[RPG] The Lord of the Rings [Topic 1] - Speeltopics

The world is changed. I feel it in the water. I feel it in the earth. I smell it in the air.

Wat als Deagol de Ring nooit had opgepakt? Dat Smeagol nooit een moordenaar was geworden? Dat Bilbo en Frodo nooit de Ring ook maar hadden gezien? Wat zou er dan gebeurd zijn? Misschien was Middle-Earth wel veel eerder bevrijd... of vernietigd... Tenminste werd de Ring wel weer gevonden. En, net zo als in het verhaal, brachten ze hem naar Rivendel. Daar werd the Fellowship gevormd. Op naar een nieuw avontuur voor de Ring, zijn laatste avontuur? Gaat het de ringdrager lukken om de Ring te vernietigen? En overleefd iedereen deze zware tocht wel?

Well, where are we going?

The Fellowship of the Ring:
- Fosco Buckland, Hobbit - Firebolt
- Amrod Calmcacil, Elf - Boromir
- Drogo Loamsdown, Hobbit - MissBaggins Ringdrager
- Gereseveerd voor Ceremonials, Mens
- Merenwen Lissësúl, Elf - Ollivander
- Elwyn Alduin, Mens - DreamerN
- Raeper The Black, Wizard - Paddo
- Brennen Uquenyondo , mens -Ewijn
-
(Van de mensen die in the fellowship zitten, kies ik de ringdrager. Ik heb ook een personage, maar ik ben zowiezo niet de ringdrager)

Overige Personages:
-Nessa Calmcacil, Elf - Boromir
- Bernt, zoon van Born, Dwerg - Firebolt
- Idrille Eärwen Capdruil, Elf -DreamerN
-
...

At your service.

Lijst:
Rol: fellowship of overig
Naam: volledige naam
Soort: Mens/dwerg/elf/hobbit/tovenaar/ork/ent/enz
Leeftijd: kies wat leuks
Ringdrager: hier mag je kiezen of je de ringdrager wilt zijn. Het hoeft natuurlijk niet. En alleen als je in het fellowship zit:')
Innerlijk: beschrijf het innerlijk van je personage
Uiterlijk: beschrijf het uiterlijk. Geen foto's!
Geboorteplaats:
Extra: wat je nog kwijt wilt

You shall not pass!

Regels:
-Als je wilt stoppen, best. Maar laat je personage desnoods doodgaan voordat je gaat en meldt het!
-Minimaal 2 regels
-Maximaal 3 personages per persoon, maar maximaal 2 in the fellowship en niet van hetzelfde soort.
-Geen geruzie


My precious!

Moeite met namen:
Elven namen
Hobbit namen

One does not simply walk into mordor

Succes! Je mag natuurlijk ook de slechterik zijn.(Wauw, dat klinkt zo... kinderachtig:') )

What do we waiting for?

[ bericht aangepast op 2 feb 2013 - 20:31 ]

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Raeper The Black

Na al deze jaren reizen met Gandalf the Grey, Saruman, de elven, mensen en hobbits was ik toe aan een lange rust.
Hoewel ik jong was, en niet in een van de ouwe lichamen was gestopt zoals de meeste Istari's die gestuurd waren,
Had mijn lichaam ook hier en daar zijn rust nodig.
Rivendel was mijn rust plaats nu al voor een paar dagen,
De elven die hier verbleven waren goedhartig alleen altijd verbaasd over mijn ogen,
Waarom wist ik zelf ook al, maar ik wilde het ze nooit uitleggen waarom ik zulke ogen had.
Ik schrijf rustig verder in het logboek wat ik al jaren bij mij houdt,
Elke dag weer schrijf ik de wezens erin die ik tegen kom,
De mensen die ik ontmoet en zelfs de wapens die ik heb leren kennen.

DreamerN schreef:
(...)

{ Je kan altijd later nog als een gedachte gang je personage terug laten denken aan die reden waarom ze hieraan beginnen zijn.}

Jah, dat kan wel...

