[RPG] Back in Dinzaria × Speeltopic 1 - Speeltopics

Daar stond ik dan. Ik was terug. Maar het was zo anders. Ik ook, ik was meeveranderd met Dinzaria. Hoe kon het ook anders. Maar waren deze ruïnes echt alles wat er van was overgebleven? Ik zag de draken over de afgebrokkelde brokken steen klimmen, vuurspuwend naar elkaar. Ik kneep mijn ogen dicht. Dit kon niet waar zijn. Een traan verliet mijn ooghoek, maar deze veegde ik ruw weg. Zo kon het niet eindigen. Ik moest ze vinden. En tot dan moest ik in leven blijven. Maar waar, in heel Dinzaria, kon ik de vier machten vinden? Alleen met hulp van de elementen kon ik dit herstellen. Maar in mijn eentje zou ik ze niet kunnen vinden. 'Hallo?' riep ik. Het bleef stil, en ik zette voorzichtige stappen. Ik wilde dit later onderzoeken, niet nu. Er thuis onderzoek naar doen. Dus ik drukte op de steen in de armband, en deze lichtte op. Maar dat was alles wat er gebeurde. Ik zat vast.

Het begin:
- De mensen uit de echte wereld komen er achter dat ze eindelijk weer naar Dinzaria kunnen.
- De Elfen uit Dinzaria mogen elkaar zoeken en/of mensen tegenkomen die terug in Dinzaria zijn.

[ bericht aangepast op 23 feb 2013 - 16:57 ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

[mijn topics]

Do what people say you can't.

[Mijn topics. Ik werk zo meteen mijn rol af.]

help

[Mijn Topics]

"I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

Rosalie Zoey Diamond || 15 || Elf uit de "echte" wereld.
Als ik uit school kom, roept mijn vader iets naar mij. ik reageer er niet op en ga direct naar boven. ik zeg dat ik huiswerk ga maken, maar ik vraag me eigenlijk iets af over een oude ketting. mijn vader zei altijd dat het een oude ketting was van mijn moeder, maar ik geloof hem niet, aangezien de bedeltjes een roos, een vlinder en een diamant zijn: de tekens van mijn naam. Als ik boven ben, gooi ik mijn tas in de hoek en ga naar mijn bureau. Ik wil mijn "studiela" openen, maar in plaats daarvan maak ik een open die voor mijn gevoel al in jaren niet meer open is geweest. Ik blaas het stof er af, waardoor ik even moet hoesten, en open hem dan voorzichtig. 'De ketting.' fluister ik. Nu wist ik het weer. De ketting naar Dinzaria. Zo snel als ik kon deed ik hem om. Ik pakte de vlinder vast, en keek ernaar in mijn weerspiegeling. Hij deed me denken aan de vlinder waarvan ik dacht dat mijn moeder's ziel erin zat. Het klonk onlogisch, maar zo was ik nou eenmaal. Ik knijp zachtjes in het bedeltje, en tot mijn verbazing begint hij de stralen. Mijn kamer verdween en alles wat overbleef was zwart. ik wist zeker dat ik mijn ogen nog open had. ik knipper even en dan sta ik opeens in een andere wereld, een verwoeste wereld. was dit alles wat overgebleven was, van wat ooit het mooie magische Dinzaria was?

[Wie voor Rosa?]

I'm dying, praying, bleeding and screaming. Am I too lost to be saved? ~ Evanescence - tourniquet

{ Mijn topics }

I will keep watch.

Amare Fay Hill ~ Echte wereld ~ Teleporteren
Als een gek rende ik terug naar huis. Mijn ouders en broertje waren niet thuis dus had ik het huis even voor mij alleen. Ik liep naar mijn kamer. Het kleine tasje dat ik altijd bij me had gooide ik op bed. Nou dat probeerde ik. In plaats daarvan viel 'ie op mijn nachtkastje waar wat spullen op stonden. Twee fotolijstjes, een lamp en een glas water. Het glas lag in 100 stukjes op de grond en het water droop van het tafeltje af. ''Oh god Amaar.'' mompelde ik in mezelf. Snel liep ik naar de badkamer, pakte een doekje en droogde het water op. Ondertussen viel mijn oog op het zwarte foto lijstje, waar een foto in zat van al redelijk lang geleden. Dinzaria. Ookal weet ik niet goed meer hoe ik eraan kwam. Oh, wat miste ik het. Het, nu helemaal doorweekte, doekje gooide ik in de prullenbak onder mijn bureau. Ik ging op mijn bed zitten en pakte het lijstje en keek er goed naar. Heel even drukte ik hem op mijn hart en legde hem toen op mijn kussen neer. Alles werd ineens een beetje wazig en daarna ook zwartIk wreef in mijn ogen. Toen ik mijn handen weer weg haalden stond ik een hele andere wereld. Een wereld waar alles kapot was. Maar waar herkende ik het nog. Was dit Dinzaria?!

