij zien hoe de wereld weer tot leven komt, wij zien hoe de wereld voor altijd weer van ons zal worden, de mens, de gene die deze wereld opgebouwd heeft!
Onze woede zal over hun heen gaan en wij zullen ze laten voelen wat ze hebben gedaan met deze wereld! Hun magie was een vloek, een ziekte, een ziekte die deze wereld heeft vernietigd!!!
High ~ Kaitlin Mary Linnet ~ Leader
High ~ Jade Maysilee Ruby
Medium ~ Bredyn Nuallan Wood
Medium ~ Derek Tersan
~ Gereserveerd
Medium ~ Farrell Clarkson
~
~
~

Magiers:
Jaren lang verbergen wij ons, onze broeders waren zwak, waren te sloom. Ze waren niet goed genoeg. De jagers zitten ons op de hielen, ze willen onze krachten, ze willen het gebruiken om de wereld weer "Beter" te maken, maar dat kan niet. De mens heeft zelf het ongeluk veroorzaakt, niet wij.
Maar wat weet de mens, wat weten zij van magie, wat weten zij van onze kracht.
Mijn broeders, luister en huiver, wij zijn de laatste van onze soort, wij moeten de magie in leven houden, maar krijgen de jagers onze kracht, dan is de wereld voor goed verloren.
High ~ Maya Tersan ~ Leader
Medium ~ Isabella Revears
Medium ~ Cosette Cheryss Shadow
Medium ~ Carmen June Maer
Weak ~ Lily Maron
Weak ~ Pandora 'Pan' Karamakov

Reserveren?! Kan!! Na 2 dagen word die weggehaald als het nog niet ingevuld is!!!

Creators: Paddo & Stuttgart

{ Jup, een van de Hidden Caves Of Magic }

Paddo schreef:
{ Jup, een van de Hidden Caves Of Magic }

[Wat was de laatste reactie?]

~

Paddo schreef:
Maya Tersan

Ik kijk even naar Isabella wanneer ik merk dat ze in het boek zit,
Ik glimlach even,
De enigste plek waar ik nog leerde was achter de zwarte deur,
Deze boeken kende ik allemaal al,
Van top tot teen,
Ik maak mijzelf onzichtbaar met een handbeweging waarna ik naar de zwarte deur loop,
Het was geen deur die je kon openen,
Het was een deur waar je door heen moest lopen,
Ik grijns even en loop dan dwars door de zwarte deur heen,
De kamer erachter was wonderbaarlijk,
Gevuld met duistere magie dat wel,
Verboden magie zelfs,
Maar de krachten die in de kamer te voelen waren,
Die waren pas de pracht,
Ik pak een dik boek uit de lucht waarna ik die neer leg op de plank om te lezen,
Ik sla rustig bladzijde voor bladzijde om,
Elk woord nam ik in mij op,
Elke spreuk die erin stond herinnerde ik mijzelf,
Het uitproberen, dat deed ik wel een andere keer,

Derek Tersan

Ik glimlach even naar Lily waarna ik even opsta,
'Misschien is het inderdaad beter als niemand er vanaf weet' ik loop naar de keuken waar ik mijn glas neer zet,
'Maar misschien is het ook beter als we juist openbaar opzoek gaan naar onze antwoorden' ik loop rustig de keuken weer uit waarna ik op de bank weer neer plof,
Alles was anders geworden sinds de dag dat ik wist van Maya's bestaan,
Dat ze het overleefd had,
En dat ze mij... door de lucht gooide...
Ik zucht even waarna ik uit mijn gedachtes word gegooid door hevig gebons op de deur,
Ik sta op en kijk Lily even aan,
'Blijf rustig en gewoon doen alsof je mijn nicht bent' fluister ik dr toe zodat de gene bij de deur het niet hoort,
Ik loop naar de deur toe waarna ik hem open doe,
Ik kijk recht in het gezicht van een woeste Farrell,
Waarom was die boos?
En waarom was die ubberhoudt hier?!
'Uhhm, wat is er Farrell? Is er iets mis ofzo? Worden we aangevallen?' ik kijk hem even verbaasd aan,
Waarom kwam die ubberhoudt langs,
Dit was een van de eerste keren dat die hier was,
Maar ieder wist van de ander waar die woonde,
Voor noodgevallen...
'Zijn de magiers soms weer uit hun hol gekropen en gaan we jagen?!' ik kijk hem lachend aan terwijl ik dat zeg,
Maar van binnen was ik er nooit blij om als we werkelijk gingen jagen op ze...