---

Stenenlikker

En nu?

---

''Long Story... Wait For The Movie,, Damon Salvatore. The Vampire Diaries.

[Ik schrijf zo denk ik nog wel een stukje. Eerst mn eigen hoofdstuk afmaken ]

---

Stenenlikker

Fosco Buckland

Bernt staat naast mijn bed en maakt mij wakker. 'Jullie gaan zo!' Bromt hij. Ik sta op en kleed me aan. Ik was blij dat ik de Ring niet hoefde te dragen. Nadat ik uitgebreid ontbeten had, ging ik naar de rest van the Fellowship. Over een paar minuten vertrokken we en eigenlijk was ik best zenuwachtig, kwam ik nog levend terug? 'Wanneer vertrekken we?' Vraag ik aan degene die naast me staat.

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Elwyn Alduin

Bij de eerste stralen van de zon was ik al opgestaan om eens een wandeling te maken door het prachtige gebouw wat Rivendell heet.
Ik kon mijn ogen niet afhouden van alle pracht en praal en de wonderbaarlijke kunst en sierlijkheid die je overal had.
Waarschijnlijk kwam het ook mede doordat ik niet echt veel gereisd heeft, eerlijk gezegd kwam ik amper buiten Edoras, mijn vader is veel te beschermend.
Maar hoe kon ik weerstand bieden toen ik te horen kreeg dat er een counsil meeting gehouden werd in Rivendell, een questte voor een magische ring of zo had ik te horen gekregen.
Natuurlijk had ik het direct aangekaart bij mijn vader, maar die zei dat het al ten boze was als ik alleen al mee zou gaan.
Maar midden in de nacht, toen iedereen sliep maar de paar die richting Rivendell zouden gaan zich klaarmaakten vermomde ik me.
Ik stak mezelf in het typische Rohirrim wapenrusting, zadelde een paard, anders dan mijn eigen en reed onopvallend achter hen aan tot ze me geaccepteerd hadden als deel van de groep.
Eomer, die natuurlijk ook mee was gegaan, was furieus toen hij er ook achter kwam dat ik het was, maar het was al veel te laat om me weg te sturen, daarvoor waren we te ver weg van huis.
Maar wie had gedacht dat ik ook daadwerkelijk terecht zou komen in dit fellowship, de reis richting mount Doom om de gevaarlijke ring te vernietigen.
Ik was geëindigd bij een balkon waar ik mijn handen op de reling legde.
Beneden waren toch al een aantal elfen bezig met de voorbereidingen, er werd gelachen, ondanks de ernst van de reis.
Veel aandacht aan mijn reisgenoten had ik nog niet echt besteed, waarschijnlijk was ik te geschokt er gierde teveel adrinaline door mijn lichaam heen om daar op te letten, maar ik wist dat er in ieder geval een aantal mensen, elfen, een tovenaar en wonderbaarlijk ook twee hobbitten, de dwergen hadden het raar genoeg al snel opgegeven en waren al vloekend weggegaan, mopperend dat ze wel betere dingen hadden te doen dan op een ring te passen.
Ik vroeg me af hoe de rest zich nu voelde, ligt er natuurlijk ook aan wie er al wakker waren en wie nog heerlijk in dromenland waren.
Zelf... Zelf voelde ik nog geen enkele spanning, maar ik wist wel zeker dat ik dat nog wel zou krijgen.
Met een klopje op de reling schudde ik mezelf even uit mijn dagdromen, het werd maar eens tijd dat ik ging ontbijten, waarna ik mijn spullen maar eens in moest gaan pakken.