[ bericht aangepast op 19 feb 2013 - 18:15 ]

Do what people say you can't.

Sia Dawn Justice || 17 || Materie || Dinzariaanse Elf
Mijn ogen stonden duister, en ze speurden de horizon af, op zoek naar enig teken van leven. Ik klom voorzichtig over de brokken steen heen. Als ik vloog liep ik grote kans om gezien te worden door mensen waarvan ik niet wilde dat ze me zagen. 'Cyan?' riep ik zacht. 'Sam?' Ik had ze al een tijdje niet meer gezien, en ik hoopte dat ze veilig waren. Achter me hoorde ik een geluid, en ik trok snel mijn boog en draaide me om. Met toegeknepen ogen volgde ik de bewegingen van de Griffioen. Ik liet een schelle kreet horen, en het dier trok zijn kop schuin. De ogen glinsterden helder. Langzaam liep ik achteruit, maar ik was vergeten dat ik op een brokkelig stuk steen stond. Ik viel achterover, en wist mezelf nog net overeind te houden met mijn vleugels. Nu ik me had bewogen kwam het wezen in actie, en ik schoot mijn pijl, maar ik miste. Ik vloog snel weg, maar het kwam achter me aan. 'Verdomme.' mompelde ik. Ik moest hele omwegen maken om de Griffioen kwijt te raken, en nu was ik volledig mijn koers kwijt. 'Cyan? Sam? Iemand anders?' riep ik. Ik hield mijn handen zo dat ik zo nodig mijn kracht meteen kon gebruiken. Al stond ik daar niet om te springen.

[ bericht aangepast op 19 feb 2013 - 18:23 ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

[mijn topics]

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Melian Hagar ~ Shadow Creep || Echte wereld

Ik nam een trek van mijn sigaret. Ik liet de rook expres wat langer rondzweven in mijn mond, voordat ik het uitblies. Dat gaf een beter effect. Ik zat in mijn appartement, gekregen van mijn maten. De rook hing er als een laag mist bij, maar dat vond ik wel oké. Ik wreef over mijn voorhoofd. Ik was moe, levensmoe. Allerlei herinneringen overspoelden me. Ik pakte de fles whiskey naast me en ik nam een grote slok. Ik voelde het goedje door mijn keel glijden en een rustgevend gevoel maakte zich meester van me. Ik nam nog een trek van de sigaret. Ik wist dat het een slechte combinatie was, maar het kon me niets schelen. Na een paar minuten was de sigaret te kort om nog van te roken. Ik gooide het in het keramieke asbakje en stond op. Ik liep naar het houten ladekastje dat tegen de linkermuur van het appartement aanstond. Ik trok een paar lades open, in de hoop nog een pakje sigaretten te vinden. Ik had een flinke voorraad wiet, dus dat moest goedkomen. Plotseling stuitte ik op de ring. Dé ring. Ik stopte een paar plastic zakken wiet en wat vloeitjes in mijn zak van mijn zwarte spijkerjasje. Ik bekeek de ring goed. Dinzaria. Ik liep naar de fles whiskey en nam nog een grote slok. Daarmee was het begonnen. Eirena en ik waren naar Dinzaria gegaan, en ze vond het daar zoveel leuker. Totdat de toegang geweigerd werd. Ze werd helemaal down en nam een overdosis aan pillen. Ik nam nog een slok whiskey. Ik miste haar. Zou het nog werken? Natuurlijk haatte ik Dinzaria, maar we hadden elkaar daar wel ontmoet. Ik had er een leuke tijd gehad, dat was de tijd voordat alles misging. Ach, als ik nu in Dinzaria zou belandden, had ik nog de vloeitjes en de wiet. Zuinig zijn kon ik wel, als het erop aankwam.
Ik deed de ring om mijn duim, zoals ik hem altijd gedragen had. Ik wilde hem net afdoen, toen het zwart werd voor mijn ogen. Ik knipperde een paar keer. Ik was in Dinzaria. Tenminste, wat er nog van over was. Eerlijk gezegd maakte ik me er niet zo druk om op het moment, en ik voelde in mijn zakken. Ja, ik had de drugs nog. Oké, dat was goed. Nu pas gunde ik Dinzaria een paar blikken waardig. Niet dat het me zoveel uitmaakte, maar ik was wel nieuwsgierig naar wat er gebeurd was. Ik zag een paar mensen - of elfen, ik had geen idee door de flinke slokken whiskey - die me ergens bekend voorkwamen. Dinzaria was haast compleet verwoest. Ik vond het wel wat mooier zo, maar die mening hield ik voor mezelf. Het was donker, sinister, dreigend. Precies zoals ik het leuk vond. Maar, ik moest toegeven, Dinzaria zag er wel mooier uit qua cultuur voor deze ramp, wat het ook mocht zijn. Nu was ik wel benieuwd: What the fock was er gebeurd met Dinzaria?

