Oh, dat van mij was ook niet gemakkelijk.
Ik zat in de eerste toen ik 'm begon leuk te vinden. Maar we kenden elkaar alleen via internet en hij woonde toen een uur van mij vandaan. Plus hij was helemaal niet goed in mensen vertrouwen, plus de enige reden waarom ie met een meisje in die tijd was, was wegens seks en dat was er niet één, maar ook wel meerdere.
En ik was het brave meisje die altijd de regeltjes volgde, nooit iets slechts deed, terwijl hij juist helemaal het tegenovergestelde was. Gewoon criminele activiteiten gewoon. Ik had het niet verwacht, maar we werden vrienden en als je keek naar hoe we waren, was het vreemd dat we bijna nooit ruzie hadden en dat we elkaar eigenlijk meer vertrouwden dan we wilden toegeven. Ook hadden we een keer ruzie en spraken we elkaar een halfjaar niet. Omdat hj in een gang zat en ik kende iemand uit een andere gang en dat was niet zo leuk. Met veel moeite werden we weer vrienden in de winter toen ik in de 2e zat. Hoezee. Maar ondertussen had ik hem al twee keer verteld dat ik 'm leuk vond, maar ik kreeg geen antwoord erop, gewoon geen reactie.
Maar ik kwam maar niet over hem heen en in de zomer toen ik naar de 4e ging besloot ik geen contact meer te zoeken ondanks we vrienden waren, om me erover heen te zetten. Want ik was toch altijd degene die het gesprek begon. En dat ging een lange tijd goed. Ik kreeg nieuwe vriendinnen toen hier, waar ik me tijd aan kon besteden en ik deed gewoon me dingen voor school.
Tot Maart.
Opeens begon hij tegen me te praten op de Zondag avonden, wanneer hij dan in een kroeg zat en had gedronken. Ik kwam er ook achter dat hij ondertussen in Luxemburg woonde. Één keer vroeg hij opeens uit het niets wat ik nou eigenlijk van m dacht. Zoiets had hij me nog nooit gevraagd. Want hij was het stoere type waarvan je niet zo snel kon zien of het hem iets uitmaakte of niet. Dus ik heb een heel lang antwoord gestuurd, want we hadden nou eenmaal een band, altijd gehad ook. Maar ik kreeg geen antwoord, want hij ging KO. Maar het punt was, in al die jaren was ik juist begonnen met naar andere jongens te kijken, want dat deed ik nooit en ik begon over hem heen te raken en zelfs een ander een beetje leuk te vinden.
Maar eind Maart kwam ik erachter dat ik er nog niet klaar voor was, ik begon me weer aan hem te hechten en toen duurde het niet lang voordat er meer signalen van hem afkwamen en op 13 April, 2012 konden we er niet meer om heen draaien. Opnieuw stuurden we elkaar een verhaal over wat we van elkaar dachten en ik kwam erachter dat ik al die tijd meer voor 'm betekende dan dat ik ooit gedacht had. En toen ik vertelde over mn opkomende crush, maar nu niet precies wist wat ik met mezelf moest omdat ik nog van 'm hield, zei hij dat ik het zo moest houden. Het niet weten. Oftewel: Hij wilde niet dat ik over 'm heen kwam. En dus blablabla na lang gedoe kwamen we 13 April samen en hebben sindsdien een lange afstandsrelatie.
En dat was het begin van een dramatisch liefdesverhaal waar een roman over geschreven kan worden. xd
''There is no hell, no heaven either. This world is what we make of it.''
Ik kan niet meer dan gelukkig zijn zoals het nu gaat (:
:')
Salaryman
