Op spitzen. -|RPG Speeltopic I - Speeltopics

[ bericht aangepast op 5 jan 2013 - 8:26 ]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Rider schreef:
(Weet niet, Callie is in de danszaal waar gezegd is vijf minuten pauze te nemen van de oefeningen...)

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Valerio Javier Middleton
'Ik ben gewoon zo vreselijk teleurgesteld in mezelf, jarenlange training, zomaar weggegooid. Ik ben zelf de zaal uit gerend, dat is absoluut niets voor mij, maar ik kon Daniel en Ellie gewoon niet meer aanzien.' Ik zie dat ze bang kijkt. Ik voel het zakmes in mijn zak zitten. Het doet me zeer dat ik nu rustig moet blijven maar ik beheers me.
'Dat lijkt me verschrikkelijk. Zeker omdat.. Ellie heet ze toch... Ellie je jongere zusje is en Daniel je danspartner. Eh... Even over Daniel.' Ik kon niet zeggen dat ik hem dacht te kennen want dan... Misschien kende ik hem wel niet.
'Had je... Speciale gevoelens voor hem?' Ik speelde met een lok van mijn krullerige haar terwijl ik mijn hoed nog in mijn hand had. Vanuit mijn ooghoeken keek ik haar aan. Ik keek naar haar hals, waar ik over een paar weken mijn mes tegen zou zetten en haar van haar lijden zou verlossen. Ik hunkerde naar haar bloed, naar iemands bloed, om het te zien vloeien. Snel dacht ik aan iets anders. Aan wat ze had verteld... Ik wachtte op antwoord terwijl we een kiezelpad insloegen naar een open bos, waar ik vaak kwam.

[ewh, het is echt lastig om het idee van iemand vermoorden positief op te schrijven ...]

Jonathan Hojem McBright
Zo snel als ik kon kleedde ik me om in de kleedkamer. Ik propte mijn andere kleren in mijn tas, griste mijn zwarte spitzen van de bank en stormde het lokaal binnen. 'Sorry mevrouw Popova, er kwam iets tussen. Het spijt me vreselijk.' Ik keek even naar de lerares en liep toen naar de kant om mijn spitzen aan te trekken. Er was iets mis, dat merkte ik. Maia was er niet en er ontbraken nog een paar.
Ik zag Callie en liep naar haar toe.
'Hey, wat is er aan de hand hier allemaal?' Half hinkend op mijn ene been probeerde ik een spitz aan te doen, ik gaf het op en plofte op de grond om hem zittend aan te doen. Dat ging beter. Ik bond de linten om mijn enkels en maakte ze vast. Even keek ik naar Callie, wachtend op antwoord en pakte mijn andere spitz.

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Calliope ‘Callie’ McDroozy

Braaf deed ik alles wat er gezegd werd, zonder mij te bemoeien met de hele discussie tussen de zusjes en Daniel. Hoewel ik natuurlijk had kunnen bemiddelen, had ik geen kik gegeven. Het was immers niet mijn taak en het zou mij alleen maar uit mijn concentratie halen. Ik was dan niet het persoon dat zou vechten voor de rol van de zwarte en de witte zwaan, maar ik deed wel graag mijn best en liet graag merken dat ik getraind had toen mevrouw Popova er niet was. Echter had ze er niet veel aandacht voor door het stelletje kleuters. Ik was dan ook opgelucht toen we eindelijk normaal aan de slag gingen en Maia de zaal uit was gelopen. Het was jammer dat ze niet gewoon meedeed, maar het was nu in ieder geval rustig.
Ik had echter te vroeg de opluchting toegelaten, want we waren pas net weer bezig, toen Ellie opeens in elkaar zakte. Mevrouw Popova had de opdracht vijf minuten te rusten en nu zat ik met een waterflesje in mijn handen te rekken, zodat mijn spieren niet koud zouden worden. Natuurlijk was ik bezorgt om Ellie, maar ik had het volste vertrouwen in Daniel en Popova. Bovendien zou een grote groep om haar heen alleen maar slecht voor haar zijn. Ik bleef dus maar gewoon zitten rekken en keek vrolijk op toen Jonathan binnenkwam en ook gelijk in mijn richting kwam. Ik grinnikte zachtjes om zijn mislukte actie om zijn spitz aan te trekken, terwijl hij stond.
'Nou, er was ruzie tussen Daniel en Maia en Maia is toen vertrokken. Nu waren we net weer bezig en toen zakte Ellie in elkaar. Volgens mij gaat het niet zo goed met haar, maar met tien man om haar heen staan heeft ook geen zin,' legde ik uit en mijn bezorgde blik ging even in de richting van waar Ellie zich bevond. 'En waarom ben jij zo laat?' Glimlachte ik.