---

Credendo Vides

[Ik realiseer me nu pas, nu ik jouw stukje lees, DreamerN dat Elwyn al een personage was uit LotR... Lol, late herinnering. Ik schrijf vanavond pas, ik zit nu op iPod en moet zo werken]

---

"Some day you will be old enough to start reading fairy tales again.” - C.S. Lewis

Elwyn is geen bestaand personage uit lotr, je bedoeld waarschijnlijk Eówyn
Elwyn is de beste vriendin van Eowyn en haar vader is een belangrijk man (soort raadsheer achtig bij de koning)

---

Credendo Vides

Firebolt>Shelob

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Rol: overig anders krijgen we ruzie's
Naam: Ninye Greenleaf
Soort:elf
Leeftijd: 12
Ringdrager:Kan niet...
Innerlijk: Lief,Verlegen,Sociaal,Avondtuurlijk
Uiterlijk: Witte haren,Witte huid,Blauwe ogen. Vaak groene kleren aan.
Geboorteplaats: Demsterwold
Extra: Ninye is het kind van Thranduil.

---

''Long Story... Wait For The Movie,, Damon Salvatore. The Vampire Diaries.

Raeper The Black

Ik sluit het logboekje en stop hem in mijn mantel waarna ik opsta,
Ik rek mijzelf even uit waarna ik mijn staf pak en rustig begin te wandelen,
De kalmte en rust die hier was, was het geen wat mij zo veel goeds deed,
Maar helaas...
Dat was niet voor eeuwig meer,
De ring was gevonden, een fellowship was gemaakt en we zouden eerdaags vertrekken.
Ik had mijzelf aangeboden om te helpen, hoewel men niet weet wat voor iemand ik ben of wat ik kan,
De hele zaal lachte zelfs toen ik mijzelf aanbood om te helpen,
Ik glimlach even, ik geef ze geen ongelijk.
Ik loop rustig verder waarna ik op een bankje ga zitten en de omgeving bekijk,
Het was kalm en rustig, een plek waar ik wel eeuwig zou kunnen blijven als het aan mij lag.

DreamerN schreef:
Elwyn is geen bestaand personage uit lotr, je bedoeld waarschijnlijk Eówyn
Elwyn is de beste vriendin van Eowyn en haar vader is een belangrijk man (soort raadsheer achtig bij de koning)

[Grapje, ik was in de war.
@Legolas10 Een rol moet echt in het rollentopic en niet in het speeltopic]

---

"Some day you will be old enough to start reading fairy tales again.” - C.S. Lewis

Brennen Uquenyondo

's Ochtends werd ik gewekt door het gezang van de vogels. Het klonk net wat anders dan het gezang van de vogels uit mijn thuisland: Lothlorien. Maar het was een prettig geluid om mee wakker te worden. Het maakte niet uit waar ik was.
Vandaag was de dag van ons vertrek. Een paar dagen geleden was besloten dat er een reisgenootschap gevormd zou worden, die een gevaarlijke ring moest gaan vernietigen. Terwijl ik vanuit het balkon van de kamer waar ik sliep, uitkeek over het mooie uitzicht op Rivendell, vroeg ik me af hoe ik er eigenlijk ooit op was gekomen om me bij dat reisgenootschap aan te sluiten. Schuw voor vreemdelingen als ik was, hield ik me liever afzijdig van dit soort dingen. Maar mijn vader, nahja mijn pleegvader, had gehoord dat er een raad zou zijn in Rivendell over iets belangrijks en vond dat ik daar maar heen moest gaan. Hij had me genomineerd als afgezant van de elfen van Lothlorien en zij hadden dat geaccepteerd.
Daar aangekomen bleek dat er een machtige ring ontdekt was, die een groot gevaar vormde voor Midden-Aarde. Na lang overleg werd er besloten dat een reisgenootschap die ring naar de plek zouden brengen waar die gemaakt was en daardoor alleen daar vernietigd kon worden. Wat had me ooit bezield om me bij dat reisgenootschap aan te sluiten? Ik wist het niet meer. Waarschijnlijk had ik het gedaan in een opwelling. Een besluit waar ik nu eigenlijk wel een beetje spijt van had. Maar ik kon er nu niet meer onderuit komen.
Hier in Rivendell was het sommigen opgevallen dat ik geen elf was, al zag ik er op het eerste gezicht wel zo uit. Ik kleedde me als de elfen en had hun gracieuze tred van lopen, maar wie beter keek zag dat ik hun puntige oren miste. Waarom ik me gedraagde als een elf? Ik was vanaf baby al door hun opgevoed en ik was helemaal door hen opgenomen in hun samenleving.
Ik stond nog steeds op het balkon, toen er een elf binnenkwam.
'Wilt u u klaarmaken voor vertrek?' vroeg deze. 'Het reisgenootschap zal over ongeveer een uur vertrekken.'
Ik knikte dat ik hem begrepen had en begon mijn spullen bij elkaar te zoeken. Veel was het niet. Wat extra kleding en mijn wapens. En een sieraad dat ik van mijn pleegmoeder had gekregen, als aandenken aan haar en mijn pleegvader. Ik droeg het altijd bij me, vlak bij mijn hart.
Ik gorde mijn riem om en hing de schedes van mijn mes en mijn twee elfenzwaarden eraan. Ik gaf de voorkeur om met twee zwaarden te vechten in plaats van met één, zoals de meesten in Midden-Aarde. Vraag me niet waarom. Ik vond het gewoon prettiger. Daarna hing ik mijn pijlkoker en boog op mijn rug. Mijn boog en de pijlen waren gemaakt van het hout van de mallornboom, een boom die alleen in Lothlorien groeide. Het was een prachtig wapen dat al vele orks en oosterlingen, die te dicht bij het woud van Lothlorien waren gekomen, gedood had.
Toen ik klaar was liep ik naar beneden, naar de plek vanwaar we zouden vertrekken.