[Al een gelukkig nieuwjaar, iedereen (:]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Iedereen een gelukkig nieuwjaar:)]

~

Paddo schreef:
(...)

{ Dit was de laatste Dus daar kan je dan op in spelen }

~

Lily Maron.
Ik zag dat een Jager binnen kwam, die redelijk gespierd was en er best wel boos uit zag. Ik keek hun vragend aan, "Lily, dit is Farrell, Farrel dit is Lily," stelde Derek ons aan elkaar voor. Ik glimlachte vriendelijk naar hem, ik frummelde wat aan mijn armband. Mijn ogen worden groot, en ik keek angstig naar mijn armband. Als Farrell merkte dat die afstamde van een van de magstigste magiers was ik er geweest. Ik had het namelijk gekregen van mijn ouders, die zijn ongekomen in de oorlog. Ik wist dat ik nu zo normaal mogelijk moest doen, dus ik glimlachte vriendelijk naar hem en haalde een haar uit mijn ogen, "En wat doet een Jager zoals u, in dit afgelegen huis?" vroeg ik, en ik ging op de bank zitten, en gebaarde naar Farrell dat hij tegen over mij mocht gaan zitten. "Moet u niet aan het jagen zijn, op de magiers?" vroeg ik glimlachend.

"Look, I Didn't Want to be a Half-Blood."

Farrell Clarkson

Lily’s onschuldigheid irriteerde me nu al mateloos. Haar vriendelijke glimlach wilde ik er maar al te graag afslaan, maar ik moest me rustig houden. Volgens mij was zij niet de persoon die mijn lieve vrouw had vermoord.
“En wat doet een Jager zoals u, in dit afgelegen huis?” klonk het liefjes. Ik moest moeite doen om geen braak geluidjes te maken. Lily gebaarde dat ik mocht gaan zitten. Koppig bleef ik op mijn plaats staan. “Moet u niet aan het jagen zijn, op magiërs?”
Ik lachte honend. “Wat doet zo’n onschuldig Magiërtje zoals jij in dit afgelegen jagershuisje?” kaatste ik de bal terug. “En wat denk je dat ik nu aan het doen ben?”
Ik moest het haar nageven, ze hield zich best rustig voor iemand die in een kamer stond met twee jagers, maar ik kon niet wachten tot ik mijn handen rond haar dunne nek kon zetten.

[Iemand voor Kaitlin?]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Lily Maron.
Farrell keek me met kille ogen aan, en lachtte, "Wat doet zo'n onschuldig magiertje zoals jij in dit afgelegen jagershuisje?" kaaste Farrell terug, "En wat denk je dat ik nu aan het doen ben?" zei Farrell, en ik beed even op mijn lip. Ik zuchtte diep, en schudde mijn hoofd. "Dan komt u voor niks. Waarom zou Derek mij anders hier binnen laten? Ik ben hier om hem te helpen om zijn zus te vinden." zei ik, en ik keek hem glimlachend aan. Verdomme, waar blijft Derek? Duurde het echt zo lang om water te halen. "Alleen is het niet overbodig om nog te gaan jagen? Waarschijnlijk zijn hun ook dierbaren verloren." zei ik, en mijn stem klonk anders, ik had mijn stem verhard en kon mezelf wel op m'n kop slaan. Farrell had het denk ik al lang door dat ik een magier was. NIet dat ik sterk was, - ik kon alleen maar water bevriesen en beheersen. "Ik denk dat het beter voor u is om te vertrekken." zei ik bot, en ik stond kwaad op.