[ bericht aangepast op 27 dec 2012 - 16:41 ]

Happy Birthday my Potter!

Maia O'Pry
'Dat lijkt me verschrikkelijk, zeker omdat... Ellie heet ze toch...' Ik knik. 'Ellie je jongere zusje is en Daniel je danspartner. Eh, even over Daniel, had je.. speciale gevoelens voor hem?' Direct kijk ik hem aan. 'Wat is dat nou voor een vraag?' Ik kijk beledigd, maar ook betrapt. Damn, hij is vast heel goed in zijn studie.
'Vooruit. Misschien, een beetje. Ik weet het niet, oké?' Ik volg hem het kiezelpad op en kijk nog eens achter me. Ik blijf schuw en voel me onverstandig, met een vreemd iemand een bos inlopen. Maar hé, hij is een student psychologie, wat kan er mis gaan?
'Ik dacht van niet, maar toen ik hem zo met Ellie zag dansen raakte ik jaloers. Ik weet alleen niet zeker of ik gevoelens voor hem had, of dat ik gewoon jaloers had dat ze mijn danspartner gestolen had. Soms ga ik zo in het dansen op, dat ik het moeilijk vind om gevoelens te onderscheiden. Je vindt me vast dom nu,' zucht ik zacht en wendt mijn blik weer van hem af, hoe jammer ik het ook vind. Ik kijk graag naar hem, zijn gezicht, dat beginnend baardje en dat haar, maar nu schaam ik me te veel.

everything, in time

Ellie O'Pry
Ik hoor Daniel's stem, voorzichtig, sussend. Callie en Jon ergens in de verte. Maar de stem waar ik het meest naar smacht, klinkt niet vrolijk door de zaal. De drang om mijn ogen weer te sluiten en mezelf weer te laten wegglijden in de eindeloze zwarte waas is. De drang, het verlangen, het versmachtende gevoel. Ik sluit mijn mond en smoor zo mijn gil. Uiteindelijk sluit ik mijn ogen gewoon. Het beeld dat eerste wazig is, maar naarmate de tijd verstrijkt, verscherpt, slaat wederom alle lucht uit mijn longen. Daniel en Maia zwieren door de zaal. Sierlijk, elegant, verliefd. Verloofd, merk ik aan de ring die Maia's vinger siert. Een steek van jaloezie scheurt door mijn borst. Is dat wat ik voel voor Daniel? Naast alle haat? Ben ik verliefd op een drank- en drukgsverslaafde die als kers op de taart ook nog eens vier jaar ouder is dan ik ben? Op dit moment snap ik Daniel's andere leven. Het is zo makkelijk, je zelf verdrinken, je doodzuipen. Een snelle dood sterven aan een overdosis. Het is allemaal zo makkelijk. Ik heb altijd moeten vechten voor wat ik nu bereikt heb. Odette. Die ene bewuste naam schiet door mijn hoofd. Dans, ballet. Nu opgeven zou verloren moeite zijn. Nu opgeven zou... Nu opgeven is wat Maia heeft gedaan. Maia geeft haar leven uit handen. Ze schenkt mij haar leven. Ik open mijn ogen voorzichtig, Daniel's armen nog steeds pijnlijk hard om me heen geklemd. De tranen stromen over mijn wangen. Ik heb zonder het te weten Maia's leven vernield.