---

Stenenlikker

Elwyn Alduin

Het ontbijt had me zeker goed gedaan, vele dingen waren zoeter of lichter dan dat de keukens van de golden hall ons altijd voorschotelden.
Onwillekeurig dacht ik terug aan mijn beste vriendin Eówyn, wie nu thuis zat en waarschijnlijk nu al wel te horen had gekregen van haar broer Eómer wat ik geflikt had.
Hopelijk werd ze niet al te boos, ik weet wat voor temperament ze kan hebben en eerlijk toegegeven, zij had net zo'n droom als mij.
Onszelf bewijzen tegenover de mannen, dat vrouwen niet onderdoen voor de mannen als het om strijd, reizen en handelen gaat.
Goed gehumeurd begon ik me om te kleden.
Omdat ik mijn reis begonnen was als man had ik maar een paar vrouwen dingen mee kunnen nemen in mijn reistas, zo had ik maar een simpel tuniek en een rok mee kunnen nemen met een licht maar sterk strijdkorset eroverheen.
Nu kwam het moment van improviseren.
De lederen strakke soort legging die ik aan had gehad bij vertrek sloten al snel om mijn benen heen, waarover ik de rok aantrok en die aan beide kanten een beetje insneed met mijn zwaard zodat ik me er makkelijk in kon bewegen.
mijn bovenkleding had ik al snel voor elkaar waarna ik mijn ketting als aandenken aan thuis om mijn nek deed ; een paardenhoofd omringd door de typerende knopen van Rohan.
Mijn mantel hing ook al snel om mijn schouders, licht grijs in dit geval, vanwaar je eigenlijk de groene stof zou verwachten van de Rohirrim, die nu aan de binnenkant zat als een soort dubbele mantel.
Mijn zwaard hing al snel om mijn zij en mijn pijlenkoker met ongeveer 30 pijlen als inhoud en boog hingen op mijn rug, wat me een zeer geruststellend gevoel gaf.
Ik keek weer even over de reling heen en kwam tot de ontdekking dat al meerdere van het reisgenootschap beneden stonden te wachten tot vertrek, maar ik had nog niet echt zin om me echt onder hen te bevinden, toch enig sinds angstig en afwachtend voor hun reactie op dat er een vrouwelijke mens mee zou gaan.
Zuchtend liet ik me op mijn donzen bed zakken, waar ik heerlijk op terug veerde en wat mijn zwaard aan mijn zij even deed rammelen.
Mijn lange blonde haar liet ik voor nu maar even los, onthoudend dat ik het straks maar in een vlecht moest doen, tijdens of net voor het vertrek.
Na nog wat dralen op mijn toegewezen kamer hakte ik toch een knoop door, ik moest mijn gezicht laten zien, anders dachten ze nog dat ik zo mijn bedenkingen had bij deze reis en dat het maar beter was dat een vrouw als ik maar niet mee moest gaan.
Hoe zouden we eigenlijk reizen ?
Thuis had ik urenlang, nee, misschien wel dagenlang naar de landkaart van Midden-aarde gestaard en de plekken als het ware in mijn hoofd opgezogen.
Welke route zouden we nemen ?
