I will be okay || Speeltopic - Speeltopics

[ bericht aangepast op 10 april 2013 - 19:07 ]

---

"Stay Strong"

[volgens mij zijn Lloyd en Anna in de woonkamer waar jij nu zorgeloos binnen bent gelopen.]

---

there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.

[nope, die zitten in de keuken (a)]

---

Tell me I'm a screwed up mess, that I never listen ~

[ik wou al zeggen ik dacht dat daar niemand was]

---

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

[in dat geval heb ik niks gezegd. Ik zou naar je toe komen, maar ik en midden in een gesprek. je zou zelf naar iemand toe kunnen gaan??]

---

there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.

[haha maakt niet uit joh . Jah ik weet dat dat kan maaar ik heb op dit moment niet echt 'inspiratie' om met iemand een gesprek ofzoiets te beginnen dus als iemand anders begint is het makkelijker daar in mee te gaan .]

---

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

Jamie Griffin

"Brede muzieksmaak?" vraagt Elizabeth en ik knik. "Ik kan alles wel luisteren," zeg ik met een kleine glimlach. Vroeger luisterde ik alleen maar naar popmuziek, maar door de jaren heen heb ik mijn muzieksmaak uitgebreid naar verschillende soorten Metal, Rock, electropop en nog heel wat andere genres. Scream is een genre dat ik minder graag hoor, maar sommige Scream liedjes lukken nog wel. "War voor genre luister jij vooral?" vraag ik. Elizabeth vertelt hoe vervelend ze notenleer vond, maar haar lerares was wem geduldig. "Notenleer is nieet een van de makkelijkste dingen om te leren, maar vanaf je het beet bent, gaat het wel," vertel ik terwijl ik met mijn hand even door mijn haar ga. "Het was zeker niet makkelijk voor me om te leren, maar ik ben blij dat ik geleerd heb," zeg ik trots. "Het wordt een soort schat, of baby. Ik kan zien dat je gitaar heel erg veel waard is voor jou." Giechelt Elizabeth als ze me bezig hoortover mijn gitaar. Ik knik. "Het is mijn baby," lach ik terwijl ik mijn vingers even over het bewerkte hout laat gaan.
"Maar weet je wat het probleem is? Je gelooft in eerste instantie ook niet wat zo'n stem zegt, maar het kan zo hardnekkig zijn en snerpend dat je het op een gegeven moment zelf gaat geloven. En ik weet ook wel dat die stem niet echt is, maar het is zo moeilijk om er mee te leven als hij zo echt lijkt." Gaat ze verder over de stem en ik knikt begrijpend. "Het is net zoals andere mensen je de grond gaan inboren. Uiteindelijk ga je die mensen geloven," zeg ik. "Het menselijk brein is een raar iets," concludeer ik. "Misschien is het wel een soort gave, maar denken we gewoon dat het een ziekte is. Wel een vreemde gave, maar goed," haal ik mijn schouders op. Ik luister aandachtig als ze verteld over haar denkbeeldige vriendin. Ik glimlach even. "Ik had ook een soort denkbeeldige vriend, maar ik zag hem natuurlijk niet echt zoals jij de jouwe zag. Ik deed gewoon alsof er iemand bij me was waarmee ik kon praten zodat ik met niet meer zo eenzaam volde," vertel ik. Ik grijns als ik Elizabeth zie stralen van blijheid als ik vertel dat ik met haar wil zingen om de stem te verdrijven.
"Ik weet niet of we zelf mogen kiezen, maar ik ga uit van wel. Ik hoop dat mijn roommate net als jij aardig zal zijn." zegt ze waardoor ik begin te lachen. "Als je mij aardig vindt, zal het wel geen probleem zijn om nog iemand aardig te vinden tussen onze groep," ik kijk weer even rond me heen. "Eigenlijk hoop ik dat we worden ingedeeld. Ik voel me altijd zo awkward als ik op iemand moet afstormen en vragen of ik bij hem mag gaan slapen. Op school had ik er altijd een hekel aan als we zelf onze groepen moesten kiezen voor groepswerkjes,"