[ bericht aangepast op 27 dec 2012 - 16:36 ]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

[ Ja, goed zo Ellie, voel je maar schuldig!(joehoe) ]

everything, in time

Anguish schreef:
[ Ja, goed zo Ellie, voel je maar schuldig!(joehoe) ]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Jonathan Hojem McBright
Even keek ik in de richting van de klont mensen om Ellie heen.
'Bloody Hell.. Nou ja, je hebt gelijk.' Ik had mijn spitzen aan en ging weer staan toen ze vroeg waarom ik laat was.
'Nou... Ik was eerst nieuwe kleren kopen en daarna moest ik nog naar huis om mijn haar te doen en andere kleren aan te trekken en toen was mijn band lek en moest ik rennen.' Callie wist dat ik nogal ijdel was en bij haar zou dus niet denken dat ik homo was, wat veel mensen dachten. Callie kende me, zoals bijna ieedereen hier, heel goed en zou slechts plagen met mijn ijdelheid. Ik keek in de grote spiegel of mijn haar nog goed zat en streek er even door.
'Sorry, het klonk vast heel fout.' grinnikte ik en ging even op de punten van mijn spitzen staan en toen weer normaal.

[zijn er eigenlijk vaste danspartners of moet je dat zelf uitvogelen?]

Valerio Javier Middleton
'Ik weet alleen niet zeker of ik gevoelens voor hem had, of dat ik gewoon jaloers was dat ze mijn danspartner gestolen had.. Soms ga ik zo in het dansen op, dat ik het moeilijk vind om gevoelens te onderscheiden. Je vindt me vast dom nu.' We lopen over het grind en het knerpt zachtjes onder mijn voeten, haar voeten en de banden van haar fiets. Ik kijk naar een vogel die overvliegt en krijg even het idee om het in stukken te snijden.
'Nee.' zeg ik na een stilte en zwijg weer een tijdje. 'Nee ik vind je niet dom nu. Met mijn vraag wilde ik bereiken dat je misschien je woede kon begrijpen. Waarom was je zo kwaad, omdat je liever Daniel als vriendje had gehad, of gewoon omdat Ellie jou zusje is?' Ik kijk naar haar. 'Je raakt snel overstuur denk ik, Maia. Ik denk dat het ook een shock was.' Weer zwijg ik. Opeens stop ik. 'Moet je niet terug? Misschien kan je het nog goed maken. Straks is het mijn schuld dat jij je kans om die rol te krijgen verpest. En dan zal je me haten. Alleen maar omdat ik moet oefenen voor m'n stomme studie, terwijl jou droom er aan gaat omdat wij hier lopen.' Ik kijk haar weer diep aan, met een vleugje van 'angst' in mijn blik.

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Clock schreef:
(...)

[Maia O'Pry, heb medelijden met je zusje in plaats van haar schuldig te laten voelen. Of ga op stap met Orlando Bloom. Doe dat laatste maar. [Psst, achteraf mag ik zijn nummer ook eh? (;]]

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Daniel Cameron Vartanian ||

De zucht die over mijn lippen rolt is er slechts een van opluchting, op het moment dat Ellie haar mond sluit en daarmee de ijzige gil - afkomstig uit haar keel - afsluit en de stilte terugkeert in de danszaal. Opgelucht werp ik mijn blik even op Milenka, die met het flesje water in haar handen naar ons zit te kijken en overduidelijk ook een opgeluchte uitdrukking over haar gezicht heeft laten glijden. De opluchting verdwijnt voor een kort moment wanneer ik mijn blik weer op Ellie's gezicht richt, die ik nog steeds stevig in mijn armen tegen mijn borst heb gedrukt, en de dikke tranen langs haar wangen naar beneden zie stromen. Even kijk ik verward rond, huilende meiden ben ik niet gewend - ook al heb ik er tientallen ontvangen in mijn eigen studentenkamertje, ik had er nog nooit een zien huilen en had daarom ook geen flauw idee wat ik nu het Ellie zou moeten doen.
Heel even frons ik mijn wenkbrauwen nadenken en kijk dan nadenkend richting Milenka. 'Zet de muziek voor de witte zwaan maar aan,' fluister ik dan zachtjes, terwijl ik mezelf overeind duw met mijn voeten en Ellie stevig in mijn armen tegen me aangedrukt houdt. Mijn gedachten waren vrij simpel ; net als ikzelf klaarde iedereen in de dansgroep op wanneer we aan het dansen waren, dan werden alle zorgen en gedachten even aan de kant geschoven en werd er nergens anders meer naar gekeken. Eenmaal midden in de zaal aangekomen hoor ik de muziek die langzaam aanzwelt, iemand had waarschijnlijk de cdspeler op play gezet en zonder dankbaar om te kijken naar degene die het gedaan had begin ik langzaam rondjes te draaien met Ellie in mijn armen, waarbij ik nadrukkelijk mijn voeten neerzet op de routinepassen van Prins Siegfried.