I will keep watch.

[Jade voor Rosa??^^]

Alicia Jade Mountains || 15 || Elf uit echte wereld || Gedachten lezen
Verbaasd kijk ik naar de ketting in mijn hand. Er hangt een glanzende edelsteen aan. Ik herken de steen meteen: Jade. De edelsteen waar ik naar vernoemd ben. Maar waarom staat er Dinzaria op? En hoe kom ik aan deze ketting? Aan het laagje stof erop te zien, is de ketting al erg oud en lang bewaard geweest. Even overweeg ik één van mijn ouders te halen om te vragen wat er met deze ketting is, maar al gauw besluit ik dat niet te doen. Of het is gewoon een doodnormale ketting en ben ik raar bezig, of het is iets bijzonders en dan pakken ze de ketting zeker vast. Ik weet bijna zeker dat dit geen gewone ketting is en besluit hem voor mezelf te houden. Voorzichtig blaas ik het stof van de ketting en doe hem om mijn nek. Ik pak de edelsteen vast en staar naar de prachtige kleuren. Het lijkt wel of het licht geeft. Het volgende moment is mijn kamer verdwenen en ben ik in een bijzondere, donkere wereld beland. Verbaasd knipper ik een paar keer met mijn ogen. Is dit Dinzaria?

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

[Mijn topics]

:)

Cyan Draco Orylis||Dinzariaanse elf
Met mijn bruine ogen kijk ik naar de felle zon. Ik zat op een stuk rots die nog normaal leek te zijn.
Sinds de Dinzariaanse oorlog is alles hier veranderd ,heel onze wereld is zijn prachtige harmonie kwijt en nu vloekt alles met elkaar.
Ik keek naar mijn kleine draakje die wat op bijn been zat ze slapen. Een vermoeiende zucht verlaat mijn lippen.
Zelf de wezens hier zijn vijandig geworden en de draken ,die vroeger aardige wezens waren hebben hier ook zoveel verwoest.
Vaag hoorde ik mijn naam over de rotsen echoën. Fronsend kijk ik om me heen ,maar veel zie ik niet behalve een puinhoop.
In de verte zag ik wel een griffioen die iets leek aan te vallen. Ik nam voorzichtig het draakje van mijn been af en stak het in mijn zak van mijn shirt.
Daarna stond ik op en liep voorzichting naar de richting van de griffioen.
Ik wist dat deze wezens niet zomaar iets of iemand aanvallen ,bahlve als ze bedreigend lijken.
Plots vliegt hij weg en hoor ik niet veel later weer mijn naam met de wind meesuizen. De stem leek als Sia.
Ik had haar al een lange tijd niet gezien. "Sia!? Ben jij dat?" roep ik vragend over de rotsen heen.Het draakje was uit mijn zak gekropen en is nu op mijn schouder gekropen om mee te zoeken.

[ bericht aangepast op 19 feb 2013 - 18:56 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Sam Michael Sparrow ~ 21 jaar ~ Elf van Dinzaria ~ Leugens detecteren
Ik staarde over de grijze, brokkelige vlakte. Het leek net of ik keek naar een zwart-wit film, in 3D. Maar het was de werkelijkheid, en dat deed me pijn.
'Cyan? Sam?' hoorde ik Sia zachtjes roepen. In haar stem klonk.. angst..? Ik wist het niet zeker, daarvoor had ik haar gezicht moeten zien. Ik bleef nog steeds staan en focuste op de richting waaruit Sia riep. Door zomaar ergens heen te lopen was de kans nihil om haar weer te vinden.
'Cyan? Sam? Iemand anders?' de stem werd duidelijker nu ik me er echt op richtte en mijn gedachten wezen naar één kant, dus liep ik daarheen. Zachtjes fladderden mijn vleugels in de wind, ik vloog geen mini-stukjes meer. De lol was er wel een beetje afgeraakt sinds de vreselijke oorlog.
'Sia, ik ben hier.' Fluisterde ik toen ik haar naderde. Ze stond met haar rug naar me toe en ik hoopte dat ik haar niet aan het schrikken had gemaakt. Want schrikreacties.. die waren een standaard geworden voor sommige mensen. Terwijl ik dichter naar haar toeliep zag ik vanuit een struik een griffioen loeren. Ik siste en de griffioen verdween. Terwijl ik nog even goed keek naar de struik, hoorde ik ook Cyan roepen.
Fijn, als hij ook zou komen, waren we tenminste weer met zijn drieën. Maar waar was de rest?