"Look, I Didn't Want to be a Half-Blood."

Farrell Clarkson

"Alleen is het niet overbodig om nog te gaan jagen? Waarschijnlijk zijn hun ook dierbaren verloren," zei ze. "Ik denk dat het beter voor u is om te vertrekken."
Mijn spieren spanden aan en ik greep met mijn hand mijn dolk vast. "Dit is niet jouw grondgebiet, vergeet dat niet," bromde ik furieus. In een beweging had ik haar met haar haar vast en mijn dolk tegen haar keel gedrukt. "Niet zo'n grote mond krijgen, liefje. Daar kan ik niet tegen." Zeker niet als de woorden over de lippen van zo iemand kwamen. Maar toch aarzelde ik. Mijn vingers trilden. Oog om oog, tand om tand? Het zou niet eerlijk zijn. Ik had haar al lang het leven kunnen ontnemen, maar iets hield me tegen en ik wist niet wat. Omdat ze er zo jong uitzag? Omdat ze nog een heel leven voor zich had?
Ik liet mijn mes zakken. "Dit is te makkelijk."

[ bericht aangepast op 8 jan 2013 - 18:13 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Lily maron.
Mijn blik ging naar zijn handen, die hij om een dolk hield. " Dit is niet jouw grond gebied. Vergeet dat niet." Bromde hij, in een beweging had hij mij bij mijn haar vast gepakt en drukte hij zijn dolk tegen mijn keel. Mijn adem stokte, "Niet zo'n grote mond krijgen liefje, daar kan ik niet tegen," hij leek te aarzelen. Waarom? Omdat ik te jong was? Of had hij me ergens voor nodig?
"Dit is te makkelijk." Zuchtte Farrell, en hij haalde het mes weg. Opgelucht nam ik een diepe lucht adem, om me vervolgens angstig om te draaien, waardoor ik op de grond viel. " alsjeblieft.. doe me niks. Ik heb nooit iemand vermoord en zou dat nooit doen. Ik weet dat je. Weet dat ik een magier ben, maar denk je echt dat het onze schuld was ? Ik ben mijn hele familie verloren.. en Derek is de enigste die ik nog heb.." fluister ik, waarna ik mijn gezicht in mijn handen leg en zachtjes begin te huilen.

[ bericht aangepast op 8 jan 2013 - 19:59 ]

"Look, I Didn't Want to be a Half-Blood."

Farrell Clarkson

"Alstjeblieft.. doe me niks. Ik heb nooit iemand vermoord en zou dat nooit doen. Ik weet dat je. Weet dat ik een magiër ben, maar denk je echt dat het onze schuld was? Ik ben mijn hele familie verloren. En Derek is de enige die ik. Nog heb."
Ik zuchtte diep. Nu begon ze ook nog te huilen, nog iets waar ik niet tegen kon. “Denk je dat je de enige bent?” beet ik haar toe. “Denk je dat ik nog iemand heb? Jij kunt tenminste nog bij Derek terecht.”
Ik zuchtte wat. Ik vervloekte Derek en zijn stomme Magiërtje. Wat deed hij trouwens met haar? Waarom was ze hier. Met een klap liet ik me in de zetel vallen. Godverdomme.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

LIly Maron
Ik hoorde hem zuchten, "Denk je dat je de enige bent?" zei hij, "Denk je dat ik nog iemand heb? Jij kunt tenminste nog mij Derek terecht." Ik keek op, en droogte mijn ogen. Hij leek ergens over te denken, en ging met een zucht in de zetel zitten.
Ik zuchtte even en bedacht me wat ik nu kon doen. Waarschijnlijk was hij net als ik iemand verloren die hem dier baar was. "Ik weet hoe jij je voelt.." fluister ik schor, en ik ging op de tafel zitten - nadat ik mijn water aan de kant had gezet. "Ik weet niet wie jij bent verloren. Maar helpt het echt om op ons te jagen? Of doe je het uit verdriet?" vroeg ik, wanneer ik hem doordringend aan keek, "Ik wil graag dat hier een einde aan komt Farrell. En dat we alles herstellen. Ik denk ook dat Maya - de leider van ons - er mee eens is. Derek wil vast helpen en samen kunnen we er een einde aan maken."