---

Take me to wonderland

Nosh schreef:
Lloyd Lowery

Vanaf het moment dat haar gezichtsuitdrukking volledig veranderd, heb ik al spijt van mijn woorden. Waarom is het zo moeilijk om gewoon mijn mond te houden als ik weet dat de ander er waarschijnlijk moeilijkheden mee heeft? Ik heb er al genoeg klappen door gekregen en heb het blijkbaar nog altijd niet geleerd. Meteen verontschuldig ik me voor het feit dat ik het er maar gewoon uitgeflapt heb. Het was echt echt niet mijn bedoeling om het meisje te kwetsen, ik was gewoon van nature nogal nieuwsgierig. Ik sla mijn armen over elkaar om mezelf toch een houding te geven en bleef Anna afwachtend aankijken. Een fractie van een seconden is er afschuw op mijn gezicht te zien nadat ik me de zaak meen te herinneren. "Ik heb ervan gehoord, maar niet via het nieuws aangezien de televisie in de gevangenis meestal bezet was door de wat meer grotere jongens." Een lichte glimlach verschijnt op mijn gezicht terwijl ik mijn blik even op de grond richt. Nee, ik ben er absoluut niet trots op hetgeen dat ik gedaan heb, gewoon omdat ik een paar schulden had die snel afbetaald moesten worden. "Ik begrijp niet dat mensen zoiets kunnen doen. Waarschijnlijk moet je er een hele hoop trauma's aan overgehouden hebben." Het was niet erg moeilijk om de link te leggen tussen het meisje voor hem en het meisje waar al die heisa om was geweest. Ze was dus zo slim geweest om haar naam te veranderen zodat ze niet zo veel meer in de schijnwerpers zou staan.

(Kamers zelf kiezen is misschien makkelijker anders kan ik alle namen wel in een site gooien die mensen willekeurig aan elkaar koppeld)

Anna Sophia Rose Morgann
Even is er iets van afschuw in zijn gezicht af te lezen als ik de zaak noem. "Ik heb ervan gehoord, maar niet via het nieuws aangezien de televisie in de gevangenis meestal bezet was door de wat meer grotere jongens." Ik knik even. Hij leek me niet echt het type voor de gevangenis, tenminste, ik zie hem niet echt als een keiharde crimineel, maar schijn kan bedriegen. Aan de ene kant vind ik het raar ze zo iemand hier als begeleider neerzetten, maar wat hij heeft gedaan zal dan wel niet zo ernstig zijn of ze zullen een hele goede reden hebben om hem hier als begeleider te laten werken. Misschien zijn er wel andere jongeren die misschien ook een strafblad hebben of die kant opgaan en kan hij ze dan helpen. Ik vraag er verder maar niet naar, aangezien het mij verder niks aan gaat.

"Ik begrijp niet dat mensen zoiets kunnen doen. Waarschijnlijk moet je er een hele hoop trauma's aan overgehouden hebben." Ik knik even. "Het heeft heel veel veranderd. Voor veel mensen is even een hand op iemands arm leggen of een knuffel geven heel normaal, maar bij die kleine gebaren wordt ik meteen mee terug gesleurd in de tijd, alsof ik dan alles weer opnieuw meemaak." zeg ik dan vrij zacht. Die man sloeg me, verkrachtte me en raakte me aan. De ene keer was ik niks waard en sloeg ie me, de andere keer was het net aslof ik van porselein was en zo kon breken als ie me te hard aanraakte. Nee, aanrakingen hoefde ik voorlopig niet en ook jongens in de zin van een relatie ging voorlopig niet gebeuren. Ten eerste omdat ik Sophia heb en zij nu op nummer één staat en ten tweede omdat het toch nooit zou kunnen werken omdat ik in paniek raak of helemaal bevries of misschien zelfs instort zodra ik aangeraakt wordt. "Een hand geven om jezelf voor te stellen zeg maar vind ik dan weer niet zo erg, maar andere aanrakingen: liever niet" zeg ik en ik schud even mijn hoofd.

Ik loop naar de wasbak toe en doe de stop erin en laat hem vollopen met warm water. Niet veel later komt een deel van de voeding van Sophia weer naar boven, iets wat op deze leeftijd heel normaal is en wat ze eigenlijk bijna altijd doet. Ik haal de handdoek over mijn schouder er vanaf en gooi die in de net volgelopen bak met water. Ik was hem een beetje met een hand, omdat ik Sophia nog vastheb in de andere, en knijp hem dan uit om de mond van Sophia nog schoon te maken. Vervolgens spoel ik het doekje nog een keer om en knijp hem weer uit. Ik laat de gootsteen weer leeglopen. "Ik ga haar naar bed brengen en ga zelf ook even liggen" zeg ik dan. Ik wil er verder niet meer over praten. Het praten is niet zo erg, maar de herinneringen die dan opkomen wel dus daarom heb ik het er liever niet over. "Ik zie u nog wel" zeg ik en loop de keuken uit en ga naar mijn kamer. Ik zucht even en begin Sophia te verschonen en doe haar haar pyjamaatje aan. Ik ga op het grote bed op mijn zij liggen met Sophia naast me en dicht tegen me aan. Al vrij snel valt ze in slaap en bekijk ik haar zachte babygezichtje. Ik geef haar een kusje op der hoofd en leg mijn hoofd naast haar neer. Al snel val ik zelf ook in slaap.

[btw: ik heb anna nu alleen op een kamer gezien de baby.. tenzij er iemand is die daar geen bezwaar tegen heeft?? :p]

[ bericht aangepast op 17 april 2013 - 22:25 ]

[Boe...]