[ bericht aangepast op 19 feb 2013 - 19:03 ]

:)

Cesare Nion || 22 || elf uit de echte werld || transformeren in dieren:

Relaxed kom ik uit de douche. Douches kunnen ook zo'n deugd doen. Gewoon chillen onder een straal water met je ogen dicht en je wat wassen. Kun je misschien nog iets beters bedenken? Terwijl ik me afdroog, denk ik om de een of andere reden aan de goede, oude tijd. De tijd dat we nog naar Dinzaria konden. Die tijd, hoe zal ik het zeggen? Was de beste tijd van mijn leven? Het was zalig om daar te zijn. Maar op de één of andere manier, konden we er niet meer naar toe. Het gebeurde enkele jaren geleden. En sindsdien mis ik Dinzaria nog steeds elke dag. Er is geen dag dat ik dat niet doe. Nadat ik me heb afgedroogd en aangekleed, ga ik naar mijn kamer om een boek te gaan lezen. Maar wanneer ik mijn boek 'A long time ago' uit de kast probeer te trekken, valt er opeens een pin uit. Vlug buk ik me om hem op te rapen. Een pin met een elf erop. Natuurlijk. Een elf uit Dinzaria. Ik spel hem op mijn borst. Als herrinering.
Het gebeurt in een flits. Op het ene moment ben ik nog in mijn kamer, en het volgende moment ben ik weg. Dan doe ik mijn ogen open. Wat. Is. Dit? Het kan in principe maar één iets zijn. Dinzaria. Maar het ziet er zo anders uit dan de vorige keer. Helemaal verwoest. Wat is hier in godsnaam gebeurd?

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Alwyn Jonathan Herondale || Twintig || Elf uit de echte wereld || Bloedbesturing.
"Ga gewoon weg, oké? Ik heb momenteel geen behoefte aan je gezelschap!" Er klonk geschreeuw in het huis waar Wyn woonde. Het was weer eens zo ver; Noëmi vond het weer eens nodig om ruzie bij Wyn uit te lokken. De jongeman moest een enorme inspanning leveren bij het inhouden van zijn woede.
"Nee," zei Noëmi verontwaardigd. Ze had lang, donkerbruin haar met slag erin. Haar ogen waren zeeblauw en momenteel stond er een blik van razernij in. "Dit is ook mijn huis, remember?"
"Jij hebt het niet gekocht, remember? Als eigenaar kan ik je eruit gooien wanneer ik maar wil. Wat dus nu is," zei Wyn. Zijn harde, hese stem klonk stellig.
"Je kunt me er niet zomaar uitgooien! Ik kan nergens anders heen!"
"Oh nee, er bestaat niet zoiets als ouders waar je naar terug kan?"
"Mijn ouders wonen aan de andere kant van de wereld, Wyn," zuchtte Noëmi. Wyn rolde geërgerd met zijn ogen en dacht even terug aan hoe de ruzie was gestart. Hij kon er niet meteen opkomen, maar hij was er vrijwel zeker van dat het om iets belachelijks ging. Het ging altijd om iets belachelijks.
"Probeer je me nu gewoon kwaad te krijgen?" zei hij. Hij kneep zijn ogen even tot spleetjes en staarde haar priemend aan. Noëmi was één van de weinige meisjes die niet meteen door zijn blik gevangen werd.
"Waarom zou ik dat willen? Ik wil niet dat je met kaders begint te gooien en jezelf verwond." Haar stem klonk spottend. Wyn schudde gemeen grinnikend zijn hoofd.
"Ga maar afkoelen, je ziet wel wanneer je terugkomt," zei hij kil. Hij greep Noëmi iets te ruw vast bij haar schouder, waarbij een verontwaardigd gilletje over haar lippen rolde, en duwde haar simpelweg buiten. Hij kon niet begrijpen hoe Noëmi zo'n belachelijke conversatie kon creëren. Misschien moest hij haar maar dumpen. Ze was sowieso te kinderlijk...
Wyn liep de trap op naar zijn kamer en pakte een steentje van zijn bureau. Het was niet zomaar een steentje, maar na al die tijd dat hij het opnieuw en opnieuw had geprobeerd, was er niets gebeurd. Nu zou er ook wel weer niets gebeuren...
Wyn schrok zich toen ook haast dood toen er een klein, pulserend lichtje ontstond in de steen. Het werd alsmaar feller. Wyn fronste zijn wenkbrauwen en bleef net iets te lang naar het steentje kijken. Hij werd haast verblind door een fel wit licht.
Aangezien Wyn had neergezeten, en er nu niets meer onder hem bevond, viel hij achterover op een harde ondergrond. Hij deed zijn ogen open en wreef even over zijn schouders.
De omgeving voelde vreemd aan... Alsof hij tegelijkertijd vertrouwd was, maar totaal onbekend. Dit kon Dinzaria toch niet zijn? Het was zo.. Donker.

[Juch. Kutpost. ]

help