•

[ Dan ga ik voor optie twee! Jij krijgt zijn nummer niet, je hebt Daniel! c: ]

Maia O'Pry
Het is stil, op het knerpen van het grind na. Ja, ja hij vindt me stom.
'Nee.' Verbaasd kijk ik op, maar hij laat weer een stilte vallen. Praat, wil ik hem smeken. Zeg iets!
'Nee ik vind je niet dom nu. Met mijn vraag wilde ik bereiken dat je misschien je woede kon begrijpen. Waarom was je zo kwaad, omdat je liever Daniel als vriendje had gehad, of gewoon omdat Ellie jouw zusje is?' Ik denk na, maar krijg de kans niet om te antwoorden. Hij is echt beter dan ik dacht. Ik moet echt nadenken over zijn vraag.
'Je raakt snel overstuur denk ik, Maia. Ik denk dat het ook een shock is.' Ik voel me lichtelijk betrapt, alsof hij mij beter kent dan dat ik mezelf ken. Ik verwacht meer, maar hij praat ineens over iets heel anders.
'Moet je niet terug? Misschien kan je het nog goed maken. Straks is het mijn schuld dat jij je kans om die rol te krijgen verpest. En dan zal je me haten. Alleen maar omdat ik moet oefenen voor m'n stomme studie, terwijl jou droom er aan gaat omdat wij hier lopen.' Hij heeft gelijk, maar ik wil niet weglopen van die mooie ogen waarmee hij me nu aankijkt.
Vastberaden schud ik mijn hoofd.
'Nee. Ik ben er helemaal klaar mee nu. Ik weet dat ik geen kans meer maak op de rol van Odette, de witte zwaan. Het heeft geen zin meer,' zucht ik en gooi mijn fiets neer, ik heb geen zin meer om dat ding mee te sjouwen.

everything, in time

Ellie O'Pry
Mijn hoofd draait. Net als Daniel's voeten en lichaam. Ik leg mijn armen om zijn hals als teken dat het wel weer zal lukken, of ik dat toch hoop. En ja hoor, wanneer mijn voeten weer lichtjes - door Daniel - op de grond landen, bewegen ze als vanzelf. Op het einde van het stuk, dans ik, in mijn hoofd nog steeds verschrikkelijk duizelig, de stukjes die niet te veel inspanning vergen. 'Dankje,' fluister ik. Maar toch voelt het niet goed. Langs de andere kant ga ik de witte zwaan toch niet krijgen, aangezien mijn prestatie ondermaats was. Ik vis, versuft eigenlijk, Daniel's flesje water uit de vuilbak en neem er een flinke slok van. Het spul, dat geen water is -mijn euro valt pas nu- brand in mijn keel. Nadat ik de kleedkamer in en uitgelopen ben en me al heel wat beter voel, druk ik nog één keer op play. 'Mag ik deze dans van u, Prins Siegfried?'

[ bericht aangepast op 27 dec 2012 - 17:04 ]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Calliope ‘Callie’ McDroozy

Er verscheen een glimlach rond mijn lippen bij de woorden 'Bloody hell'. Het was bij de mensen waar ik normaal mee omging algemeen bekend dat ik die tekst onmiddellijk koppelde aan Ron Weasley, uit mijn favoriete serie, Harry Potter. Hier liepen echter niet de mensen rond waar ik normaal mee omging, al kon ik op zich wel goed met iedereen opschieten. Ik hield dus verder mijn mond en liet mijn glimlach breder worden bij de uitleg van Jon. Ieder ander persoon zou waarschijnlijk een stomme homo hatende opmerking gegeven hebben, maar ik was van mening dat het beter was dat en jongen er voor zorgde dat hij er goed uitzag, dan dat hij er niks om zou geven.
'Ijdeltuitje,' zei ik dus alleen maar lachend. 'Dat krijg je ervan als je toegeeft aan een zonde.' Hij keek in de spiegel of zijn haar nog wel goed zat en ik schudde mijn hoofd. Ik kreeg altijd zo'n omgekeerde wereld gevoel, als hij zo bezig was. Normaal was ijdelheid juist het gene waar jongens grapjes over maakten bij meisjes, als ze weer eens uren deden over aankleden. Al vond ik dat het bij mij altijd wel meeviel.
'Je bent wel mooi hoor, maak je geen zorgen. En ik vond het eerder lachwekkend klinken. Ik zie je al rennen, terwijl je je haar in model probeert te houden.' Mijn ogen gingen naar Daniel en Ellie, die blijkbaar weer hersteld was en zo. Ze dansten op de muziek voor de witte zwaan en ik kon het niet laten om met mijn ogen te rollen. Sommige mensen wilden het gewoon te graag en begonnen zich te gedragen als uitslovers. Iedereen hier in deze zaal wilde dat stuk dansen en de anderen wachtten dan ook gewoon op het teken van mevrouw Popova, maar sommigen moesten zich weer anders gedragen.
'Uitslovers,' mompelde ik dan ook hoofdschuddend en richtte mij weer tot Jon. 'Beter ga je rekken. Straks loop je nog een blessure op als we weer beginnen.'