"Look, I Didn't Want to be a Half-Blood."

Farrell Clarkson

Ik weet niet wie jij bent verloren. Maar helpt het echt om op ons te jagen? Of doe je het uit verdriet?" vroeg ze. Ze keek me aan met haar doordringende grote ogen.
“Verdriet… Vooral,” gaf ik toe. Ik moest echt eens gaan zwijgen, ze wist al te veel.
Ik wil graag dat hier een einde aan komt Farrell. En dat we alles herstellen. Ik denk ook dat Maya - de leider van ons - er mee eens is. Derek wil vast helpen en samen kunnen we er een einde aan maken."
Ik snoof sarcastisch. “Als jullie gewoon meekomen en je magie afgeven is alles opgelost. En daarbij denk ik niet dat Kaitlin daar mee eens zou zijn. En ik wil haar liever niet tegen me, want die meid heeft een ferme rechtse.” Ja, ik had hem al gevoeld. De eerste keer toen ik haar ontmoette in een bar heeft ze me weer bij zinnen moeten slaan en heeft me aan het denken. Ik was trouw aan haar, niemand anders zou ik volgen.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

{ Isabella Revaers (Haar bespeelster) heeft geen tijd meer, ik denk ik meld het even, dus die mag gedood worden! }

Derek Tersan

Ik grijns even vanuit de keuken,
Hoewel water halen nooit zo lang duurde,
Wist ik dat Farrell ook een zachte kant had,
Ik leun rustig op het aanrecht waarna ik het hele schouwspel bekijk,
Maya en Kaitlin... Beide waren niet zo erg verschillend...
Ik zucht even waarna ik weer naar de twee kijk,
Ieder heeft iets dierbaars verloren in deze oorlog,
Zelfs als het voor onze ogen ligt, zijn we het alsnog kwijt...
'Ze heeft gelijk Farrell, Maya en Kaitlin zullen beide instemmen' ik loop de keuken uit wanneer het schouwspel afgelopen is,
'Misschien dat ze het zelf nog niet in zien, maar beide lijken te erg op elkaar' ik glimlach even,
Ik zet het bekertje met water op tafel, ik had de hele tijd met dat bekertje gestaan, kijkend naar hun,
Maar wat had mijn woord eigenlijk voor nut,
Het enigste wat is was, was een mislukte jager...
Ik glimlach even om mijn gedachtes te verbergen,
'Lily is hier alleen om mij te helpen, om mijn zus terug te vinden zodat ik haar niet weer kwijt raak' ik kijk even naar Lily waarna ik weer op Farrell focus,
'Lily is een magier, dat klopt ja, maar ze is hier omdat ze de oorlog zat is, en ik bied haar onderdak terwijl zij helpt met zoeken' ik glimlach even.


Maya Tersan

De krachten die ik door mijn lichaam voelde stromen,
Ze waren prachtig!!
Ik grijns even terwijl ik de deur weer uitstap,
Isabella! Helemaal vergeten!
Ik merk dat ze geschrokken kijkt,
Was dit wel slim? Zo uit die deur te stappen zonder na te denken...
Ik glimlach even naar Isabella, waarna ik door loop,
'Die deur was inderdaad mijn leer gebied Isabella' zeg ik met een grijns voordat ze ook maar wat zegt,
Ik pak Isabella bij dr arm beet waarna we weer naar buiten lopen,
'We hebben genoeg getrained voor vandaag, ga uitrusten' ik glimlach waarna ik mijn eigen weg weer loop,
Ik merkte dat het goeie en het slechte in conflict waren met elkaar in mijn lichaam,
Maar ik had ook iets anders gemerkt,
Een verandering in de omgeving, niet van de natuur, maar van de mens zelf.