Er waren veilige routes, maar ook zeer gevaarlijke.
Zouden we ter paard reizen of geheel te voet ?
Teveel vragen spookten door mijn hoofd heen, vragen waarop ik pas later antwoord zou krijgen.
Een klopje op mijn deur zorgde ervoor dat ik even opschrok uit mijn gedachten. "Ja ?"
Een vrouwelijke elf met lang donkerbruin haar kwam binnen en ik herkende haar wel als de dochter van Elrond. "Het reisgenootschap vertrekt over minder dan een uur." Ze nam naast me plaats en keek me even alleen maar aan.
Ze keek me zolang stilletjes aan dat ik er een beetje zenuwachtig van werd.
Uiteindelijk liet ze me een vriendelijke glimlach zien. "Het ga je goed en als je hulp nodig hebt..." Ze overhandigde me een klein boekje en wat schrijfgerei.
"..Schrijf iets op dit papier en geef het aan de eerste de beste roodborstje wat je ziet." Spijtig keek ze me daarna even aan. "Jammer genoeg kan je het dus alleen maar gebruiken op de eerste helft van je reis, bij de dorre stukken heb je er niets aan."
Maar ik was er al blij mee en met een lichte eerbiedige knik bedankte ik haar voor ze wegliep.
zuchtend keek ik nog weer naar buiten, het werd tijd dat ik mijn kamer verliet en me bij de rest van het genootschap voegde.
Mijn voeten had ik gestoken in goede loop schoenen die amper geluid maakten, wat me goed van pas zou komen bij het besluipen van vijanden, maar voor nu waren ze fijn om alle stenen, kalken en marmeren trappen af te lopen die Rivendell telde en zo tevens zo onopgemerkt mogelijk op een klein binnenhof te komen, waar ik al een aantal andere zag, die zelf ook al klaar leken voor de reis.
Om de tijd te doden keek ik maar om me heen terwijl ik plaats nam op een bankje onder een prachtige boog die behangen was met klimop en witte regen.

---

Credendo Vides

Raeper The Black

Ik steek een pijp op waarna ik even rond kijk,
Telkens kwam er iemand van het bondgenootschap naar beneden lopen,
Maar mijn oog viel op een specifiek persoon,
Ik glimlach even als die een stukje verder onder een boom ging zitten,
Ik sta op waarna ik mijn staf pak, rustig aan de pijp zuig en naar de persoon toe loop,
Ik ging niet naast de persoon zitten,
Ik bleef staan, leunend op mijn staf.
'Een mooie dag om te vertrekken vind je niet?'
Ik kijk de persoon even aan (Elwyn) en glimlach dan,
Mijn ogen bedrogen mij nooit maar voor nu zou ik er niets over zeggen,
Terwijl het licht onder mijn mantel schijnt en mijn gezicht verlicht,
Verdwijnt mijn witte oog terwijl mijn zwarte oog zichtbaar word,
Het was iets wat altijd gebeurde, duisternis? Dan was mijn witte oog zichtbaar, licht? Dan was mijn zwarte oog zichtbaar.
Maar ze waren nooit te samen zichtbaar, dat was een geschenk maar ook een vloek.