Happy Birthday my Potter!

Valerio Javier Middleton
Ze schudt haar hoofd.
'Nee. Ik ben er helemaal klaar mee nu. Ik weet dat ik geen kans meer maak op de rol van Odette, de witte zwaan. Het heeft geen zin meer,' zucht ze en gooit haar fiets in eens neer. Verbaasd kijk ik haar aan. Naast de fiets buk ik, raap hem op en kom overeind, zet de fiets tegen een boom en draai me weer om.
Voorzichtig leg ik mijn hand op haar schouder. 'Weet je het zeker?' vraag ik zachtjes. Ik moest dit doen, rustig blijven. Het leek een uitgelezen kans om mijn mes te pakken, maar ik moest geduld hebben. Eerst haar vertrouwen winnen. Er was dan wel verder niemand, maar het kon nu nog niet. Ze was nog niet helemaal in mij verzwolgen. Mijn krullen vallen langs mijn gezicht. 'Echt, weet je het echt zeker? Verkies je hier te blijven met een sukkel zoals ik, of terug te gaan en je droom waar te maken?' Ik blijf Maia strak aankijken.

[ bericht aangepast op 27 dec 2012 - 17:17 ]

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Daniel Cameron Vartanian ||

Glimlachend laat ik Ellie - vrijwel aan het einde van de routine - iets uit mijn armen glijden zodat haar voeten lichtjes de grond raakten. Toch bleef ik er rekening mee houden dat ze ieder moment opnieuw in mijn armen in elkaar kon storten, waardoor ik mijn armen nog steeds strak rond haar tengere lichaam hield. Het deed me goed om te zien dat ze de laatste - iets gemakkelijke pasjes - geheel zelf kon uitvoeren waarbij ze minder steun van mijn kant nodig had. 'Dankje,' fluistert ze zachtjes, waarna ze zichzelf zachtjes lostrekt uit mijn armen en vervolgens richting de meisjes kleedkamer loopt. Voordat ze daar echter naar binnen gaan vist ze mijn spa blauw flesje - waar de wodka nog in zat - uit de prullenbak, draait het open en schiet dan de meisjes kleedkamer in, waardoor er een brandend gevoel in mijn keel ontstaat.
Vanuit het niets gaat de deur van de meisjes kleedkamer weer open en kijk ik verward op. Ellie komt terug de zaal ingenomen en ziet er stukken beter uit dan wanneer ze erin verdween. Nadat ze langs de cdspeler is gelopen en op play heeft gedrukt hoor ik haar zachtjes fluisteren, 'mag ik deze dans van u, Prins Siegfried?' Ik kan het niet laten om de halve grijns die op mijn gezicht verschijnt te onderdrukken en maak een halve buiging voor haar, waarna ik mijn positie inneem en Ellie leidend door de routine van Prins Siegfried toon - die Milenka nog nooit had voorgedaan aan de andere van de groep maar ik wel dromend zou kunnen uitvoeren. Aan het einde van de routine, waarbij Ellie en ik zo'n beetje neus aan neus tot stilstand komen kijk ik haar even bezorgd aan, niet wetend wat ze heeft gedaan met de inhoud van mijn flesje drinken, maar verwissel de bezorgde blik uiteindelijk dan toch voor mijn oude, vertrouwde glimlach die kuiltjes in mijn wangen brengt. 'Het was me een eer, Odette.'

•